Ένας μύθος δεν είναι απαραίτητο να έχει εξέλιξη, απλά επειδή μας φαίνεται λογικό.
Ειδικά όταν μιλάμε για ένα θέμα όπως ο τεκτονισμός, η υποκειμενική λογική μας μάλλον δεν έχει θέση.
Επίσης, δεν είναι απαραίτητο να έχει μία μόνη εξέλιξη ή κι αυτή η όποια εξέλιξη να μην έχει πολλές εκδοχές.
Το θέμα είναι... Γράφουμε για παράδειγμα ένα σενάριο...
Αν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα είναι μία ταινία δράσης, θα πρέπει να φροντίσουμε να έχει απρόσμενη και γρήγορη εξέλιξη. Αν θέλουμε μία αστυνομική περιπέτεια, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος ντετέκτιβ, μυστήριο και τα σχετικά κλειδιά λύσης του. Αν πάλι, θέλουμε ένα θρίλερ, τότε θα πρέπει να υπάρχουν οι σχετικές σκηνές τρόμου. Νομίζω ότι είναι απλό.
Επαναλαμβάνω ότι όρος "τρομερός αδερφός" δεν υπάρχει.
Αν το βιβλίο είναι ξένο όπως λες, ίσως δεν έχει γίνει καλή μετάφραση.
Όσο για το "ψυχοπλάκωμα", σχετικό δεν είναι;
Για κάποιους μπορεί να είναι ψυχοπλακωτική κι η κοκκινοσκουφίτσα, γιατί στο τέλος την τρώει ο λύκος.
