#21
|
|||
|
|||
Παράθεση:
|
#22
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Είσαι στον ίδιο δρόμο που ακολούθησα κι εγώ. Μεγάλωσα ως απαθής εκκλησιαζόμενος χριστιανός, μετά έκρινα ότι «η εκκλησία σκοτώνει τη θρησκεία», αργότερα ότι «η θρησκεία σκοτώνει τον πνευματισμό», αλλά ο χώρος γύρω από τα βολικά ψέματα που έλεγα στον εαυτό μου στένευε, και ως ενήλικας αποδέχθηκα τις ευθύνες μου προς την πραγματικότητα και είμαι πλέον άθεος με την έννοια ότι δεν πιστεύω στην ύπαρξη θεών λόγω ελλιπών στοιχείων, δεν πιστεύω ούτε στην ανυπαρξία τους γιατί αποτελεί μη αποδείξιμη πρόταση, αλλά πρακτικά ζω τη ζωή μου χωρίς την υπόθεση ότι υπάρχουν. |
#23
|
|||
|
|||
Παράθεση:
|
#24
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Παράθεση:
|
#25
|
|||
|
|||
Μα αυτός ήταν απατεωνίσκος. Δεν λέω, ο Παίσιος είχε πει πράγματα που για εμένα δεν στέκουν. Αλλά να είναι απατεώνας μου φαίνεται πολύ, πάρα πολύ τραβηγμένο...
|
#26
|
|||
|
|||
Δεν χρειάζεται κακή πρόθεση για να λες χαζά πράματα...
|
#27
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Τα θαύματα δείχνουν - είναι ένδειξη - ότι ο Κόσμος είναι πολύ ευρύτερος απ'ότι φαίνεται ή νομίζουμε - ένα μυστήριο που όσο και να θέλουμε να περιορίζουμε σε κουτάκια δεν περιορίζεται και μας εκπλήσσει συνέχεια. Αυτό σε ένα πρώτο επίπεδο. Συγκεκριμένα περιστατικά "θαύματος" θεωρούνται - από τους ανθρώπους προσωπικά επαρκής "απόδειξη" του "φορέα" του θαύματος. Έτσι αν πας στην Αγία Βαρβάρα να "κάνει το θαύμα της" ή στο Θεό και το "θαύμα" που περιμένεις γίνει τότε έχει βάση το να σκεφτείς πως το θαυματουργικό γεγονός που χρειαζόσουν προέκυψε από εκεί που το ζήτησες. Όμοια και όποιος πάει σε μέντιουμ και τα λοιπά. Αυτά σε δεύτερο επίπεδο. Και υπάρχουν κι άλλα που συναντάς "αναζητώντας την πηγή των θαυμάτων" - μόνο που όσο πιο βαθιά προχωράς τόσο μειώνεται η "ορατότητα". Κάθε θαύμα στη ζωή ενός δεδομένου ανθρώπου "έχει επιβεβαιωθεί" προσωπικά και για τον άνθρωπο δεν είναι καθόλου αμφιλεγόμενο. |
#28
|
|||
|
|||
Για εμένα είναι ένα γεγονός το οποίο δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση να γίνει μόνο του, οπότε κάτι το προκάλεσε.
|
#29
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Ασφαλώς κάπως θα έγινε αλλά αφού δεν ξέρουμε και δεν καταλαβαίνουμε το πως αρκεί να πούμε "θαύμα!" |
#30
|
|||
|
|||
nonreligious, η ίδια η επιστήμη έχει αποδείξει και αποδεχτεί οτι δεν είναι σε θέση να εξηγήσει τα πάντα. Αντιθέτως έχει εξηγήσει μόνο ένα μικρό κομμάτι της φύσης και μάλιστα αυτής που μπορεί να γίνει άμεσα αντιληπτή απο τον άνθρωπο, και τα (ανθρώπινα) επιστημονικά όργανα. Επίσης εχει δώσει σαφείς κατευθύνσεις, οτι η πραγματικότητα που γνωρίζουμε λίγο-πολύ όλοι, είναι ένα κλάσμα μιας ευρύτερης πραγματικότητας (θα την ονομάσω απώτερη πραγματικότητα για δικούς μου λόγους), την οποία αδυνατεί στην παρούσα μορφή της να περιγράψει ούτε καν υπαινικτικά στο σύνολό της.
Ετσι διάφορα δρώμενα της απώτερης αυτής πραγματικότητας που δεν περιορίζονται μόνο στην ανθρώπινη εμβέλεια, αλλα ενδεχομένως να είναι πολύ ευρύτερα απ' ότι φανταζόμαστε, έχουμε συνηθίσει να τα ονομάζουμε υπερφυσικά ή παραφυσικά ή μεταφυσικά ή και θαύματα. Οπως και να τα ονομάσεις, προκειται για φυσικά (έργα της Φύσης δηλαδή) τα οποία όμως βρίσκονται κάτω απο τον ορίζοντα της ανθρώπινης διάνοιας και αντίληψης. Ο άνθρωπος απο πολύ παλιά, προκειμένου να εκλογικέψει τα διάφορα που έβλεπε γύρω του, φυσικά και υπερφυσικά, προσέτρεχε στην μυθολογία και στη δεισιδαιμονία. Σήμερα που έχουν λίγο ή πολύ αποδειχτεί οτι πρόκειται περί αυτών που αναφέρω, έχουν καθιερωθεί μερικές άλλες οπτικές γωνίες: Η κλασσική επιστήμη που ασχολείται μονο με αυτά που μπορεί να περιγράψει και για τα υπόλοιπα αποφεύγει να εκφέρει γνώμη. Η ψευδοεπιστήμη, στην οποία επιστήμονες και μη, κάνουν κακή χρήση της επιστήμης για να αποδείξουν ή να απορρίψουν θέματα για τα οποία δεν υπάρχει επαρκής επιστημονική τεκμηρίωση. Υπάρχει ο σύγχρονος αποκρυφισμός και η πρακτική μεταφυσική, οι οποίοι έχουν παραγκωνίσει εξηγήσεις και ερμηνείες του παρελθόντος, και προσεγγίζουν τα θέματα αυτά αγνωστικιστικά, ή ασχολουνται μόνο με τα αποτελέσματα και αποφεύγουν να προβούν σε αιτιολογήσεις. Υπάρχει και ο παλιός μυστικισμός και οι κλασσικές λατρευτικές παραδόσεις, οπου μένουν στο γράμμα του παρελθόντος με επιφανειακούς καλωπισμούς, και επίσης διάφορα αμαγάλματα παλαιών πεποιθήσεων με σύγχρονες αντιλήψεις όπως το new age. Η έννοια "Θεός" προέρχεται απο το θρησκευτικό παρελθόν της ανθρωπότητας και όταν σήμερα χρησιμοποιείται μπορεί να περιγράφει ακομα και αντίθετα πράγματα. Οπως ενας Πανθεϊστής θεωρεί τον εαυτό του αναπόσπαστο κομμάτι του Σύμπαντος-Θεού (Όλον), κάτι σαν μέρος της απώτερης πραγματικότητας που ανέφερα, έτσι και ένας βιβλικιστής λατρεύει σαν Θεό-Δημιουργό κάτι έξω απο το σύμπαν αυτό, τον εθνοκεντρικό και ανθρωπόμορφο χαρακτήρα της Παλαιάς Διαθήκης. Ολα αυτά δεν αποκλείουν την παραδοχή για την ύπαρξη ή μη ύπαρξη δρώμενων έξω από την εμβέλεια της καθιερωμένης επιστήμης. Αυτά υπάρχουν ανεξαρτήτως πεποιθήσεων. Σε καμμία περίπτωση όμως, δεν αποτελούν αποδείξεις για την ύπαρξη θεοτήτων, αλλά μόνο για την ύπαρξη μιας απώτερης πραγματικότητας, την οποία η ατελής διάνοιά μας αδυνατεί να αντιμετωπίσει. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη heretic : 24-07-15 στις 16:58 |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|