Ιστορικότητα του Ιησού: Μυθικιστές Vs Υποστηρικτών

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Χωρίς να έχουμε δώσει κάποιες απαντήσεις πειστικές για το άν υπήρξε
Χριστός βγαίνει στο παρόν θέμα το Βιβλίο της Moss, "The Myth of
Persecution" («Ο Μύθος των διωγμών)!!!!!!!!!

Μου θυμίζει τα βιβλία ρουκέτες που έχουνε βγεί τον αέρα ας θυμηθούμε
το βιβλίο για την Μαύρη Αθηνά η διάφορα βιβλία άλλα παραχάραξης κατά
την άποψή μου....
Σύμφωνα με το βιβλίο ποτέ και κανένας διωγμός δεν υπήρξε κατά των Χριστιανών.....
Πολλοί δε άλλοι αναφέρουν πως όποιες καταδίκες και διωγμοί υπήρξαν
κατά των χριστιανών έγιναν λόγο του ότι υπήρχαν ποινικά αδικήματα
εκ μέρους των!!!!!!!!

Ας δούμε κάποια στοιχεία.....

Τα αίτια των διωγμών

Ο χριστιανισμός είχε εμφανιστεί εξαρχής ως διαφορετική θρησκεία μέσα στη
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία ζητούσε από τους πιστούς της το προνόμιο
της αποκλειστικότητας.
Ενώ μέχρι τότε κάποιος μπορούσε να συμμετέχει σε πολλές λατρείες, ο
αυστηρός μονοθεϊσμός των χριστιανών απέκλειε τη δυνατότητα αυτή και
έτσι απομόνωνε κοινωνικά τους πιστούς, οι οποίοι δεν μπορούσαν πια ούτε
να λαμβάνουν μέρος σε εκδηλώσεις των πόλεών τους, αν αυτές
περιλάμβαναν θυσίες και παγανιστικές τελετές.
Η εσωστρέφεια αυτή των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων τις είχε
καταστήσει μισητές στον υπόλοιπο κόσμο, με αποτέλεσμα να διατυπώνονται
σε βάρος τους κάθε είδους κατηγορίες για οργιαστικές τελετές,
ανθρωποθυσίες και ανθρωποφαγίες και επιβουλή εναντίον του καθεστώτος.

Αποτέλεσμα των κατηγοριών αυτών ήταν να εξαπολύονται συχνά διωγμοί
εναντίον των χριστιανών από τους αυτοκράτορες των πρώτων δύο αιώνων,
ιδιαίτερα από το Νέρωνα (54-68) και το Δομιτιανό (81-96).

Πηγή:Διατάγματα της Νικομήδειας και Διωγμοί των Χριστιανών
Συγγραφή : Καμάρα Αφροδίτη (4/12/2002)
Για παραπομπή: Καμάρα Αφροδίτη, «Διατάγματα της Νικομήδειας και Διωγμοί των Χριστιανών», 2002,
Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού, Μ. Ασία
URL: <http://www.ehw.gr/l.aspx?id=4089>

Τον Ιανουάριο του 250, ο Δέκιος εξέδωσε ένα διάταγμα για την καταστολή του Χριστιανισμού.
Το διάταγμα ήταν σαφές....
Όλοι οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας πρέπει να θυσιάσουν πριν από τους
δικαστικούς της κοινότητάς τους "για την ασφάλεια της αυτοκρατορίας" μία
συγκεκριμένη ημέρα (η ημερομηνία θα ποικίλει από τόπο σε τόπο και η σειρά
μπορεί να γίνει έτσι ώστε η θυσία να ολοκληρωθεί εντός ορισμένης
προθεσμίας αφότου μια κοινότητα λάβει το διάταγμα).
Όταν θυσιάσουν, θα λάβουν πιστοποιητικό (libellus), που καταγράφει το
γεγονός ότι έχουν συμμορφωθεί με την εντολή.

Ενώ ο Δέκιος, με το διάταγμα, μπορεί να είχε ως στόχο τη συντήρηση του
οράματος της PAX ROMANA και να καθησυχάσει τους πολίτες της Ρώμης
ότι η αυτοκρατορία ήταν ακόμα ασφαλής, προκάλεσε ωστόσο μια «τρομερή
κρίση εξουσίας, όπου διάφοροι χριστιανοί επίσκοποι και το ποίμνιό τους,
αντέδρασαν σε αυτό με διάφορους τρόπους».
Το διάταγμα άρχισε να εφαρμόζεται απαιτώντας από τους επισκόπους και
τους αξιωματούχους της εκκλησίας να κάνουν θυσία για τον αυτοκράτορα,
ένα θέμα όρκου πίστεως τον οποίο οι Χριστιανοί θεώρησαν προσβλητικό.
Τα πιστοποιητικά εκδόθηκαν σε όσους ικανοποίησαν τις παγανιστικές
επιτροπές κατά τη διάρκεια της δίωξης των Χριστιανών υπό τον Δέκιο.

Σαράντα έξι τέτοια πιστοποιητικά έχουν δημοσιευτεί ως σήμερα, όλα
χρονολογούνται το 250 μχ, τέσσερα από τα οποία στην πόλη ΟΞΥΡΡΥΓΧΟ.

Αυτά προς το παρόν.

Ευχαριστώ.

[Bernie Rico Jr]

Αρχική Δημοσίευση από AVATARGR

Χωρίς να έχουμε δώσει κάποιες απαντήσεις πειστικές για το άν υπήρξε
Χριστός βγαίνει στο παρόν θέμα το[B] Βιβλίο της Moss, "The Myth of
Persecution" («Ο Μύθος των διωγμών)!!!!!!!!!

Στον έξω κόσμο, στον κόσμο εκτός αυτού του φορουμ δηλαδή, απαντήσεις έχουν δωθεί. Μόνο εδώ μέσα, από ότι φαίνεται, βολεύει να υπάρχουν αμφισβητήσεις. Ως εκ τούτου, καλό θα ήταν να το δεις και αυτό.

Αρχική Δημοσίευση από AVATARGR

Σύμφωνα με το βιβλίο ποτέ και κανένας [FONT=Verdana, Arial, Helvetica][FONT=Verdana, Arial, Helvetica][SIZE=2][COLOR=midnightblue][COLOR=Black]διωγμός δεν υπήρξε κατά των Χριστιανών.....

Αναφέρει ότι ποτέ και κανένας διωγμός δεν έγινε? Προφανώς το έχεις διαβάσει και έχεις εντρυφήσει σε αυτό ε? Περιμένω απάντηση.


Από ενα καλό review (η υπογράμμιση δική μου):

"...Now the author does not deny that, in spite of the title of the book, the Christians were genuinely persecuted by the Roman authorities from time to time. This is, of course, a fact of history. Dr. Moss insists that the persecution undertaken by St. Paul in the Acts of the Apostles was not a genuine persecution, saying:

"That Paul himself would admit that he had participated in this practice [i.e., "persecuting the church of God"] lends credibility to the narrative of Acts, but it does not prove that Jews persecuted Christians. The primary reason for this is that there were no Christians! Not only did the name `Christian' not yet exist, but the idea of Christians as a group distinct from the rest of Judaism did not exist in the lifetime of the apostles." (p.133)

So according to Myth of Persecution, St. Stephen the first martyr was not a bona fide martyr. Whatever the people later to be known as Christians were called, Paul persecuted them, and later repented of it. The Acts of the Apostles affirms that the Followers of Jesus were first called Christians in Antioch (Acts 11:26) a good hundred years before the Dr. Moss claims they began to be called Christians. Furthermore, Dr. Moss claims that the Christians were not really persecuted by the Romans, but "prosecuted." (pp. 159-160) "Romans saw themselves not as persecutors but as prosecutors....Just because Christians were prosecuted or executed, even unjustly, does not mean that they were persecuted." (pp163-164). Unfortunately, this sort of sophistry is rampant in the book..."

πηγή: http://www.amazon.com/review/RQ6KMPL...#RQ6KMPLO5K0NH

[Arga_Star-clad]

Eπιστρέφοντας λοιπόν στο κεντρικό θέμα της συζήτησης, θα επιχειρήσω να προσθέσω κι εγώ μερικούς προβληματισμούς, με αφορμή κάποια σχετικά που διάβασα πρόσφατα σε ένα βιβλίο.

Καταρχήν, νομίζω πως χρειάζεται να σημειώσουμε πως αυτή είναι μια συζήτηση που γίνεται δύσκολα, επειδή για να γίνει σωστά χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε ορισμένες έννοιες,
όπως π.χ. τί είναι ο μύθος ; πώς και γιατί εμφανίζονται/χρησιμοποιούνται οι μύθοι ; τί είναι οι θρησκείες ; τί μπορεί να μας δείξει μια συγκριτική μελέτη, μια έρευνα της θρησκειολογίας
σχετικά με τους μύθους και τις θρησκείες ; Μια καλή και οργανωμένη παρακολούθηση όλων αυτών, μπορεί τελικά να μας οδηγήσει σε τελείως διαφορετικά ερωτήματα όπως αν υπάρχουν
ή μπορεί να υπάρξουν θρησκείες που να μην είναι μύθοι ; και τελικά να μας θέσουν το όλο ζήτημα υπό άλλη σκοπιά και την όλη εξέτασή μας υπό διαφορετική οπτική γωνία.
Όμως, όλα αυτά ίσως να είναι και μέρος ενός ''μπερδέματος'' το οποίο θα προσπαθήσουμε να θίξουμε κάπως σε αυτό το post...

To βιβλίο είναι το ''Σύντομη Ιστορία του Μύθου'' της Κάρεν Άρμστρονγκ, η οποία νομίζω πως εκφράζει μια ενδιαφέρουσα θέση πάνω στο θέμα επειδή, κατά κάποιο τρόπο, εκφράζει
μια ενδιάμεση θέση. Η Άρμστρονγκ είναι πρώην μοναχή, εντάχθηκε σε μία ρωμαιοκαθολική αδελφότητα από την εφηβεία της, ενώ αργότερα σπούδασε αγγλική λογουτεχνία, θρησκειολογία
και θεολογία στην Οξφόρδη, εγκαταλείποντας τελικά τον μοναχισμό. Σήμερα θεωρείτε μια από τις πιο καταξιωμένες συγγραφείς πάνω σε αυτά τα θέματα και χαίρει γενικώς εκτιμήσεως...
Το ενδιαφέρον της θέσης της είναι ότι, ενώ δεν αρνείται την ιστορική ύπαρξη του προσώπου Ιησού (ίσως λόγω και του παρελθόντος της ως μοναχής), παραδέχεται ότι -φυσικά-
ο Χριστιανισμός είναι ένας μύθος.

Έχω ξεχωρίσει ορισμένα αποσπάσματα, λοιπόν, που νομίζω πως θα μας βοηθήσουν να αντιληφθούμε αυτή την θέση και, νομίζω, να μπούμε στην ουσία του θέματος...

Λόγω του πνεύματος αμφισβήτησης που επικράτησε στις δυτικές κοινωνίες, μετά τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, οι μονοθεϊστές προσπαθούσαν κατά περιόδους να εναρμονίσουν την θρησκεία με την ορθολογική βάση της φιλοσοφίας…

Οι τρεις μονοθεϊστικές λατρείες ισχυρίζονται, εν μέρει τουλάχιστον, ότι έχουν ιστορική και όχι μυθολογική βάση. Οι άλλες μεγάλες θρησκευτικές ομάδες (Ινδουισμός, Βουδισμός, κτλ) έχουν λιγότερο διφορούμενη στάση απέναντι στον μύθο…

Ο Ιουδαϊσμός είχε παράδοξη στάση απέναντι στην μυθολογία… Έμοιαζε να ανταγωνίζεται τους μύθους των άλλων εθνοτήτων, αλλά πολλές φορές αντλούσε από αυτές τις ξένες ιστορίες για να εκφράσει το εβραϊκό όραμα. Επιπλέον, ο Ιουδαϊσμός συνέχισε να εμπνέει ολοένα και περισσότερους μύθους : ένας από αυτούς ήταν και ο Χριστιανισμός. Ο Ιησούς και οι πρώτοι μαθητές του ήταν Εβραίοι και βαθύτατα επηρεασμένοι από την εβραϊκή πνευματική παράδοση, όπως και ο Απόστολος Παύλος, στον οποίο μπορούμε να αποδώσουμε την μυθοποίηση της μορφής του Ιησού. Αυτό δεν το λέω με υποτιμητική έννοια…

Αν ένα ιστορικό γεγονός δεν μυθοποιηθεί, δεν μπορεί να γίνει πηγή θρησκευτικής έμπνευσης. Ο μύθος είναι ένα περιστατικό που κατά κάποιον τρόπο συνέβη κάποτε, αλλά και εξακολουθεί να συμβαίνει στο διηνεκές. Ένα περιστατικό πρέπει να απελευθερωθεί, σαν να λέμε, από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό μιας συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου για να μπορέσει να μπει στην ζωή των πιστών…

Ο Απόστολος Παύλος έκανε το ίδιο με τον Ιησού. Δεν τον ενδιέφερε και πολύ η διδασκαλία του Ιησού, την οποία πολύ σπάνια παραθέτει, ή τα περιστατικά της επίγειας ζωής του. «Ακόμα και αν γνωρίζαμε κάποτε τον Χριστό κατά σάρκα», γράφει στους Κορινθίους, «σήμερα δεν τον ξέρουμε με αυτή την μορφή». Αυτό που είχε σημασία ήταν το ‘‘μυστήριο’’ (μια λέξη που ετυμολογικά συγγενεύει με τον ‘‘μύθο’’) του θανάτου και της ανάστασής του. Ο Παύλος είχε μετατρέψει τον Ιησού στο διαχρονικό, μυθικό ήρωα που πεθαίνει και ανασταίνεται σε καινούρια ζωή…

{σε άλλο σημείο(κεφάλαιο) αναφέρεται ότι : Όλοι οι πολιτισμοί ανέπτυξαν παρόμοιες μυθολογίες για ηρωικά κατορθώματα… Τόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο μύθος του ήρωα, που ακόμα και οι ζωές ιστορικών προσώπων, όπως ο Βούδας, ο Ιησούς ή ο Μωάμεθ, παρουσιάζονται με τρόπο που να ταιριάζει σε αυτό το αρχετυπικό μοντέλο…}

Ο Ιησούς δεν ήταν πια μια απλή ιστορική μορφή αλλά μια πνευματική πραγματικότητα στην ζωή των Χριστιανών, μέσω του τελετουργικού και της ηθικής υποχρέωσης να ζουν μια ζωή εξίσου ανιδιοτελή με εκείνη του Ιησού… Ήξεραν ότι ο μύθος είναι αληθινός, όχι λόγω των ιστορικών αποδείξεων, αλλά γιατί οι ίδιοι είχαν πράγματι μεταμορφωθεί…

Μπορούμε να πούμε ότι μια ορθολογική, πραγματιστική κριτική απέναντι στην θρησκεία εμφανίζεται πάντα μαζί με την εμφάνιση ανθρώπων που δίνουν μεγαλύτερη σημασία σε μια άλλη πνευματική ανθρώπινη δραστηριότητα, στην εφαρμογή του ‘‘ορθού λόγου’’ για την εξέταση των πραγμάτων.

Έτσι εμφανίζεται και στην ελληνική αρχαιότητα όπου έχουμε φιλοσόφους που επικρίνουν τους μύθους σχετικά με το Δωδεκάθεο, που λένε πως είναι αστείο να πιστεύουμε αυτές τις ιστορίες για τον Δία και τους άλλους θεούς, που ακόμη κατηγορούν και τα έπη του Ομήρου ότι είναι γεμάτα ψέματα και ότι δεν θα έπρεπε να τους δίνεται τόση αξία.

Αλλά την μεγαλύτερη και πιο αποφασιστική αλλαγή ως προς αυτό την έχουμε κατά τον 16ο και 17ο αιώνα στην Ευρώπη, με την εμφάνιση της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Τότε περνάμε πια για τα καλά στον μοντέρνο, σύγχρονο κόσμο, με την επιστήμη και την τεχνολογία να αποκτούν το πάνω χέρι, τις παλιές δομές να εγκαταλείπονται, και το χάσμα μεταξύ ‘‘μύθου’’ και ‘‘ορθού λόγου’’ να γίνεται πια αγεφύρωτο στην οπτική του ανθρώπου – αυτό το χάσμα βιώνουμε και ανάμεσα σε αυτό τραμπαλιζόμαστε μέχρι σήμερα…

Στο βιβλίο αναφέρεται ένα ενδιαφέρον απόσπασμα για την σχέση του Νεύτωνα με το δόγμα της Τριαδικότητας του Θεού :

Όλοι οι μύθοι της θρησκείας έπρεπε να υποβληθούν σε αυστηρή κριτική και αν αντέβαιναν στα αποδειδεγμένα γεγονότα, θα έπρεπε να απορριφθούν…

…Θεωρούσε πως είχε αποστολή να αποκαθάρει τον Χριστιανισμό από δόγματα όπως η Τριάδα, που αντέβαιναν στους νόμους της λογικής. Του ήταν αδύνατο να δει ότι αυτό το δόγμα είχε επινοηθεί από τους Έλληνες θεολόγους το 4ο αιώνα ως μύθος, παρόμοιος με εκείνον των Εβραίων Καβαλιστών. Όπως γράφει ο Γρηγόριος Νύσσης, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα δεν ήταν αντικειμενικά και οντολογικά γεγονότα αλλά απλώς «όροι χρησιμοποιούμενοι» με σκοπό να εξηγήσουν τον τρόπο με τον οποίο η «ανείπωτη κι ανομολόγητη» θεία φύση προσαρμόζεται στους περιορισμούς του ανθρώπινου μυαλού μας…

Μόνο ο ‘‘λόγος’’ μπορούσε να μας οδηγήσει στην αλήθεια και ο Χριστιανισμός έπρεπε να απαλλαγεί απ’ οτιδήποτε μυστηριώδες ή μυθικό. Οι παλιοί μύθοι είχαν αρχίσει να ερμηνεύονται ως ‘‘λόγοι’’, μια εντελώς καινούρια εξέλιξη που ήταν καταδικασμένη ν’ απογοητεύσει, γιατί αυτές οι ιστορίες δεν ήταν και δεν είχαν υπάρξει ποτέ πραγματικές…

Τέλος, ας αναφέρω και ένα τρίτο σημαντικό σημείο :

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Ελληνορθόδοξοι Χριστιανοί περιφρονούσαν αυτά τα ορθολογικά σχέδια. Ήξεραν την δική τους ελληνική παράδοση και ήξεραν καλά ότι ο ‘‘λόγος’’ και ο ‘‘μύθος’’ δεν μπορούσαν, όπως είχε εξηγήσει ο Πλάτωνας, να αποδείξουν την ύπαρξη του Καλού. Κατά την άποψή τους, η μελέτη της θεολογίας δεν μπορούσε να είναι άσκηση ορθολογισμού… Η θεολογία είχε ισχύ μόνο εάν ήταν αξεχώριστη από την προσευχή και το τυπικό της λατρείας. Οι Μουσουλμάνοι και οι Εβραίοι κατέληξαν τελικά στο ίδιο συμπέρασμα…

{σε ένα άλλο σημείο(κεφάλαιο) αναφέρεται ότι : παρά τα μνημειώδη επιτεύγματα του ελληνικού ορθολογισμού, ο ορθολογισμός αυτός δεν είχε καμία επίδραση στην ελληνική θρησκεία. Οι Έλληνες συνέχισαν να θυσιάζουν στους θεούς τους, να συμμετέχουν στα Ελευσίνια μυστήρια και να τελούν τις θρησκευτικές γιορτές τους μέχρι τον 6ο αιώνα π.Χ., οπότε αυτή η θρησκεία κατεπνίγη βίαια από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό κι αντικαταστάθηκε από τον μύθο του Χριστιανισμού…}

Ακριβώς την στιγμή που οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι είχαν αρχίσει να εγκαταλείπουν την ιδέα να εκλογικεύσουν την μυθολογία τους, οι Χριστιανοί της Δύσης αρπάχτηκαν από την ίδια ιδέα με έναν ενθουσιασμό που στο εξής δεν θα τους εγκατέλειπε ποτέ…

Oι μύθοι είναι αυτοί που μιλούν στις καρδιές μας, και οι θρησκείες ήταν πάντοτε μυθικές...

Υπήρχε μια εποχή που οι άνθρωποι δεν αναρωτιόντουσαν καν (δεν τίθετο τέτοιο ζήτημα για να αναρωτηθούν) αν το θρησκευτικό τους σύστημα ήταν ''πραγματικό'' (φυσικά και ήταν).
Δεν τους ενδιέφερε αν ήταν ιστορικό πρόσωπο ο Ορφέας, ο Διόνυσος ή ο Όσιρης, ίσως να είχαν υπάρξει ως ιστορικά πρόσωπα κάποια στιγμή, αλλά η θρησκεία είχε να κάνει με τον μύθο,
με μια θεϊκή πραγματικότητα που τους έφερνε σε μια πιο άμεση επαφή με αυτό που αντιλαμβάνονταν ως θεϊκό μέσα στον κόσμο, με κάτι που είχε να κάνει με ένα τελετουργικό και με ένα πρότυπο συμπεριφοράς.

(συνεχίζεται...)

[Arga_Star-clad]

(συνέχεια και τέλος...)

Αφήνοντας όλα αυτά για περαιτέρω σκέψεις ή επιχειρηματολογία, θα ήθελα να αναφέρω στο τέλος γιατί θεωρώ μια συζήτηση περί του Μυθικισμού, και κατ' επέκταση γιατί θεωρώ
βιβλία όπως αυτό του beetlejuice ιδιαιτέρως σημαντικά.

Πρώτον, γιατί στον σύγχρονο κόσμο καθώς χάσαμε την άμεση σχέση με τον Μύθο, την βιωματική επαφή μαζί του, καθώς ρίξαμε την μυθική σκέψη σε ανυποληψία και στραφήκαμε αποφασιστικά σε ότι είναι πραγματικό και πρακτικό, οι θρησκείες για να επιβιώσουν εφεύραν το Δόγμα, προσπάθησαν κι αυτές να στηριχτούν απαρέγκλιτα πάνω στην ακλόνητη Αλήθεια, καλλιεργώντας έτσι τον φανατισμό, τον εξτρεμισμό, και στις πιο ακραίες συνθήκες την αιματοχυσία και την βία.

Το θρησκευτικό συναίσθημα υπήρχε πάντα στον άνθρωπο και σχεδόν πάντα εκφραζόταν με τον ίδιο τρόπο, γι' αυτό παρατηρούμε και μεγάλες ομοιότητες μεταξύ των θρησκειών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, το Αυστηρό Δόγμα όμως μιας οργανωμένης θρησκείας που στηρίζεται στην Μεγάλη Αλήθεια μιας αδιαμφισβήτητης πραγματικότητας είναι πιο πρόσφατο φαινόμενο, με γνωστά και καταγεγραμμένα αποτελέσματα πολλές φορές.

Και δεύτερον, γιατί η συζήτηση περί του Μυθικισμού σήμερα εντάσσεται κατά την γνώμη μου και ξαναφέρνει στο προσκήνιο αυτό το μεγάλο χάσμα που βιώνει ο άνθρωπος μεταξύ ''μυθικού κόσμου'' και ''λογικού κόσμου''. Πού βρίσκεται το Θαυμαστό και που το Πραγματικό ; Αφού ζούμε σε έναν κόσμο υλικών, χειροπιαστών πραγμάτων, γιατί αισθανόμαστε ταυτόχρονα να μετέχουμε σε κάτι άλλο, πιο αόρατο και φευγαλέο ; Και πώς μπορεί αυτό το άλλο να έχει συγκεκριμένα, αρχετυπικά χαρακτηριστικά ; Κάποτε οι άνθρωποι αισθάνονταν ότι ο μύθος και η λογική ήταν συμπληρωματικά πράγματα, το καθένα είχε την δική του ξεχωριστή σφαίρα και το δικό του ιδιαίτερο πεδίο εφαρμογής, αλλά όχι πια...

Στο κέντρο αυτού του προβληματισμού και του χάσματος βρίσκονται όλα τα θέματα που μπορεί να μας ενδιαφέρουν εδώ, της Μαγείας, των παραδοσιακών θρησκειών, των Ufos, των εναλλακτικών θεραπειών ή καταστάσεων. Και έτσι μια σημαντική, πολυπρόσωπη, δημοσιογραφική έρευνα πάνω στον Μυθικισμό μας δίνει περισσότερες πληροφορίες και μας βοηθά να εποπτεύσουμε καλύτερα αυτό το αινιγματικό ‘‘παιγνίδι’’ αυτού του μεγάλου διχασμού…

[PUCK]

Arga_Star-clad, έγραψες πολλά που χρειάζονται σκέψη και ανάλυση και
θα προσπαθήσω να γράψω κάποιες σκέψεις εντός των ημερών.

Για αρχή, σημειώνω το πολύ σημαντικό :

Ο Ιησούς δεν ήταν πια μια απλή ιστορική μορφή αλλά μια πνευματική πραγματικότητα στην ζωή των Χριστιανών, μέσω του τελετουργικού και της ηθικής υποχρέωσης να ζουν μια ζωή εξίσου ανιδιοτελή με εκείνη του Ιησού… Ήξεραν ότι ο μύθος είναι αληθινός, όχι λόγω των ιστορικών αποδείξεων, αλλά γιατί οι ίδιοι είχαν πράγματι μεταμορφωθεί…

Το bold-άρισμα είναι όλα τα λεφτά.

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Το βιβλίο της Μος, καθηγήτριας της Καινής Διαθήκης και της ιστορίας των
πρωτοχριστιανικών χρόνων στο Πανεπιστήμιο της Νοτρ Νταμ, με τίτλο «Ο
Μύθος των διωγμών: Πώς οι πρωτοχριστιανοί επινόησαν την ιστορία των
μαρτύρων» (εκδ. HarperOne). Στο νέο αυτό βιβλίο, με τον προκλητικό η
αλήθεια τίτλο, η συγγραφέας υποστηρίζει ότι οι ιστορίες για τα βασανιστήρια
που υπέστησαν οι πρώτοι χριστιανοί μάρτυρες κατά τη διάρκεια των διωγμών
που εξαπέλυσαν εναντίον τους οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, αποτέλεσαν στην
ουσία έναν μύθο που ξεκίνησε να διαμορφώνεται κατά τον τέταρτο
μεταχριστιανικό αιώνα, αμέσως μετά την επικράτηση του χριστιανισμού στην
αυτοκρατορία.
Δεν έχει εκδοθεί στα Ελληνικά αλλά όπως αναφέρει ο φίλος beetlejuice θα
εκδοθεί ίσως τον Μάιο στην χώρα μας...
Από αυτό ορμώμενος αναφέρω πως είναι βιβλία ρουκέτες...
(Σε λίγο θα μας λένε πως δεν υπάρχουν και οι κατακόμβες.....)
Πιασάρικοι τίτλοι αλλά μια και αναφέρονται πολλοί τίτλοι βιβλίων
σχετικά με τον Μυθικισμό καλό θα είναι να κάνουνε μια Μελέτη χρονοβόρα
μέν αλλά πολύ ουσιαστική ώστε να πάρουν όλα τα ΣΤΟΙΧΕΙΑ που υπάρχουν
απο την νέα μέθοδο Rinascimento Virtuale παλαιογραφία όπου και
δίδονται απαντήσεις σχετικά πως έχουν γίνει πολλά λάθη απο τις
αντιγραφές των παλιών κειμένων όπου και το ίδρυμα την Εθνικής Τράπεζας
Ελλάδος χρηματοδοτεί αυτήν την εργασία (Σβησμένα και ξαναγραμμένα
κείμενα)...

Επίσης η μελέτη αυτή να είναι και Συγκριτική ιστορία που επιτέλους σε
τέτοιες περιπτώσεις κάποιοι θα πρέπει να το τολμήσουν να το
πράξουν....
Πιστεύω πως δεν πρόκειται να το κάνουν γιατί οι αντιπαραθέσεις δηλαδή σε
κάθε τι θα υπάρχει απάντηση με στοιχεία ΠΑΝΤΑ και εκεί τα πράγματα θα
δυσκολέψουν .....
Νομίζω πως πολλοί θα έχουν διαβάσει το βιβλίο που αναφέρεται πως ο
ο Απολλώνιος Τυανέας ήταν ο Χριστός....
Η πολύπλευρη επίθεση εναντίων του Χριστού απλά με βάζει σε υπόνοιες...

Ευχαριστώ.
ΥΓ. Θα πρέπει να αναφέρω τον κ. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΤΣΕΛΙΚΑ είναι προϊστάμενος
του Ιστορικού & Παλαιογραφικού Αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος της
Εθνικής Τραπέζης.Εθνικής Τραπέζης και είναι ειδικός στην Rinascimento Virtuale παλαιογραφία .

[beetlejuice]

Αγαπητοί φίλοι, οι μέρες περνούν και η τελική ημερομηνία έκδοσης του νέου μου βιβλίου με τίτλο "Το πρόβλημα της Ιστορικότητας του Ιησού: Το ρεύμα των Μυθικιστών" πλησιάζει (υπολογίζω να είναι έτοιμο προς κυκλοφορία τα τελευταία 24ωρα του Μαΐου).

Μέχρι τότε, είμαι στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσω το εξώφυλλό του μέσα από την κάτωθι κάρτα:

[beetlejuice]

Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού: Το ρεύμα των Μυθικιστών. Κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του Μηνά Παπαγεωργίου! (Κοινότητα του Μεταφυσικού)


Διαβάστε το άρθρο στο -----> http://www.metafysiko.gr/?p=7756


Μετά από 4 χρόνια κοπιαστικής έρευνας, κυκλοφόρησε επιτέλους το νέο βιβλίου του δημοσιογράφου και μέλους της Κοινότητάς μας, Μηνά Παπαγεωργίου, με τίτλο «Το Πρόβλημα της Ιστορικότητας του Ιησού: Το Ρεύμα των Μυθικιστών». Μάθετε όλες τις λεπτομέρειες για το περιεχόμενό του, τους τρόπους απόκτησής του, αλλά και τις σχετικές παρουσιάσεις που οργανώνονται μέσα στον Ιούνιο.

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Φίλοι μου επανέρχομαι στο θέμα γιατί κάποια πράγματα έπεσαν στην αντίληψη
μου και μάλιστα εντελώς τυχαία....

Ας το πιάσω το θέμα απο την αρχή...
Εδώ και αρκετό καιρό βλέπουμε να έρχεται στην επιφάνεια οι Μυθικιστές...
Να πω την αλήθεια δεν γνώριζα το θέμα αλλά μια και το γνωστοποίησε ο
φίλος beetlejuice (περί Μυθικισμού) άρχισα να ψάχνω για το θέμα....

Μάλιστα διάβασα για το ντοκιμαντέρ Caesar's Messiah από τον σκηνοθέτη
Fritz Heede, φαίνεται πως μπαίνει πλέον στην τελική ευθεία, μιας και
το (10/11/2011) "ανέβηκε" στο youtube το πρώτο επίσημο trailer της ταινίας.
Το Caesar's Messiah αποτελεί το πρώτο φιλμ που προωθεί στο σύνολό του
τις ιδέες του κινήματος του Μυθικισμού, ενώ για τις ανάγκες της
παραγωγής του έγιναν ταξίδια σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ (για
συνεντεύξεις με τους Robert Eisenman, AcharyaS/D.M Murdock και John
Hudson), στην Αυστραλία (δηλώσεις του Robert Blackhirst) και στη Μ.
Βρετανία (για συνεντεύξεις των Kenneth Humprheys και Timothy Freke).
To Caesar's Messiah στηρίζεται στην άποψη που αναπτύσσει στο ομώνυμο
έργο ο συγγραφέας και ερευνητής Joseph Atwill σχετικά με τις ρωμαϊκές
καταβολές του χριστιανισμού (άλλωστε αυτή δεν είναι η μοναδική "τάση"
μέσα στο ρεύμα των Μυθικιστών.
Μέχρι εδώ καλά αλλά μου αρέσει κάποια θέματα να τα ψάχνω και ίσως
έχω σε κάποια θέματα προβληματισμούς και καχυποψία (βέβαια η καχυποψία
μου και οι προβληματισμοί δεν μειώνει με κανένα τρόπο την έρευνα και
δεν βάζω παρωπίδες)....
Πίστευα πως θα άρχιζε κάποιο κουβάρι να ξετυλίγεται.....
Και να που δέν είχα άδικο.....
Δεν φταίνε οι Εβραίοι για το θάνατο του Ιησού αποφάνθηκε ο Πάπας
Βενέδικτος ΙΣΤ’ και την άποψή του αυτή την έκανε βιβλίο.

Μετά τον Πάπα Βενέδικτο και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος
απήλλαξε τους Εβραίους από το στίγμα που αιωνίως θα φέρουν ως
σταυρωτές του Χριστού!!!
Αυτά το 2011 και άρχιζε σιγά σιγά ο Μυθικισμός.....
Μετά άρχισαν και κάποια άλλα τα οποία με παραξένεψαν πολύ και με
δυσαρέστησαν.....
Για παρατηρήστε λοιπόν κάποια βίντεο....
http://www.youtube.com/watch?feature...HM32g0rA#t=39s

http://www.youtube.com/watch?feature...MLrqdExzM#t=4s

Αυτό που με προβλημάτισε είναι ένας συνεχείς αγώνας κάποιων να
απαξιώσουν το Χριστιανισμό σαν Θρησκεία τον Ιησού και την Μητέρα του
αλλά ταυτόχρονα και να θεσουν θέμα ανυπαρξίας του Ιησού...

Αλλά γιατί αυτά ?????
Αφού λένε πως δεν υπάρχει ο Ιησούς γιατί ασχολούνται μαζί του ???????
Τόση πρεμούρα γιατί.....
Το βρίσκω ως μια συνδυασμένη επίθεση.....
Βέβαια αρχίσανε να ασχολούνται και με τον Μωάμεθ αλλά εκεί δεν τους
βγαίνει γιατί θα πάθουν πολλά....

Για να ξεκαθαρίσω και κάποια πράγματα....
Αυτά που αναφέρω δεν δίνω κανένα συγχωροχάρτι για τις πολλές ασχημίες
που έχουν κάνει και τα τρομερά λάθη και καταστροφές Αρχαίων Ναών που
έχουν γίνει από καθοδηγούμενους Χριστιανούς....

Ευχαριστώ.

[beetlejuice]

AVATAR καλησπέρα.
Σε ότι αφορά το ντοκιμαντέρ Caesar's Messiah, όχι μόνο έχει κυκλοφορήσει από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, αλλά με πρωτοβουλία της Κοινότητας προβλήθηκε στο σινεμά "Μικρόκοσμος" στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2012 (καλά βρε, δεν το πηρες χαμπάρι; )

Από κει και πέρα λες κάποια πράγματα που η αλήθεια είναι ότι με μπερδεύουν λίγο. Τί σχέση έχει ο Πάπας και ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου με τον Μυθικισμό; Εάν και εφ' όσων αληθεύουν αυτά που λες για τις αιτιάσεις τους σχετικά με τις "ευθύνες" των Εβραίων... Αυτά όλα αποτελούν εναλλακτικές ερμηνείες των ευαγγελικών εξιστορήσεων και σε καμία περίπτωση δεν αντανακλούν Μυθικιστικές θέσεις (βασικά τώρα που το σκέφτομαι δεν είμαι και τόσο σίγουρος για το αν έχεις καταλάβει τι ακριβώς πρεσβεύει το Μυθικιστικό ρεύμα).
Λες κάποια στιγμή ότι "από το 2011 αρχίζει ο Μυθικισμός". Μα ο Μυθικισμός είναι ένα ρεύμα ιδεών με ζωή τουλάχιστον 2,5 αιώνων και σίγουρα δεν έχει σχέση με διαθρησκειακές κόντρες των μονοθεϊστικών θρησκειών (δες εδώ ένα εισαγωγικό άρθρο). Ο Μυθικισμός δεν είναι θρησκεία ή αίρεση, είναι επιστημονική θέση που βασίζεται στην ιστορική έρευνα. Σωστή ή λανθασμένη το κρίνει ο καθένας.
Επίσης ο Μυθικισμός δεν ασχολείται μόνο με την ιστορικότητα του Ιησού, απλά επικεντρώνεται σε αυτήν. Έχουν γραφτεί βιβλία και για την ιστορικότητα του Μωάμεθ.

Αφού λένε πως δεν υπάρχει ο Ιησούς γιατί ασχολούνται μαζί του ???????

Αυτή είναι μια πολύ εύστοχη ερώτηση την οποία αναλύω διεξοδικά στο βιβλίο. Θα σε καλέσω στην κεντρική βιβλιοπαρουσίαση στις 17/6 όπου θα απαντήσω σε αυτό το ερώτημα αναλυτικά (θα το κάνω όταν βρω χρόνο και εδώ!)