[Jonathan Bright]

Δεν πρέπει να συγχέουμε όλων των ειδών τις "σκιές". Σκιές έχουν και τα δέντρα, και τα αντικείμενα μπροστά στο φως και εμείς οι ίδιοι... Ο Επιμυθέας αναφέρεται σε μια πολύ συγκεκριμένη παρουσία, που ελλείψει ορισμού, αναγνωρίζεται συνήθως από τα φαινομενικά χαρακτηριστικά της και έτσι αποκαλείται "Σκιά", αλλά επειδή κι αυτά ακόμα, μερικές φορές δεν είναι αρκετά για να την διακρίνουν από άλλες παρουσίες που επίσης εμφανίζονται ως σκιές, σε μεγάλο βαθμό διαπιστώνεται κι από τα αποτελέσματα που επιφέρει ως παρουσία, τα συμπτώματα δηλαδή που προκαλεί στον μάρτυρα που την βιώνει...

Είναι γεγονός ότι ο άνθρωπος φοβάται το άγνωστο και τις περισσότερες φορές θα τρόμαζε σε κάθε συνάντηση με οτιδήποτε ("αλλόκοσμο") έμοιαζε να προέρχεται από τον "κόσμο του αγνώστου". Όταν όμως έρχεται κανείς αντιμέτωπος με την Σκιά, ο τρόμος αυτός είναι πολύ βαθύς, διαπεραστικός, καθηλωτικός και διαρκής, γιατί αυτό προβάλλει η ίδια η Σκιά, το Αρχέτυπο του Τρόμου, ο αληθινός Μπαμπούλας, ο αληθινός Διάβολος...
Κι αυτό ακριβώς ο μάρτυρας το νιώθει, ασχέτως πως το αντιλαμβάνεται "πραγματικά" (εγκεφαλικά), ασχέτως αν βλέπει μπροστά του έναν Σατανά, έναν σκοτεινό κουκουλοφόρο, μια Γριά Μάγισσα, ή μια Μαύρη άμορφη Μάζα.
Φυσικά η εμπειρία είναι καταλυτική, ένα τραυματικό σοκ. Τις περισσότερες φορές, ο μάρτυρας κυριολεκτικά παραλύει, νιώθει τον εισβολλέα να του κλέβει την ανάσα, να τον πιέζει, νιώθει εντελώς ανίσχυρος να αντιδράσει, νιώθει πως είναι χαμένος, ότι σε λίγα δευτερόλεπτα θα πεθάνει (κάτι που μερικές φορές συμβαίνει -αν και αυτό δεν είναι αυτοσκοπός της Σκιάς), αλλά συνήθως το παλεύει και κάποια στιγμή καταφέρνει να ελευθερωθεί.

Γενικά, ο πανικός εκείνη τη στιγμή, όσο φυσικός κι αν είναι, σίγουρα απλά κάνει την κατάσταση χειρότερη. Όσοι έχουν καλύτερη σχέση με τον εαυτό τους, όσοι βρίσκονται κοντά στο εσωτερικό τους φως, το πρώτο πράγμα που κάνουν αυτόματα είναι να μετριάσουν την συναισθηματική φόρτιση, και ταυτόχρονα την απώλεια - εκροή συναισθημάτων, τα οποία θρέφουν και ενδυμώνουν την Σκιά. Άλλοι, βρίσκουν ευκολότερη τη χρήση ενός συμβόλου, (μια παραδοσιακή προσευχή, κάποιο νοητικό αντικείμενο, π.χ σταυρός, σπαθί κλπ, ή ακόμα και έναν φασματικό ήρωα), οτιδήποτε μπορεί να λειτουργήσει ως εστία δύναμης και συγκέντρωσης, ώστε να μπορέσει το άτομο να αντιδράσει στην επίθεση.
Έτσι κι αλλιώς, η Σκιά φεύγει σχετικά εύκολα μόλις αντιληφθεί κάποιος την παρουσία της, τις περισσότερες φορές έχοντας ήδη πάρει ανενόχλητη, αυτό εξ' αρχής ήταν ο στόχος της... Πολλές φορές η επίθεσή της γίνεται αντιληπτή με συμβολικές παραστάσεις μέσα σε όνειρο (μέσα από την "έκτη" αίσθηση που εκτελεί χρέη φρουρού, όταν οι υπόλοιπες έχουν πέσει σε λήθαργο) και τότε ο μάρτυρας ξυπνάει και βρίσκεται στη θέση που περιέγραψα παραπάνω.

Φίλε, Μινώταυρε, η μαρτυρία σου είναι χαρακτηριστική. Έχω ακούσει εκατοντάδες ανάλογες μαρτυρίες και σε συνδυασμό με τις προσωπικές μου εμπειρίες και την επίμονη μελέτη του θέματος από τον περασμένο Νοέμβρη, μ' έχουν βοηθήσει στο να έχω πλέον μια λεπτομερή, βαθειά εικόνα για την ολότητα της Σκιάς.
Το βιβλίο που αναφέρει ο Επιμυθέας είναι πολύ κοντά στο να ολοκληρωθεί -ήδη έχει ξεπεράσει τα 25 κεφάλαια, και αναλύει τα πάντα. Μαζί και θέματα για τον άνθρωπο πολύ σημαντικότερα από την ίδια τη Σκιά, που ωστόσο είναι απαραίτητα για να μπορέσει κανείς να κατανοήσει στο μέγιστο την υπόστασή της. (Αποσπασματικά-εισαγωγικά άρθρα έχουν ήδη δημοσιευτεί στα περιοδικά "Strange" του περασμένου Δεκεμβρίου και του Μαίου και στη "Μυστική Ελλάδα" Απριλίου κι αυτό γιατί ήθελα να μοιράζομαι την πορεία της έρευνας με τους αναγνώστες)
Θα μπορούσε ήδη να βρίσκεται στο τυπογραφείο, αλλά καθυστερεί επειδή θέλω να διασφαλίσω ότι θα πετύχει το στόχο του, που είναι στο τέλος, ο αναγνώστης να μην έχει το παραμικρό σχετικό ερωτηματικό. Όμως για μένα είναι περισσότερο από μια πλήρης έστω εγκυκλοπαιδική μελέτη, είναι το μανιφέστο μιας επάναστασης ενάντια σ' έναν Σκοτεινό τύρρανο που καταδυναστεύει την ανθρωπότητα από την απαρχή της ιστορίας. Και στην προσπάθεια του αυτή, το έργο δεν διστάζει να στραφεί ενάντια σε όλες εκείνες τις "παρασκιές" που σχετίζονται με το θέμα και που έχουν δημιουργήσει πλανεμένα αξιώματα, που σήμερα αποτελούν τις βάσεις της σύγχρονης Ψυχολογίας, αλλά και του Occultισμού, σε οποιαδήποτε μορφή του...

Εκ των πραγμάτων, δεν μπορώ να μεταφέρω ένα περιεχόμενο που έχει ήδη ξεπεράσει τις 300 σελίδες εδώ,
μπορώ όμως να διευκρινήσω συγκεκριμένες απορίες και φυσικά να προτείνω το αξιόλογο βιβλίο του Γ.Μπαλάνου, που αναφέρει κι ο Επιμυθέας (από την οπτική του οποίου, στη δική μου μελέτη, προσπάθησα ηθελημένα να
απομακρυνθώ), ενώ απ' ότι γνωρίζω, και το βιβλίο του Θανάση Βέμπου "Μαύρα Υπόγεια Ρευματα" ασχολείται με το θέμα (για να μην δυσκολέψω το έργο μου -όπως έχω πει και στον ίδιο- αποφεύγω ηθελημένα να το διαβάσω προτού ολοκληρωθεί η δική μου μελέτη, όμως κρίνοντας από το υπόλοιπο έργο του, είμαι σίγουρος πως πρόκειται για μια ακόμη αξιόπιστη μελέτη).