Φίλοι μου καλησπέρα σας
Φίλε leo morpheus πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το ερώτημά σου.
"Αν αλήθεια είναι απλά πως κατανοεί τον κόσμο ο καθένας,τότε η αναζήτηση δεν είναι κάτι το προσωπικό που δεν χρειάζεται ομάδες,τάγματα και σχολές...;"
Ίσως είναι καλύτερα να επαναδιατυπώσουμε το ερώτημά σου σαν απάντηση.
Αν είναι η αλήθεια λοιπόν όπως τη κατανοεί ο καθένας και είναι προσωπική, η ομαδική συμμετοχή είναι απαραίτητη ώστε μέσα απο τη διαφορετικότητα των εμπειριών να υπάρχει εξέλιξη στις ιδέες, αλλά και μέσα απο τα λάθη που κάνουμε, να γίνεται επαναπροδιορισμός των δράσεών μας.
Οτι δε μπορούμε να δούμε εμείς και θεωρούμε φυσικό (η προσωπική αναζήτηση που αναφέρεις) πολλές φορές μπορούν να το δούν οι άλλοι και να μας το εντοπίσουν σαν ένα σφάλμα. Η αυτοκριτική μας θα μας πει πέρα απο στείρες εγωιστικές δικαιολογίες τι θα πρέπει να αλάξουμε απο εκεί και πέρα.
Μοναχικός είναι ο δρόμος έτσι κι αλλιώς. "Ομάδα" σημαίνει μια συλλογική ταυτότητα κοινών στόχων και οχι ένα χωνευτήρι όπου αλλοτριώνεται ο χαρακτήρας του κάθε ατόμου. Στο τεκτονισμό οπως και αλλού ο καθένας διατηρεί τις προσωπικές του πεποιθήσεις οτι αφορά τις θρησκευτικές του καταβολές, τις κοινωνικές του και πολιτικές του απόψεις. Αν μπορώ να πω οτι είναι ένα ακόμα εργαλείο ο τεκτονισμός και όχι αυτοσκοπός.
Βέβαια, υπάρχει και ο δρόμος ανεξάρτητα απο ομάδες κλπ. Προσωπικά πιστεύω οτι είναι μια διαφορετική πορεία, και οτι ενέχει πολλούς κινδύνους. Οχι όμως οτι δεν ισχύει η ότι είναι κάτι άσχημο. Απλά διαφορετικό. Όμως ωσότου π.χ. γίνει κάποιος τέκτονας έχει μια μοναχική πορεία. Η ένταξή του του προσφέρει πιο "ευρύ φάσμα γνώσης".
"Κι αν δεν υπάρχει ΜΙΑ αλήθεια;"
Προσωπικά πιστεύω οτι αν δούμε αδογμάτιστα το θέμα, υπάρχουν πολλές αλήθειες. Ο τεκτονισμός πιστεύω οτι το δέχεται απόλυτα αυτό, εφ όσον "όσοι τέκτονες τόσες και απόψεις" , και "δε βάζει όριο στην αναζήτηση της αλήθειας".
Μη ξεχνάμε οτι αυτό συμβαίνει γιατί δεν είναι θρησκεία (άρα να πρεσβεύει τη Μια και Μοναδική Αλήθεια) αλλά φιλοσοφικό τάγμα. Τουτέστιν όπως πολύ σωστά έγραψε και η φίλη Διοτίμα ο τεκτονισμός δείχνει ότι "
Τις περισσότερες φορές εκείνο που αποζητάει ο καθένας μας δεν είναι η αλήθεια του, αλλά μια απόδειξη πώς εκείνο που κιόλας πιστεύουμε είναι και το μόνο σωστό." Εδώ αρχίζει το έργο της ανακάλυψης του "γνώθεις εαυτόν". Αν αυτό γίνεται μέσα απο το τεκτονισμό η σε κάποιο προσωπικό επίπεδο, πιστεύω οτι είναι το ίδιο αξιόλογο έργο, απο ίδιους αξιόλογους - διαφορετικούς - ανθρώπους.
|