[alet]

Φίλε (αν μου επιτρέπεις) no slave,

Η αντίληψη του κάθε ανθρώπου περί του Υπέρτατου Όντος και της Ψυχής (και κατ' επέκταση της ύπαρξης της και της αθανασίας της) δεν ταυτίζεται απαραίτητα με της "ελληνορθόδοξης" εκκλησίας ή έστω της χριστιανικής, για μερικούς μάλιστα είναι απολύτως διαφορετική (π.χ. τι σχέση έχει η χριστιανική αντίληψη με την βουδιστική ή την ινδουιστική ?).
Πέραν αυτού, οι επιστήμες (μηδέ της ιατρικής εξαιρουμένης) δεν αρνούνται την ύπαρξη Υπέρτατου Όντος ή της Ψυχής. Δεν μπορούν να αποδείξουν την ύπαρξη τους κι αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
Αν το καλοσκεφτείς όμως δεν είναι το μόνο που δεν μπορούν να αποδείξουν. Για παράδειγμα δεν γνωρίζουν (και δηλώνουν πως πιθανότατα ποτέ δεν θα γνωρίσουν) τι συνέβη 1 εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου πριν το big bang, δεν μπορούν δηλαδή να αποδείξουν κάτι που συνέβη πέραν πάσης αμφιβολίας. Αυτό τους κάνει να το αμφισβητούν ή να το αρνούνται ?
Αυτό που αμφισβητούν ή μάλλον αρνούνται οι επιστήμονες (και οι νοήμονες άνθρωποι επίσης) είναι η θεωρία της δημιουργίας όπως παρουσιάζεται στην Βίβλο, αλλά νομίζω πως και οι εκκλησίες τελευταία δέχονται πως η Γένεση είναι "συμβολικό κείμενο".

Φίλε (αν μου επιτρέπεις επίσης) Bernie Rico Jr,

Νομίζω πως η συζήτηση για το "τεκτονικό star system" είναι άνευ αντικειμένου. Ο τεκτονισμός (κι αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του) δεν εκφράζεται από κανέναν. Ο τεκτονισμός (κακώς στα ελληνικά έγινε -ισμός) είναι ατομική μέθοδος που διαμορφώνεται με προσωπικά στοιχεία και εξελίσσεται σε ομαδικό περιβάλλον.
Με λίγα λόγια ο Mozart για παράδειγμα δεν έγινε καλός συνθέτης (ok ο καλύτερος) επειδή ήταν τέκτονας, ούτε έγινε τέκτονας επειδή ήταν καλός συνθέτης.
Έγινε καλός συνθέτης γιατί αυτό το ταλέντο του χάρισε ο Θεός, η φύση, η τύχη (ό,τι θέλεις διαλέγεις) και τέκτονας γιατί αναγνώρισε στον εαυτό του την ανάγκη πνευματικής και ψυχικής ανέλιξης.
Το ίδιο ισχύει για τον Βολταίρο, τον Ουάσινγκτον, το Βενιζέλο ή οποιονδήποτε άλλο.
Ο τεκτονισμός δεν παρεμβαίνει στην κοινωνία ως σύστημα, δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Ο κάθε τέκτονας παρεμβαίνει, αλλά όχι ως τέκτονας, παρεμβαίνει ως μέλος της κοινωνίας, κάτι που ήταν και πριν την εισδοχή του στον τεκτονισμό. Αν η παρέμβαση του είναι διακριτή αυτό ίσως οφείλεται στην "τεκτονική αγωγή" (χρησιμοποιώ τον όρο για οικονομία λόγου), ίσως και όχι.
Όπως οι κακές ή και έκνομες ενέργειες τεκτόνων δεν πρέπει να χρεώνονται στον τεκτονισμό, έτσι και οι καλές και σημαντικές ενέργειες άλλων τεκτόνων δεν πρέπει να πιστώνονται σε αυτόν.
Ο τεκτονισμός είναι μέθοδος κι όχι οργάνωση ή οργανισμός με δομές που μπορούν να πληγούν ή να αξιοποιήσουν αντίστοιχα τα φαινόμενα αυτά.
Η "χρέωση" ή η "πίστωση" αφορά τον κάθε τέκτονα ξεχωριστά.

Αν το ενδιαφέρον για τον Κολοκοτρώνη είναι ιστορικό, να σου θυμίσω πως ο Φαλέζ ήταν εγγονός του Γέρου επειδή ήταν γιος του Γενναίου Κολοκοτρώνη, γιου του Γέρου.

Εύλογα θα αναρωτηθείς και γιατί στο λέω αυτό.

Ο Γενναίος Κ. διετέλεσε πολλά χρόνια γερουσιαστής και ή μια ή δύο φορές (δεν θυμάμαι) πρωθυπουργός.
Ο Γενναίος εν αντιθέσει με τον Φαλέζ δεν ήταν σοσιαλιστής (ο Φαλέζ ήταν ο "πνευματικός πατέρας" των πρώτων ελλήνων σοσιαλιστών: Χοϊδά, Πανά κ.ά)
Επίσης ο Γενναίος, εν αντιθέσει με τον Φαλέζ δεν ήταν τέκτονας.

Για τις πολιτικές τους θέσεις είναι γνωστό πως είχαν συγκρουστεί και μάλιστα σφοδρά. Πιστεύεις πως αν ο Φαλέζ έγραφε στο "Τεκτονικόν Σφυρίον" (που εκδόθηκε 1 χρόνο πριν πεθάνει ο Γενναίος) ψέμματα για τον "πατριάρχη" των Κολοκοτρωναίων, ο Γενναίος δεν θα είχε αντιδράσει ? δεν θα είχε απαντήσει ?

Αυτά όσο αφορά στο ιστορικό μέρος, γιατί όσο αφορά στα υπόλοιπα θα ξαναπώ πως ο Γέρος Κολοκοτρώνης δεν έγινε ο Αρχιστράτηγος της Επανάστασης (με τα καλά του και τα κακά του) επειδή έγινε τέκτονας, ούτε έγινε τέκτονας επειδή έγινε Αρχιστράτηγος (με τα καλά του και τα κακά του).
Οι τεκτονικές αρχές που στην Γαλλική Επανάσταση συνοψίστηκαν στο τρίπτυχο "ελευθερία - ισότητα - αδελφότητα" στην Αμερικάνικη Επανάσταση, στους Καρμπονάρους και στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, στις έννοιες "ελευθερία - ισονομία - ανεξαρτησία", πέραν του ότι δεν είναι μόνο τεκτονικές, εντός της Συντεχνίας εμπνέουν (ή και όχι) ανθρώπους και όχι γεγονότα και φαινόμενα.