Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #233  
Παλιά 25-04-10, 18:37
Το avatar του χρήστη Trithemius
Trithemius Ο χρήστης Trithemius δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 28-11-2007
Περιοχή: v.a.l.i.s.
Μηνύματα: 1.299
Προεπιλογή

Παραμείνετε στο θέμα της συζήτησης και μην κάνετε σαν μωρά παιδιά... Νομίζω πως όλοι σας είσαστε ενήλικες

Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Συνοδινός Εμφάνιση μηνυμάτων
Η αβρααμικές θρησκείες, λειτουργούν ως παράσιτο εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια. Στα δυο χιλιάδες χρόνια, νεκρού πνευματικού λόγου, όχι μόνο δεν έχουν παράγει τίποτα και δεν έχουν απαντήσει τίποτα, αλλά φρέναραν και φρενάρουν ακόμη την εξέλιξη.
Λογικά θα έπρεπε να είχαν από καιρό παραχωρήσει την θέση τους κι αυτές στην επιστήμη, αλλά η μορφή που απέκτησαν, όπως σήμερα την γνωρίζουμε όλοι, επιτρέπει την παρασιτική τους ύπαρξη και για το μακρινό μέλλον.
Γενικά συμφωνώ. Βασικά οι θρησκείες έχασαν το νόημα της εξέλιξης και της προόδου από τη στιγμή που υπήρξε το σχίσμα μεταξύ θρησκείας κι επιστήμης χιλιάδες χρόνια πριν. Όταν ακόμα οι μυστηριακές σχολές λειτουργούσαν τόσο ως συστήματα λατρείας αλλά και ως επιστημονικά εργαστήρια, το σύνολο παρουσίαζε προόδους σε όλα τα επίπεδα.

Έκτοτε, μετά το σχίσμα, η επιστήμη ακολούθησε ξεχωριστό δρόμο από τη θρησκεία και η τελευταία περιορίστηκε σε ζητήματα κοινωνικής ηθικής και υπερβατικής λατρείας και σε αυτό το προφίλ της έλλειπε η τεκμηρίωση, της έλλειπε εκείνο το στοιχείο που παλαιότερα αναλάμβανε η επιστήμη, έτσι ώστε το σύνολο να μην καθίσταται ατελές.

Στην πορεία, καθώς η θρησκεία πλέον μπορούσε να έχει μεγαλύτερη και πιο εύκολη πρόσβαση στις μάζες, έγινε εύκολη λεία της εξουσίας και όπως όλοι γνωρίζουμε όταν η πολιτική αναμίχθηκε με τη θρησκεία, τα θλιβερά αποτελέσματα είναι αυτά που βιώνουμε εδώ και πολλούς αιώνες...

Το μήνυμα του Ιησού, ως κοινωνική στάση ζωής ήταν σαφές και ίσως επίσης να ήταν και πρωτόγνωρο για τους κύκλους εκείνης της περιοχής κι εκείνης της εποχής (γιατί αλλού υφίστατο ήδη). Από εκεί και μετά, η θεολογική πλευρά των διδασκαλιών του θεωρώ ότι όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, αν και η τεκμηρίωση του υπερβατικού του προφιλ δεν ήταν ιδιαίτερη, πραγματικά εκείνη την εποχή δεν ήταν και απαραίτητο να υπάρχει. Ήταν μία διδασκαλία απόλυτα εναρμονισμένη με το τότε πνεύμα της εποχής, απευθυνόμενη σε ανθρώπους που δεν είχαν ανάγκη πειραμάτων και επιστημονικών αναλύσεων για να πιστέψουν το διαφορετικό, αρκεί να το έβλεπαν. Δεν είχαν την ανάγκη ενός επίγειου παραδείσου γιατί τεχνικά δεν προλάβαιναν να τον βιώσουν, τον έβλεπαν ως ουτοπία και αντ' αυτού, δέχθηκαν με χαρά έναν ουράνιο παράδεισο, έναν μεταθάνατον ιδεώδη βίο για τον οποίο δεν τους ενδιέφεραν οι λεπτομέρειες, απλώς ήθελαν μόνον να υπάρχει για να γίνουν κάποτε μέρος του.

Είμαι κι εγώ πολύ επιφυλακτικός ως προς το αν στη σύγχρονη εποχή ο Ιησούς θα είχε την ίδια αποδοχή με τότε, ακριβώς γιατί πολλές θέσεις της ηθικοκοινωνικής του διδασκαλίας είναι ήδη δοσμένες (όχι όμως ως σύνολο χριστιανικών παραδοσιακών διδαχών), ενώ το θρησκευτικό-υπερβατικό κομμάτι των διδασκαλιών του θα απαιτούσε ικανή τεκμηρίωση και επιστημονική έρευνα πριν γίνει αποδεκτό. Τίποτε από αυτά δεν ξεφεύγει από το τρέχον πνεύμα της εποχής...

Το παράδοξο σε όλα αυτά, είναι πως αν και η θρησκεία κάποτε αποφάσισε να διαχωριστεί από την επιστήμη, είναι πολύ συχνές οι απόπειρές της να δώσει κύρος και αληθοφάνεια στις θέσεις της ή σε κατ' επίφασιν θαύματα κλπ, ακριβώς μέσω προσώπων επαγγελματικού προφίλ που ενσωματώνει ευρεία κοινωνική αποδοχή και αδιαμφισβήτητο κύρος (πχ ιατροί, καθηγητές πανεπιστημίου, στρατιωτικοί, μαθηματικοί κλπ κλπ.) Βλέπουμε λοιπόν πως ενώ κάποτε η θρησκεία είχε "σταυρώσει" (sic) την επιστήμη, όταν χρειάζεται την απαραίτητη επιβεβαίωση για τις θέσεις της (συνήθως για θαύματα, περίεργες μαρτυρίες κλπ), ανατρέχει στη βοήθεια της επιστήμης μέσω προσώπων που την εκπροσωπούν. Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία περί θαυμάτων από τον αγ. Ραφαήλ και τον Παΐσιο και άλλους και οι μαρτυρίες θαυμάτων που αναφέρονται και σχετίζονται με τις ανωτέρω επαγγελματικές κατηγορίες είναι περιέργως πολλές

Βλέπουμε λοιπόν πως ο Ιησούς έγινε τότε αποδεκτός ως πρόσωπο που ενσωμάτωνε ένα συμπύκνωμα ηθικής και θεολογίας, πραγματικά αποδεκτό για την εποχή του, πλην όμως κατάλληλο για εκείνη ακριβώς την εποχή κι όχι συμβατό με τη σημερινή που απαιτεί επιπλέον τεκμηρίωση και ανάλυση. Σε αυτή τη βάση, η θρησκεία μην έχοντας άλλη επιλογή, πρέπει να μείνει σε αυτό που της δίνει λόγο ύπαρξης, πρέπει να συντηρήσει το αλάνθαστο και την αμετακίνητη βεβαιότητα στις θέσεις της γιατί αυτά της δίνουν λόγο ύπαρξης, άρα μένει να συντηρεί μία ηθικολογία του πολύ μακρινού παρελθόντος και όπως έχω αναφέρει και αλλού, αν δεν ακολουθήσει τον νόμο της εξέλιξης (ή προσαρμόζομαι στο νέο περιβάλλον ή πεθαίνω), η φθίνουσα πορεία της θρησκείας θα γίνει σύντομα πραγματικότητα.

Δεν είμαι υπέρ της ακύρωσης της ουσίας της θρησκείας αλλά ούτε υπέρ της μονομερούς εξέλιξης της επιστήμης. Θεωρώ πως το ιδεώδες σύνολο πρέπει να είναι ο "ιερός γάμος" μεταξύ θρησκείας κι επιστήμης, μία συνένωση όπου το ένα μέρος θα συμπληρώνει το άλλο, με εξαιρετικά αποτελέσματα σε πλειοτροπική μορφή. Είναι ενθαρρυντικό το ότι εδώ και μερικά χρόνια, υπάρχουν απόπειρες δημιουργίας προϋποθέσεων για αυτόν τον "ιερό γάμο", κυρίως από την πλευρά της επιστήμης (και δη της νευροθεολογίας όπως αναφέρθηκε), η οποία αποφάσισε να εισχωρήσει στα πνευματικά πεδία της θρησκείας όχι για να την ακυρώσει αλλά για να την απομυθοποιήσει. Και στην προκειμένη περίπτωση, η απομυθοποίηση δεν αποτελεί κίνδυνο για τη θρησκεία αλλά βασικό χαρακτηριστικό επιβίωσής της στη σύγχρονη εποχή.

Επομένως έχουμε μπροστά μας ένα μήνυμα που επιβιώνει όχι γιατί είναι απαραίτητα σύγχρονο και διαχρονικά καινοφανές μέσα από διαρκή εξέλιξη και αναμόρφωση αλλά γιατί συντηρείται από μία παραδοσιακή γραμμή, πλην όμως με ένα ακριβό τίμημα, αυτό της μελλοντικής αυτοακύρωσής του αν δεν ενσωματωθεί με την επιστήμη. Ένα αναγκαίο regressus ad uterum...
__________________
... Spes mea in mens mentis est ...
Απάντηση με παράθεση