Επιστήμη vs Θρησκεία (Εξέλιξη των ειδών κ.λπ.)

[heretic]

Pholarchos, η θρησκεία είναι μια μορφή πνευματικότητας (spirituality). Περιορισμένη απο την φύση της, αλλα πνευματικότητα. Οπωσδήποτε ισχύει αυτό που γράφεις (ναί! ) οτι δηλαδή δίνει αβαντάζ επιβίωσης. Αλλά για άλλους λόγους, για τους οποίους θα μιλήσω παρακάτω:

Α) Έδινε αβαντάζ επιβίωσης.
1) Όποιος ήταν με το κοπάδι, δεν κινδύνευε να χαρακτηριστεί παρίας, να εκδιωχθεί από την κοινότητα, να εξοστρακιστεί, να λιθοβοληθεί και να ψηθεί στην θράκα σαν αιρετικός
2) Η αίσθηση της συμμετοχής σε κοινή πεποίθηση ήταν πλεονέκτημα για επιβίωση και διαιώνιση του ατόμου (σαν μονάδα).
3) Η θρησκεία περιέχει και ένα σύνολο κανόνων ηθικής, πολύ χρήσιμων για τις κοινωνίες που δεν υπήρχαν άλλοι νόμοι.

Τώρα πια δεν χρειάζονται όλα αυτά. Άρα η θρησκεία, ανεξαρτήτων κατοχής της Αλήθειας, έχει πάψει να "χρησιμεύει" σαν εργαλείο υποβολής των νόμων, κοινωνικής συνοχής και ατομικής επιβίωσης.

Β) Αποτελούσε μια σημαντική οδό στην πνευματικότητα, απολύτως απαραίτητη για την ισορροπημένη ζωή του ατόμου.
1) Σήμερα, οι επιλογές για την πνευματική οδό είναι τεράστιες. Υπάρχουν από δόγματα και πεποιθήσεις έως φιλοσοφικές στάσεις ζωής, τόσο ετερόκλητες, που δεν μπορεί να μην βρεις κάτι να σου ταιριάζει.
2) Δεν πρόκειται κανένας να σε ενοχλήσει, τουλάχιστον για τον δυτικό κόσμο, αν εξαιρέσουμε χώρες σαν την Ελλάδα, όπου διοικούν ακόμα οι Ιμάμηδες υπογείως, άντε και την Ιταλία που κάνει περίπου το αντίστοιχο ο Πάπας.
3) Ειδικά στην Δύση, υπάρχει δυνατότητα να φτιάξεις πολύ ισχυρούς και στενά συνδεδεμένους πυρήνες ακόμα από αρνητές των πάντων, έτσι ώστε να κοινωνικοποιηθείς ακόμα και μέσα από αυτούς.

Αρα η θρησκεία ήταν κάτι απαραίτητο για τα πρώτα βήματα του ανθρώπου σε οργανωμένες κοινωνίες, πολύ σύντομα όμως εξελίχθηκε σε ακόμα ενα μέσο καταπίεσης και ελέγχου του λαού απο μια οργανωμένη κάστα, το ιερατείο. Αν αυτό λειτουργούσε κάποτε, μετά τον Διαφωτισμό έχασε την λάμψη του, όταν αποκαλύφθηκαν οι σκοποί του.

Γ) Οταν μιλάμε για θρησκεία μιλάμε για δογματικές θέσεις, οι οποίες διεκδικούν το θεόπνευστο, την αποκλειστική οδο σε κατασκευασμένες έννοιες όπως η σωτηρία, η αποφυγή της αμαρτίας και ο ορθός δρόμος. Θέματα για τα οποία αποδείχτηκε (κατά τον Διαφωτισμό) οτι είναι ανθρώπινες κατασκευές. Τι εναλλακτικό υπάρχει σήμερα:

1) Ο εσωτερισμός και ο μυστικισμός. Δυο ρεύματα-θέσεις αλληλοσυμπληρώμενα, όπου η εκκλησία πολέμησε με λύσσα αλλά για κακή της τύχη επιβίωσαν και μάλιστα λόγω έλλειψης δογματικότητας σε αρκετά από αυτά, απειλούν την κατοχή της όποιας πνευματικότητας από αυτή.
2) Η επιστημονική οπτική της μεταφυσικής και της φιλοσοφίας. Κάτι που αρμόζει σε όλους τους ανθρώπους, και μπορεί να γίνει το επίσημο δόγμα του κράτους, δηλαδή η επιστημονικά φιλοσοφική θεώρηση των θεμάτων αυτών, απαλλαγμένων από θρησκευτικές προβολές
3) Η τήρηση κάποιων συνδυασμών φιλοσοφικών αρχών και εσωτερικών πρακτικών, που απλά λειτουργούν για τον καθένα μας. Αν ο άλλος παρότι υλιστής, αισθάνεται καλά όταν προσεύχεται στον μεγάλο Καχούνα, και αυτό λειτουργεί για τον ίδιο, δεν είμαι εγώ αυτός που θα τον αμφισβητήσω. Θα θιχτώ, όταν έρθει αυτός να με βγάλει τρελό, αιρετικό και άσχετο, μιας και δεν συμμερίζομαι την αλήθεια του.