Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #238  
Παλιά 26-04-10, 14:45
Το avatar του χρήστη Trithemius
Trithemius Ο χρήστης Trithemius δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 28-11-2007
Περιοχή: v.a.l.i.s.
Μηνύματα: 1.299
Προεπιλογή

no slave,

Παράθεση:
δεν νομιζω οτι απευθυνεσαι σε μενα...
εγω εξ'αλλου ειπα:"εννοειται οτι τα παραπανω ισχυουν εαν κρινουμε σαν ενοχο το ξιφος και οχι το χερι που το κρατα."
και αυτο ακριβως που λες ηθελα να δειξω...
χαωδης η διαφορα!(απλως ανατρεχεις σε προηγουμενα ποστ και θα καταλαβεις).
Όχι, δεν αναφέρομαι σε αυτό αλλά στη δήλωσή σου ότι η επιστήμη απειλεί να τινάξει στον αέρα τον πλανήτη μας...

Παράθεση:
βασικα δεν αναφερομαι σε κατι θεωρητικο,απλως φιλοσοφω διαφορα υπαρξιακα προβληματα.
οσο για το εαν εχει υπαρξει ο (χριστιανικος θες?)παραδεισος,καλο ειναι πρωτα να αναρωτηθουμε για την εννοια του χρονου.ισως εδω ειναι η σειρα της επιστημης να μας βοηθησει,δε νομιζεις?
αλλωστε κατι λεγαμε για παντρεμα..
Χμμ... αν ανατρέξουμε στο χριστιανικό δόγμα, ο παράδεισος αποτελεί μία μελλοντική υπαρξιακή κατάσταση που θα επέλθει μετά τη 2α παρουσία (ως αποτέλεσμα της τελικής κρίσης). Επομένως εδώ δεν έχουμε τη δυνατότητα εναλλακτικών ερμηνειών ή συμβολής της επιστήμης. Το δόγμα είναι σαφές για το τι θα ισχύσει.

Παράθεση:
κατα τη γνωμη μου,η θρησκεια (και οχι το θρησκευτικο συστημα-αν γινεται κατανοητος ο διαχωρισμος που θελω να κανω-)εκπροσωπει την αληθεια ενω η επιστημη την εξηγει.
Δεν συμφωνώ. Η θρησκεία επενδύει σε μία αναπόδεικτη αλήθεια, ξεκινά με βεβαιότητα και στηρίζει όλη της την ύπαρξη ακριβώς σε αυτή την αναπόδεικτη βεβαιότητα. Πραγματικά κανείς δεν θα ακολουθούσε την οποιαδήποτε θρησκεία αν αυτή του έλεγε πως "μάλλον" θα γίνει αυτό ή δεν ξέρουμε αν θα γίνει εκείνο κλπ. Ο πιστός μένει ήσυχος μόνον με τη βεβαιότητα, θα του ήταν ασήκωτο βάρος το να ακολουθεί κάτι που δεν του προσφέρει καμμία σιγουριά, γιατί η σιγουριά δεν επέρχεται με θέσφατα αλλά με έρευνα. Ξεκινάς με πιθανές εκδοχές και στην πορεία τις απορρίπτεις όλες εκτός από μία, εκείνη που προς το παρόν θα είναι η ισχύουσα πριν απορριφθεί κι αυτή με τη σειρά της από κάποια νέα. Αυτός λοιπόν είναι ο ρόλος της επιστήμης. Το να επιζητά και να προασπίζει την αλήθεια αλλά ταυτόχρονα να εξετάζει διαρκώς την επιχειρηματολογική της βάση.

Η θρησκεία κινείται σε πολύ διαφορετικά επίπεδα. Για εκείνη, η αμφισβήτηση, το λάθος κλπ είναι άγνωστες λέξεις, γι' αυτό η θρησκεία παρουσιάζει τρομερή δυσανεξία στη γνώση και την έρευνα. Δεν την υιοθετεί γιατί έτσι βάλλει την ίδια της την υπόσταση που είναι η (αναπόδεικτη) αλήθεια.

Το θυμίζω και πάλι. Οτιδήποτε ξεκινά με βεβαιότητα, αναγκαστικά καταλήγει σε αμφιβολία. Η αντίστροφη πορεία είναι πιο παραγωγική, πιο λογική και σαφώς ενσωματώνει την εξέλιξη και την άνοδο κι όχι μία ατέρμονη συντήρηση ενός θέσφατου που προστατεύεται από ένα δόγμα. Για τη θρησκεία το να αναφωνήσει "δεν ξέρω" είναι αδύνατο να συμβεί αλλά όπως πολύ καλά γνωρίζεις, καμμία εξέλιξη στην ανθρωπότητα σε τεχνολογικό και πνευματικό πεδίο δεν επήλθε από βεβαιότητες αλλά μόνον από αμφιβολίες κι έρευνα.

"Νήφε και μέμνησο απιστείν" αναφωνούσε ο Επίχαρμος. Ας τον θυμηθούμε στην πράξη
__________________
... Spes mea in mens mentis est ...
Απάντηση με παράθεση