[Mirella_S]

Λοιπον, θα παραθεσω την δικη μου προσωπικη εμπειρια οπως την βιωσα μεσα απο πνευματιστικες συγκεντωσεις.
Στην αρχη μην νομιζετε, κι εγω δεν πιστευα σε αυτα, πιστευα βεβαια οτι η ψυχη καπου παει μετα τον θανατο, πως υπαρχει μια ανωτερη δυναμη που αλλοι την ονομαζουν Θεό και αλλοι Μητερα Φυση, αλλα ως εκει.
Πριν ξεκινησω να διευκρινισω κατι.
Μην φανταστειτε ποτέ οτι τα πνευματα καλα ή κακα, οι ψυχες των ανθρωπων οι αγγελοι ή οι δαιμονες γνωριζουν το μελλον.
Η πανγνωσια αποτελει ιδιοτητα ΜΟΝΟ του Θεου.
Ολα τα υπολοιπα γνωριζουν το παρον και το μελλον.
''Μα ειδα στον υπνο μου τον ταδε νεκρο συγγενη μου και μου ειπε πως ο ταδε γνωστος μου θα πεθανει, αυτο δεν ειναι μελλον''?
Οχι φιλοι μου, ουδεις ειπε πως οταν πεθαινουμε πηγαινουμε καπου οπου πουλακια τιτιβιζουν, αγγελοι σαλπιζουν και ολα ειναι φωτεινα, ροδινα και αγγελικα πλασμενα.
Εικαζεται πως η ψυχη πηγαινει σε ενα αλλο επιπεδο υπαρξης, σε διαφορετικη πτυχη του χωρου σε σχεση με το χρονο.
Εαν λοιπον εχει παει καπου λιγο πιο μπροστα χρονικα απο το δικο μας χρονοσυνεχές βλεπει παρελθον οτι ο ταδε συγγενης ΘΑ πεθανει.
Και κατι ακομη, οι ψυχες των νεκρων μας δεν μπορουν να ερθουν ξανα στο δικο μας επιπεδο, τους ειναι παντελως αδιαφορο και ουδεμία σχεση εχουν μετα του κοσμου τούτου. Ειτε κανουμε μνημοσυνα, ειτε θρηνουμε ή χτυπιομαστε, μετα τις 40 ημερες η ψυχη του κεκοιμημενου αγνοει και την υπαρξη μας.
Τι νοημα θα ειχε να μεταβεις σε ενα επομενο επιπεδο υπαρξης με μηνημες του προηγουμενου?
Αρα ο,τι ερχεται στις πνευματιστικες συγκεντωσεις ΨΕΥΔΕΤΑΙ οταν λεει πως ειναι η ψυχη του ταδε συγγενη μας.
Προκειται για ψυχες που παγιδευτηκαν εδω, που αρνουνται πεισματικα να προχωρησουν που δεν καταννοουν πως εχουν πεθανει και που θελουν να ζησουν ακομη εδω, σε αυτο το επιπεδο αλλα επειδη αυτο δεν ειναι δυνατον βγαζουν οργή μεσα απο την απελπισια τους.
Σπουδαζα λοιπον στην Ιταλια οταν η φιλη μου και συμφοιτητρια του κατω απο εμενα διαμερισματος με επισκεφθηκε ενα μεσημερι μαζι με εναν ιταλο φιλο της ο οποιος οικογενειακως οπως εμαθα αργοτερα ασχολειτο με τετοιου ειδους συναξεις.
Ομολογω πως οταν μου μιλησε για πνευματιστικη συγκεντωση γελασα και την κοροιδεψα λεγοντας της : ''Ειναι δυνατον να πιστευεις τετοιες αρλούμπες''?
Οκ πιο πολυ για να σκοτωσω την ωρα μου δεχτηκα, καθισαμε γυρω απο ενα τραπεζι, εξω απογευμα, και ο τυπος, ο φιλος της δηλαδη εβγαλε μεσα απο ενα κουτακι που ειχε στην τσεπη του τα 21 λατινικα γραμματα του ιταλικου αλφαβήτου.
Ηταν καλλιγραφικα, μαυρα τυπωμενα, πανω σε μικρους ολοστρογγυλους χαρτινους κυκλους.
Τα τοποθετησε κυκλικα πανω στο τραπεζι, βαλαμε κι ενα ποτηρακι του κρασιου γυρισμενο αναποδα στην μεση του κυκλου, συγκεντωθηκαμε συμφωνα με τις οδηγιες που μας εδωσε μεσα σε απολυτη ησυχια (μέχρι και το ψυγειο βγαλαμε απο την πριζα) και αφου τοποθετησαμε την ακρη του δεικτη (δάχτυλο) πανω στο ποτηρακι εκεινος ξεκινησε μια επικληση.
Στην αρχη τιποτε δεν συνεβαινε ομως σε λιγο το δωματιο αρχισε να κρυωνει κι ας ηταν Ιουλιος, το ποτηρι αρχισε να κινειται κυκλικα, στην αρχη σιγα και υστερα πιο γρηγορα και κυριολεκτικά τρέχοντας πλεον μεσα στον κυκλο που ειχαμε φτιαξει προχειρα (εχει σημασια αυτο) με τα γραμματα, τα ακουμπουσε περνωντας γρηγορα ενα-ενα και δημιουργωντας εναν κυκλο τοσο τελειο που μονο καποιος με διαβήτη θα μπορουσε να τον φτιαξει.
Και υστερα????????
Υστερα αγαπητοι φιλοι σε καθε ερωτηση απαντουσε με βρισιές και δή βαρυτατες, περνωντας μας αυτο που λενε γενεές 14!
Φευγοντας ο τυπος μου αφησε τα γραμματα, μου ειπε οτι αυτα τα γραμματα πανε απο χερι σε χερι και δεν πετιουνται και μου υπεδειξε ποτέ να μην το επιχειρησω μονη μου και αν τελικα το κανω να ειναι παροντα στο δωματιο και αλλα ατομα.
Κανοντας το ολεθριο σφαλμα να το επιχειρησω και μονη μου και νοιωθωντας πως αντλω δυναμη απο αυτο ειτε μονη ειτε με καποια φιλη καλουσαμε συνεχεια!!!!!!!!!!!!!!!
Υπηρξαν φορές που το ποτηρακι μονο του εκσφενδονιστηκε κι εσπασε στον τοιχο χωρις καν να καθομαστε κοντά, ντουλαπια ανοιγαν μονα τους παρουσια μας, το χοντρο αλατι που ειχα στο ντουλαπι κι ενω το ειχα βγαλει γιατι ηθελα να ριξω στο νερό για τα μακαρονια αρχισε να σκαει και να πεταγεται παντου και η αποκορυφωση ολων αυτων ηταν οταν με αυτα τα ιδια γραμματα σε μια πνευματιστικη συνεδρια σε ενα φιλικο σπιτι ενα κυριολεκτικα τεραστιο πορτραιτο της Μόνα Λιζα φτιαγμενο απο παζλ (μεγάλο οσο ενα παραθυρο και κρεμασμενο στον τοιχο αναμεσα σε 2 κρυασταλλα), κυριολεκτικα εξεραγη και ολα αυτα τα κομματακια του παζλ διασκορπιστηκαν σε ολο το δωματιο!!!!!!!
Οσοι συμμετειχαμε αρχισαμε να υποφερουμε απο εφιαλτες, αλλαξε κυριολεκτικα η ζωη μας και μας συνεβησαν πραγματα που δεν θελω να αναφερω.
Πιστευω τελικα πως μεγαλο ρολο παιζει το ποσο ειναι καποιος δεκτικός με αυτα.
Ειναι μια σκοτεινή περιοδος της ζωης μου που εχω αφησει πισω, ειναι κατι που δεν θελω πια να θυμαμαι.