Τίτλος: Το Θέατρο της Σωτηρίας
Συγγραφέας: Μιχάλης Καλόπουλος
Εκδοτικός Οίκος: Προσωπική Έκδοση

Περίληψη
Το τέταρτο βιβλίο της σειράς βιβλικής κριτικής που συστηματικά “ξεκλειδώνει” τον κώδικα της Βίβλου και ερμηνεύει κριτικά τα “θαύματα” και τις πράξεις των προφητών!
Για πρώτη φορά απαντά κάποιος με πρωτότυπο λογικό τρόπο στα ερωτήματα:
- Πως ανελήφθη ο Ηλίας;
- Πως επέζησαν οι “Τρεις Παίδες” μέσα σε φλεγόμενο καμίνι;
- Πως γλύτωσε ο Δανιήλ χωρίς γρατσουνιά από τον λάκκο των λεόντων;
- Ποιά ήταν η Εσθήρ;
- Ποιοί και πως προκάλεσαν την εκστρατεία του Ξέρξη ενάντια στην Ελλάδα;
- Ποιά μπορεί να είναι τα πραγματικά γεγονότα πίσω από το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου;
- Ποιά η σχέση της Καινής Διαθήκης με τη Σολομωνική;
- Πως εξηγούνται επιτέλους τα θαύματα του Ιησού;
- Πως έγινε το νερό κρασί, στο γάμο της Κανά;
- Ποιούς και με ποιό τρόπο θεράπευσε τελικά ο Ιησούς;
- Πως εξηγείται η πάλη του Ιησού με τους δαίμονες;
Διαβάστε για πρώτη φορά μια αποκαλυπτική ανάλυση των δεδομένων της Σταύρωσης!

Η Γνώμη
Ο Μιχάλης Καλόπουλος είναι ένας αυτοδημιούργητος συγγραφέας, ο οποίος εδώ και 10 χρόνια περίπου έχει αφήσει πίσω του ένα πλούσιο έργο. Τα βιβλία του στηρίζονται στην πρωτότυπη έρευνα, στις πρωτοποριακές μεθόδους που χρησιμοποιεί για τις εξαγωγές των συμπερασμάτων του, καθώς επίσης στον ενθουσιασμό και το λεπτό χιούμορ που διακρίνει τη γραφή του.
Τα βιβλία που αποτελούν τη σειρά Βιβλική Θρησκεία (Το “Μεγάλο Ψέμα”, “Ο Ένοπλος Δόλος”, “Αβραάμ ο Μάγος” και “Το Θέατρο της Σωτήριας”) έχουν προκαλέσει τεράστιο ενδιαφέρον στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό (και όχι μόνο καθώς πρόσφατα “Το Μεγάλο Ψέμα” εκδόθηκε και στα αγγλικά σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία) και έχουν πραγματοποιήσει πολλές εκδόσεις. Τα τελευταία χρόνια ο συγγραφέας πρωτοστατεί στη διάδοση της ιδέας του σκεπτικισμού ως αντίδοτο στη θρησκευτική δεισιδαιμονία που κυριαρχεί στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Γι αυτό και υπήρξε ιδρυτής του Συνδέσμου σκεπτικιστών Ελλάδος που έχει σίγουρα τη δυνατότητα να προσφέρει πολλά στο χώρο της αναζήτησης.
Το “Θέατρο της Σωτηρίας” είναι το τελευταίο βιβλίο της σειράς “Βιβλική Θρησκεία” και εκδόθηκε τους πρώτους μήνες του 2005. Ήταν σίγουρα ένα από τα πολλά υποσχόμενα βιβλία της χρονιάς και νομίζω δικαίωσε απόλυτα τις προσδοκίες όσων το ανέμεναν. Το 1995 “το Μεγάλο Ψέμα” ήταν χωρίς αμφιβολία ένα βιβλίο σταθμός. Η “ζημιά” που προκλήθηκε στις συνειδήσεις του ελληνικού κοινού γύρω από την Παλαιά Διαθήκη ήταν σίγουρα τεράστια και μετά από 10 χρόνια (με τη συμβολή και άλλων συγγραφέων) η πλειοψηφία των (επιτρέψτε μου τον όρο) “συνειδητά” θρησκευόμενων δεν την θεωρούν γνήσιο κομμάτι της πίστεώς τους. Μια δεκαετία αργότερα, “Το θέατρο της Σωτηρίας” μοιάζει να ανοίγει μια νέα πύλη, να εγκαινιάζει έναν νέο σταθμό στο μεγάλο κεφάλαιο της κριτικής της χριστιανικής θρησκείας κάτω από το πρίσμα του σκεπτικισμού. Κι αυτό γιατί σε αυτή τη μελέτη βάλλεται πανταχόθεν (πάντα με λογική και επιστημονική προσέγγιση) και η Καινή Διαθήκη (για πρώτη φορά στην ελληνική από όσο γνωρίζω) δημιουργώντας σιγά σιγά τα πρώτα ερωτηματικά γύρω από την αξιοπιστία των πληροφοριών που περιέχει,την ιστορικότητα των γεγονότων που περιγράφει και τη στάση της απέναντι στους Έλληνες. Ως εκ τούτου,παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον η αντίδραση του ελληνικού κοινού σε αυτές τις νέες απόψεις καθώς επίσης και το κύμα των αποτελεσμάτων που αυτές θα φέρουν σε ορίζοντα δεκαετίας – εικοσαετίας, ιδίως σε ότι έχει να κάνει με το ιστορικό (;) πρόσωπτου Ιησού.
Ένα βιβλίο φωτιά που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μιας και καταπιάνεται με πάμπολλα περιστατικά που ανάγονται σε διαφορετικές περιόδους (βλέπε Περίληψη). Εάν κυκλοφορήσει κάποτε και στο εξωτερικό δεν βλέπω το λόγο να μην εξελιχτεί σε ένα παγκόσμιο μπεστ σέλλερ στο δρόμο που χάραξε ο Κώδικας Ντα Βιντσι σαν μια πρωτοποριακή αυτή τη φορά έρευνα και όχι σαν ένα μυθιστόρημα. Περιττό να πω ότι το συνιστώ σε όλους τους αληθινούς ιχνηλάτες της ιστορικής αλήθειας.
Συζητώντας πριν λίγους μήνες με τον κ. Καλόπουλο σε καφετέρεια της όμορφης Θεσσαλονίκης το θέμα της ιστορικότητας του Ιησού μπορώ να πω πως με αιφνιδίασε λέγοντάς μου πως στην ουσία δεν ενδιαφερόταν να καταγγείλει την πιθανότητα του να μην υπήρξε πραγματικά ως φυσικό πρόσωπο, αλλά μέσω αυτού (παραδεχόμενος δηλαδή την ύπαρξή του!) να αναδείξει ολόκληρο τον θρησκευτικό μηχανισμό που στήθηκε στους μετέπειτα αιώνες. Ομολογώ πως απόρησα με αυτή του τη στάση, ίσως και να απογοητεύτηκα αρχικά. Μετά το τέλος της ανάγνωσης του τελευταίου βιβλίου του όμως κατανόησα πλήρως τις σκέψεις του και την “οδυσσεϊκή” στρατηγική του! Γιατί ο κ. Καλόπουλος δεν είναι τίποτε άλλο από ένας σύγχρονος Οδυσσέας (είδος προς εξαφάνιση στη μ.Χ Ελλάδα) που χρησιμοποιώντας τον λόγο του μέσα στα βιβλία του (σαν άλλος Δούρειος Ίππος δηλαδή) κατασκευάζει τους μελλοντικούς πολιορκητικούς κριούς για τη πτώση των τειχών του κατεστημένου.