Ο Καζαντζάκης ΄εζησε μια ρευστή εποχή μετάβασης και αλλαγής των κοινωνικών και κατά συνέπεια ηθικοθρησκευτικών θεσμών της Ελλάδας. Αν κάποιος παρατηρήσει κουβαλάει με ευλάβεια βιώματα και εμπειρίες μιας πατρίδας που τον σημάδεψε στην παιδική του ηλικία καθοριστικά. Μέσα του παλεύει η Ανατολή και η Δύση και οι επιρροές από τα επαναστατικά κινήματα που σημάδεψαν την Ευρώπη. Δεν υπήρξε αιρετικός ούτε άθεος όπως κατηγορήθηκε από τη συντηρητική μερίδα του κλήρου και όχι της εκκλησίας, μιας και η ορθόδοξη εκκλησία είναι γεμάτη από αντισυμβατικές προσωπικότητες πουνπροσέγγισαν την θεολογία με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους.Μάλιστα στο έργο του η αναζήτηση του Θείου έχει ξεχωριστή θέση και εκφράζεται όπως ένας άνθρωπος ψάχνει να βρει το <<Θεό>> του μέσα από τις δοκιμασίες της ζωής. Τώρα όποιος ημιμαθής είτε είναι παππάς, ή ψευτοηθικολόγος, ή θρησκόληπτος βλέπει τον εξαποδώ στο έργο του Καζαντζάκη δύσκολα θα μπορέσει να δεχτεί οτιδήποτε διαφορετικό.
|