Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #189  
Παλιά 11-04-10, 16:02
Το avatar του χρήστη ELPINIKI
ELPINIKI Ο χρήστης ELPINIKI δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 24-09-2007
Μηνύματα: 776
Προεπιλογή

Παράθεση:
Μα δεν μιλάω για θεωρητική-διανοητική προσέγγιση του ζητήματος των διδασκαλιών του Ιησού, απλώς θέτω ένα ζήτημα του πως και γιατί στρεφόμεθα σε έναν διδάσκαλο. Γιατί το κάνουμε; Έχουμε πράγματι να μάθουμε καινοφανή στοιχεία από αυτόν; Μήπως απλώς θέλουμε να ανήκουμε κάπου; Μήπως γενικά δεν έχουμε κάτι άλλο σημαντικό να κάνουμε και μέσω αυτού βρίσκουμε λόγο ύπαρξης; πολλές οι εκδοχές.
Έτσι όπως το διατυπώνεις είναι πράγματι να αναρωτιέσαι ε τότε ώς προς τι τόσο μένος;
Έχουμε μια σημαντική μερίδα ανθρώπων ανα τον κόσμο που δέχεται έναν Ιησού ως Χριστό βασιζόμενη σε μαρτυρίες κάποιων ανθρώπων και στην πίστη τους. Πολλοί απο αυτούς γνωρίζουν γιατί, που και πως πιστεύουν άλλοι πάλι γνωρίζουν ποιους πρέπει να πιστεύουν και ποιους πρέπει να αποφεύγουν και να κατακρίνουν.
Απο την άλλη πλευρά υπάρχουν και οι πολέμιοι του χριστιανισμού που ουσιαστικά κατακρίνουν τους παραπάνω (και συγκ/να την δεύτερη κατηγορία ανθρώπων) για τα πιστεύω τους. Υπάρχει λόγος να συμβαίνει το παραπάνω;
Ουσιαστικά είναι για γέλια. Αν εξαιρέσουμε τους πρώτους οι οποίοι πιστεύουν κάπου (ανεξαρτήτως αν είναι χριστιανοί ή όχι) και οι οποίοι αποφεύγουν να κατακρίνουν όσους έχουν διαφορετικές αντιλήψεις απο τις δικές τους οι υπόλοιποι παίρνουν μέρος σε μια διαμάχη εντελώς μάταιη και η οποία υποκρύπτει τους πραγματικούς της σκοπούς και κίνητρα αφού σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με τη "θεολογία". Ο ένας πιο κομπλεξικός απο τον άλλον προσπαθούν να διαφυλλάξουν τις θέσεις τους αφού θεωρούν πως αυτός που εκφέρει διαφορετική άποψη κινδυνέυει να τους παρασύρει και να χάσουν αυτά που τόσο καιρό και χωρίς κόπο κάποιοι άλλοι τους έδειξαν (και όχι δίδαξαν) το να είσαι βολεμένος τόσο υλικά όσο και πνευματικά. Οπότε η κομπλεξαρία θα συνεχίζει να κληρονομείται γιατί χρειάζεται να είναι κάποιος θαρραλέος για να μπορεί να αμφισβητεί ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό και αυτά που θεωρεί πως γνωρίζει και ακολουθεί.
Βάλε λοιπόν έναν καθόλα "σωστό" χριστιανό τη Μεγάλη Εβδομάδα να μην νηστέψει θα το κάνει; όχι. Γιατί έχει μάθει πως για να γιορτάσει την Ανάσταση θα πρέπει να συμπάσχει στο θείο μαρτύριο. Οι καμπάνες δεν θα χτυπήσουν την Ανάσταση αν δεν νηστέψει άσε που θα κολασθεί.
Απο την άλλη πλευρά βάλε έναν "κυνηγό" των "σωστών" χριστιανών να νηστέψει τη Μεγάλη Εβδομάδα θα το κάνει; όχι. Γιατί δεν είναι Εβραίος, θα μας πει, και άλλα πολλά πιθανότατα.
Οπότε καταλήγω πως όλα είναι θέμα συμπεριφοράς - γνώσης - ψυχοσύνθεσης και βασίζεται στο κατα πόσο ο άνθρωπος γνωρίζει τον εαυτό ή κατα πόσο θέλει να γνωρίσει τον εαυτό του.
Φυσικά απο όλα τα παραπάνω αυτός που είναι απών είναι ο Θεός...τραγικό!!!
Απάντηση με παράθεση