χθεσινη αναρτηση στο fb ενος πολυ γνωστου, αξιολογου κ σοβαρου ερευνητη...του Θαναση Βεμπου...
"Σαν πολλά αεροπλάνα δεν έπεσαν τώρα τελευταία. Να και κάτι που έγραφα (μεταξύ πάρα πολλών άλλων) το 1998 στις "Πύλες του Αλλόκοσμου":
"Ο δρ Θεόδωρος Μόδης, φυσικός και ηλεκτρολόγος-μηχανικός με μακρόχρονη και σημαντική δραστηριότητα στην επιστημονική έρευνα και σκέψη, περιγράφει ένα σύγχρονο δαίμονα στο εκπληκτικό του βιβλίο Προβλέψεις (1996) - αν και βέβαια ο ίδιος δεν τον ονομάζει έτσι.
Ερευνώντας τη δυναμική των συστημάτων στην επιστήμη, την κοινωνία και την οικονομία, ο δρ Μόδης εξετάζει την εξέλιξη των ατυχημάτων σε πυρηνικές εγκαταστάσεις. «Δεν αποκλείεται», γράφει, «ένα είδος πολιτιστικής επιδημίας να κάνει τους χειριστές πιο επιρρεπείς στα δυστυχήματα» .
Ο Έλληνας επιστήμονας αναφέρει το αποκαλούμενο «φαινόμενο συνήχησης» με βάση το οποίο μετά τη δημοσιότητα για την αυτοκτονία ή το φόνο μιας δημοφιλούς προσωπικότητας, τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα, ιδιαίτερα με έναν μόνο επιβάτη, αυξάνονται σημαντικά σε σύγκριση με τη συνηθισμένη μέση τιμή τους Παράλληλα, υπάρχει ένα ισχυρό φαινόμενο αντήχησης μετά από τρεις μέρες και ένα ασθενέστερο μετά από επτά ημέρες στα αεροπορικά δυστυχήματα, πολλά από τα οποία αφορούν σε ιδιωτικά αεροπλάνα. «Τα περισσότερα από αυτά τα δυστυχήματα είναι μεταμφιεσμένες αυτοκτονίες», λέει ο δρ Μόδης.
Ο ίδιος αναφέρει και το παράδειγμα της γνωστής ταινίας Το Σύν-δρομο της Κίνας με θέμα το ατύχημα σε ένα πυρηνικό αντιδραστήρα, η οποία προβλήθηκε λίγες βδομάδες πριν το πραγματικό πυρηνικό ατύχημα του Θρη Μάιλ 'Αιλαντ στην Αμερική. Τα επόμενα τρία ατυχήματα ήταν πολύ κοντά, χρονικά, το ένα στο άλλο.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου 1998, η πτώση ενός αεροσκάφους MD-11 της Swissair -μιας από τις ασφαλέστερες αεροπορικές εταιρίες- έξω από τις ακτές του Καναδά, είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 229 ανθρώπων. Το ατύχημα αποδόθηκε σε κάποιο βραχυκύκλωμα που αρχικά εκδηλώθηκε με την εμφάνιση καπνών στο πιλοτήριο. Βέβαια, αν είχε πέσει ένα αεροπλάνο της Air Zimbabwe φερ' ειπείν, σε κάποια αφρικανική σαβάνα, ο αντίκτυ-πος στη συλλογική ψυχή δεν θα ήταν τόσο έντονος ακόμα και αν τα θύμα-τα ήταν περισσότερα. Έτσι, ένα είδος «πολιτιστικής επιδημίας» φαίνεται ότι ξέσπασε στην πραγματικότητά μας.
Στα τέλη Οκτωβρίου 1998 ανακοινώθηκε ότι τις προηγούμενες έξι βδομάδες, τριάντα επιβατηγά αεροπλάνα που πετούσαν πάνω από την ευρύτερη περιοχή του ατυχήματος εξέπεμψαν κάποια στιγμή σήμα συναγερμού για καπνό ή φωτιά στο πιλοτήριο. Η επίσημη ερμηνεία της Υπηρεσίας Ασφάλειας των Αερομεταφορών του Καναδά για την αυξημένη συχνότητα των αναφορών, ήταν η αυξημένη επιφυλακτικότητα των πιλότων μετά το ατύχημα της Swissair.
Οι «πολιτιστικές επιδημίες» μπορεί να είναι μια εκδήλωση των δυνάμεων που διαμορφώνουν την πραγματικότητα σε πρώτο επίπεδο. Σε δεύτερο, τρίτο κλπ επίπεδα, οι περίεργες αυτές δυνάμεις μπορεί να εκδηλώνονται εδώ σαν επιδημία, εκεί, σαν χρηματιστηριακή κρίση, πιο πέρα σαν πόλεμος. Και αν διευρύνουμε τον όρο «επιδημία» απομακρυνόμενοι από τις μολυσματικές ή μη ασθένειες, μπορεί να διακρίνουμε ένα απίστευτα πολυδαίδαλο και αυθεντικά χαοτικό σύμπαν. Τα ατυχήματα με μπλε αυτοκίνητα στη Νέα Υόρκη μπορεί να έχουν μια απόκοσμη σχέση με την εξέλιξη της γεννητικότητας στην Μπουρκίνα Φάσο. Η κίνηση των φτερών μιας πεταλούδας στο Πεκίνο, μπορεί να προκαλέσει ένα τυφώνα στην Καραϊβική. Το χάος τρυπώνει στον κόσμο μας μέσα από τις πιο απίθανες γωνίες.
Μίλησε κανείς για δαίμονες;
Ο παλιός μύθος της Ανατολής μιλά για τους τυφλούς που ψαχούλευαν τον ελέφαντα και κατόπιν πίστευαν ότι πρόκειται για κάτι σαν φίδι, επειδή έπιασαν την προβοσκίδα του, ή κάτι σαν κορμός δέντρου, επειδή έπιασαν τα πόδια του, ή κάτι σαν τοίχος, επειδή έπιασαν τα πλευρά του. Στην περίπτωση του σύγχρονου ανθρώπου ισχύει το κοάν «όταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοίταζε το δάχτυλο».
http://vembos.gr/piles.html