Ιστορικότητα του Ιησού: Μυθικιστές Vs Υποστηρικτών

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Φίλε beetlejuice δεν έχω αναφέρει κάτι αντίθετο για το το ντοκιμαντέρ
Caesar's Messiah και πως έχει αναφερθεί και στο ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ και έχει
προβληθεί...

Κάνω αναφορά πως που κάνει εντύπωση πως υπάρχει ένας συνδυασμός
απενοχοποίησεις των Εβραίων για το θέμα της δίκης του Ιησού και
αναφέρω και μια ταυτόχρονη έξαρση του Μυθικισμού....
Επίσης καταθέτω και τις εκπομπές γελοιοποίησις στο πρόσωπο του Ιησού..
Καλό θα είναι όλοι οι φίλοι να τις δούνε.....

Εάν διαβάσεις και τις προηγούμενες απαντήσεις μου στο παρόν θέμα
καταθέτοντας (όπου δύναμαι βέβαια) ιστορικά στοιχεία σχετικά με το θέμα
του ΜΥΘΙΚΙΣΜΟΥ...

Αναφέρω πως πράγματι έχουν εκδηλωθεί πολλές φορές αμφιβολίες
στα το πρόσωπο του Ιησού όπως και ο ταυτισμός με το πρόσωπο
του Απολλώνιου του Τυανέα...

Επίσης δεν αναφέρω πουθενά πως ο Μυθικισμός είναι Θρησκεία αλλά
ούτε και αίρεση και όλες οι απαντήσεις μου είναι μέσω της Ιστορίας
και παραθέτω στοιχεία.

Επίσης γνωρίζω και κάτι λίγα για τον μυθικισμός και πως αναφέρεται
(σύμφωνα με αυτό που κατέθεσες απο την Βικιπαίδεια)
"Στο εξωτερικό ο Μυθικισμός (mythicism) επικεντρώνεται κυρίως στο
πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού.
Οι πρώτοι μυθικιστές ξεκίνησαν να ερευνούν το ζήτημα κατά τα τέλη του
18ου αιώνα. Έκτοτε έχουν καταγραφεί αρκετές απόψεις των αμφισβητιών
της ιστορικής παρουσίας του Ιησού από ακαδημαϊκούς ιστορικούς,
θεολόγους και ανεξάρτητους ερευνητές. ......
Δεν διάβασα λέξη για τον Μωάμεθ...

Στο σημείο αιχμής αυτό τοποθετούμε και εγώ στο πρόβλημα της
ιστορικότητας του Ιησού....

Κάτι άλλο που αναφέρω είναι σε τέτοια ζητήματα πως θα πρέπει να
υπάρχει η Συγκριτική ιστορία που επιτέλους σε τέτοιες περιπτώσεις
κάποιοι θα πρέπει να το τολμήσουν να το πράξουν....

Εννοώ πάντα πως σε μια μελλοντική συζήτηση περί του ΜΥΘΙΚΙΣΜΟΥ Θα
πρέπει να υπάρχουν και οι αντίθετες απόψεις από Ιστορικούς που
γνωρίζουν το θέμα ώστε να μας διαφωτίσουν...

Ευχαριστώ.

[SAM_502]

Αν προσπαθούν να αποδείξουν απο το 18ο αιώνα οτι δεν υπάρχει δεν κάνουν πολύ καλή δουλειά αποτι φαίνεται

[Arga_Star-clad]

Ωραία, καταρχήν ας καταθέσω τα συγχαρητήριά μου για το πολύ ωραίο εξώφυλλο και την ενδιαφέρουσα αφίσα.
Κάτι μου λέει πως οι παρουσιάσεις των βιβλίων, που έχουν προγραμματιστεί, θα είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσες και σημαντικές…

Είχα παρέμβει νωρίτερα σε αυτό το θέμα με δύο post, το πρώτο αφορούσε σε κάτι που είχα διαβάσει εκείνες τις μέρες και που με έναν εντυπωσιακά (για μένα) ευθύ τρόπο αναφερόταν στην (αναπόφευκτη) μυθοποίηση του προσώπου του Ιησού, και το δεύτερο αναφερόταν σε δύο λόγους για τους οποίους κατά την γνώμη μια τέτοια συζήτηση
(περί Ιστορικότητας και Μυθικισμού) είναι σημαντική στην εποχή μας…

Και τώρα επανέρχομαι με μερικές επιπλέον σκέψεις και με κάτι ακόμη που διάβασα πρόσφατα, ένα απόσπασμα από τον Γιούνγκ που, θα έλεγε κανείς, αναφέρεται ακριβώς στο θέμα ''μυθικισμός και θρησκεία''.

Αλλά πρώτα, επειδή βλέπω πως οι αντιρρήσεις και η αναζήτηση.. κρυφών κινήτρων πίσω από αυτό το ρεύμα μάλλον απασχολεί περισσότερο και είναι δεόντως προκλητική,
ως συζήτηση, θα αναφέρω και κάτι άλλο από τον έτερο μεγάλο της ψυχανάλυσης, Σίγκμουντ Φρόιντ. Άραγε μια αποστροφή/αναφορά του Φρόιντ μήπως κρύβει τους… πραγματικούς σκοπούς πίσω από το ρεύμα του Μυθικισμού και της αμφισβήτησης της ιστορικότητας του Ιησού ; Αφού κατά βάθος ίσως το σκέφτονται πολλοί,
ας το διατυπώσουμε εδώ με έναν πιο συγκεκριμένο τρόπο. Έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε και να διατυπώσουμε εικασίες και προς τις δύο πλευρές που θα ονομάσουμε
''ο κακός Μυθικισμός'' και ''ο καλός Μυθικισμός''… Ποιά είναι η αλήθεια ; Και τί ακριβώς συμβαίνει ;

Ο Φρόιντ είχε γράψει αρκετά έργα που αναφέρονται στο ''θρησκευτικό πρόβλημα'', με γνωστότερα τα ''Ο άντρας Μωυσής και η μονοθεϊστική θρησκεία'', ''Τοτέμ και Ταμπού'' και ''Το μέλλον μιας αυταπάτης''. Με λίγα λόγια, κρίνοντας από το τελευταίο βιβλίο, η θέση του Φρόιντ για τις θρησκείες είναι ότι πρόκειται ουσιαστικά για μεγάλες μαζικές αυταπάτες, που υιοθετούν οι άνθρωποι λόγω του φόβου και της εσωτερικής τους ανασφάλειας, και από τις οποίες θα πρέπει να απαλλαγούμε αν θέλουμε να αντικρίσουμε την αλήθεια του κόσμου μας και να φτάσουμε στην διανοητική και πνευματική ωριμότητα. Η εικόνα μιας πατρικής φιγούρας στους ουρανούς, που επιβλέπει την κάθε μας κίνηση, περιμένοντας να μας τιμωρήσει αυστηρά ή να μας ανταμείψει πλουσιοπάροχα, είναι η αφελής εικόνα ενός ανασφαλούς παιδιού κατά τον Φρόιντ.

Όπως λέει ο ίδιος : «προέκυψε η θεώρηση των θρησκευτικών διδαχών μας ως νευρωτικά απομεινάρια και τώρα δικαιούμαστε να πούμε ότι είναι πιθανόν καιρός να τα αντικαταστήσουμε με τα αποτελέσματα της ορθολογικής πνευματικής εργασίας… θα υποστηρίξω τον ισχυρισμό ότι είναι μεγαλύτερος ο κίνδυνος για τον πολιτισμό εάν διατηρήσουμε την σημερινή σχέση προς την θρησκεία παρά εάν την καταργήσουμε».

Σε αυτό στο οποίο σκέφτηκα να εστιάσουμε όμως εδώ, σε σχέση με τον Μυθικισμό, είναι όσα αναφέρει ο Φρόιντ στο βιβλίο ‘‘Ψυχολογία των Μαζών’’. Εκεί αναφέρει
την εκκλησία (μαζί με τον στρατό) σαν δύο παραδείγματα σχηματισμού ''τεχνητών μαζών'' που «στηρίζονται δηλαδή σε έναν ορισμένο εξωτερικό καταναγκασμό ώστε να αποφύγουν την διάλυσή τους και να περιορίσουν τις μεταβολές τους». Κάθε μάζα, κατά τον Φρόιντ, στηρίζεται στις ''λιμπιντικές σχέσεις'' που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών και του Αρχηγού της και μεταξύ των μελών μεταξύ τους. «Στην εκκλησία ισχύει, όπως και στον στρατό, όσο κι αν διαφέρουν κατά τ’ άλλα, η ίδια προσποίηση (αυταπάτη) της ύπαρξης ενός αρχηγού –στην εκκλησία ο Χριστός, στον στρατό ο στρατηγός– ο οποίος αγαπά όλα τα άτομα της μάζας με την ίδια αγάπη… Στέκεται στα άτομα της πιστής μάζας σαν καλόκαρδος μεγαλύτερος αδερφός, είναι γι’ αυτούς το υποκατάστατο του πατέρα…. (είναι) ''εν Χριστώ αδερφοί'', δηλαδή αδέρφια μέσω της αγάπης που έχει γι’ αυτούς ο Χριστός. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δεσμός μεταξύ ατόμου και Χριστού είναι και η αιτία του δεσμού μεταξύ τους…». Και πότε άραγε διαλύεται ένας στρατός, πότε χάνει την μάχη και σκορπίζεται ηττημένος ; Μόλις πέσει το σύνθημα ότι χτυπήθηκε ο μπροστάρης στρατηγός, μόλις ο στρατάρχης πέσει νεκρός, ο στρατός διαλύεται στα εξ’ ων συνετέθει…

Μετά από όλα αυτά, το απόσπασμα από τον Φρόιντ που θέλω να παραθέσω είναι το παρακάτω :

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα αγγλικό μυθιστόρημα, που μου το σύστησε ο επίσκοπος του Λονδίνου, με τον τίτλο ‘‘When it was dark’’, το οποίο περιγράφει μια τέτοια δυνατότητα {την αποσύνθεση της θρησκευτικής μάζας} και τις συνέπειές της… Το μυθιστόρημα τοποθετείται στο παρόν και διηγείται ότι μια συνωμοσία εχθρών του Χριστού και της χριστιανικής πίστης καταφέρνει να βρει στην Ιερουσαλήμ έναν τάφο, στην επιγραφεί του οποίου ο Ιωσήφ της Αριμαθαίας ομολογεί ότι από ευλάβεια απομάκρυνε κρυφά το σώμα του Χριστού κατά την Τρίτη ημέρα από την ταφή του και το έθαψε εδώ. Με αυτό τον τρόπο καταλύεται η ανάσταση του Χριστού και η θεϊκή του φύση και αποτέλεσμα αυτής της αρχαιολογικής ανακάλυψης είναι ο κλονισμός του ευρωπαϊκού πολιτισμού και η εκτίναξη της βίας και της εγκληματικότητας, που σταματά μόνο όταν αποκαλύπτεται η συνομωσία των απατεώνων…

Αυτό που βλέπουμε από αυτή την υποθετική αποσύνθεση της θρησκευτικής μάζας είναι αδυσώπητες και εχθρικές παρορμήσεις ενάντια σε άλλα άτομα, οι οποίες μέχρι τότε δεν μπορούσαν να εκδηλωθούν… Η απώλεια του ηγέτη, υπό οποιαδήποτε έννοια, η σύγχυση από αυτό, προκαλεί το ξέσπασμα του πανικού…

Άραγε όσα περιγράφονται παραπάνω (πολλές δεκαετίας πριν καν γεννηθεί ο Dan Brown ) μας φανερώνουν και τους άδηλους σκοπούς του Μυθικισμού ;
Αυτό μπορούμε να το διατυπώσουμε ως εξής :

1. Ο ‘‘κακός Μυθικισμός’’ : ένας εχθρός του Δυτικού Πολιτισμού

Ο πολιτισμός μας βασίζεται και έχει διαμορφωθεί πάνω στον Χριστιανισμό, λέει αυτή η άποψη. Ο Χριστιανισμός είναι η συνεκτική δομή του δυτικού, ευρωπαϊκού μας πολιτισμού. Το Μυθικιστικό ρεύμα με τους ισχυρισμούς του θέλει ακριβώς να πλήξει αυτή την δομή, θέλει να καταστρέψει την Παλαιά Τάξη Πραγμάτων,
να σπείρει το Χάος και τον Πανικό, θέλει να εξεγείρει τις δυνάμεις της Ανατροπής, να στερήσει από τον κόσμο και το τελευταίο μεταφυσικό του έρεισμα, το ψυχικό του αποκούμπι, και να μας οδηγήσει σε μια κοινωνία ανερμάτιστη και ευκολοκατευθυνόμενη, Χάους και Ανηθικότητας…

Αν πέσει ο Στρατηγός, τότε τι θα μπορέσει να συγκρατήσει το στράτευμα ; Είναι άραγε αυτό το.. κρυφό κίνητρο του Μυθικιστικού Ρεύματος ;
Ένα ρεύμα Αναρχικών Επαναστατών ενάντια στις δομές του πολιτισμού μας ;…

(συνεχίζεται…)

[Arga_Star-clad]

(συνέχεια...)

Όπως είπα και στο προηγούμενο post, σκοπός μου ήταν να αναφέρω ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από τον Γιούνγκ που διάβασα πρόσφατα, καθώς και κάποιες ακόμα σκέψεις για την σχέση μυθολογίας και θρησκείας (οι οποίες θα ακολουθήσουν παρακάτω), αλλά βλέποντας πως η συζήτηση για το τί (ανομολόγητο) κρύβεται πίσω από τον Μυθικισμό και γιατί επιλέγουν τόσο το πρόσωπο του Ιησού είναι ένα ερώτημα που απασχολεί εντόνως, σκέφτηκα να παραθέσω και το απόσπασμα από τον Φρόιντ...

Νομίζω πως αν ήταν Κινέζοι ερευνητές, θα απασχολούνταν περισσότερο με το πρόσωπο του Βούδα (και θα τους ρωτούσαν γιατί δεν απασχολούνται και το ίδιο με τον Χριστό…), αλλά στην Κίνα και γενικότερα στην Ανατολή (και στην Ινδία για παράδειγμα) μάλλον δεν έχουμε την ίδια άνθιση ενός Μυθικιστικού ρεύματος, και αυτό μπορεί ίσως να εξηγηθεί από την σχέση που συνεχίζουν να έχουν με την παράδοσή τους, με τις μυθολογικές τους εικόνες, και με την μικρότερη επικράτηση που μπορεί να έχει στην ζωή τους η σύγχρονη, λογική, επιστημονικοφανή, ορθολογική, αποστειρωμένη σκέψη και δράση…

Στην Ινδία και στην Κίνα οι άνθρωποι και οι ζωές τους παραμένουν ακόμη πιο στενά συνδεδεμένα με την παράδοση και τους μύθους τους, και ως συνέπεια δεν έχουν ξεχάσει εντελώς την… ''μυθική γλώσσα''. Εμείς, στην Δύση, είμαστε αυτοί που προσπάθησαν να μετρήσουν τις μέρες που δημιουργήθηκε ο κόσμος μέσα από την Γένεση,
που προσπαθούμε να εξηγήσουμε αναφορές όπως ο παγκόσμιος κατακλυσμός και το άνοιγμα των υδάτων της Ερυθράς θάλασσας μέσα από… γεωλογικές μελέτες,
εμείς είμαστε αυτοί που βλέπουν εξωγήινους, ufos, σκάφοι και… ''πατημένα πετάλια'' μέσα στις ιερές πηγές. Μήπως έχουμε ανάγκη από έναν Μυθικισμό για να μας υπενθυμίσει αυτό που έχουμε χάσει ;

Τα ιερά κείμενα γράφονταν πάντα στην μυθική γλώσσα και ποτέ δεν προορίζονταν για να αναγνωστούν κυριολεκτικά, όπως εννοούμε το κυριολεκτικά εμείς σήμερα. Για παράδειγμα, όταν διαβάζουμε ότι ο Ιησούς αναλήφθηκε στους ουρανούς ''εν μέσω νεφελών'', δεν πρέπει να τον φανταζόμαστε να στροβιλίζεται μέσα στην ατμόσφαιρα σαν να κάνει ανεμόπτερο. Το ίδιο όταν διαβάζουμε και ότι ο Προφήτης Μωάμεθ μεταβαίνει πετώντας από την Μέκκα στην Ιερουσαλήμ και μετά ανεβαίνει στον Θρόνο του Θεού. Από αυτό πρέπει να καταλάβουμε, αυτός ήταν ο τρόπος του συγγραφέα για να πει, ότι έχουν περάσει σε ένα καινούριο επίπεδο πνευματικής ολοκλήρωσης. Όταν ο Προφήτης Ηλίας ανεβαίνει στους ουρανούς σε ένα πύρινο άρμα, έχει αφήσει πίσω του την εύθραυστη ανθρώπινη φύση κι έχει περάσει στο ιερό βασίλειο, πέρα από την γήινη εμπειρία. Το ίδιο συμβαίνει και με το Άστρο την ημέρα της γέννησης του Ιησού. Όσο κι αν ψάχνουν οι αστρονόμοι δεν πρόκειται να βρουν την απάντηση, γιατί η αναφορά του είναι συμβολική. Το ίδιο συμβαίνει με το άνοιγμα των υδάτων της Ερυθράς Θάλασσας, ο λαός του Ισραήλ διάβηκε μέσα από ένα στενό πέρασμα, με έντονη την παρουσία του νερού, προς την αναγέννηση και την καινούρια του ύπαρξη. Όταν γεννήθηκε ο Βούδας, σε κάθε του βάδισμα φύτρωναν λωτοί…

Πίσω από τα παραπάνω κρύβεται μια περίεργη αλήθεια : τα ιερά κείμενα είναι γραμμένα σε κάθε τους λέξη στην μυθική γλώσσα… Επειδή οι συγγραφείς τους
δεν μπορούσαν να γράψουν αλλιώς, δεν επρόκειτο να διατυπώσουν κοινωνιολογικές ή ψυχολογικές αναλύσεις, ούτε έκαναν ιστοριογραφία, αλλά όπως οι ζωγράφοι,
αυτό που ήθελαν να πουν το έλεγαν ''μέσα από εικόνες'' και σχήματα συμβολικά…

Μετά από όλα αυτά, ερχόμαστε στο απόσπασμα του Γιούνγκ :

Σήμερα συμφωνούμε πως αυτό που η επιστήμη θεωρεί απίθανο, ήταν το ίδιο απίθανο και σε περασμένους καιρούς. Έτσι, η πίστη που μπορεί να του προσφέρει… αποβάλλεται με ένα σκεπτικό παρόμοιο με αυτό της επιστήμης. Όταν το άτομο ρωτάει τις εκκλησίες και τους κήρυκές τους σε ποιόν να εμπιστευτεί την ίαση της ψυχής του, πληροφορείται ότι η συμμετοχή σε κάποιο θρήσκευμα είναι αναγκαία και πως οι δογματικές διηγήσεις που του δημιουργούν απορίες αποτελούν συγκεκριμένα ιστορικά συμβάντα, πως οι συγκεκριμένες ιεροτελεστίες παράγουν θαυμαστά αποτελέσματα και πως τα πάθη του Χριστού τον έσωσαν από την αμαρτία και την αιώνια καταδίκη.

Αν αρχίσει να συλλογίζεται αυτά τα πράγματα με τα περιορισμένα μέσα που διαθέτει, θα ομολογήσει πως δεν τα καταλαβαίνει καθόλου και πως του ανοίγονται δύο δρόμοι : είτε να πιστεύει σιωπηλά ή να απορρίψει αυτές τις δηλώσεις ως εντελώς ακατανόητες… Η κατανόηση της θρησκείας γίνεται όλο και δυσκολότερη επειδή δεν υπάρχουν οι αναγκαίες διευκρινήσεις…

Κάτι τέτοιο σημαίνει πως οι απόψεις των θρησκευμάτων είναι απαρχαιωμένες και βρίθουν από εντυπωσιακούς μυθολογικούς συμβολισμούς που, αν ερμηνευτούν κατά λέξη, παρουσιάζουν έντονες αντιφάσεις με την γνώση. Αν όμως αντιληφθεί κανείς πως πρέπει να κατανοήσει την ανάσταση του Χριστού συμβολικά, τότε μπορεί να δεχτεί διάφορες ερμηνείες που δεν συμπλέκονται με την γνώση, ούτε αλλοιώνουν την έννοια της διαπίστωσης. Η αντίρρηση πως αυτή η κατανόηση βάζει ένα συμβολικό τέλος στην χριστιανική ελπίδα της μεταθανάτιας ζωής είναι ανάξια λόγου, γιατί πολύ πριν τον ερχομό της χριστιανοσύνης η ανθρωπότητα πίστευε στην μεταθανάτια ζωή, οπότε δεν είχε ανάγκη από την πασχαλινή αλληγορία για να εξασφαλίσει την αθανασία.

Ο κίνδυνος της κατανόησης μιας μυθολογίας που εννοείται σχεδόν κατά λέξη, έτσι όπως διδάσκεται από την Εκκλησία, είναι μεγαλύτερος παρά ποτέ. Δεν είναι καιρός πλέον η χριστιανική μυθολογία να γίνει συμβολικά κατανοητή παρά να εξολοθρεύεται ;

Έτσι, οδηγούμαστε σε αυτό που μπορεί να διατυπωθεί ως εξής :

2. Ο ''καλός Μυθικισμός'' : Αντικρίζω με ψυχραιμία την Άβυσσο και Καταλαβαίνω το Παιχνίδι…

Όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω ίσως είναι πολύ θεωρητικά και ίσως να βρίσκονται στην βάση του Μυθικιστικού προβλήματος και ρεύματος. Αλλά ίσως και να είναι απαραίτητα για να προχωρήσουμε παραπέρα στον Μυθικισμό. Στα περιεχόμενα του βιβλίου του beetlejuice βλέπουμε πολύ ενδιαφέροντα ειδικά θέματα που έχουν να κάνουν με όλα αυτά, με την δημιουργία και την χρήση της μυθικής γλώσσας και την συγκεκριμένη σύνθεση των μύθων (Αναζητώντας την ιστορική Ναζαρέτ, Ένας Μεσσίας πριν τον Ιησού, Δημιουργώντας τον ιδανικό Ήρωα… Το έγγραφο Q και η διαμόρφωση του Χριστιανισμού, Ο Ιησούς απέναντι στους Βούδα, Κρίσνα και Ώρο, Ο Ιησούς απέναντι στον Παύλο,
Ο Ιησούς απέναντι στον Μίθρα… Τα πολλά πρόσωπα του Ιησού στο πέρασμα των αιώνων… Η διαμόρφωση του χριστιανικού μύθου στη μεγάλη οθόνη…).

Τι γίνεται τελικά με τον Μυθικισμό ; Ποιοί είναι οι σκοποί και τα κίνητρά του ; Τί έχει να μας δώσει ; Πρόκειται για μία χρήσιμη αποκάλυψη ή για μια σκοτεινή συνομωσία ; Ποιά από τις δύο πλευρές τελικά συνομωτεί και τί στοιχεία έχει να μας δώσει η κάθε πλευρά ;

Το βιβλίο ''Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού: Το ρεύμα των Μυθικιστών'' είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός για την απάντηση αυτών των ερωτημάτων…

[beetlejuice]

Οι Εκδόσεις Δαιδάλεος και ο Μηνάς Παπαγεωργίου σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου μας βιβλίου "Το Πρόβλημα της Ιστορικότητας του Ιησού: Το Ρεύμα των Μυθικιστών".

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν για το βιβλίο όπως και για το θέμα που πραγματεύεται ο ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Πατρών, Στέφανος Παϊπέτης, η φιλόλογος-συγγραφέας Χαρίτα Μήνη, ο πολιτισμολόγος Ιωάννης Μπουσίου και ο δημοσιογράφος και συγγραφέας του έργου, Μηνάς Παπαγεωργίου.

ΠΟΥ/ΠΟΤΕ: Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 17 Ιουνίου στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Παπάγου-Χολαργού (Ελευθερίου Βενιζέλου 1), στις 7:30 μ.μ.

ΠΩΣ ΘΑ ΦΤΑΣΕΤΕ: Παίρνετε την μπλε γραμμή του Μετρό προς "Αεροδρόμιο" και κατεβαίνετε στο σταθμό "Εθνική Άμυνα". Βγαίνετε από την έξοδο "Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών" και στην συνέχεια στρίβετε αριστερά. Περνάτε τα δύο περίπτερα που βρίσκονται δίπλα στο σταθμό και στα 10 μέτρα συναντάτε την οδό Κύπρου όπου και στρίβετε αριστερά. Περπατάτε την Κύπρου στα αριστερά του δρόμου για 8-10 λεπτά οπότε και στα αριστερά σας θα δείτε την οδό Ελευθερίου Βενιζέλου.


Είσοδος ΕΛΕΥΘΕΡΗ

[beetlejuice]

Ο Μυθικισμός λογοκρίνεται! - Ακύρωση της προγραμματισμένης παρουσίασης της 17/6


Διαβάστε περισσότερα στο ------> http://meta-journalist.blogspot.gr/2...blog-post.html



Σήμερα Παρασκευή 14 Ιουνίου ενημερώθηκα από τον υπεύθυνο πολιτισμού του Δήμου Παπάγου-Χολαργού ότι η προγραμματισμένη κεντρική παρουσίαση του νέου μου βιβλίου με τίτλο «Το πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού: Το ρεύματων Μυθικιστών» θα πρέπει να ακυρωθεί. Αιτία οι έντονες πιέσεις που ασκήθηκαν τις τελευταίες ημέρες στον δήμαρχο από «εκκλησιαστικούς παράγοντες», που ενοχλήθηκαν από το περιεχόμενό του έργου!

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Φίλε μου beetlejuice και νά που το φίδι και πάλι πετάγεται απο κάποιους που
δεν θέλουν να καταθέσουν ή να φανεί μιά άλλη άποψη....

Αυτό που μάλλον τους προβλημάτισε είναι πως αυτό που θα γινόταν θα ήταν
δεόντως τεκμηριωμένο χωρίς φανφάρες και λεονταρισμούς...
Κατάθεση άποψης ήταν και εάν ήθελαν τόσο πολύ θα μπορούσαν την επόμενη
εβδομάδα να έκαναν μια αντίστοιχη ομιλία εναντίον του Μυθικισμού τεκμηριωμένη
βέβαια και να καλέσουν και κόσμο....

Απλά πράγματα...

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΟΓΟΥ....

Ευχαριστώ.

[Vakryle]

Αρχική Δημοσίευση από AVATARGR

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΟΓΟΥ....

Πλάκα κάνεις, έτσι;

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Φίλε μου Vakryle ναι πλάκα κάνω ζούμε σε έναν παράδεισο.....

Ευχαριστώ.

[Vakryle]

Εκτός του ότι δε πιστεύω στον Παράδεισο, δεν πιστεύω και σε άλλα δύο γεγονότα. Το ένα είναι ότι αφ' ενός και δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθεί η Εκκλησία με τέτοια βιβλία και θα κινούσε όλες τις διαθέσιμες πηγές της για να αποτρέψει κάτι τέτοιο...