[Diotima]

Αγαπητέ cHrIsToS1,

έτσι όπως έθεσες το ερώτημα, αντιλαμβάνομαι ότι θέλεις να σου αναφέρω τα δικά μου κριτήρια, δηλαδή αυτά τα οποία εγώ διαθέτω και προφανώς, συστήνω να αναπτύξει και ο κάθε επίδοξος ερευνητής.

Κατ' αρχήν να διευκρινίσω ότι προσωπικά, έχω μία ήδη διαμορφωμένη άποψη για το θέμα, η οποία έχει βασιστεί στην προσωπική μου μελέτη με γνώμονα αυτά τα κριτήρια. Ο καθένας όμως, έχει το δικό του κώδικα αξιολόγησης και ενώ υπάρχουν ζητήματα, τα οποία άπτονται της γενικής - αντικειμενικής αντιλήψεως περί αποδεκτού ή μη αποδεκτού, υπάρχει και πληθώρα λεπτομερειών, η οποία πλέον εμπίπτει στην προσωπική - υποκειμενική αντίληψη και συνεπώς, τα συμπεράσματα ενδέχεται να διαφοροποιούνται από άτομο σε άτομο.

Επίσης, θεωρώ ότι οφείλω να επισημάνω πως για μένα, μόνο η προσωπική συμμετοχή σε τέτοιους χώρους μπορεί να συμβάλλει στο σχηματισμό μίας απόλυτα ξεκάθαρης εικόνας, διότι είναι η φύση τους τέτοια, που κάθε άλλη προσέγγιση αφήνει πάντοτε περιθώρια για αμφιβολίες είτε προς τη μία, είτε προς την άλλη κατεύθυνση.

Ας έρθουμε τώρα στα βιβλία.

Πιστεύω ότι κανένα βιβλίο δεν πρέπει να εξαιρείται, αρκεί να έχει την ικανότητα ο αναγνώστης να κρίνει. Κι όταν λέω "να κρίνει", νομίζω ότι αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι υπάρχουν αδρά επίπεδα κρίσης και λεπτότερα, τα οποία απαιτούν μεγαλύτερη μέριμνα.

Με αυτό θέλω να πω πως όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε τις χονδροειδείς αναλήθειες από κάθε πλευρά, αλλά σίγουρα είναι πιο δύσκολο να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες όπου η αλήθεια δίδεται καλυμμένη ή αλλοιωμένη και δείχνει πιστευτή ή όχι, επίσης απ' όποια πλευρά κι αν προέρχεται.

Από τη μία πλευρά, π.χ. νομίζω πως όλοι (σε μεγάλο ποσοστό τουλάχιστον) δε θεωρούμε σοβαρή την καταγγελία περί σοδομισμού των μελών. Είναι αρκετά αστεία από μόνη της και δεν χρειάζεται καν να την αντικρούσει κάποιος.
Μία καταγγελία όμως, για στοές που ενέχονται σε παιγνίδια εξουσίας είναι σαφώς πιο πιστευτή (έστω ως πιθανότητα) τουλάχιστον για κάποια μερίδα ανθρώπων.

Από την άλλη μεριά, το να ισχυριστεί κάποιος ότι οποιοσδήποτε εισερχόμενος σε στοά αντικρίζει "όμορφους ανθρώπους, αγγελικά πλασμένους" είναι εξίσου πασιφανώς ανακριβές.
Το να ισχυριστεί όμως, ότι τα μέλη του χώρου αυτού προσπαθούν να αναπτύξουν αρετές και έναν κώδικα ηθικής μέσα στα πλαίσια μίας μυητικής διαδικασίας αυτογνωσίας και ανάπτυξης μίας εσωτεριστικής μελέτης, είναι πιο πιθανό να είναι αληθές.

Ένα παράδειγμα όπου η κρίση μας δοκιμάζεται είναι π.χ. η καταγγελία περί αιρέσεως, η οποία εν προκειμένω εξαπολύεται από τον επίσημο θρησκευτικό φορέα της χώρας μας και ακουμπά σε ένα αρκετά ευαίσθητο κομμάτι της ψυχοσύνθεσης κάθε ατόμου, αυτό της πανάρχαιας σχέσης του με το θείο.

Σε τέτοια ζητήματα, θεωρώ ότι ο εκάστοτε ερευνητής χρειάζεται προσωπική καλλιέργεια και ιδιαίτερη μόρφωση για να σχηματίσει άποψη, η οποία ενδέχεται να είναι πολύ προσωπική.

Ελπίζω να απάντησα επαρκώς στο ερώτημα.
Πάντα στη διάθεσή σου...