Υπάρχει πιο απλή εξήγηση.
Καταρχάς ισχύει το ότι πολλοί χοροπηδούν ή περπατούν γρήγορα από το ένα άκρο της περιοχής με τα κάρβουνα στο άλλο,οπότε δεν προλαβαίνουν να "πονέσουν" από το κάψιμο για τους λόγους που αναφέρατε πολύ σωστά παραπάνω. Επίσης,έχω δει ότι αυτό γίνεται συνήθως νύχτα,όπου επικρατούν μικρότερες θερμοκρασίες. Δεν γνωρίζω βέβαια και το αν αλείφουν τα πόδια τους με κάτι ή αν τα κάρβουνα έχουν κρυώσει μέχρι να ανέβουν οι αναστενάρηδες πάνω τους.
Ακόμα όμως και τίποτε από τα παραπάνω να μην ισχύει,υπάρχουν γεγονότα που είναι επιστημονικώς κατοχυρωμένα. Το ένα είναι ότι η μακροχρόνια ενα΄σχόληση των αναστενάρηδων με το έθιμο καταστρέφει την αισθητικότητα των νευρικών απολήξεων που βρίσκονται στις πατούσες. Οι κακουχίες και τα μικροεγκαύματα προκαλλούν μικρό τοπικό πρήξιμο και πάχυνση του δέρματος(έχετε δει το πέλμα αθίγγανων που περπατούν με τις πατούσες?)με αποτέλεσμα μειωμένη αισθητικότητα,μειωμένη μεταφορά ερεθισμάτων στον εγκέφαλο,μειωμένη αίσθηση του πόνου.
Το γεγονός αυτό,σε συνδιασμό με την εγκεφαλική δραστηριότητα της πίστης σε κάτι(είτε είναι η αγία ελένη είτε κάτι άλλο),κάτι σχετικό με το φαινόμενο placebo στην ιατρική,συμβάλλει στην αύξηση της αντοχής κατά του πόνου.
Πρόσφατα είδα στο fear factor αμερικάνους διαγωνιζόμενους να περπατούν από τη μια άκρη στην άλλη μιας απόστασης στρωμένης με σπασμένα γυαλιά.
