Επιστήμη vs Θρησκεία (Εξέλιξη των ειδών κ.λπ.)

[Χρίστος Έλ]

Το να "επιθυμείς" φαγητό είναι προγραμματισμός; Η επιθυμία δεν είναι πρόγραμμα. Μάλλον η ψυχή αυτό που επιζητά είναι περισσότερο η ικανοποίηση της γεύσης.

Το να "πεινάς" είναι; Ναι. Είναι μια ανάγκη του σώματος. Η ψυχή συνδέεται με το σώμα(κατά άγνωστο τρόπο) και δέχεται εξωτερικά και εσωτερικά ερεθίσματα. Η πείνα είναι εσωτερικό. Η ψυχή μπορεί να νιώσει την ανάγκη αλλά επίσης να αγνοήσει την πείνα στρέφοντας την προσοχή της αλλού.


Αυτό όμως δεν σημαίνει πως είσαι ρομπότ, γιατί έχεις βούληση και επιθυμίες. Ένα μέρος "σου" είναι μηχανή - η σάρκα. Αν και στην καθημερινή ζωή ταυτίζουμε πολύ το είναι κάποιου με την υλική ύπαρξή του, και αν ακόμα πολλοί Χριστιανοί θεωρούν τον άνθρωπο ψυχοσωματική ενότητα, δεν νομίζω ότι μπορώ να δεχθώ με σιγουριά πως η σάρκα είναι κομμάτι του ανθρώπου. Μπορεί να ισχύει και η φυλακή των ψυχών σε μια υλική πραγματικότητα - πλαστή ή αληθινή.


Σημείωση - δεν είναι δυνατόν να θεωρήσουμε το "εγώ" ως ένα σύνολο όλων των οργανιδίων που υπάρχουν μέσα στα δισεκατομμύρια κύτταρα.

Όλα αυτά τα οργανίδια και τα μακρομόρια εκτελούν διαδικασίες ρουτίνας, σύμφωνα με τους βιολογικούς, φυσικούς και χημικούς νόμους. Δεν μπορούν να σκεφτούν και να λάβουν αποφάσεις δικές τους. Εμείς όμως μπορούμε.

Επιπλέον δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για τις εκατομμύριες δραστηριότητες που λαβαίνουν χώρα στο σώμα μας κάθε λεπτό, πράγμα που θα ήταν φυσικό αν είμασταν κύτταρα!

Εκτός και αν μας έχει ξεγελάσει η επιστήμη και δεν υπάρχουν άτομα και μόρια που υπακούνε σε βιολογικούς και χημικούς νόμους. Σε μια τέτοια περίπτωση θα υπάρχει κάποια άλλη δομή (έστω και υλική) που θα είναι το εγώ μας.

Όπως και να' χει η θεωρία των ατόμων που φαίνεται πολύ ύποπτη. Είναι σαν να προσπαθούμε να διαλύσουμε τον άνθρωπο σε χιλιάδες κομμάτια, να χάσει έτσι την προσωπικότητα του και να θεωρηθεί ως ένα κομμάτι μηχανής.

Οι αρχαίοι, ανιμιστές ή χριστιανοί, δεν πίστευαν σε άτομα και μόρια.