Παράθεση:
|
Αρχική Δημοσίευση από leo morpheus
Ποια η διαφορα να παραδεχεσαι την Αρχη της Υπερτατης Διανοιας απο το να πιστευεις σε αυτη;Εννοεις οτι γνωριζεις οτι υπαρχει αλλα δεν υμνεις και ζητας βοηθεια απο αυτη;Την αντιμετωπιζεις φιλοσοφικα ως εννοια π.χ.;
Η φιλοσοφια ειναι ενας επιστημονικος τροπος εξηγησης των οσων συμβαινουν μεσω της σκεψης,του διαλογου και της παρατηρησης.Το θρησκευτικο συναισθημα ειναι κατι το βιωματικο που προκυπτει απο την αισθηση του Ιερου που ολοι εχουν μεσα τους.Η αισθηση του Ιερου δημιουργει την πιστη στο Θεο.Που ειναι το κακο;Αν το λογικο εχει αξια,το συναισθημα του ανθρωπου για μενα εχει μερικες φορες μεγαλυτερη.
Το τελευταιο ειναι απλα αστειο.Δηλαδη αν δυο Τεκτονες κανουν κουβεντα περι Θεου και ενας ειναι παγανιστης και ο αλλος Ινδουιστης τι σημαινει;Οτι ο ενας θα κρινει τη θρησκεια του αλλου και θα καταπιεστει η θρησκευτικη του ελευθερια  ή οτι μεσω ενος συγκριτικου θρησκειολογικου διαλογου θα βρουν κοινα σημεια και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα καταλαβουν οτι ολοι πιστευουμε στον ιδιο Θεο;Για κουβεντα μιλαμε παιδια,οχι κηρυγμα την ωρα των εργασιων...
Αφου και ο Τεκτονισμος εχει δογμα που πρεπει να το σεβονται ολοι αλλιως ο καθενας παει σπιτι του.Ειναι κυριο χαρακτηριστικο των ομαδων,οτι και να ειναι αυτες. |
--Μην μπερδεύουμε τα πράματα! Άλλο συζήτηση περί το Φιλοσοφικό ζήτημα μιάς θρησκείας, και άλλο η προσπάθεια να σου δείξω ότι η δική μου θρησκεία υπερτερεί της δικής σου,
κρίνοντας την θρησκεία σου - όπως αναφέρεις! Αυτό το τελευταίο δεν επιτρέπεται.
--Μιά και αναφέρεις σχετικά, μπορείς να μου πεις και μένα ΠΟΙΟ είναι το δόγμα που δέχεται ο Τεκτονισμός και που αν δεν το ακολουθήσει ο Τέκτων πάει σπίτι του;
-Μήπως μπερδεύεις το Δόγμα με τις Αρχές;
--Και όπως το εννοείς, ασφαλώς και
δεν έχουν όλοι την "αίσθηση" του ιερού μέσα τους - και γιατί να την έχουν άραγε;
--Η δε μελέτη των κοινωνιών δείχνει ότι η "πίστη" σε έναν θεό που "απαιτεί" τυπολατρικές εκδηλώσεις, οφείλεται σε δύο ισχυρούς παράγοντες:
Πρώτον την
αμάθεια ή άγνοια και
Δεύτερον τον
φόβο του θανάτου στον άνθρωπο, που έχει ταυτισθεί/συνδεθεί με τον σωματικό πόνο, προερχόμενο από ασθένεια ή σοβαρό τραυματισμό.
--Και ΔΕΝ υπάρχει ανάγκη ούτε σε μένα να υμνήσω τον εαυτό μου, ούτε στην όποια Υπερδιάνοια να υμνηθεί από κανένα!
...Και να ζητήσω βοήθεια; Έ, όχι, αυτό πάει για μένα πολύ! Να κατεβάζω την Υπερδιάνοια στο δικό μου επίπεδο, έχων την (ψευδ)αίσθηση ότι "σκέπτεται" σαν και μένα, "αισθάνεται" σαν και μένα και πότε - πότε βάζει και κανένα χεράκι - λόγω "προσωπικής γνωριμίας" - για να πάνε π.χ. καλά οι δουλειές μου, ή να κάνει κανένα "θαυματάκι" και να πάει καλύτερα η υγεία μου! Δηλαδή, να της αποδώσω ανθρώπινη συμπεριφορά και αδυναμίες... κατεβάζοντάς την στο δικό μου επίπεδο ύπαρξης και εξέλιξης!
--Επαναλαμβάνω με κίνδυνο να γίνω τελικά κουραστικός:
Άλλο "δέχομαι" και ΑΛΛΟ "πιστεύω"!
Τα εξήγησα επαρκέστατα και αναλυτικά και δεν κρίνω σκόπιμο ή αναγκαίο να επανέλθω.
Μην επανερχόμαστε στα ίδια και στα ίδια.