Από τα πανάρχαια χρόνια, από τότε που ο άνθρωπος στάθηκε στα δυο του πόδια κι άρχισε να σκέφτεται ανεξάρτητα από την φύση που τον περιέβαλε, συναντάμε παράλληλα με την ανάπτυξη του πολιτισμού τα έντονα ίχνη του μυστικισμού και της πίστης σε υπερφυσικές παρουσίες. Έτσι, ανάμεσα στις άλλες θρησκευτικές πεποιθήσεις, βρίσκουμε και μια παγκόσμια πίστη στην ύπαρξη φαντασμάτων ή αιθερικών όντων, που κατοικούν δίπλα στους ανθρώπους και ασκούν μια αόρατη αλλά ισχυρή επίδραση πάνω τους.

“Υπάρχουν αναφορές για αυτούς πού κατοικούν στον ονειρικό κόσμο με την θέλησή τους, πού γνωρίζουν ότι ονειρεύονται, ικανοί να χρησιμοποιήσουν τον κόσμο αυτό για την πνευματική τους ανάπτυξη και εξέλιξη ή για να αποκτήσουν πληροφορίες πού δεν είναι δυνατόν να αποκτηθούν με άλλα μέσα…. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να προβάλλουν τον εαυτό τους στα όνειρα άλλων, σε αυτούς πού τους χρειάζονται- στους μαθητές τους, στους αρρώστους, στους έχοντες ανάγκη από πνευματική καθοδήγηση… Ίσως όμως το πιο σημαντικό σημείο είναι το ότι αυτός είναι ένας κόσμος πού μπορούμε όλοι να μοιραστούμε. Όλοι έχουμε αυτή την δυνατότητα να κατοικήσουμε με την θέλησή μας σε αυτόν ( τον κόσμο), αν τον διαλέξουμε σαν μέρος του ταξιδιού της συνειδητής μας ζωής…”

Πολλά έχουν ειπωθεί κατά καιρούς για το σκοτεινό ζήτημα του βαμπιρισμού. Ελάχιστα έχουν όμως γραφτεί στη χώρα μας για εκείνες τις αληθινές περιπτώσεις όπου ένας άνθρωπος, ισχυριζόμενος πως διαθέτει αυθεντική βαμπιρική φύση, κυνηγάει και σκοτώνει για να πιει ζεστό αίμα και να φάει ζωντανά κομμάτια σάρκας!
Το σκηνικό αυτό ίσως μοιάζει απίθανο, κι όμως ανήκει πέρα ως πέρα στη σφαίρα του πραγματικού. Υπάρχουν, βλέπετε, δεκάδες περιπτώσεις σχετικών εγκλημάτων από τα διεθνή αστυνομικά αρχεία. Περιπτώσεις που αφορούν αληθινά εγκλήματα από άτομα που ως επί το πλείστον πάσχουν από την ψυχολογική διαταραχή της αιματομανίας.

Έχετε ακούσει ποτέ για δρόμους με ελαφρά κλίση όπου αν αφήσεις το αυτοκίνητο σου με νεκρά ταχύτητα και δίχως χειρόφρενο αυτό θα αρχίσει να κινείται προς την ανηφόρα; Δρόμους δηλαδή που ο νόμος της βαρύτητας καταρρίπτεται; Στην παρούσα μελέτη κατατίθεται ένας μακροσκελέστατος κατάλογος τέτοιων δρόμων ανά την υφήλιο (περισσότερες από 100 περιπτώσεις!), ενώ παράλληλα μέσα από παλαιότερες σχετικές έρευνες προτείνουμε πιθανές ερμηνείες του και παραθέτουμε μία απλή αν και καθ’ όλα επιστημονική- μέθοδο μέσω της οποίας δύναται να «λυθεί» το μυστήριο οποιουδήποτε «δρόμου αντιβαρύτητας» και αν επισκεφθείτε.

Στον κόσμο της παραψυχολογίας, υπάρχει μια βασική διάκριση ανάμεσα στο φαινόμενο των φαντασμάτων και των πνευμάτων. Η διαφορά βρίσκεται στην δυνατότητα οπτικής αντιλήψης του φαινομένου. Έτσι, τα μεν φαντάσματα μπορούν να γίνουν ορατά από τον παρατηρητή, ενώ αντίθετα τα πνεύματα γίνονται αντιληπτά μόνο μέσου ενός διαμέσου (medium) ή μέσα από ήχους και μετακινήσεις αντικειμένων. Ένα λοιπόν από τα συνηθέστερα φαινόμενα είναι και αυτό των poltergeist, φαινόμενο που ο ιδρυτής της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών του Λονδίνου, Frederic W. H. Myers, παρατήρησε πως αποτελεί ξεχωριστό από τις υπόλοιπες περιπτώσεις στοιχειωμάτων.

Δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από όταν έφτασε στα χέρια μου μία είδηση τόσο αλλόκοτη που αποτέλεσε το έναυσμα για την έρευνα που προηγήθηκε τη συγγραφή αυτού του κειμένου. Ένα φύλλο της εφημερίδας Blic του Βελιγραδίου (07/06/2005) ήταν αρκετό ώστε να ταρακουνήσει για ακόμα μία φορά την τόσο καταπονημένη λογική μου. «Σε μία πόλη στη βορειοδυτική Σερβία έβρεξε χιλιάδες μικροσκοπικούς βατράχους!».

Otherkins είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν ανθρώπινη ψυχή! Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Nick Mamatas (Elven Like Me, 2001), πρόκειται για μια κουλτούρα ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι έχουν την ψυχή κάποιου θρυλικού ή μυθολογικού όντος, το οποίο όμως γεννήθηκε σε ανθρώπινο σώμα, και στη δική μας διάσταση.

Θα έλεγε κανείς πως η σύγχρονη ορθολογιστικά σκεπτόμενη εποχή μας έχει χάσει το ενδιαφέρον της για καθετί το ασυνήθιστο και το μυστηριώδες. Αυτό το αίσθημα μοιάζει να κυριαρχεί τουλάχιστον στη χώρα μας, η οποία την τελευταία περίοδο φαίνεται να διανύει μια περίεργη αρνητική φάση πορείας. Τα πράγματα όμως δεν είναι καθόλου έτσι! Η βεβαιότητα της άρνησης αυτής οφείλεται σε μια πραγματικά θαρραλέα ανακοίνωση που συνάντησα πρόσφατα στον υπερσύνδεσμο του Πανεπιστημίου του Manchester. Μια επίσημη ανακοίνωση στο διαδικτυακό χώρο που αναφέρεται στα ενεργά ερευνητικά έργα του πανεπιστημίου σχετικά με το ζήτημα των εξωσωματικών εμπειριών (ΟΒΕ). Έμεινα έκπληκτος μάλιστα καθώς διάβαζα πως το πορτογαλικό Bial Foundation χρηματοδοτούσε το Πανεπιστήμιο του Manchester για να ερευνήσει τις εξωσωματικές εμπειρίες, προσεγγίζοντάς τες ψυχολογικά.