Ζούσε κάποτε μια χήρα, που ήτανε πλούσια κι είχε δούλες.

Είχε σπίτι μεγάλο και χωράφια κι ήταν τόσο εργατική, ώστε μόλις λαλούσε ο πετεινός της, σηκωνότανε από το κρεβάτι της, ξυπνούσε και τις δούλες κι άρχιζε αμέσως τις δουλειές. Έπρεπε να συγυρίσουν το σπίτι, να ζυμώσουν, να ψήσουν ψωμί, να μαγειρέψουν, να ταΐσουν και τις κότες, να βγάλουν και την κατσίκα και τη γελάδα στο λιβάδι για να βοσκήσουν, να κουβαλήσουν το ψωμί και το φαγητό σε εκείνους που δούλευαν στα χωράφια.

Οι δουλείες ήταν αμέτρητες κάθε μέρα κι οι δούλες βαρυγκωμούσαν,

- Δεν είναι κατάσταση αυτή, έλεγαν.
- Θα πεθάνουμε στα πόδια μας.
- Μας ξυπνάει προτού καλά-καλά χαράξει.
- Μόλις λαλήσει εκείνος ο καταραμένος ο πετεινός της.

Μια δούλη είπε τότε στις άλλες.

- Εκείνος ο πετεινός της τα φταίει όλα. Αν δεν λαλούσε, νύχτα ακόμα, εμείς θα κοιμόμαστε ως το πρωί.
- Πετεινός είναι, θα λαλήσει. Πώς θα τον εμποδίσουμε;
- Να τον πνίξουμε, πρότεινε μια δούλα.

Οι άλλες βρήκαν σωστή τη συμβουλή της και, το ίδιο βράδυ μπήκαν κρυφά στο κοτέτσι κι έπνιξαν τον πετεινό.

Αλλά βγήκε χειρότερα γι’ αυτές. Γιατί, η χήρα, τώρα που δεν είχε τον πετεινό της να την ξυπνάει με το λάλημά του ξυπνούσε πολύ πιο νωρίς, γιατί φοβότανε μήπως δεν προφτάσει τις δουλείες της και ξυπνούσε, από εκείνη την ώρα, και τις δούλες της.


Κατάλαβες, κύριε LuX;

Αυτά και άλλα έλεγε ο Αίσωπος, αλλά ήταν πολύ παλιά και οι άνθρωποι ξεχνούν εύκολα.

Προσωπικά δεν είμαι από αυτούς που ξεχνούν....και μάλιστα ποτέ και τπτ !
Αλλά δε κρατώ και κακίες που να με επηρεάζουν ψυχικά ....

Όσο για τον μύθο σου, νομίζω ότι εκτός από άτοπος είναι και εκτός θέματος. (χωρίς να θέλω να σε προσβάλω βέβαια)
Εγώ κτυπάω αλλά δε βλέπω να ανοίγει κανείς , παρά μόνο μια σκιά πίσω απ το παράθυρο που κοιτάει πως θα με αποφύγει ευγενικά .....

Υγ. Κοίταξα τον μύθο από πολλές γωνίες . Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις …αλλά νομίζω επίσης ότι οι χήρες φοράνε μαύρα και αυτό με χαλάει λίγο .
Θα προτιμήσω τις υπηρέτριες τελικά ...;) κάποτε είμαι σίγουρος ότι θα μπορέσουν και αυτές να τρέξουν άγρια στα καταπράσινα λιβάδια ...η χήρα δε θα ζει παντοτινά και αυτές είναι νέες γεμάτες όρεξη για ζωή και κοινωνική αλληλεγγύη.....

Δ.

Τωρα που μπλεξαμε με της χηρες και χειρες, μου ηρθε ο μυθος του Χιραμ.
Και η χηρα αυτου.
Θυμαμαι που ειχε αναφερθει παλια απο τους ΟΝΑΡ και Γαλλιλεο, χωρις να εχει αναφερθει ομως.!
Απλα κανανε... αναποληση να το πω.
Το μυθο μυθο ομως δεν τον παρεθεσαν και εμεινα με την χειρα αδεια.
Μηπως τον γνωριζεις κανεις;
Ωστε να μας το παραθεσει εδω;Γιατι (αυθαιρετα μπορει) εκρινα πως παιζει καποιο ουσιωδες ρολο στα του θεματος μας.
Συν να ρωτησω, αν υπαρχει καποιος ρολος; βαθμος; πως να το πω δεν ξερω, ειτε στο τυπκο της Υορκης που μας λεει ο φιλος Σπραητ οτι εχει επικρατησει, ειτε σε καποιο αλλο τυπικο (που δεν εχει επικρατησει;) με την ονομασια ''ο τρομερος αδερφος''
Και αν μπορει να γινει συνδεση αυτων (φανταστικων μεχρι τωρα)
Απο εκει και περα μυθους ακουω, συμβολισμους ακουω και..... ;;;;
Ακομα και να υπαρχουν αυτα που ρωταω και να υπαρχει συνδεση τοτε αυτη η συνδεση ειναι και αυτη συμβολικη;
Με το απτο του θεματος τι γινεται;
Γιατι με τοσους και συνεχους συμβολισμους που ακουω, μηπως θα μπορουσαμε να πουμε (και να ειμαστε και σωστοι) οτι ο τεκτονισμος σαν οργανιση ειναι κατι το συμβολικο;
και τελος παντων το συμβολικο, συμβολιζει κατι το απτο, ή κατι το ''αεριο'';;
Ή κατι το απτο μεν, που εγινε ομως καπου καπως καποτε, και το λεμε... συμβολικα.
Για να θυμομαστε;
Αλλα για ποιον λογο να θυμομαστε κατι αν ειναι να ξαναγινει;
Οποτε το θυμομαστε για να μην ξαναγινει.
Παρακαλω λοιπον μηπως ξερεις καποιος;

Μ' αρέσει η βεβαιότητά σου. Καλό σημάδι!

Πάρα πολύ ωραία! :)

Είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι τον έγραψα τυχαία ή γιατί δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω;

Η σκια απλώς αναρωτιέται γιατί πας από την πίσω πόρτα...

Απρόσεχτη εκτίμηση ...

Ο μύθος μιλά για δούλες και όχι για υπηρέτριες.

Πιστεύω πως αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά.

Οι δούλες πάντα τα βάζουν με τον κόκκορα κι έτσι, παραμένουν δούλες, ακόμη κι όταν πεθάνει η χήρα.

Θα απαντήσω εγώ για το μύθο του Χιράμ....Από όσο θυμάμαι γιατί έχουν περάσει και μερικά χρόνια από τότε που το διάβασα....
Ο Χιράμ ήταν χτίστης στο ναό του Σολομώντα και αυτοί που ήθελαν να λάβουν ηγετικές θέσεις σtον έλεγχο του ναού τον σκότωσαν.Τον θάψανε σε ένα χωράφι.Μετά αποκαλύφuηκε όλη αυτή η απάτη και το έγκλημα.Εκεί που πέθανε ο Χιράμ άνθησε ένα λουλούδι (δεν θυμάμαι τι είδος).Με λιγά λόγια ότi μέσα από το θάνατο γεννιέται μια νέα ζωή....


σωστά τα λέω Diotima???

Χρήστο καλησπέρα!

Θα πρέπει να έχουμε υπόψιν πάντα ότι οι μυήσεις ως τελετουργία γενικότερα (και όχι μόνον στον τεκτονισμό) αφορούν σε συμβολικά δρώμενα, τα οποία βασίζονται σε μύθους, οι οποίοι κρίνονται ως ιδιαίτερα διδακτικοί ως προς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Ο μύθος του Χιράμ είναι ένας από τους μύθους που χρησιμοποιεί ο τεκτονισμός και αναπτύσσεται σε κάποιους βαθμούς και ανάλογα με τον τύπο.

Βασίζεται σε μία εξιστόρηση της Π.Διαθήκης και σε γενικές γραμμές το όλο concept του στηρίζεται στην οικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα.

Κυκλοφορεί πλέον και σε βιβλία. Δεν είναι κάτι κρυφό.
Μία εκδοχή είναι χοντρικά όπως την ανέφερε ο Βελλερεφόντης.

Δεν ξέρω αν είχε σχέση με τη συζήτηση τότε και το είχαν αναφέρει οι φίλοι που λες.

Αυτή η έκφραση δε μου λέει κάτι. Μήπως είναι κακή απόδοση κάποιας άλλης διατύπωσης;

Εδώ δεν μπορώ να παρακολουθήσω το συλλογισμό σου.
Φοβούμαι ότι συνδυάζεις εσφαλμένα το μυθολογικό πλαίσιο (στο οποίο αφορά ο συμβολισμός) με το ζήτημα της οργάνωσης. Ή μήπως διερωτάσαι κατά πόσο το μυθολογικό αυτό πλαίσιο ανταποκρίνεται σε κάποια πραγματικότητα;

Εν πάσει περιπτώσει, φυσικά και ανταποκρίνεται, αλλά αφορά κυρίως στα πνευματικά εκείνα κίνητρα, τα οποία για τον περισσότερο κόσμο βρίσκονται πέρα από την αντικειμενική του πραγματικότητα.

Θα πρέπει να μελετήσει κάποιος την ψυχολογική αξία του συμβολισμού, όπως έχει καταγραφεί από σημαντικούς ερευνητές όπως ο Καρλ Γιούνγκ, για να μπορέσει να αντιληφθεί τη σημασία αυτής της μεθοδολογίας.

Diotima, μια ερώτηση....

γυναίκες επιτρέπονται να γίνουν μέλη στις στοές???......

Νομίζω ότι έχει ξανασυζητηθεί αυτό το θέμα.
Κάποιες στοές είναι μεικτές και κάποιες δεν είναι.
Υπάρχουν και στοές αποκλειστικά για γυναίκες, όπως υπάρχουν και μόνο για άντρες.

Μια γαλλική στοά ήταν απο τις πρώτες που δεχόταν γυναίκες, αν δεν με απατά η μνήμη μου. Αρχικά περισσότερο για εξυπηρέτηση των ανδρών παρά σαν κανονικά μέλη. Επίσης μια γαλλική στοά στο παρελθόν ήταν η πρώτη που δεχόταν άθεους για μύστες.

Ναι, η πρώτη που το έκανε επίσημα ήταν στη Γαλλία.

Δεν ξέρω τί εννοείς με τον όρο "εξυπηρέτηση", αλλά οι γυναίκες ήταν κανονικότατα μέλη και είναι.

Τώρα, υπάρχουν παντού στον κόσμο και σε πολλούς συνδυασμούς.

Στη Γαλλία επίσης, πραγματικά εμφανίστηκε πρώτα εκεί ο νεωτερισμός της αποδοχής αθέων ως μελών και αυτό συνεχίζεται και σήμερα, με ιδιαίτερη επιτυχία.