Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #1464  
Παλιά 28-07-16, 17:16
Deadite Ο χρήστης Deadite δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 29-08-2015
Μηνύματα: 298
Προεπιλογή

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Litsa Εμφάνιση μηνυμάτων
Σχεδιάζει κάποιος μια ανάσταση, τα βασικά στοιχεία για να πετύχει κάτι τέτοιο είναι, να μην μείνει ο σταυρωμένος στο στυρό πολλές μέρες αλλά μόλις λίγες ώρες (αυτό μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑ) και να μην του σπάσουν τα πόδια, αυτό το αναλαμβάνει ο εκατόνταρχος (που εγώ πιστεύω πως δεν είναι άλλος από τον Σαούλ) , τέλος χρειάζεται να πιεί ένα ποτό που θα του προκαλέσει κόμα και μετά να πάει κάπου να ανακτήσει τις αισθήσεις του. Δεν τους επηρεάζουν όλους τους ανθρώπους όλα τα φάρμακα το ίδιο επομένως στον ήρωα της περιπετειας αυτής, του κάνουν τεστ (του έχουν σπάσει ένα αλάβαστρο με τόσα γραμμάρια στο κεφάλι...) και ο φαρισαίος Νικόδημος αν θυμάμαι καλά το όνομα, τον πάει τον τάφο μαζί με περιεργες ουσίες...

Όλα δένουν.
Εάν κατάλαβα καλά, υποστηρίζεις ότι το όλο σκηνικό της σταύρωσης ήταν στημένο από μια ομάδα ατόμων που είχαν σκοπό να θεοποιήσουν τον αρχηγό τους, άρα παραδέχεσαι ότι υπήρχε ομάδα και ότι υπήρχε και αρχηγός ο οποίος σταυρώθηκε σε συγκεκριμένη ιστορική χρονική στιγμή.

Οπότε, ακόμα κι αν αποδεχτούμε τη θεωρία σου, πάλι δεν καταρρίπτεται η ιστορική ύπαρξη του Ιησού.

Έτσι όμως, τον μειώνεις ως άνθρωπο και ως πνευματικό ηγέτη προσδίδοντάς του δόλο. Αυτός είναι ο στόχος του Μυθικισμού; Ελπίζω πως όχι, υπάρχουν ένα σωρό κατάπτυστες ιστορικές προσωπικότητες που προσφέρονται προς αποδόμηση κι απομυθοποίηση, γιατί να απαξιώνεις κάποιον που διατύπωσε μια ανθρωπιστική θεωρία κι αντιτάχτηκε στην εξουσία, κοσμική (Ρώμη) και εκκλησιαστική (Φαρισαίοι).
Ο Ιησούς δεν είναι υπεύθυνος για αυτό που εξελίχθηκε από την αρχική του θεωρία, σίγουρα δε θα συμφωνούσε με τα σημερινά κακώς κείμενα της χριστιανικής εκκλησίας, μη ξεχνάμε ότι είχε διώξει τους εμπόρους από το ναό, συναναστρεφόταν με τους "περιθωριακούς" της εποχής και έδινε σημασία στην πνευματικότητα κι όχι στη συσσώρευση πλούτου.

Τώρα, για να επανέλθουμε στο θέμα της ιστορικότητας, εμένα με καλύπτει ο Ιώσηπος (μη χριστιανός ιστορικός, 37-100 μ.Χ.) ακριβώς επειδή η μαρτυρία του αμφισβητήθηκε και επανεξετάστηκε από σύγχρονους ιστορικούς, για να αποδειχτεί τελικά αληθινή.


Παράθεση:
Έτσι, εκείνη περίπου την εποχή υπήρχε ο Ιησούς, ένας σοφός άντρας… Διότι επιτελούσε θαυμαστά έργα- ένας δάσκαλος των ανθρώπων που λαβαίνουν την αλήθεια με ευχαρίστηση. Έλκυσε κοντά πολλούς από τους Ιουδαίους [και πολλούς από τους Εθνικούς;]. Αυτός [αποκαλούνταν] Χριστός. Kαι όταν ο Πιλάτος, μετά από πρόταση που του έκαναν οι εξέχοντες άντρες μεταξύ μας, τον καταδίκασε στο σταυρό, εκείνοι που τον αγαπούσαν δεν τον εγκατέλειψαν… και η φυλή των Χριστιανών, όπως ονομάστηκε από αυτόν, δεν έχει εκλείψει μέχρι σήμερα

Παράθεση:
Ο Άννας […] κάλεσε το δικαστήριο και έφερε ενώπιον του τον αδελφό τού Ιησού, που λεγόταν Χριστός και του οποίου το όνομα ήταν Ιάκωβος και μερικούς άλλους…
Φλάβιος Ιώσηπος "Ιουδαϊκή Αρχαιολογία"
Απάντηση με παράθεση