[fantasy]

Πριν κάνει οτιδήποτε πήγε στο μελλοντολόγο και εκείνος του είπε ότι είναι έτοιμος να καλέσει το πνεύμα της Εμμανουέλας.
-Ποιος χαλά τη γαλήνη μου; Είπε εκνευρισμένη
-Εμείς, θέλει ο κύριος να σε ρωτήσει κάτι. Τον γνωρίζεις;
-Ναι κάποτε έζησα μαζί του. Ήταν καλός σύντροφος αλλά εκεί που βρίσκομαι πάντα σκέφτομαι. Βλέπω συνέχεια το παρελθόν μου. Δεν μπορώ να τον ξεχάσω λοιπόν.
- Που είσαι;
- Σε ένα μέρος που δεν έχει χώρο ούτε χρόνο. Είμαστε όλες οι ψυχές μαζί. Ζούμε αρμονικά και θυμόμαστε όσα ζούσαμε στη γη. Αυτό που έκανες με τη χρονομηχανή με εκνεύρισε. Παψε πια αυτά τα παιχνίδια. Η ψυχή μου είναι εδώ. Σε περιμένει λαμπρό μέλλον. Χωρίς εμένα. Θες δεν θες πρέπει να το δεχτείς. Επιβάλλεται εγώ στο ζητώ.
- Τ' άκουσες;
- Δεν με πείθεις ότι είσαι εσύ. Μπορεί ο φίλος να είναι εγγαστρίμυθος. Θα σου θέσω μερικές προσωπικές ερωτήσεις. Πώς σου άρεσε να με φωνάζεις;
- Τζουτζούκο.
-Τι χρώμα ήταν η μπλουζα που μου πήρες και την βρήκα απαίσια αλλά την κράτησα επειδή ήταν απ' τα χεράκια σου;
- Τρίχρωμη γκρίζα χακί και βυσσινί.
- Τι δαχτυλίδι μου ζήτησες την τελευταία φορά;
- Την τελευταία; Με άσπρη πέτρα πάντα ήθελα με κόκκινη πέτρα.
- Πείστηκα. Αυτά δεν τα ξέρει κανείς εκτός από εμάς τους δύο.
- Δύσπιστε! Είπε ο μελλοντολόγος.
- Να φύγω; Δεν θέλω να μένω άλλο στο μίζερο κόσμο σας. Πάω στον δικό μου.
- Πήγαινε! Είπε εκείνος και έκλαιγε. Το πνεύμα της Εμμανουέλας έφυγε.
- Τόσο χάλια είναι ο δικός μας; Είπε ο Κυριάκος στον μελλοντολόγο.
- Ο θάνατος φίλε μου γίνεται γλυκός στα μάτια του πεθαμένου για να μη ζητήσει την επιστροφή του. Κανείς δεν ξέρει αν είναι αλήθεια όλο αυτό το σκηνικό ή μια πλάνη. Ακόμα και να πάμε δεν θα το καταλάβουμε. Είδες πώς έκανε να γυρίσει πίσω. Λίγο την ένοιαζε αν ήσουν εδώ. Ηθελε να φύγει.
- Ναι, το πρόσεξα. Θυμούνται την παλιά ζωή τους και δεν την ζητάνε. Θα την ξεχάσω. Δεν πρέπει να τη θυμάμαι. Εκείνη ήθελε να φύγει. Μόνο εγώ πονώ.
- Ο χρόνος είναι γιατρός. Πήγαινε στο μέλλον να δεις. Σου είπε ότι έχεις λαμπρο μέλλον πρέπει να το δεις. Επιβάλλεται!
Εκείνος τράβηξε το μοχλό με τις μελλοντικές ημερομηνίες και είδε ότι παντρεύτηκε τη Στέλλα, την ασκούμενη της δικηγόρου.
- Μα αυτή ήταν αρραβωνιασμένη και επρόκειτο να παντρευτεί. Δεν πήγα στο γάμο της γιατί είχα πένθος. Πώς γίνεται να παντρευτώ αυτήν για όνομα του Θεού. Τι βλέπει κανείς! Πήγε λίγο πιο πίσω στο μέλλον πάλι και είδε την κοπέλα να κλαίει στην αγκαλιά του και αυτός να την παρηγορεί. Ο αρραβωνιαστικός της, ο άνθρωπος που νόμιζε ότι λάτρευε ήταν ομοφυλόφιλος.
Τον είχε πιάσει επ' αυτοφόρω την παραμονή του γάμου της στο νυφικό της κρεβάτι με τον κουμπάρο σε ερωτικό παιχνίδι. Αηδίασε. γάμος φυσικά δεν έγινε ποτέ. Καλά την Εμμανουέλα που την λάτρευε δεν την παντρεύτηκε ποτέ. Αυτή πως τον τύλιξε και έκανε αυτό το βήμα μαζί της και πως ξαναπίστεψε σε άνδρα; Δεν έχασε την εμπιστοσύνη της γι' αυτούς; Μυστήρια πράγματα!
- Τι έπαθες του είπε ο Μελλοντολόγος; Του είπε τα πάντα.
- Αυτό είναι το πραγματικό μου μέλλον;
- Όχι, το μέλλον δεν το ΄έζησες ακόμη είναι ένα εικονικό.
- Πές μου έτσι βρε άνθρωπέ μου και τρόμαξα.
- Δεν αποκλείεται όμως η πιθανότητα να γίνει έτσι.
Πήρε τηλέφωνο τη Στέλλα για να της στείλει ένα δώρο για το γάμο της. Εκείνη εκλαιγε.
- Γάμος δεν έγινε.
- Γιατί τι συμβαίνει; Είπε εκείνος τρομαγμένος.
- Θέλω να πάμε κάπου να σου τα πω να φύγουν από μέσα μου. Το κτήνος!
- Τι σου έκανε;
- Ξέχασε τα γενέθλια μου. Είναι δυνατόν να παντρευτώ έναν τέτοιο άνδρα, πές μου είναι;
- Μόνο γι' αυτό δεν τον παντρεύτηκες;
- Βέβαια. Ξέρεις κάτι άλλο και μου το κρύβεις;
- Όχι (ανακουφίστηκε).
- Δεν είναι βαρύ παράπτωμα αυτό; Εσύ τι λές που είσαι λογικός;
- Τι να σου πω, δεν ξέρω. Ο καθένας έχει τις δικές του απόψεις.
Έκλεισε το τηλέφωνο και πήγε να πιει έναν καφέ έξω με το μελλοντολόγο.
- Πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
- Δύσκολα, πολύ δύσκολα. Μα ήταν επιχείρημα αυτό να μην παντρευτεί; Αυτό που είδα στη χρονομηχανή ήταν πιο λογικό.
- Φαίνεται ότι δεν είναι αυτό το πραγματικό μέλλον που είδες. Αυτό δείχνει ότι το μέλλον το φτιάχνουμε μόνοι μας. Λοιπόν φίλε μου προσπάθησε το ζοφερό παρελθόν να το σβήσεις και να γράψεις ένα μέλλον φωτεινό που είναι στα χέρια σου. Όταν όμως κάτι είναι μοιραίο να γίνει να ξέρεις δεν εμποδίζεται. Συν Αθηνά και χείρα κίνει.
- Ναι το γνωρίζω καλά αυτό. Όποιο και να είναι το μέλλον μου καλό ή κακό θα το δεχτώ. Κανείς δεν κατάφερε να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει. Η ζωή τον παίρνει εκεί που θέλει.
Άντε στην υγειά μας είπαν και ύψωσαν τα ποτήρια τους. Τελικά την χρονομηχανή την κατέστρεψε. Δεν του χρειάστηκε. Ούτε το μέλλον μπορεί να το δει όπως πραγματικά είναι , ούτε το παρελθόν να αλλάξει. Λοιπόν πιο καλά είναι να ζήσει σ' αυτή τη ζωή ό, τι φανεί μπροστά του. Έτσι θα είναι πραγματικά σε ένα κόσμο που είναι δικός του και υπάρχει και όχι σε έναν πλασματικό που θα υλοποιούνται οι ευχές του και θα απορεί πάντα και η αβεβαιότητα θα τον κυνηγά αν ήταν όνειρο ή πραγματικότητα!

ΤΕΛΌΣ