Διοτιμα θέλω και εγώ να μάθω.Θέλω να μοιραστείς τα κριτήρια με τα οποία ανεβαίνει κάποιος τις βαθμίδες του Τεκτονισμού , αν τα κριτήρια τα "επίσημα"΄είναι αρκετά (ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ) και αν υπάρχουν "άλλοι" τρόποι απλά να το επιβεβαιώσεις και αν θες βέβαια (αλλά δεν νομίζω ότι μπορείς) γιατί μπαίνουν και άλλοι τέκτονες στο fora (είναι επιβεβαιωμένο)....

Ευχαριστώ

Είσαι σίγουρος φίλε μου, ότι αυτοί μας οδηγούν εκεί που λες ;

Ή, για να είμαι πιο ακριβής, είσαι σίγουρος ότι μπορεί κάποιος να σε οδηγήσει κάπου παρά τη θέλησή σου;

Αυτός ο προβληματισμός μου θυμίζει πολύ όσους αναρωτιούνται για την ύπαρξη του Θεού και εστιάζουν επί του υποτιθέμενου κακού που κυριαρχεί στον κόσμο, λέγοντας ότι αν πραγματικά ο Θεός υπάρχει, είναι παντοδύναμος και αγαπάει τον άνθρωπο, γιατί τον αφήνει να βασανίζεται;

Μα αν δεν επιλέξουμε εμείς οι ίδιοι να φτιάξουμε τη ζωή μας, πώς περιμένουμε να το κάνουν άλλοι για μας;

Αγάπη στον άνθρωπο σημαίνει σεβασμός στην ελευθερία βουλήσεως.

Το ζήτημα λοιπόν, δεν είναι το να κάνουν κάποιες οργανώσεις ή ιδεολογίες καλό σε άβουλα όντα ή ζώα.

Το ζήτημα είναι να γίνουμε ελεύθεροι και αυτόβουλοι άνθρωποι, οι οποίοι αφού επιλέξουμε τις αξίες και τα ιδανικά μας, θα τα τηρήσουμε και θα τα εφαρμόσουμε στη ζωή μας. Σε αυτό το πλαίσιο ο τεκτονισμός προσφέρει το δικό του δρόμο, για όποιον τον επιλέξει.
Δεν υπόσχεται θαύματα και δεν κάνει θαύματα.

Όταν αναφέρομαι σε εικασίες, φροντίζω πάντα να εισάγω την πρότασή μου με το ανάλογο ρήμα, όπως "νομίζω", "μου φαίνεται", "άκουσα", "λέγεται" κλπ.

Για όλα τα υπόλοιπα, μιλώ με τη βεβαιότητα που μπορεί να μου προσφέρει η προσωπική γνώση, όσο μπορεί αυτό να θεωρείται γνώση.

Βλέπεις; Ακόμα κι εσύ "διορθώνεις" τον χρόνο του ρήματος σε μέλλοντα παρακείμενο (αν θυμάμαι καλά την γραμματική μου).
Λες "τουλάχιστον θα έπρεπε".

Φίλε μου, δε μ' αρέσει να ζω υποθετικές καταστάσεις.
Μ' ενδιαφέρει η πραγματικότητα.
Κι η ανθρώπινη πραγματικότητα λέει ότι δεν έχουμε καταφέρει να ενοποιήσουμε ούτε τα πεδία (που λέει κι η Φυσική :)) αλλά ούτε και την καθημερινότητά μας ως προς τον τύπο και την ουσία.

Ειδικά ως προς τον τεκτονισμό όμως, καταβάλλεται ιδιαίτερη προσπάθεια εναρμόνισης αυτών των δύο παραμέτρων.
Προσοχή: αναφέρομαι σε προσπάθεια και όχι αναγκαία πραγμάτωση.
Η προσπάθεια έχει να κάνει με το γεγονός ότι τέκτονας ο οποίος δεν εφαρμόζει τον τεκτονισμό (και ναι, μιλώ για τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά του) μένει μόνο κατ' όνομα τέκτονας και δεν ενσαρκώνει την ιδιότητα ως πρότυπο και παράδειγμα ως οφείλει.

Αγαπητέ Βελλερεφόντη,

ευχαρίστως θα σου απαντήσω, αλλά δεν είμαι βέβαιη ότι έχω εννοήσει επαρκώς το ερώτημά σου.

Θα προσπαθήσω να απαντήσω λοιπόν, και αν δε σε καλύψω, επανερχόμαστε.

Ο Τεκτονισμός είναι ένας θεσμός που έχει σαφείς κανόνες και διαδικασίες.
Τόσο σαφείς και τόσο ακριβείς, που δεν υπάρχουν περιθώρια ξεστρατίσματος παρά μόνον εσκεμμένα...
Τώρα πια, οι βασικοί κανόνες και τα συντάγματα κυκλοφορούν και στο Διαδίκτυο και σε βιβλία και μπορεί οποιοσδήποτε να τα μελετήσει, αν και δεν είμαι σίγουρη ότι θα καταλάβει και πολλά.

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι κάθε τεκτονικός "πυρήνας" (Στοά, Τάγμα) έχει αυτόνομη διοίκηση και είναι υπεύθυνο για την τήρηση των κανονισμών και των τεκτονικών θεσμών.

Οι βαθμίδες δεν έχουν όλες τα ίδια κριτήρια, αλλά ανάλογα το σώμα, αυτά τα κριτήρια καθορίζονται.
Πέρα από τις βαθμίδες όμως, υπάρχουν και δεδομένα διοικητικά αξιώματα, τα οποία σχετίζονται έμμεσα με τις βαθμίδες. Αυτά τα αξιώματα είναι αιρετά και έχουν κι αυτά προϋποθέσεις για την ανάληψή τους και δεδομένα καθήκοντα.

Τώρα, ως προς τον υπαινιγμό σου για "άλλους" τρόπους απόκτησης βαθμών...
Αν κάποιος "πυρήνας" (κατά τα ανωτέρω) επιλέξει αυτούς τους "άλλους" τρόπους που υπαινίσσεσαι, όλα μπορούν να συμβούν.
Αλλά δεν είναι και τόσο απλό, ούτε τόσο ωφέλιμο όσο μπορεί να φαντάζεται κάποιος. Αντιθέτως, μπορεί να επιφέρει αρκετά δυσάρεστες συνέπειες.

Καλημερα.
και πώς εγω ο ανθρωπος θα μπορω να ξερω ποιος απο τους τεκτονες ενσαρκωνει στην καθημερινοτητα του ως οφειλει την ιδιοτητα του τεκτονα;
και ποιος οχι;και παραμενει μονο στους τυπους.
Γιατι οπως λες συμβαινει αυτο.
Το οτι δηλαδη γινεται προσπαθεια,η οποια αντιλαμβανομαι οτι δεν ειναι παντα επιτυχης.
Αν κανω λαθος και λες οτι ολες οι προσπαθειες καταληγουν σε επιτυχια παρακαλω να με διορθωσεις και εγω θα το δεχτω μιας και δεν θα ξερω να το αμφισβητησω.
Τεκτονισμος δηλαδη ειναι καποιες αρχες, αξιες και ιδανικα, και καποιοι συγκεκριμενοι τροποι τυποι, που θα;;;;
Που θα σε κανουν να τα ενσαρκωσεις μεσα σου;;
Που θα σε κανουν να τα πραγματωσεις;
Οσο για τους τεκτονες που κατα ονομα και μονο ειναι τεκτονες....
Γιατι παραμεμουν και λεγονται τετοιοι;
Εν τελη πώς διακρινεται μεσα στους κυκλους των τεκτονων οτι καποιος απο αυτους οντως εχει κανει κτημα του τις αρχες που αυτος πρεσβευει;
Και πως, εαν, γινεται να διακριθει και αυτο απο τους εξω;

Καλησπέρα, αγαπητέ cHrIsToS1.

Κατ' αρχήν, δεν ξέρω γιατί στην καθημερινή σου ζωή θα έπρεπε να σε απασχολεί για το ποιός είναι καλός τέκτονας και ποιός όχι.
Εκτός αν με ρωτάς για χάριν της παρούσας συζητήσεως.

Αυτό είναι ένα εσωτερικό ζήτημα, για το οποίο ο θεσμός έχει τις δικές του δικλείδες ασφαλείας.

Τώρα, αν έχεις ή θελήσεις να έχεις μία ιδίαν αντίληψη εκ των έσω, φυσικά θα μπορέσεις να σχηματίσεις μία πιο πλήρη εικόνα.

Παρ' όλα αυτά, όμως, επανερχόμενη και στο παράδειγμα με το γιατρό και αν δεχθούμε ότι έχει λόγους ο καθένας μας να παρακολουθεί τρόπον τινά την επίτευξη και τελική πραγμάτωση της τεκτονικής φιλοσοφίας στο πρόσωπο του κάθε τέκτονα (αν γνωρίζει πραγματικά την ιδιότητα αυτή του προσώπου στο οποίο αναφέρεται), θα έλεγα τα εξής:

Όπως αντιλαμβάνεσαι φίλε μου, ποιός γιατρός τιμά τον όρκο του Ιπποκράτη και ποιός όχι, χωρίς να έχεις αναγκαία αποφοιτήσει ο ίδιος από την Ιατρική, έτσι και ο κάθε ενσαρκωτής μίας υπέρτατης ιδέας λάμπει στα μάτια σου και σε διαβεβαιώνει δια της υπάρξεώς του ότι πραγματώνει ειλικρινά τη φιλοσοφία, την οποία ενστερνίζεται (για να μιλήσω μεταφορικά αλλά και παραστατικά).

Αν τα επιλέξεις συνειδητά, ναι.
Οι ατομικές προσπάθειες δεν καταλήγουν όλες σε επιτυχία.
Εξάλλου, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπ' όψιν μας πάντα ότι ο πήχυς είναι αρκετά ψηλά και συνεπώς, η επίτευξη αυτή είναι έργο ζωής, για να μην προχωρήσω παραπέρα...
Οπότε δε θα έλεγα ότι θεωρώ πως η προσπάθεια σε συλλογικό επίπεδο είναι ανεπιτυχής.
Εξελίσσεται συνεχώς και βελτιώνεται όπως όλα τα πράγματα στη ζωή μας.

Δεν ξέρω αν έχεις γνωρίσει κάποιον τέκτονα και μιλάς εκ πείρας, αλλά ειδικά στον τόπο μας, φαντάζομαι θα συμφωνήσεις, είναι σύνηθες το "ό,τι δηλώσεις είσαι".
Οπότε γιατί σου κάνει εντύπωση που κάποιοι φέρουν τίτλους τους οποίους δεν τιμούν ή και δε φέρουν καν;
Δυστυχώς για την περίπτωση αυτή, είναι έτσι δομημένος ως θεσμός ο τεκτονισμός, που δεν μπορείς να γνωρίζεις κάτι με βεβαιότητα ει μη μόνον αν έχεις ιδίαν αντίληψη, όπως ανέφερα και πιο πάνω.
Αλλά και πάλι σκέπτομαι ότι δεν μπορώ να φανταστώ κάποιο λόγο για τον οποίο κάποιος εκτός τεκτονισμού θα χρειαζόταν να μάθει τέτοιες πληροφορίες.

Καλησπερα Διοτιμα και φορουμ.

ΚΑταρχην δεν ξερω εαν εχω γνωρισει καποιον τεκτονα μιας και εαν αυτο εχει γινει αυτο που προσπαθω να βλεπω ειναι τον ανθρωπο και να τον κρινω βαση αυτου του ''ιδιωματος'' του και οχι της οποιας ''ταμπελας'' που συνειδητα ή οχι αυτος φερει.
Βλεπω προβλημα ομως οταν αυτη η ταμπελα ή τιτλος (το ιδιο για μενα) λαμβανεται απο ως κυριο χαρακτηριστικο αυτου που τη φερει, εως ακομα και ως το μονο χαρακτηριστικο που δυναται να τον περιγραψει.
Και εφοσον οταν λεμε για τεκτονισμο εννοουμε καποιες αξιες και ιδανικα, τοτε με ενδιαφερει οταν καποιον χαρακτηριζεται ή αυτοχαρακτηριζεται ως τεκτονας γιατι το αντιλαμβανω οτι τοτε αυτος εχει ή προσπαθει να εχει αυτες τις αξιες και τα ιδανικα.
Οταν αυτος αναφερεται μονο ως τεκτονας, τοτε μου δημιουργειται η πεποιθηση οτι αυτες οι αξιες και τα ιδανικα ειναι οσα χρειαζεται να εχει ενας ανθρωπος στη ζωη του.
Δεν ξερω ομως ολους τους τεκτονες.
Υπαρχει ομως η εν λογω οργανωμενη ομαδα αυτων.
Οποτε αυτη η ομαδα θεωρει οτι κλεινει μεσα της ολα αυτα που χρειαζεται να εχει ενας ανθρωπος.
Χωρις να λεω οτι και ολα τα μελη της εχουν αποκτησει αυτα που η οργανωση πρεσβευει, οπως και εσυ αλλωστε.Αυτη η προσπαθεια αποκτησης μπορει να κρατησει ως το τελος της ζωης του τεκτονα.
Συμφωνω.
Οι αξιες που πρεπει να εχει ενας ανθρωπος ειναι διαφορετικες απο αυτες που πρεπει να πρεσβευει ενας τεκτονας;
Αν οχι διαφορετικες στην ολοτητα τους, τουλαχιστον ομοιες δεν μπορω να πω οτι ειναι, με την λογικη οτι τοτε ποιος ο λογος να αλλαζουμε την ''ταμπελα'' ανθρωπος με την ''ταμπελα'' τεκτονας.
Αν τα ιδια και τα αυτα και οι δυο πρεσβευουν.
Ειναι ομοια;;
Διαφερουν καπου;
Αν ναι που;;
Αν δεν διαφερουν καπου τοτε δεν μπορω να το δω σαν ενα εσωτερικο ζητημα, αφου σαν ''θελω να ειμαι ανθρωπος'' με ενδιαφερει οτι εχει να κανει με αυτην μου την ταμπελα.
Που η λεξη ''ανθρωπος'' μπορει να θεωρηθει ακομα και κατι παραπανω απο μια (ακομα) ταμπελα.
Γι αυτο με ενδιαφερει.Σαν ανθρωπο (που θελω να γινω και δεν ειμαι γι αυτο σαν και οχι ως)

Αν εκ των εσω σχηματισω μια πιο πληρη εικονα (αρα και καλλιτερη, πιο σωστη δηλαδη) του τι εστι τεκτονας, αυτο δεν σημαινει οτι οντας εξω, εγω και ο οποιοδηποτε αλλος δεν μπορουμε να εχουμε πληρη εικονα αυτου;
Σαφως νομιζω.
Αυτο ομως δεν σημαινει οτι ετσι δεν μπορουμε να σχηματισουμε και πληρη εικονα για αυτον, οσο αφορα την ταμπελα του σαν ανθρωπος;;

Για την λαμψη στα ματια δεν θα αναφερθω μιας και εχω προσωπικες εμπειριες απο λαμψεις στα ματια που σε πολυ καλο βαθμο μπορω να πω οτι δεν ηταν προιον καποιας υπερτατης ιδεας.Γενικα και ασχετο πανω σε αυτο, η λαμψη ειναι ενεργεια και οχι ιδεα.

Αυτος ειναι και ενας ακομα λογος, μαλλον οχι ενας ακομα, αλλα μια για μενα αποδειξη οτι με ενδιαφερει, και πρεπει να με ενδιαφερει τα του τεκτονισμου (και οχι μονο, αλλα γι αυτο συζηταμε εδω).
Εκτος του οτι ''σαν θελω να ειμαι ανθρωπος'' με ενδιαφερουν οτι εχει να κανει με τον ανθρωπο, και σαν μελος της κοινωνιας με ενδιαφερουν οσα εχουν να κανουν με αυτην και πολυ περισσοτερο με αυτους που αποσκοπουν στην αναβαθμιση μου ειτε ως ατομο ειτε ως μελος κοινωνιας.

Εκτος και αν μου (μας) πεις οτι οχι, δεν ειναι αυτος ο κοινωνικος στοχος του τεκτονισμου, αλλα οτι αυτος δεν εχει κανεναν κοινωνικο στοχο.
Γιατι και αυτος να μην ειναι αλλα εχει καποιον αλλον κοινωνικο στοχο, τοτε ως μελος κοινωνιας με ενδιαφερει, και η γνωση αλλα και ο ελεγχος αυτων.
Εχει καποιον κοινωνικο στοχο ο τεκτονισμος;
Ειναι ο παραπανω;;
Εαν γινεται δεκτος ο παραπανω στοχος απο εσενα πως κρινεις\αναλυεις την εννοια της λεξης ''δραση'';;

Εαν ειναι καποιες ενεργειες ποιες ειναι αυτες;
Εαν παλι οχι, και ισχυει το οτι η δραση εχει να κανει με την μιμιση πραξεως σπουδαιας και τελειας μεγεθος εχουσης, ωχ σορυ αυτος ειναι ο ορισμος της τραγωδιας αλλα δεν ειναι τραγωδια να δρουν αλλοι για μενα;
Εαν λοιπον ειναι παθητικη η εννοια της λεξεως ''δραση'' και συνεπαγεται στο να μιμουνται οι μη τεκτονες του τεκτονες, ωστε οι μη,(και εγω δηλαδη) ελεω αυτης της μιμησης να γινουν καλλιτεροι ''ανθρωποι'' με αξιες και ιδανικα, τοτε δεν ειναι ενας ακομα λογος στο να ξερω τα παντα που αφορουν αυτους;

Μιμηση.........
ποιο ειναι προτιμοτερο να μιμειται καποιος;;
Το τελειο ή το ατελες;

Καλημέρα αυτή τη φορά. :)

Συμφωνώ μαζί σου σε αυτό και χαίρομαι που το βλέπεις έτσι.

Μα δε νομίζω ότι άφησα εγώ να εννοηθεί κάτι τέτοιο.
Για να είμαι ακριβέστερη δε, οι τέκτονες δεν δηλώνουν συνήθως την ιδιότητά τους και γι' αυτό το λόγο, άσχετα αν και αυτό παρεξηγείται συνήθως όπως όλα όσα τους αφορούν.
Πάντως σίγουρα ο τίτλος δε λέει κάτι.
Σε ιστορικά πρόσωπα όμως, παίζει κάποιο ρόλο, όχι για τον τίτλο, αλλά για κάποιους αναγκαίους και πιθανά ενδιαφέροντες συσχετισμούς.

Ok.

Στην πραγματικότητα έτσι είναι.
Μπορεί να σε ξενίζει, αλλά αν κάποιος ακολουθεί πραγματικά αυτόν τον δρομοδείκτη ζωής, τότε όλα τα υπόλοιπα επιτεύγματα της ζωής του είναι απλά φυσικά αποτελέσματα.
Όταν πραγματώνεται, είναι 'Ο' τίτλος, αρκεί να γνωρίζεις σε τί αφορά.

Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος να τους γνωρίζει όλους.
Είναι αρκετοί και σε όλο τον κόσμο...

Σε ποιά αναφέρεσαι;

Δε νομίζω ότι καταλαβαίνω σε ποιά ομάδα αναφέρεσαι.

Όχι βέβαια, απλά ο τεκτονισμός έχει ένα συγκεκριμένο "πλάνο" (ας το πούμε έτσι) και αφήνει στον άνθρωπο το δικαίωμα να επιλέξει αν η δική του στάση ζωής ταυτίζεται με αυτό.
Συνηθίζουμε να θεωρούμε δεδομένο ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις ίδιες αξίες, αλλά στην πραγματικότητα αυτό δε συμβαίνει.

Πχ. ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αναπτύξει εγκληματική δράση, δεν έχει ηθικές αξίες όμοιες με τους υπόλοιπους νομοταγείς πολίτες.

Στην πραγματικότητα δεν είναι διαφορετικές έννοιες.
Όμως, δεδομένου του ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να αντιλαμβάνεται την έννοια "άνθρωπος" όπως νομίζει, ο τεκτονισμός φροντίζει να οριοθετεί σαφώς την έννοια "τέκτονας" (η οποία και τον αφορά άμεσα) και επιτρέπει στον καθένα να διαπιστώσει μόνος του αν αυτή η έννοια και η ιδία αντίληψη περί "ανθρώπου" ταυτίζονται.

Συμφωνώ τα μάλλα! :)

Ε, ναι.
Αλλά όπως σου είπα και πιο πάνω, όταν αναφερόμαστε σε ιστορικά πρόσωπα, όπου η ζωή ενός ανθρώπου έχει φτάσει στην επίγεια ολοκλήρωσή της, τότε είναι μία παράμετρος ενός έργου με αρχή και τέλος, όπου η κρίση μας διαμορφώνεται αλλιώς.

Εκεί που θεωρώ ότι δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο να το γνωρίζουμε, είναι σε ανθρώπους οι οποίοι είναι εν ζωή και φυσικά, δεν έχουν αγγίξει τον κολοφώνα της αυτοπραγμάτωσής τους και συνεπώς, δεν έχουμε να εξάγουμε συμπεράσματα.
Υπάρχουν ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, αλλά τεσπα...

Φίλε Χρήστο, μεταφορικά έγραψα περί λάμψης.
Ας μην το "γυρίσουμε" στη Θεωρία της Σχετικότητας. :)

Ναι, αλλά μην ξεχνάς ότι κανείς δεν επιβάλλει σε κανέναν τίποτε.
Δεν αναβαθμίζεται η κοινωνία, αν δεν το θέλει η ίδια. Οk?

Όχι δε θα στο πω αυτό.
Αλλά σε παραπέμπω στο αμέσως πιο πάνω.

Δράση θα έλεγα το προϊόν της ελεύθερης βουλήσεως του ατόμου, όταν αυτή έρχεται να υλοποιηθεί. (απαντώ με άξονα τον άνθρωπο πάντα, ε; να μην παρεξηγηθούμε)

Δεν πρόκειται περί μίμησης.
Χρειάζεται συνειδητή επιλογή και αυτόβουλη ενεργοποίηση.

Το τέλειο. :)
Είμαι της σχολής του νεοκλασικισμού στην Τέχνη. Αναγέννηση κλπ....

Καλημερα καλημερα.
Αρχιζοντας απο το τελος, εγω ειμαι του κλασικου.Το ''νεο'' δεν μπορω να το αντιληφθω που κολλαει.
Για την οργανωμενη ομαδα των τεκτονων δεν εννοω τιποτα αλλο παρα τις στοες τους βρε Διοτιμα.
Αυτη η οποια στοα εχει το πλανο για να κανει τι;
Να μπορεσει ο εντος της τεκτονας να ενσαρκωσει τις αξιες που εχει οριοθετησει οτι χρειαζεται να εχει ενας ανθρωπος;
Αν ναι καλο θα ητανε να μας πεις αυτες τις αξιες τωρα που πρεσβευει ο τεκτονισμος.
Αν εχουν ξανα ειπωθει συγνωμμη και αρκει να μου πεις που ακριβως.
ποιες η αξιες λοιπον του Τεκτονισμου;
Και αν εγω δεν ειμαι τεκτονας τι σημαινει αυτο;
Οτι δεν μπορω να αποκτησω αυτες τις αξιες μηπως;

Στα περι ιστορικων προσωπων θα συμφωνησω εκει που διαφωνησω εντονως ειναι για τους εν ζωη.
θεωρω οτι επιβαλεται να γνωριζω, γιατι οπως ειπα εαν δεν το γνωριζω τοτε δεν γνωριζω τον ανθρωπο με τον οποιο συναναστρεφομαι.
Θα ηθελα να εισαι πιο αναλυτικη σε αυτο.

Οταν πραγματωνονται τα οποια ιδανικα τοτε ειναι ''Ο'' τιτλος.
στα παντα αυτο και οχι μονο στον τεκτονισμο.
Αν καποιος δηλαδη ειναι βουδιστης και εχει ενσαρκωσει μεσα του τις αξιες και τα ιδανικα του βουδισμου δει ειναι τοτε ''Ο'' τιτλος;;
Το ιδιο και για τον χριστιανισμο.
το ιδιο και για τον παγανισμο και για οτι αλλο.
Μονο στον τεκτονισμο γινεται ''Ο'' τιτλος;
Δεν μπορω να το καταλαβω πως το εννοεις.

Δεν αναβαθμιζεται η κοινωνια (και τα ατομα θα προσθεσω εγω) αν δεν το θελει η ιδια!!!

Μα αυτο πολυ απλα δεν σημαινει οτι ο κοινωνικος στοχος του τεκτονισμου ΔΕΝ εξαρταται απο τον ιδιο;
Τι στοχος ειναι αυτο που δεν μπορεις εσυ ο ιδιος να τον πραγματοποιησεις;;
Θα ηθελα να σταθουμε λιγο σε αυτο, γιατι ως εχει μου δημιουργειται η πιστη οτι στην ουσια ειτε ο τεκτονισμος δεν εχει κανενα κοινωνικο στοχο, ειτε και μιας και το οτι μας το λες και εσυ εχει, ειναι ο παραπανω και ειναι εκ τον πραγματων ΑΔΥΝΑΤΟΝ να τον πραγματοποιησει!!!
παρα μονο ΙΣΩΣ εαν ΟΛΟΙ οι ανθρωποι γινουν τεκτονες.

Και μιας και μας λες οτι αυτη η δραση δεν προκειται για μιμηση των τεκτονων, τοτε ακομα περισσοτερο δεν καταλαβαινω αυτον τον στοχο.

Επειδή το κλασικό (ως προς την τέχνη πάντα) αναφέρεται σε δεδομένες χρονικές περιόδους, ως "νεο"κλασικό ορίζεται η μίμηση του κλασικού σε νεότερη περίοδο.

Κάτι τέτοιο υπέθεσα ότι εννοούσες, αλλά συγγνώμη, δεν έβγαζα κανένα νόημα σε σχέση με αυτό το οποίο ήθελες να πεις.

Η κάθε Στοά (για να χρησιμοποιήσουμε πιο ακριβείς όρους) ακολουθεί ένα μυητικό "πρόγραμμα" (δεδομένο ως προς την τεκτονική πρακτική) δια του οποίου ο κάθε υποψήφιος ή Τέκτων αποκαλύπτει μέσα του την ατραπό της δικής του πραγμάτωσης.

Περίπου αυτό... :)
Αυτό το οποίο προσφέρει ο τεκτονισμός δεν είναι οι ιδέες, αλλά η μέθοδος.

Φίλε μου, έχουν γραφτεί ήδη βιβλία πάνω σε αυτό το ζήτημα από σημαντικούς ανθρώπους του θεσμού.
Πάντως δεν πρόκειται για στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να παρατεθούν επιγραμματικά.

Όχι βέβαια.
Απλά δεν γνωρίζεις τη δεδομένη μέθοδο.

Κρίμα, γιατί εφόσον έχεις της πιο πάνω αναφερθείσες απόψεις περί "τίτλων" και "ταμπελών", δεν περίμενα να διαφωνείς.

Θες να του κοτσάρεις την ταμπέλα δηλαδή και να τον κρίνεις βάσει αυτής;
Δεν καταλαβαίνω σε τί σε βοηθά να γνωρίζεις την κάθε ιδιότητα ενός ανθρώπου.
Δηλαδή, αν μπεις σε ένα ταξί κι ο ταξιτζής είναι τέκτονας, θα πρέπει να στο πει, ώστε να ξέρεις αν θα σε πάει με ασφάλεια στον προορισμό σου;

Οι θρησκείες έχουν το δικό τους στόχο και αυτός έχει να κάνει με την ταύτιση με το Θείο, όπως εκείνες το εννοούν.
Εδώ μιλάμε για την ανθρώπινη αυτοπραγμάτωση σε όλα τα πεδία ύπαρξής του.
Και για να φέρω ένα παράδειγμα πέρα από θρησκείες:
Αν ένας ταξιτζής (κατά το προηγούμενο παράδειγμα) μείνει στην ιστορία ως "Ο" ταξιτζής, αυτό έχει να κάνει με την επαγγελματική του καταξίωση και πιθανά να συνεπάγεται ότι εν γένει ήταν ένας έντιμος άνθρωπος.
Όμως, η αντικειμενική έννοια της πραγμάτωσης των αξιών δια του τεκτονισμού, έχει να κάνει με μία ευρύτερη ανθρώπινη αυτοπραγμάτωση.
Γι' αυτό έδωσα αυτή τη βαρύτητα.

Ακριβώς αυτό που προσθέτεις εννοώ. Τα άτομα είναι η κοινωνία.

Εξαρτάται και από τον ίδιο ως προς τη μέθοδο που προανέφερα.

Καλό θα ήταν για τους ανθρώπους να γίνουν τέκτονες. :)

Εδώ δεν καταλαβαίνω τί εννοείς, φίλε μου.