Παράθεση:
|
Αρχική Δημοσίευση από PUCK
Φαντάζομαι ότι οι φίλοι που έχουν ασχοληθεί περισσότερο με τον Τεκτονισμό θα απαντήσουν καλύτερα.
Ωστόσο, θα κάνω μια απόπειρα να δώσω απάντηση, έτσι όπως τη σκέφτομαι.
Ο Τεκτονισμός και παρεμφερείς -ισμοι, μιλούν για ανύψωση της Ψυχής σε ανώτερα επίπεδα, για επαφή με το Θείον (που μπορεί να είναι και ο Δημιουργός του σύμπαντος, ορατού και αόρατου) και τελική ένωση με το Θείον μετά το πέρας της υλικής μας κατάστασης. Το βρίσκω απόλυτα λογικό, λοιπόν, να ζητά από αυτόν που θέλει να διδαχτεί αυτόν τον δρόμο, το αυτονόητο. Δηλαδή, να αποδέχεται την ύπαρξη Ψυχής και Θείου. Αν κάποιος δεν τα αποδέχεται και πιστεύει πως όλα εδώ τελειώνουν, ποιος ο λόγος να ασχοληθεί; Μπορεί να αναπτύξει μια δική του στάση ζωής, μέσα από την ανατροφή από το σπίτι και τη συναναστροφή με τους συνανθρώπους του και να πορευτεί ανάλογα.
Τα δύο αυτά δόγματα, δεν νομίζω πως έχουν σχέση με αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως "δόγμα" και ό,τι αυτό συνεπάγεται αν δεν το ακολουθήσεις (αμαρτία, αίρεση, κλπ).
|
Φίλε PUCK, από την οπτική που το παρουσιάζεις το θέμα, έχεις δίκαιο. Όμως, η τοποθέτησή μου δεν επιδιώκει να εξετάσει αν είναι λογικό ή όχι το δόγμα περί αθανασίας της ψυχής και περί ύπαρξης του θεού. Αυτό και μόνον που εξετάζουμε αυτήν την στιγμή, είναι αν ο τεκτονισμός εμπεριέχει κάποια δόγματα ή υποστηρίζει ή θέτει ως προαπαιτούμενο εισδοχής, να αποδέχονται οι νεόφυτοι απόψεις οι οποίες δεν έχουν εξεταστεί και τεκμηριωθεί με τον ορθό λόγο.