Υπάρχει μια επιστημονική εξήγηση για τους αναστενάρηδες. Είχε δείξει μάλιστα η τηλεόραση (σε μια εκπομπή του Χαρδαβέλα νομίζω) ένα καθηγητή που έβαζε τους μαθητές του να περπατούν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα στο εργαστήριο.
Αν πιάσεις ένα κάρβουνο και το κρατήσεις θα καείς βέβαια. Αν όμως το παίζεις πετώντας το πάνω στις παλάμες σου δεν θα καείς. Το φαινόμενο αυτό έχει σχέση με το χρόνο που χρειάζεται να μείνει το κάρβουνο σε επαφή με το δέρμα για να το κάψει. Χρόνος που στην περίπτωση του κάρβουνου είναι μεγάλος. Αυτός ο χρόνος για το σίδερο πχ είναι πολύ μικρότερος. Οι αναστενάρηδες φαίνεται ότι βρίσκουν τον κατάλληλο ρυθμό να χοροπηδάνε πάνω στα κάρβουνα. Τέτοιο ρυθμό ώστε να μην μένουν οι πατούσες τους περισσότερο από τον κρίσιμο χρόνο σε επαφή με το κάρβουνο.
Από την άλλη έχω ακούσει ότι υπάρχουν και κάποιοι που περπατάνε κανονικά και αργά πάνω στα κάρβουνα χωρίς να χοροπηδάνε. Εδώ μπορεί να υπάρχει η δύναμη της συνήθειας μια και λένε ότι αυτό το καταφέρνουν οι πιο παλιοί. Ή μπορεί με τη βοήθεια της πίστης το σώμα να κάνει αυτό που πρέπει για να μην καεί. Μπορεί πχ να παράγει μεγάλη θερμότητα στις πατούσες έτσι ώστε η διαφορά θερμοκρασίας να μην είναι μεγάλη για να προκαλέσει κάψιμο. Ή μπορεί να δημιουργεί ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που λειτουργεί σαν ασπίδα. Ή ποιος ξέρει τι άλλο…
Τέλος πάντων ο άνθρωπος έχει ατέλειωτες ικανότητες και η πίστη είναι αυτή που τις ενεργοποιεί. Ακόμα και το να βρεις τον κατάλληλο ρυθμό να χοροπηδάς πάνω στα κάρβουνα θέλει πίστη’ δεν μπορούν να το κάνουν όλοι.
Ακόμα νομίζω ότι αυτό το έθιμο υπάρχει και σε άλλες περιοχές εκτός Ελλάδας.
|