Το forum του μεταφυσικού  

Επιστροφή   Το forum του μεταφυσικού > Πλανήτης Γη Online > Περιοδικά Βιβλιογραφία

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 20-05-07, 17:20
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ιησούς Μύθος ή Πραγματικότητα»

Αποσπάσματα από το βιβλίο
Ιησούς Μύθος ή Πραγματικότητα
του Carsten Peter Thiede

ISBN 960724141 Χ

Τα ακόλουθα αποσπάσματα τα βάζω κατόπιν "τριβών" από το θέμα
Ιησούς Ιστορικό πρόσωπο.

Ο αγαπητός συμφορουμίστας Real Scientist μου πρότεινε τρεις φορές
να το αγοράσω για να ενημερωθώ, ισχυρίστηκε πως είναι ένα
πολύ σπουδαίο βιβλίο με επιστημονικά στοιχεία που τεκμηριώνει
την ιστορικότητα του Ιησού.

Πλήρωσα 12 ευρώ τα οποία ακόμα κλαίω διότι δεν πρόκειται
για επιστημονικό σύγγραμμα αλλά για ένα βιβλιαράκι που απλά
κάνει μια περιήγηση στην εποχή που υποτίθεται έζησε ο Ιησούς.

Το μόνο που μπορεί να αποδείξει είναι ότι υπάρχουν πάπυροι και
ευαγγέλια που τα έγραψαν κάποιοι άνθρωποι αλλά σε τίποτα δεν
απαντάει στα ερωτήματα που έχουν τεθεί.

Στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορείς να αποκομίσεις μερικές
εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για το πόση μνήμη έπρεπε να είχε ο Παύλος
και ο Πέτρος και άλλα τέτοια.

Δεν σχολιάζω άλλο , αφήνω σε σας να έρθετε σε επαφή με το κείμενο
για να καταλάβετε την διαφορά του επιστημονικού συγγράμματος
από ένα παραμύθι
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 20-05-07, 17:24
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΠΩΣ ΕΥΓΚΕΝΤΡΩΘΗΚΑΝ
ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ;
Σ' αυτό το πρώτο μέρος θα εξετάσουμε πώς βρέθηκαν οι πρώτες γραπτές πηγές, που μας δίνουν στοιχεία για τον Ιησού.
Για τον σκοπό αυτό θα χρειαστεί να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω και να βρεθούμε στον κόσμο των Εβραίων του πρώτου
αιώνα, έναν κόσμο Ρωμαιοκρατούμενο, στον οποίο κυριαρχούσε η Ελληνική γλώσσα, έναν κόσμο όπου ο προφορικός λόγος,
η προσεκτική ακρόαση και η απομνημόνευση αποτελούσαν μέσα εκπαίδευσης τόσο σημαντικά, όσο τουλάχιστον ήταν το διάβασμα
και ο γραπτός λόγος.
Μερικές από τις ερωτήσεις που θα θέταμε είναι: Ο ίδιος ο Ιησούς, να άφησε κάποιες γραπτές μαρτυρίες για το πρόσωπο Του;
Ήσαν, άραγε, οι πρώτοι μαθητές αδαείς και αμόρφωτοι χωρικοί; Πώς έγινε και γράφτηκαν τα κατά Ματθαίον, Μάρκον, Λουκάν και
Ιωάννην Ευαγγέλια; Υπάρχουν άλλα γραπτά;

1

17

ΤΟ ΜΕΣΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Διάβασμα, γράψιμο, προφορικός λόγος, ακρόαση, απομνημόνευση — όλα είναι αναγκαία μέσα για μια καλή επικοινωνία. Ασφαλώς, στα χρόνια του Ιησού δεν ήταν διαφορετικά. Όπως θα δούμε σ' αυτό το κεφάλαιο, πολλοί άνθρωποι ήξεραν να διαβάζουν και να γράφουν, η επικοινωνία όμως γινόταν κυρίως με τον προφορικό λόγο, πράγμα που απαιτούσε συγκέντρωση και καλή μνήμη. Ωστόσο, ακόμη και σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπως ήταν η Παλαιστίνη, το γράψιμο ως μέσον επικοινωνίας, ήταν ευρύτατα διαδεδομένο. Πολλές επιγραφές, θραύσματα αγγείων με κείμενα και πολυάριθμοι πάπυροι μας δίνουν μια πλήρη εικόνα για το μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων εκείνης της εποχής.
Όμως, τι έχουμε από τον Ιησού; Μας άφησε, άραγε, κάποια γραπτά, που να μαρτυρούν γι' Αυτόν;
Η ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΑΒΓΑΡΟ
Είναι αποδεδειγμένο ότι ο αριθμός των γραπτών, που αναφέρονται στον Ιησού, σημείωσε ξαφνική αύξηση τον δεύτερο αιώνα. Τα τέσσερα Ευαγγέλια είχαν γραφτεί προ πολλού. Κάποιος άνθρωπος, που ονομαζόταν Μαρκίωνας, σκέφτηκε ότι, όχι τέσσερα, αλλά και τρία Ευαγγέλια ήσαν ήδη πολλά· κι έτσι, παρουσίασε μία «εξαγνισμένη» παραλλαγή του κατά Λουκάν Ευαγγελίου, την οποία καθιέρωσε ως το έγκυρο Ευαγγέλιο για τους οπαδούς του. Αλλοι, όμως, σκέφτηκαν ότι χρειαζόταν ακριβώς το αντίθετο: Για μερικά πράγματα, για τα οποία μόνο κάποια νύξη γινόταν στα

18
Ευαγγέλια, χρειάζονταν περισσότερες λεπτομέρειες — όπως π.χ. για την παιδική ηλικία του Ιησού, τη φυσική Του εμφάνιση και βέβαια για κάποια ακόμη λόγια, έργα και θαύματα Του. Κάποια σχετικά δημοσιεύματα σημείωσαν αμέσως μεγάλη επιτυχία και επηρέασαν για μεγάλο διάστημα τη Χριστιανική εικονογραφία. Το αποκαλούμενο «Πρωτευ-αγγέλιο του Ιακώβου», ενέπνευσε τη λαογραφία του Μεσαίωνα. Μία συλλογή από ρητά, που απέδιδαν στον Ιησού, το «Ευαγγέλιο του Θωμά», που γράφτηκε τον τέταρτο αιώνα και ανακαλύφτηκε το 1945 σε μία Αιγυπτιακή τοποθεσία, που ονομάζεται Nag HAMMADI, οδήγησε πρόσφατα κάποιους Αμερικανούς μελετητές, μέλη του Σεμιναρίου του Ιησού υπό τον John Dominic Crossan, στην παράξενη θεωρία ότι τα ιστορικά στοιχεία των Ευαγγελίων στην Καινή Διαθήκη είναι κατώτερα απ' αυτές τις ψεύτικες επινοήσεις.
Υπάρχει, επίσης, η ιστορία του καλού βασιλιά Αβγαρου, του επονομαζόμενου «Μαύρου», της Έδεσσας. Η Έδεσσα ήταν και είναι ένας πραγματικός τόπος (σήμερα ονομάζεται Ούρφα) στην Ανατολία και ο Αβγαρος ένας πραγματικός βασιλιάς, που βασίλευσε από το 9 ως το 46 μΧ. Ο Αβγαρος, κατά μία παλιά παράδοση, έγραψε στον Ιησού, ζητώντας Του να τον θεραπεύσει με ένα θαύμα:
Όταν άκουσα όλα αυτά τα πράγματα για Σένα, πίοτεψα ή ότι είσαι ο Ίδιος ο Θεός, που κατέβηκε από τον Ουρανό για να κάνει όλα αυτά ή ότι είσαι ο Υιός του Θεού και κάνεις τέτοια πράγματα. Γι' αυτό, Σου γράφω και Σου ζητώ να με επισκεφθείς και να θεραπεύσεις την ασθένεια μου. Τυχαία άκουσα ότι οι Εβραίοι δυσανασχετούν μαζί Σου και θέλουν να Σε βλάψουν. Έχω μία πόλη, μικρή μεν, αλλά σπουδαία. Είναι αρκετή για μας τους δυο.
Αναφέρεται ότι ο Ιησούς του απάντησε, με κάποιον αγγελιοφόρο, αρχίζοντας με αναφορά σε μια ρήση, που υπάρχει στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη: «Μακάριοι όσοι δεν είδαν και πίστεψαν» (Ιωάνης 20/29). Αρνήθηκε την πρόσκληση του Αβγαρου, λέγοντας ότι πρέπει να εκπληρώσει αυτά για τα οποία απεστάλη. Όμως, μετά την Ανάληψη Του, έγραφε ο Ιησούς, θα έστελνε κάποιον από τους μαθητές Του «για να

19
θεραπεύσει την ασθένεια σου και να δώσει ζωή σε σένα και σε όλους αυτούς, που βρίσκονται μαζί σου».
Έγραφε γράμματα ο Ιησούς; Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος, σε γραπτό του στις αρχές του τέταρτου αιώνα, αναφέρεται στην επιστολή του Αβγαρου και διηγείται την ιστορία αυτή, που τελειώνει ευχάριστα με τον Θαδδαίο να πηγαίνει και να θεραπεύει τον Αβγαρο: Όπως φαίνεται, ο Ευσέβιος δεν αμφιβάλλει για την ικανότητα του Ιησού να γράφει, αναφέρει δε ως πηγές του τα αρχεία της 'Εδεσσας, λέγοντας μας ότι είδε με τα μάτια του τα κείμενα αυτά. Δεν φαίνεται να πτοείται ούτε στο ελάχιστο από το γεγονός ότι η Καινή Διαθήκη δεν κάνει την παραμικρή νύξη γι' αυτή την αλληλογραφία.
Εγχάρακτες επιγραφές σε πέτρες, πάπυρους και όστρακα (θραύσματα ή τμήματα αγγείων) — όλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν από τον τρίτο ως τον όγδοο αιώνα για να κάνουν γνωστό το γράμμα αυτό του Ιησού. Ακόμη και σε φυλακτά ήταν γραμμένο.
Ωστόσο, δύο άλλοι πατέρες της εκκλησίας, ο Ιερώνυμος και ο Αυγουστίνος, βεβαιώνουν στα γραπτά τους —περίπου εβδομήντα χρόνια μετά τον Ευσέβιο — ότι ο Ιησούς δεν άφησε κανένα γραπτό. Και το ονομαζόμενο Decretum Gelasianum, ένα ντοκουμέντο του έκτου αιώνα, δηλώνει ότι η αλληλογραφία ανάμεσα στον Αβγαρο και τον Ιησού είναι πλαστή.
Παρ' όλα αυτά, το θέμα παρέμεινε πολύ ενδιαφέρον. Πολλοί μεταγενέστεροι μελετητές απέρριψαν όλη αυτή την ιστορία, θεωρώντας την έναν ευσεβή μύθο με τοπική μόνον σημασία, άλλοι όμως έχουν πρόσφατα ξαναφέρει το θέμα στην επιφάνεια. Στο κάτω-κάτω, ο Ευσέβιος δεν ήταν ανόητος και πρέπει να είχε πρόσβαση στα αρχεία, ενώ δεν είχε καμιά υποχρέωση στους διαδόχους του Αβγαρου. Γιατί, λοιπόν, να έδειξε πίστη σ' αυτή την ιστορία παρόλο που έμοιαζε παράξενη; Αναπάντητες ερωτήσεις — μια μπερδεμένη ιστορία, ίσως, που θα απασχολήσει τους μελετητές για αρκετό καιρό, στο μέλλον.
Έγραφε, όμως, ο Ιησούς; Μπορούσε να εκφράσει γραπτά κάτι, οτιδήποτε ή ήταν αγράμματος και απόλυτα εξαρ-

20
τη μένος από μορφωμένους οπαδούς; Ξερούμε ότι μπορούσε να διαβάζει. Ο Λουκάς στο τέταρτο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Τον παρουσιάζει να διαβάζει από τα γραπτά του προφήτη Ησαΐα μέσα στη συναγωγή της Ναζαρέτ. Υπάρχει, επίσης, μία αναφορά στο όγδοο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου (Ιωάννης 8/6), που μας λέει ότι ο Ιησούς γνώριζε επίσης να γράφει: «Ο Ιησούς, αφού έσκυψε κάτω, έγραφε με το δάκτυλο του στη γη».
Αυτό το περιστατικό αναφέρεται στην ιστορία της μοιχαλίδας και, όταν ο Ιησούς αρχίζει να γράφει, το κάνει σαν απάντηση στις προκλητικές ερωτήσεις με τις οποίες τον βολιδοσκοπούσαν οι Φαρισαίοι.
Παρατηρήστε, όμως, ότι ο Ευαγγελιστής δεν λέει ότι ο Ιησούς ζωγράφιζε αόριστα: Στην πραγματικότητα έγραφε (με το δάκτυλο Του). Δεν χρειάζεται να πούμε ότι γενιές ολόκληρες μελετητών δοκίμασαν να μαντέψουν τι έγραφε. Μπορεί να ήταν από το βιβλίο της Εξόδου της Παλαιάς Διαθήκης (κεφ. 23/7): «Να απέχεις από μια άδικη υπόθεση», όπως υπέθεσαν κάποιοι. Εμείς, απλά, λέμε ότι δεν ξέρουμε.
Γιατί, λοιπόν, ο Ιησούς δεν έγραψε ποτέ πλήρη κείμενα, δεν κατέγραψε τη διδασκαλία Του, δεν εξασφάλισε μια συγγραφική θεολογική εργασία για τους μεταγενέστερους, δεν μας έδωσε από πρώτο χέρι τη γνώση για τις πιο βαθιές σκέψεις και τις ιδέες Του; Αυτά τα ερωτήματα έχουν προβληματίσει τους ανθρώπους, από τους πρώτους αιώνες μΧ.
ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
Ο Ιησούς ήταν δάσκαλος. Ζούσε σ' ένα κοινωνικό περιβάλλον, όπου η διδασκαλία γινόταν προφορικά και όπου το μόνο γενικά αποδεκτό γραπτό, που χρησιμοποιούσε ένας δάσκαλος για να υποστηρίξει την διδασκαλία του, ήταν ο γραπτός λόγος του Θεού, τα τριανταεννιά βιβλία που σήμερα ονομάζουμε Παλαιά Διαθήκη.
Ένας καλός δάσκαλος έπρεπε να διατυπώνει τις πιο σημαντικές διδασκαλίες του με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορούν εύκολα ν' απομνημονευτούν. Παράλληλα, ακόμη και ο πιο μέτριος μαθητής στην αρχαία Εβραϊκή Παλαιστίνη,

21
έπρεπε, κατά τη στοιχειώδη εκπαίδευση του, να διδαχθεί τις βασικές τεχνικές απομνημόνευσης. Μάθαιναν να αποστηθίζουν ολόκληρα μέρη από την Πεντάτευχο (τα πέντε πρώτα βιβλία της Βίβλου, τον Μωσαϊκό Νόμο), τους Προφήτες και τους Ψαλμούς. Έτσι, ένας περιπλανώμενος δάσκαλος, όπως ήταν ο Ιησούς, θα πρέπει να είχε βρει ένα τέλεια προετοιμασμένο ακροατήριο. Πόσο μάλλον, που ο λόγος Του ήταν δομημένος με σαφείς προτάσεις, εμπλουτισμένες με ρητορικά βοηθήματα για την απομνημόνευση.
Ακόμη και η σύγχρονη ερμηνεία, ας πούμε της Επί του Όρους Ομιλίας ή της Προσευχής του Κυρίου, αποκαλύπτει ένα συγκεκριμένο μοντέλο ρυθμού, έναν τρόπο δόμησης παράλληλων προτάσεων κλπ. Οι ακροατές του Ιησού, από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να απομνημόνευαν τα λόγια Του, βοηθούμενοι από το μυαλό τους, που είχε κατάλληλα εκπαιδευτεί γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό.
Ο προφορικός λόγος, η αμεσότητα του λόγου του δασκάλου, μάλλον —παρά η γραπτή διδασκαλία— είχαν τη μεγαλύτερη σπουδαιότητα. Ήσαν τόσο σημαντικά, ώστε ακόμη και μετά τον θάνατο του Ιούδα και την Ανάληψη του Ιησού, όταν έπρεπε να επιλεγεί ένας νέος μαθητής για να συμπληρωθεί ο αριθμός των δώδεκα, το πιο σημαντικό κριτήριο ήταν να είχε ακούσει οπωσδήποτε ο υποψήφιος τον Ιησού να μιλάει, να Τον είχε ακούσει να διδάσκει και —κατά συνέπεια— να είχε απομνημονεύσει τα λόγια Του. Στις Πράξεις (1/21-22) λέει ο Πέτρος:
«Πρέπει, λοιπόν, από τους άνδρες, που ουμπαραβρέ-θηκαν μαζί μας καθόλο τον καιρό, κατά τον οποίο μπήκε και βγήκε ανάμεοά μας ο Κύριος Ιηοούς, αρχίζοντας από το βάπτιομα του Ιωάννη μέχρι την ημέρα κατά την οποία αναλήφθηκε από μας, ένας από τούτους να γίνει μαζί μας μάρτυρας της ανάοταοής του».
ΟΜΙΛΙΑ, ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΑΚΡΟΑΣΗ
Το 180 μΧ γράφτηκε ένα βιβλίο, με σκοπό να διαβάζεται σαν ένας τύπος ιστορικού μυθιστορήματος των πρώτων Χριστιανών, οι «Πράξεις του Πέτρου». Αφηγείται τη δράση
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 20-05-07, 17:24
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

22
του αποστόλου Πέτρου στη Ρώμη και είναι πλούσιο σε καλό, εποικοδομητικό υλικό. Είναι δε πολύ συναρπαστικό: Η αναμέτρηση με τον Σίμωνα τον μόίγο, ο Πέτρος που φεύγει κρυφά από τη Ρώμη και ο Ιησούς τον σταματά (το περίφημο Quo Vadis ? ) ο Πέτρος, τέλος, που, σταυρωμένος ανάποδα, κηρύττει στους σταυρωτές του.
Αληθινή ιστορία; Μύθος; Κανένας ιστορικός δεν θα θελήσει ποτέ να απορρίψει εντελώς τέτοιες ιστορίες. Ο Πέτρος ήταν στη Ρώμη. Ο Πέτρος σταυρώθηκε εκεί ανάποδα — με το κεφάλι προς τα κάτω. Αυτά είναι γεγονότα, που αναφέρονται από τους πρώτους ιστορικούς. Αλλά, όπως σε κάθε ιστορικό μυθιστόρημα, υπάρχουν προσθήκες.
Για παράδειγμα, τι μπορεί να πει κανείς για την ακόλουθη ιστορία, που περιγράφεται στο εικοστό κεφάλαιο των Πράξεων του Πέτρου: Ο απόστολος μπαίνει στο σπίτι ενός συγκλητικού, του Μάρκελλου, προχωράει στην τραπεζαρία και εκεί βλέπει ότι διαβάζουν το Ευαγγέλιο από έναν πάπυρο. Παίρνει τον πάπυρο, τον τυλίγει και συνεχίζει ο ίδιος την αφήγηση, από μνήμης, ενώ, συγχρόνως, κάνει και την ερμηνεία. Πρόκειται για την περιγραφή της «Μεταμόρφωσης» του Ιησού επάνω σ' εκείνο το όρος της Ανω Γαλιλαίος, που έγινε μπροστά στον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Το Ευαγγέλιο του Μάρκου, στο κεφάλαιο 9, εδ. 7, λέει «και ένα σύννεφο τους επισκίασε και ήρθε μια φωνή από το σύννεφο λέγοντας: Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός· αυτόν να ακούτε».
Στην Καινή Διαθήκη, αυτή η περιγραφή αναφέρεται τόσο στα Ευαγγέλια, όσο και στο πρώτο κεφάλαιο της Δεύτερης Επιστολής, που αποδίδεται στον Πέτρο. Στην πιο πάνω σκηνή από τις Πράξεις του Πέτρου, ο Πέτρος αναφέρεται και στα δύο αυτά στοιχεία: «Όπως έχουμε γράψει», λέει. Ο ανώνυμος συγγραφέας των Πράξεων του Πέτρου, έχει διαλέξει ένα περιστατικό, του οποίου μπορεί κανείς ασφαλώς να υποστηρίξει ότι ο Πέτρος υπήρξε ο κατ' εξοχήν αυτόπτης μάρτυρας.
Αυτό το μικρό απόσπασμα είναι γεμάτο από στοιχεία, τα οποία η αφήγηση αφήνει να εννοηθούν, αλλά που πολλοί σύγχρονοι μελετητές έχουν την γνώμη ότι χρειάζονται


23
ακόμη πολλή συζήτηση, όπως π.χ. ότι υπήρχε ήδη ένα πλήρες Ευαγγέλιο, το κατά Μάρκον, ενόσω ο Πέτρος ήταν ακόμη ζωντανός και επισκεπόταν ξανά την Ρώμη· ή, ότι οι πρώτοι Ρωμαίοι Χριστιανοί χρησιμοποιούσαν ακόμη παπύρους και όχι συγγράμματα, που έμοιαζαν με βιβλία* ή, τέλος, ότι ο Πέτρος ήταν πράγματι, ο συγγραφέας της Δεύτερης από τις Επιστολές, που αποδίδονται σ' αυτόν. Όμως, αυτή η σκηνή της ομάδας, που μελετούσε τη Βίβλο, μας λέει επίσης κάτι πολύ λιγότερο αμφισβητήσιμο, αλλά ιδιαίτερα διαφωτιστικό ότι, από τη στιγμή που υπήρχε ένας αυτόπτης μάρτυρας, η προφορική του διδασκαλία θεωρείτο πιο σημαντική από το «γραπτό» Ευαγγέλιο, που υπήρχε στον ίδιο χώρο — ο Πέτρος παίρνει τον πάπυρο και τον τυλίγει.
Παρατηρούμε, επίσης —και αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον— ότι δεν υπήρχε ξεχωριστός πάπυρος για κάθε μέλος της ομάδας. Υπήρχε μόνον ένα αντίτυπο του Ευαγγελίου, που διαβαζόταν σε όλους. Οποιαδήποτε μορφή και να είχε η παράδοση αυτόν τον πρώτο καιρό, προφορική ή γραπτή, ένα άλλο στοιχείο φαίνεται καθαρά: Η ακρόαση. Οι άνθρωποι είχαν εκπαιδευτεί για να ακούν, να προσέχουν και να απομνημονεύουν. Έτσι, δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι συγγραφείς έγραφαν τα έργα τους έχοντας υπόψη αυτό το δεδομένο — όχι στεγνές διηγήσεις, αλλά ζωντανές ιστορίες, περιεκτικά κείμενα διδασκαλίας. Και όλα αυτά στην καθομιλουμένη.
Αυτοί που παρακολούθησαν, στο θέατρο ή την IV, την παράσταση του Alec ΜcCοwan για το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, στη δεκαετία του 1980 ή αυτοί που είδαν τον Ρaυl
Alexander να απαγγέλλει το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο από μνήμης, καθώς και αυτοί που έχουν δει κάτι παρόμοιο, γνωρίζουν ότι η αμεσότητα του «στυλ» και της γλώσσας και η απλή γοητεία της Γραφής, ακόμη και σε μετάφραση, «δουλεύουν» ακόμη και σήμερα.
Όπως λέει η παράδοση, το Ευαγγέλιο του Μάρκου, που στηρίζεται στην προφορική διδασκαλία του Πέτρου, εμφανίστηκε τότε μόλις, όταν ο Πέτρος είχε φύγει από τη Ρώμη, χωρίς το ποίμνιο του να ξέρει αν θα ξαναγύριζε. Είχαν από-

24
λυτή ανάγκη από μία μόνιμη πηγή πληροφοριών, κάτι που τότε ο Μάρκος κάλυψε με το παραπάνω. Όχι πολύ αργότερα, ένας δεινός συγγραφέας επιστολών, ο Ιωάννης, που συνέγραψε τρεις από τις Επιστολές της Καινής Διαθήκης, μας λέει ότι θεωρεί τα γραπτά ως ένα φτωχό υποκατάστατο — σε περίπτωση ανάγκης— του προφορικού λόγου: «Αν και είχα πολλά να σας γράψω», λέει στο τέλος της Δεύτερης Επιστολής του, «δεν θέλησα να το κάνω με χαρτί και μελάνι* ελπίζω, όμως, νάρθω σε σας, και να μιλήσω μαζί σας στόμα με στόμα, ώστε η χαρά μας να είναι πλήρης». Εδώ, υπήρχε βέβαια μία γεωγραφική απόσταση που απαιτούσε μια κάποια μορφή γραπτής επικοινωνίας.
Δεν χρειάζεται ασφαλώς να πούμε, πως όλοι γνώριζαν ότι μια ιστορία ή μια διδασκαλία, που κάποτε είχε καταγραφεί, αποτελούσε ένα σημαντικό ντοκουμέντο. «Σας ορκίζω στον Κύριο, να διαβαστεί η επιστολή σε όλους τους άγιους αδελφούς» γράφει ο Παύλος στο τέλος της πρώτης από τις δύο επιστολές του προς τους Θεσσαλονικείς. Διαβάζουμε, πάλι, στο τέλος της προς Κολοσσαείς επιστολής του (κεφ. 4/16): Και αφού η επιστολή διαβαστεί ανάμεσα σας, κάντε να διαβαστεί και στην εκκλησία των Λαοδικαίων κι εκείνη από τη Λαοδίκεια να τη διαβάσετε κι εσείς»·
Στο τέλος της Αποκάλυψης, του τελευταίου βιβλίου της Καινής Διαθήκης (κεφ. 22/18-19), διαβάζουμε:
«Επειδή δίνω μαρτυρία σε καθέναν που ακούει τα λόγια της προφητείας αυτού του βιβλίου: Αν κάποιος προσθέσει σ' αυτά, ο Θεός θα προσθέσει σ' αυτόν τις πληγές, που είναι γραμμένες σ' αυτό το βιβλίο. Και αν κάποιος αφαιρέσει από τα λόγια του βιβλίου της προ-φητείας αυτής, ο Θεός θα αφαιρέσει το μέρος του από το βιβλίο της ζωής, και από την άγια πόλη, και από τους γραμμένους στο βιβλίο αυτό».
ΗΣΑΝ, ΟΝΤΩΣ, ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ 0Ι ΠΡΩΤΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ;
Ας σταθούμε για λίγο και ας σκεφτούμε τους ανθρώπους, που εμφανίζονται εδώ —τους ομιλητές, τους συγγραφείς, τους ακροατές— αυτούς τους πρώτους οπαδούς

25
του Ιησού. Τους παίρνουμε αρκετά στα σοβαρά; Είμαστε έτοιμοι να τους αναγνωρίσουμε κάποιο επίπεδο εξυπνάδας και μόρφωσης ή ακόμη τις ίδιες κριτικές ικανότητες, που μας αρέσει να βλέπουμε στον εαυτό μας; Ή τους βλέπουμε υποτιμητικά, σαν μία ανομοιογενή ομάδα, εύπιστων ημιμαθών, των οποίων την κάθε λέξη ή πράξη πρέπει να εξετάζουμε προσεκτικά από τη δική μας «προχωρημένη» και πλεονεκτική θέση;
Ένας απροκατάληπτος μάρτυρας, ο Ρωμαίος φιλόσοφος Σενέκας, έχει κάτι ενδιαφέρον να μας πει εδώ. Ο Σενέκας έζησε από το 4 πΧ ως το 65 μΧ και γΓ αυτό το λόγο ήταν σύγχρονος των πρώτων Χριστιανών. Στο δοκίμιο του «περί Προκαταλήψεως», μία εργασία από την οποία μόνον αποσπάσματα σώθηκαν, συγκρίνει τους Εβραίους με τους συμπατριώτες του, τους Ρωμαίους: «Αυτοί, όπως και να έχει το πράγμα, γνωρίζουν την προέλευση των θρησκευτικών τους εθίμων. Το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας, όμως, κάνει πράγματα χωρίς να ξέρει γιατί τα κάνει». Δεδομένου ότι ο Σενέκας δεν ήταν φίλος των Εβραίων, τους κάνει αυτή τη φιλοφρόνηση «με μισή καρδιά» και αυτό κάνει τα λεγόμενα του ακόμη πιο πιστευτά.
Οι πρώτοι Χριστιανοί, η ομάδα των μαθητών και των αποστόλων, ήσαν όλοι Εβραίοι. Αρχικά, οι Ρωμαίοι θεώρησαν τους Χριστιανούς ως Ιουδαϊκή αίρεση — τόσο που, μετά τους διωγμούς των Χριστιανών από τον Νέρωνα, το 64-65 πΧ, οι ειδωλολάτρες Ρωμαίοι δυσκολεύονταν να ξεχωρίσουν τους Εβραίους από τα καινούργια Χριστιανικά «φυ-ντάνια» τους. ΓΓ αυτό, η άποψη του Σενέκα μας δίνει μια σωστή πληροφορία. Οι άνθρωποι που συγκέντρωσε γύρω του ο Ιησούς, θα πρέπει να είχαν λάβει κάποια εκπαίδευση, ικανή να τους τοποθετήσει, κατά κάποιον τρόπο, πάνω από τους ανθρώπους, που κυβερνούσαν την αυτοκρατορία. Πραγματικά, ερμηνεύοντας την άποψη του Σενέκα, συμπεραίνουμε από τα συμφραζόμενα ότι αυτοί οι Εβραίοι (και κατά συνέπεια οι Εβραίοι Χριστιανοί) είχαν ήδη απαλλαγεί από μύθους —γνώριζαν την προέλευση της πίστης τους και το τυπικό της— ενώ οι περισσότεροι Ρωμαίοι ήσαν ακόμη βυθισμένοι στην αμάθεια και τις προλήψεις.
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 20-05-07, 17:25
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

26
Στην Επιστολή, που είναι γνωστή ως η Δεύτερη Επιστολή του Πέτρου, διαβάζουμε για τη Μεταμόρφωση του Ιησού τα εξής: «Επειδή σας γνωστοποιήσαμε τη δύναμη και παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι δεν ακολουθήσαμε σοφιστικούς μύθους, αλλ' ότι γίναμε αυτόπτες μάρτυρες της μεγαλειότητας εκείνου».
Ακριβώς αυτό που υπονοούσε ο Σενέκας: Εδώ έχουμε ανθρώπους, που επιμένουν στη γνώση από πρώτο χέρι, αποφεύγοντας την κατασκευή μύθων, όπως έκαναν άλλοι.
Αλλά, πάλι, ποιοι ήσαν αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί οι αυτόπτες μάρτυρες, οι μαθητές, οι απόστολοι; Υπήρχε κάτι σ' αυτούς, κάποιο κρυφό ή φανερό χάρισμα, που τους έκανε ξεχωριστούς και άξιους για το αξίωμα που τους δόθηκε και που τους έδωσε το δικαίωμα να γράψουν για τις εμπειρίες τους με τον Ιησού, όταν θα παρουσιαζόταν η ανάγκη να γίνει αυτό; Αραγε, έψαξε ο Ιησούς για τέτοια χαρίσματα, ενόψει της «παγκόσμιας αποστολής» Του, που καταγράφεται στο τέλος του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου; Είναι μια εντολή, που τρομάζει: «Αφού, λοιπόν, πορευτείτε, κάντε μαθητές όλα τα έθνη, βαπτίζοντας τους στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντας τους να τηρούν όλα όσα παρήγγειλα σε σας ...». Δύσκολη αποστολή για ανθρώπους, που ήσαν Γαλιλαίοι χωρικοί, θα σκεφτόταν κανείς. Ήσαν, όμως;


27

2
Ο ΠΟΛΥΓΛΩΣΣΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Ένας από τους μύθους, που αφορούν την Καινή Διαθήκη, είναι ότι οι πρώτοι απόστολοι ήσαν φτωχοί και απλοί άνθρωποι και ένα από τα θαυμαστά σημεία του Χριστιανισμού ήταν ότι το μήνυμα του διαδόθηκε απ' αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους, που ήσαν επιφορτισμένοι με αυτό το έργο. Και όμως! Δεν γνωρίζουμε αρκετά για τη ζωή των δώδεκα αποστόλων, αλλά, αυτά που ξέρουμε για μερικούς απ' αυτούς, μας δίνουν μία τελείως διαφορετική εικόνα.
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤ0 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Η ικανότητα να διαβάζουν και να γράφουν ήταν κάτι συνηθισμένο στους Εβραίους άνδρες. Ήταν μέρος της στοιχειώδους εκπαίδευσης τους. Η διδασκαλία γινόταν σε δύο γλώσσες, την Αραμαϊκή και την Εβραϊκή. Η Αραμαϊκή ήταν η «εθνική γλώσσα«, η καθομιλουμένη, για τους Εβραίους της Παλαιστίνης του πρώτου αιώνα. Όμως, οι Γραφές, η δική μας Παλαιά Διαθήκη, δεν ήσαν γραμμένες στην Αραμαϊκή — με ελάχιστες εξαιρέσεις, ιδιαίτερα στο βιβλίο του Δανιήλ—, αλλά στην Εβραϊκή. Εκτός αυτού, στα Εβραϊκά κείμενα δεν υπήρχαν φωνήεντα. Κάθε Εβραίος έπρεπε να διδαχθεί, ώστε να τοποθετεί τα κατάλληλα φωνήεντα ανάμεσα στα γραμμένα σύμφωνα. Ένας τρόπος ήταν να αποστηθίζει όσο περισσότερα κείμενα μπορούσε, ιδιαίτερα αυτά που χρησιμοποιούνταν στη συναγωγή για τα μαθήματα. Κάθε ενήλικας Εβραίος είχε το δικαίωμα να διαβάζει τα ιερά κείμενα και να λέει τις προσευχές. Οι Ραββίνοι, οι θρησκευτικοί δάσκαλοι, καταδίκαζαν αυτή την συνήθεια της απαγγελίας

28
από μνήμης και επέμεναν στη σημασία της έκφωνης ανάγνωσης μέσα από τα γραπτά κείμενα.
Όπως και να έχει το πράγμα, η αποστήθιση ολόκληρων κειμένων δεν ήταν εύκολο πράγμα. Θα έπρεπε να εξασκηθεί κατάλληλα η μνήμη, καθώς και οι τεχνικές απομνημόνευσης. Αυτό γινόταν όχι μόνον στο σχολείο, αλλά και σε κάθε Εβραϊκό σπίτι. Ο Φλάβιος Ιώσηπος, ο Εβραίος ιστορικός, που πέθανε το 95 μΧ —σύγχρονος της δεύτερης γενιάς των Χριστιανών— λέει κάτι σχετικό: «Μπορείς να ρωτήσεις τον πρώτο άνθρωπο του λαού μας, που θα συναντήσεις» γράφει, επιτιθέμενος σε κάποιον Απίωνα, «σχετικά με το Νόμο (την Πεντάτευχο) και θα σου τον απαγγείλει πολύ πιο εύκολα από το να σου πει το όνομα του. Γιατί, εμείς διδασκόμαστε τους νόμους συνέχεια, από τις απαρχές της γνώσης μας και γι' αυτό είναι βαθιά ριζωμένοι στις ψυχές μας».
Ένας άλλος Εβραίος, σύγχρονος των πρώτων Χριστιανών, ο Φίλωνας ο Αλεξανδρέας —πέθανε το 50 μΧ— τόνιζε την εξάσκηση της μνήμης, ως την απαραίτητη προϋπόθεση για μια ολοκληρωμένη παιδεία.
Εκτός από την απομνημόνευση και την ανάγνωση, η γραφή ήταν μία άλλη ικανότητα που αποκτούσαν οι Εβραίοι τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν επιγραφές πάνω σε αντικείμενα καθημερινής χρήσης — βάζα, όστρακα (τμήματα αγγείων), ακόμη και Ο^ίίϊίί. Σε μερικά απ' αυτά υπήρχε το αλφάβητο και ασκήσεις υπολογισμού. Το πιο σπουδαίο απ' αυτά είναι, ίσως, το ημερολόγιο της ΟΘΖΘΓ, μία άσκηση ενός μαθητή πάνω σε ένα κομμάτι ασβεστόλιθου. Ανήκει, όπως υπολογίζεται, στον δέκατο ή τον ένατο αιώνα πΧ και μας δείχνει ότι η γραφή (και η συστηματική εκμάθηση της) είχε μεγάλη σημασία για τους Εβραίους, πολύ πριν από την εποχή του Ιησού.
Εκτός αυτού, υπάρχουν αναφορές στα Ευαγγέλια, όπως είπαμε και στο πρώτο κεφάλαιο, που μαρτυρούν για την ικανότητα του Ιησού να διαβάζει και να γράφει. Υπάρχει, επίσης, εκείνο το εδάφιο στο πρώτο κεφάλαιο του κατά Λουκάν Ευαγγελίου, που λέει ότι ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Ιωάννη του Βαπτιστή, που είχε χάσει προσωρινά τη λαλιά του, έγραψε το όνομα του νεογέννητου γιου του. Η

29
έκπληξη των παρισταμένων δεν ήταν για το ότι μπορούσε να γράψει, αλλά γι' αυτό που έγραψε.
Ακόμη και τα Ελληνικά —η διεθνής γλώσσα της φιλοσοφίας, του εμπορίου και των συναλλαγών, στις ημέρες εκείνες— ήταν πιθανό να διδασκόταν στο σχολείο. Όχι μόνον στην Ιερουσαλήμ, αλλά και στα χωριά της Γαλιλαίας, την Τι-βεριάδα, για παράδειγμα, ή την Σεπφωρίδα (που απείχε τέσσερα μίλια περίπου από τη Ναζαρέτ) υπάρχουν ενδείξεις ότι τα Ελληνικά ήταν η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν στη συναγωγή, αλλά και στο σχολείο — τα σχολεία ήσαν, συχνά, τμήματα της συναγωγής της περιοχής. Μπορεί να φαίνεται πρωτάκουστο, αλλά είναι ασφαλώς πολύ πιθανό, ο Ιησούς ή οι μαθητές Του να μπορούσαν να χειρίζονται άνετα τρεις γλώσσες, από τα μαθητικά τους ακόμη χρόνια. Δηλαδή, να διαβάζουν, να γράφουν, να ακούν και να μιλούν Αραμαϊκά, Εβραϊκά και Ελληνικά. Αργότερα, μπορεί να προστέθηκαν και λίγα Λατινικά σ' αυτόν τον κατάλογο, μια και ήταν η επίσημη γλώσσα της Ρωμαϊκής διοίκησης. Η περίφημη επιγραφή από την Παραθαλάσσια Καισαρεία, στην οποία αναφέρεται ο Πόντιος Πιλάτος, ήταν ασφαλώς στα Λατινικά, ενώ παράλληλα, ο Πιλάτος βεβαιώνει ότι τα Λατινικά ήταν μία από τις τρεις γλώσσες της επιγραφής επάνω στον Σταυρό του Ιησού (Ιωάννης 19/19-20).
0Ι ΠΡΩΤΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ
Τα δύο ζευγάρια αδελφών ανάμεσα στους πρώτους μαθητές — Πέτρος και Ανδρέας, Ιάκωβος και Ιωάννης— ήσαν κάτι παραπάνω από συνηθισμένοι ψαράδες, ήσαν ιχθυέ-μποροι και μεταπράτες. Η θάλασσα της Γαλιλαίας ήταν ο κύριος προμηθευτής ψαριών της περιοχής και βρισκόταν πάνω στο σπουδαιότερο εμπορικό πέρασμα, την Via Maris. Αυτοί οι ψαράδες, λοιπόν, για επαγγελματικούς και μόνον λόγους, θα έπρεπε να έχουν την ικανότητα να διαβάζουν και να γράφουν στοιχειωδώς περισσότερες από μία γλώσσες.
Από την άλλη μεριά, φαίνεται ότι ο Ιωάννης είχε επαφές με τους αρχιερείς στην Ιερουσαλήμ. Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, στο κεφάλαιο 18, μας λέει ότι ήταν γνωστός στους




(θα το συνεχίσω...)
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 20-05-07, 17:59
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

σελ 170
8
Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ
Το μέρος που βρισκόταν η νοικιασμένη κατοικία του Παύλου, μπορεί να μη προσδιοριστεί ποτέ με απόλυτη ακρίβεια. Υπάρχουν, όμως, ελάχιστα ίχνη αυθεντικών σπιτιών του πρώτου αιώνα, στα οποία ζούσαν Χριστιανοί, και, τουλάχιστον τρία απ' αυτά, συνδέονται απευθείας με τον Ίδιο τον Ιησού. Είδαμε ήδη ένα από τα σπίτια αυτά στο Μέρος Β'. Το ανώγειο του Τελευταίου Δείπνου, εκεί που αργότερα έγινε η πρώτη Εβραιοχριστιανική συναγωγή, που μας είναι γνωστή. Ενδιαφέροντα ίχνη Εβραϊκών και κατόπιν Εβραιοχριστιανικών σπιτιών βρέθηκαν σε δύο τόπους, που συνδέονται με προηγούμενες φάσεις της ζωής του Ιησού — στη Ναζαρέτ, την πόλη που μεγάλωσε και στην Καπερναούμ, τη δική Του πόλη (Ματθαίος 9/1).
ΝAΖAΡΕΤ ΚAΙ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ
Στη Ναζαρέτ, οι τουρίστες τρέχουν αμέσως να δουν τη σύγχρονη Εκκλησία του Ευαγγελισμού: Ένα κτίριο τόσο μοντέρνο, μεγάλο και άσχημο, που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως μέσα ή κάτω απ' αυτό είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι το αυθεντικό. Κι όμως, κάτω από την έκταση που καταλαμβάνει το κτίριο αυτό, οι ανασκαφές έφεραν στο φως σπήλαια-αποθήκες και περιοχές με σπίτια, που, τουλάχιστον, μας δείχνουν με τρόπο όμορφο και εντυπωσιακό, πώς θα πρέπει να ήταν η πατρίδα του Ιησού κατά τον πρώτο αιώνα.
Υπάρχει μια σπηλιά που είναι ένας τύπος σπιτιού με πολλές χρήσεις, εκείνου του καιρού. Στο μπροστινό μέρος,


171
στην αριστερή πλευρά, θα πρέπει να είχαν τα ζώα. Μπορεί ακόμη να δει κανείς τα σημάδια απ' τους γάντζους, πάνω στον τοίχο, που χρησίμευαν για να δένονται τα ζώα. Στο πίσω μέρος, στο μέσον μιας κατασκευής, που μοιάζει με σπηλιά, θα πρέπει να ζούσε η οικογένεια — τρεις γενεές μαζί, καμιά φορά. Οι δύο χώροι χωρίζονταν μεταξύ τους μόνον με ένα χαμηλό σκαλί. Στα δεξιά ήταν η κουζίνα με τον φούρνο. Ακόμη φαίνονται στους τοίχους τα υπολείμματα μαύρης καπνιάς. Αυτή η ιδέα μιας κατοικίας με έναν χώρο ενιαίο, που ήταν και στάβλος μαζί, είχε πολλά πλεονεκτήματα, ένα απ' αυτά ήταν η χρησιμοποίηση των ζώων ως πηγή θερμότητας κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Παρόλο που η κεντρική θέρμανση είχε ήδη εφευρεθεί από τους Ρωμαίους, δεν ήταν ασφαλώς για τους κοινούς θνητούς.
Δίπλα, βρέθηκε ένα βαπτιστήριο Εβραίων Χριστιανών των αρχών του δεύτερου αιώνα, καθώς και λείψανα μιας εκκλησίας του τρίτου αιώνα με graffiti —γράψιμο πάνω στον τοίχο— αφιερωμένο στη Μαρία. Ένα άλλο grafitto δείχνει τον Ιωάννη τον Βαπτιστή να κρατάει στο δεξί του χέρι ένα μακρύ ραβδί μ' έναν σταυρό. Παρόμοια ίχνη των πρώτων χρόνων ανακαλύφθηκαν κάτω από την Εκκλησία του Αγίου Ιωσήφ, που είναι δίπλα, και που, σύμφωνα με την παράδοση, βρίσκεται επάνω στο μέρος που μεγάλωσε ο Ιησούς. Ένα βαπτιστήριο των πρώτων Εβραίων Χριστιανών και ένα σπήλαιο που δείχνει ότι είχε κατοικηθεί, είναι όλα όσα βρέθηκαν, και εφόσον η παράδοση είναι πολύ μεταγενέστερη απ' αυτά τα ευρήματα (16ος αιώνας), θα πρέπει ν' αμφιβάλλουμε αν όντως έχουν κάποια σχέση με τον Ιησού, τη Μαρία και τον Ιωσήφ.
Ωστόσο, τα πιο συναρπαστικά ευρήματα υπήρχαν κάτω ακριβώς από το μοναστήρι των Κυριών της Ναζαρέτ, και ευτυχώς γλίτωσαν, μέχρι σήμερα, από τις σφοδρές επιθέσεις του μαζικού τουρισμού. Εδώ βρέθηκε ένα σπίτι, που ανήκει αναμφισβήτητα στον πρώτο αιώνα και το οποίο αργότερα ενσωματώθηκε σ' ένα Βυζαντινό κτίσμα και ακόμη αργότερα σε μία εκκλησία των Σταυροφόρων. Αρχαιολόγοι και ιστορικοί αρχίζουν να σκέφτονται ότι αυτό, μάλλον, — και όχι η έκταση που βρίσκεται κάτω από την Εκκλησία του


172

Αγίου Ιωσήφ— είναι πολύ πιθανό να είναι το σημείο, όπου βρισκόταν το σπίτι του Ιωσήφ, εκεί που μεγάλωσε ο Ιησούς, Και, επίσης, ότι αυτό εννοούσαν οι προσκυνητές του 4ου, του 5ου και του 6ου αιώνα, όταν μιλούσαν για το σημείο όπου βρισκόταν το σπίτι.
Οι τοπικές παραδόσεις των πρώτων χρόνων μπορούν ασφαλώς να είναι τίμιες και αξιόπιστες. Σ' αυτή την περίπτωση, παράδοση και αρχαιολογία μοιάζουν να συγκλίνουν.
Όχι πολύ μακριά από το σπίτι αυτό του πρώτου αιώνα, ανακαλύφθηκε τελευταία ένας τάφος, που το άνοιγμα του σφραγίζεται από μια στρογγυλή πέτρα. Βρέθηκε σε άριστη κατάσταση — η πέτρα μπορούσε ακόμη να κυλήσει στη θέση της. Τόσο ο Ματθαίος όσο και ο Μάρκος μας δίνουν λεπτομερείς περιγραφές του τάφου του Ιησού (δες Ματθαίος 27/60 και 28/2, Μάρκος 15/46 και 16/3-4). Αν συγκρίνουμε αυτόν τον τάφο της Ναζαρέτ με τάφους που ανακαλύφθηκαν στην Ιερουσαλήμ, θα δούμε ότι ο τάφος αυτός πλησιάζει πολύ περισσότερο στον τύπο του τάφου του πρώτου αιώνα — όπως αυτός περιγράφεται στις διηγήσεις της Καινής Διαθήκης, σχετικά με την ταφή και την Ανάσταση του Ιησού.
Αυτά τα αρχαιολογικά ευρήματα, λοιπόν, κάτω από το μοναστήρι των Κυριών έχουν διατηρήσει όχι μόνο τα γενικά χαρακτηριστικά του είδους του σπιτιού, στο οποίο πρέπει να μεγάλωσε ο Ιησούς, αλλά και τον τύπο του τάφου, στον οποίο έμελλε να ταφεί λίγα χρόνια αργότερα, στην Ιερουσαλήμ.
Κατά κάποιον τρόπο, έρχεται στο νου μας η συνήθεια, που υπάρχει σε μερικά μέρη της Ευρώπης, να φυλάγεται στο σπίτι ένα άδειο φέρετρο, φτιαγμένο στα μέτρα του πιο ηλικιωμένου μέλους της οικογένειας. Και θυμόμαστε τις Λατινικές λέξεις, που χρησιμοποίησε ο Λούθηρος για έναν από τους πιο εντυπωσιακούς του ύμνους Media vita in mortem sumus, που μεταφράζεται στο Υμνολόγιο. «Στο μέσον της ζωής μας βρισκόμαστε στον θάνατο».
Όπως είδαμε, οι παραδόσεις που αναφέρονται σε τοποθεσίες, όπου υπάρχουν αυθεντικά αρχαιολογικά ευρήματα,
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 20-05-07, 18:00
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

173
δεν πρέπει να θεωρούνται εντελώς αναξιόπιστες, αλλά — όπως είπαμε — είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε.
Ο λεγόμενος Προσκυνητής της Piacenza, ένας ανώνυμος συγγραφέας που έγραψε γύρω στο 570 μΧ, λέει στους αναγνώστες του ότι είδε τη συναγωγή της Ναζαρέτ και μέσα σ' αυτήν ένα φύλλο, επάνω στο οποίο ο Ιησούς —όταν ήταν παιδί— είχε γράψει τα γράμματα του αλφαβήτου. Αυτή η ιστορία συνοδευόταν από μιαν άλλη ιστορία σχετικά με ένα ξύλινο δοκάρι, επάνω στο οποίο είχαν καθίσει ο Ιησούς και οι σύντροφοί Του στο παιχνίδι, το οποίο επίσης βρισκόταν στη συναγωγή. Οι Χριστιανοί μπορούσαν να το κουνήσουν ή και να το σηκώσουν, οι Εβραίοι όμως δεν μπορούσαν να το κουνήσουν με κανέναν τρόπο. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως μία αρχαία συναγωγή, ίσως όχι ακριβώς εκείνη που γνώριζε ο Ιησούς, το φύλλο όμως και το δοκάρι δεν βρίσκονταν εκεί. Καλά νέα γι' αυτούς, που δεν τους αρέσουν τα λείψανα, αν δεν είναι βέβαιοι για την αυθεντικότητα τους.
Πραγματικά, υπάρχουν τριγύρω πολλά λείψανα αμφίβολης αυθεντικότητας, που σε μερικούς ασκούν ένα είδος γοητείας. Στην Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού της Ιερουσαλήμ, στη Ρώμη, που είναι χτισμένη στο σημείο που βρίσκεται το Παλάτι της Πόλης, το Sessorian, εκεί που η Ελένη, η μητέρα του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου είχε την κατοικία της, σ' ένα παρεκκλήσι που ανοικοδομήθηκε, όταν ο Μουσ-σολίνι βρισκόταν στην εξουσία (η αρχιτεκτονική του μιλάει ξεκάθαρα γι' αυτό), μια ματωμένη συλλογή εκτίθεται στα μάτια του εύπιστου κοινού. Σαν διακοσμητικό στοιχείο, που σκοπός του είναι να προδιαθέσει γι' αυτό που ακολουθεί, υπάρχει απέναντι από την είσοδο, το οριζόντιο δο-κάρι από τον σταυρό του καλού ληστή (δες Λουκάς 23/40-43). Ο άνθρωπος αυτός ονομαζόταν Dismas — έτσι τουλάχιστον λέει η επιγραφή, αν δεχτούμε τις φιοριτούρες ενός μεταγενέστερου μύθου και τις ωραιοποιήσεις στις σοβαρές αφηγήσεις των Ευαγγελίων.
Πιο πάνω, αφού ανέβουμε μία ή δύο σκάλες, υπάρχει μία συλλογή, που περιλαμβάνει: Αγκάθια από το στεφάνι του Ιησού (Μάρκος 15/17), ένα τμήμα της επιγραφής, που είχε τοποθετηθεί στον σταυρό και ήταν γραμμένη στα


174
Εβραϊκά, τα Ελληνικά και τα Λατινικά (Ιωάννης 19/19-20), ένα από τα καρφιά της σταύρωσης και ένα κομμάτι ξύλο από τον Σταυρό. Υπάρχει και κάτι ακόμη, εξαιρετικά μακάβριο: Το δάχτυλο με το οποίο ο Θωμάς άγγιξε πληγές του Ιησού (Ιωάννης 20/27-28). Μόνον σ' ένα απ' αυτά τα αντικείμενα έχει γίνει πρόσφατα μία ανάλυση, που δίνει κάποιες ενδείξεις γνησιότητας — στην επιγραφή του Σταυρού (ή titulus ). Φαίνεται παράδοξο, αλλά η επιγραφή αυτή μπορεί να είναι λιγότερο παραποιημένη απ' όσο γενικά πιστεύεται.
Τι να πούμε όμως για τον άρραφο χιτώνα του Ιησού, για τον οποίο οι στρατιώτες έβαλαν κλήρο; (Ιωάννης 19/23-24). Στο κάτω-κάτω, χάρη στον μεγαλειώδη Χολυγουντιανό κολοσσό με τίτλο ο Χιτών, που προκάλεσε το δέος των θεατών, έχει γίνει πασίγνωστος. Παίζει ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, και είναι σχεδόν αδύνατον να μη δει κανείς αυτό το έργο, στις αμέτρητες επαναλήψεις του στην ΤV, κατά τη διάρκεια των Χριστιανικών Εορτών.
Για κακή τύχη των επιστατών του Τιμίου Σταυρού της Ιερουσαλήμ, ο χιτώνας αυτός φυλάσσεται κάπου αλλού. Βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό της πόλης ΤRIER, στη Γερμανία.
Υπάρχει ένα ασεβές ανέκδοτο, σχετικά με τον χιτώνα αυτόν: Ένας ιερωμένος που είχε πάει να επισκεφθεί τον Ναό στην ΤRIER, λέει σ' έναν συνάδελφο του ότι ο χιτώνας μπορεί και να μη είναι αυθεντικός, γιατί η σφραγίδα του κατασκευαστή γράφει ΜADE IN ΗONG ΚONG. Μερικά χρόνια αργότερα, αυτοί οι δύο συναντιώνται ξανά και ο ιερωμένος της ΤRIER διακηρύττει θριαμβευτικά : Πρέπει να είναι αυθεντικός, τελικά. Βρήκα στην τσέπη του μία πρόσκληση για τον γάμο της Κανά.
Ωστόσο, η Ρώμη έχει ακόμη τα πρωτεία στον κατάλογο των λειψάνων, που προβάλλονται σαν λείψανα που συνδέονται με τον Ιησού. Εκεί βρίσκεται και η σκάλα που, όπως λέγεται, ανέβηκε ο Ιησούς για να φτάσει στο Πραιτώριο του Ποντίου Πιλάτου, η ονομαζόμενη Scala Santa. Η Ελένη την ανακάλυψε στην Ιερουσαλήμ. Τι άθλος, αλήθεια, όταν οι αρχαιολόγοι, μόλις πριν λίγο καιρό κατάφεραν να προσδιορίσουν το σημείο που πρέπει να βρισκόταν το Πραιτώριο του Πιλάτου, που δεν ήταν το Φρούριο ΑΝΤΩΝΙΑ ούτε το


175
Φρούριο του Ηρώδη, όπως πιστευόταν, αλλά το Ανάκτορο των Ασμοναίων, κοντά στον Ναό. Μπορεί κανείς να δει, στο Μουσείο του Wohl, μερικά δωμάτια, που ανακαλύφθηκαν στις ανασκαφές και ήσαν χτισμένα πάνω από το ανάκτορο, γι' αυτόν τον σκοπό.
Είναι εύκολο, όμως, να παραποιήσει κανείς όλα αυτά. Για παράδειγμα, έχει λεχθεί συχνά ότι από τα λείψανα του Σταυρού, που διατηρούνται και προσκυνούνται σ' όλο τον κόσμο, θα μπορούσε να σχηματιστεί ένα ολόκληρο δάσος. Πάντως, ο Γάλλος συγγραφέας Εrnest Hello υπολόγισε, το 1858, ότι ακόμη και το διπλάσιο των τμημάτων του Σταυρού, που υπάρχουν στον κόσμο, θα μπορούσε να καλύψει μόνο το ένα δέκατο ενός Ρωμαϊκού σταυρού.
Πολύ συχνά, στο θέμα των λειψάνων προκαλείται σύγχυση, εξαιτίας διαφόρων μύθων και κατασκευασμάτων της φαντασίας. Πάντοτε, όμως, υπήρχε η πίστη στην αξία αντικειμένων που σχετίζονταν με διάφορους ήρωες, ακόμη και στα χρόνια της Καινής Διαθήκης: «Και όπου έμπαινε, στις κωμοπόλεις ή τις πόλεις ή τα χωράφια, έβαζαν όσους ασθενούσαν στις αγορές, και τον παρακαλούσαν να αγγίξουν έστω και το κράσπεδο του ιματίου του και όσοι το άγγιζαν, θεραπεύονταν» (Μάρκος 6/56). Η, πάλι, στις Πράξεις (19/12 — 17), όπου διαβάζουμε για τον Παύλο: «Ώστε κι επάνω στους ασθενείς φέρνονταν από το σώμα του μαντήλια ή περιζώματα και έφευγαν απ' αυτούς οι ασθένειες και τα πονηρά πνεύματα έβγαιναν απ' αυτούς».
Μεγάλη ζημιά έγινε τόσο από τους εμπόρους λειψάνων όσο και απ' τη χαζομάρα αυτών που λατρεύουν αυτά τα λείψανα. Χρειάζεται, λοιπόν, σκεπτικισμός όταν ακούγεται κάτι σχετικό. Τις περισσότερες φορές μπορεί να διαπιστωθεί ότι τα φερόμενα ως λείψανα δεν είναι αυθεντικά, χρειάζεται, όμως, πάντα μια σοβαρή επιστημονική και ιστορική ανάλυση. Το 1988, μια εξέταση της Σινδόνης του Τουρίνου —η οποία, σύμφωνα με μια μεσαιωνική παράδοση, διατηρεί τα φυσικά χαρακτηριστικά του σώματος του Ιησού, όταν βρισκόταν στον Τάφο (δες Ιωάννης 20/6-7) — έδειξε, ή έτσι φάνηκε, ότι η «σινδόνη» αυτή ήταν ένα μεσαιωνικό κατασκεύασμα, που είχε γίνει κάπου ανάμεσα στο 1260 και το 1390.
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 20-05-07, 18:04
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

176
Έχει αποδειχθεί, όμως, από τους μελετητές —Χριστιανούς αλλά και αγνωστικιστές— ότι αυτά τα τεστ δίνουν συχνά λανθασμένα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, τα τμήματα της σινδόνης που δόθηκαν για να εξεταστούν, είχαν παρθεί από ένα μέρος της που είχε υποστεί σοβαρές ζημίες από φωτιά και νερό, κατά τον Μεσαίωνα, και είχε υποστεί τη μεταχείριση των ανθρώπων εκείνης της εποχής, που είχαν προσπαθήσει να τη σώσουν, να την προστατεύσουν και να την επισκευάσουν. Όπως ξέρουμε, τέτοιες εξωτερικές επιδράσεις αλλοιώνουν τα βασικά δεδομένα. Με άλλα λόγια, η χρονική τοποθέτηση της σινδόνης στον Μεσαίωνα, με το τεστ του άνθρακα-14, ήταν ένα βιαστικό συμπέρασμα. Κάποτε θα πρέπει να επαναληφθούν τα τεστ, κάτω από αυστηρή και ουδέτερη επιτήρηση.
Μετά την πυρκαϊά στον Καθεδρικό Ναό του Τουρίνου, την άνοιξη του 1997, όταν η σινδόνη σώθηκε, σχεδόν την τελευταία στιγμή, η τάση που επεκράτησε ήταν να μη την πειράξουν για ένα διάστημα. Αυτό τελικά δεν τηρήθηκε, αν συμπεράνουμε από μια μελέτη που παρουσίασαν τον Απρίλη του 1997, δηλαδή τότε ακριβώς που έγινε η πυρκαϊά, δύο μελετητές, ένας Ισραηλινός και ένας Αμερικανός. Πρόκειται για τον Καθηγητή Aninoam Danin, βιολόγο στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, και τον Καθηγητή Αlan Whang-er, γιατρό του Πανεπιστημίου του Duke στις ΗΠΑ.
Οι δύο αυτοί μελετητές χρησιμοποίησαν ένα μικροσκόπιο ακριβείας, με υπεριώδεις ακτίνες, για ν' αναλύσουν ξανά τα φυτικά και τα άλλα αποτυπώματα της σινδόνης και δήλωσαν ότι είναι βέβαιοι ότι η σινδόνη έχει κατασκευαστεί στην Παλαιστίνη του πρώτου αιώνα, καταρρίπτοντας έτσι τα συμπεράσματα των ερευνών άλλων μελετητών, που είχαν γίνει σε προηγούμενα χρόνια. Ανακάλυψαν, επίσης, τα ίχνη ενός σφυριού, ενός καρφιού και ενός σπόγγου. Μυστήριο ή όχι, η διαμάχη πάντως συνεχίζεται αδιάπτωτα.
Ανεξάρτητα με το τι σκέφτεται κανείς για τη Σινδόνη του Τουρίνου, το βέβαιο είναι ότι, ούτε η άχρηστη χρονολόγηση με το τεστ του άνθρακα-14, ούτε η τελευταία ανάλυση βοήθησαν αυτούς που από την αρχή κρατούν επιφυλακτική στάση, επειδή δεν υπάρχει ευρύτητα αντίληψης και δεν είναι


177
απόλυτα καθαρή η μεθοδολογία που έχει χρησιμοποιηθεί.
Τα αποτελέσματα των ανασκαφών της Ναζαρέτ, μερικά από τα οποία δεν έχουν ακόμη δοθεί στη δημοσιότητα, είναι λιγότερο γνωστά απ' αυτά της Καπερναούμ, που υπήρξε ο τόπος τόσων σκηνικών, σύμφωνα με τα Ευαγγέλια. Ο Πέτρος είχε εκεί ένα σπίτι. Είναι βέβαιο ότι στην Καπερναούμ πατάμε πράγματι σε πολύ στέρεο έδαφος. Ήδη, από το 1916, είχε ανακαλυφθεί ένα οκτάγωνο κτίσμα, στα νότια της αρχαίας συναγωγής. Η αρχαιολογική ανάλυση έδειξε ότι πρόκειται για μία εκκλησία του 5ου αιώνα η οποία είχε χτιστεί επάνω σε αρχαιότερα κτίσματα, που ανάγονται στο πρώτο μισό του πρώτου αιώνα.
Γρήγορα επιβεβαιώθηκε ότι το παλαιότερο κτίσμα ήταν ένα σπίτι του πρώτου αιώνα και ότι αργότερα είχαν χτιστεί πάνω απ' αυτό μνημεία και εκκλησίες. Αγκίστρια για ψάρεμα, λυχνίες (δες Πράξεις 20/8), graffiti με τα ονόματα του Ιησού και του Πέτρου, καθώς και άλλα Χριστιανικά στοιχεία, βρέθηκαν στο σπίτι αυτό. Μόνον ένα σπίτι, στην Καπερναούμ, μπορούσε να συγκεντρώνει το διαρκές ενδιαφέρον και τον σεβασμό από τον πρώτο αιώνα και μετά — και αυτό ήταν το σπίτι στο οποίο είχε μείνει ο Ιησούς, το σπίτι του Πέτρου.

Διάφοροι προσκυνητές του 4ου, του 5ου και του 6ου αιώνα, αναφέρονται σ' αυτό. Η αρχαιότερη διήγηση που έχει φτάσει ως εμάς είναι η διήγηση μιας προσκυνήτριας από την Ισπανία, με το όνομα Αιθέρια, που το ονομάζει —ήδη γύρω στο 390 μΧ— σπίτι-εκκλησία, δηλαδή σπίτι που μετατράπηκε σε εκκλησία, διατηρώντας τους εξωτερικούς του τοίχους.
Ο Ιησούς είχε μετακομίσει στην Καπερναούμ, πριν ακόμη καλέσει τους πρώτους μαθητές Του (Ματθαίος 4/13-22). Η πόλη αυτή έγινε τότε η πατρίδα Του: «Και μπαίνοντας στο πλοίο διαπέρασε η λίμνη, και ήρθε στη δική του πόλη», λέει ο Ματθαίος στο 9/1. Όμως, η Καπερναούμ, όπως και η Ναζαρέτ, δεν θέλησε να μετανοήσει και ο Ιησούς αργότερα την καταδίκασε: «Κι εσύ, Καπερναούμ, που υψώθηκες μέχρι τον ουρανό, θα σε κατεβάσουν μέχρι τον άδη, επειδή, αν τα θαύματα που έγιναν ανάμεσα σου γίνονταν στα Σό-



Θα το συνεχίσω κι άλλο όταν έχω χρόνο, ο real scientist μπορεί να μου δώσει
10 σελίδες που νομίζει ότι είναι οι καλύτερες και δείνου στοιχεία τεκμηριωμένα
για την ιστορικότητα του Ιησού, υπόσχομαι να τις σκανάρω . . .

Όλα αυτά για να μην προσβάλουν την νοημούνη μας

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΔΡΑΜΑ ,
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 24-05-07, 12:11
Το avatar του χρήστη Real Scientist
Real Scientist Ο χρήστης Real Scientist δεν είναι συνδεδεμένος
Member
 
Εγγραφή: 11-01-2007
Μηνύματα: 69
Προεπιλογή

Αγαπητά μέλη του φόρουμ που παρακολουθείτε το συγκεκριμένο τόπικ, σκανάρισα και εγώ από το βιβλίο όχι συγκεκριμένες σελίδες, αλλά το βιογραφικό του συγγραφέα και την εισαγωγή που κάνει ο ίδιος στο βιβλίο του. Αυτά βοηθούν κάθε απροκατάληπτο άτομο να καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Ο συγγραφέας είναι αναγνωρισμένος επιστήμονας στο χώρο της παπυρολογίας και το βιβλίο του πολύ αξιόλογο (κυκλοφορεί σε αρκετές γλώσσες, ακόμα και στα Ελληνικά!). Όμως είναι πολύ λογικό να εξοργίζει τους αρνητές της ιστορικότητας του Ιησού, επειδή καταρρίπτει τις ανεδαφικές και ατεκμηρίωτες απόψεις τους. Το βιβλίο ακολουθεί μια συγκεκριμένη μεθοδολογία έρευνας, μοιάζει με ένα ψηφιδωτό που μαζεύει εκατοντάδες (ή και χιλιάδες) ιστορικές, αρχαιολογικές και άλλες ψηφίδες (π.χ. θρησκευτικές παραδόσεις) για να καταλήξει στο σχηματισμό του ιστορικού προσώπου του Ιησού.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Dr Carsten Peter Thiede είναι σήμερα διεθνώς αναγνωρισμένος παπυρολόγος, με εργασίες που έχουν ταράξει τα νερά γύρω από τους παπύρους και τους κώδικες της Καινής Διαθήκης. Είναι διευθυντής του Ινστιτούτου της Βασικής Επιστημολογικής Έρευνας στο Ρaderborn της Γερμανίας, έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών.


ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ
Αυτό το βιβλίο μοιάζει με αστυνομική ιστορία. Γιατί, πότε, πώς και πού άρχισαν οι πρώτοι Χριστιανοί να καταγράφουν την ιστορία του Ιησού, τα έργα και τους οπαδούς Του;
Ποιες είναι και πού βρίσκονται οι πρώτες γραπτές πηγές, που δίνουν στοιχεία για τη ζωή του Ιησού; Ποιος ερμήνευσε και ποιος διέδωσε τα κείμενα; Πώς χρησιμοποιήθηκαν; Η ύπαρξη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας συνετέλεσε ώστε να έχουν διεθνή απήχηση τα «ενοριακά» πρωτόλεια της Χριστιανικής λογοτεχνίας; Η Ιερουσαλήμ, η Καπερναούμ, η Γαλιλαία, η Ρώμη, σταθμοί τουριστών και προσκυνητών, μαγνήτες για αρχαιολόγους και ιστορικούς, τι ρόλο έπαιξαν οι τόποι αυτοί τον πρώτο αιώνα μΧ; Αραγε, μήπως όσα γνωρίζουμε για τον Ιησού δεν είναι παρά μύθος που γέννησε η φαντασία κατοπινών μυθοπλαστών και μηχανορράφων; Η, μήπως, υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις από τις οποίες αντλούμε τη βεβαιότητα, όταν μιλάμε για τη ζωή του Ιησού;
Αυτή η έρευνα χρησιμοποιεί τα κλασικά μέσα: Την αρχαιολογία, την ιστορία, τη φιλολογική κριτική. Χρησιμοποιεί όμως και κάποια άλλα μέσα, που μοιάζουν πιο περίπλοκα και λιγότερο ελκυστικά, όπως: Την παλαιογραφία (μελέτη αρχαίων συγγραμμάτων), την παπυρολογία (μελέτη αρχαίων χειρογράφων) και άλλα, ψάχνοντας για τυχόν κρυμμένες αποδείξεις. Με άλλα λόγια, όλα αυτά τα εργαλεία, που χρησιμοποίησα εγώ προσωπικά, όταν, για πολλά χρόνια, εργάστηκα ερευνώντας και γράφοντας.
Αυτά με οδήγησαν σε τόπους πολύ μακρινούς, στο Ισραήλ, στην Ελλάδα και στην Ιταλία, όπως και σε κάποιες συλλογές χειρογράφων στο Μουσείο ,Ιοhn Rockfeller της Ιερουσαλήμ ή στη Bibliotheca Bodmeriana του Cologny κοντά στη Γενεύη, στα αρχεία της Βρετανικής Βιβλιοθήκης του Λονδίνου ή στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού, στη Ρώμη. Τα άρθρα και τα βιβλία που δημοσιεύθηκαν μέχρι σήμερα ως αποτέλεσμα αυτών των ερευνών, σχολιάστηκαν από άλλους μελετητές και τούτο το βιβλίο έχει κερδίσει πολλά από τις διεθνείς συζητήσεις. Εύχομαι και ελπίζω να συνεχιστούν αυτές οι συζητήσεις. Πάει πια ο καιρός, που ένας μελετητής μπορούσε να «περιπλανιέται μονάχος».
Το βιβλίο αυτό αντλεί υλικό από παλιά και νεότερα στοιχεία, ενώ είναι πολύ πιθανόν να υπάρχουν και άλλα στοιχεία, που περιμένουν κάποια μέρα να έρθουν στο φως σε κάποια από τις πολλές ανασκαφές που γίνονται σ' όλη την επικράτεια της αρχαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Γράφτηκε δε με την επίγνωση, ότι άλλοι μελετητές ίσως να προτιμούσαν διαφορετικές μεθόδους γι' αυτό που ονομάζεται καμιά φορά «υψηλή κριτική», απ' αυτές που εφαρμόστηκαν σ' αυτό το βιβλίο.
Όταν ο θησαυρός του «Sevsο» έγινε το θέμα της ημέρας στο Sotheby’s, τον Φεβρουάριο του 1990, κανείς δεν φάνηκε να μπορεί να απαντήσει στα τόσα ερωτήματα: Από πού προερχόταν; Ποια ήταν η ακριβής χρονολογία του; Ήταν άραγε αυθεντικός; Με βάση κάποιες συμπερασματικές ενδείξεις θα μπορούσε κανείς να τον τοποθετήσει χρονικά στο τέλος του τέταρτου αιώνα (όπως φαίνεται και από το στυλ του), ν' αναζητήσει τα ίχνη του στην Παννονία — στη σημερινή Ουγγαρία και τη Γιουγκοσλαβία (μια και η λίμνη Βalaton αναφέρεται σε μία από τις πλάκες) και να τον αποδώσει σε κάποιον Χριστιανό, δεδομένου ότι, στην κυρίως πλάκα που αφιερώνεται στο «Sevsο», διακρίνονται τα ψηφία Χ και Ρ του Χριστού. Να ήταν κάποιος πλούσιος Χριστιανός του 4ου αιώνα; Γιατί όχι; Πολλά όμως ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.
Αυτές οι αναπάντητες ερωτήσεις είναι που φέρνουν σε δύσκολη θέση, αλλά προσφέρουν και διαρκή πρόκληση σε όλους εκείνους που προσπαθούν να διερευνήσουν το θέμα μας. Βέβαια, η ιστορία του Ιησού είναι ένα ζήτημα με ιδιαίτερες αξιώσεις. Στο κάτω-κάτω πραγματεύεται τη διδασκαλία του Ανθρώπου που είπε ότι Εκείνος είναι η Αλήθεια.
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 25-05-07, 08:10
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

///Αυτό το βιβλίο μοιάζει με αστυνομική ιστορία.///

Δεν μοιάζει, είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που απευθύνεται σε πιστούς και
είναι περιτυλιγμένο με κάποιες αρχαιολογικού περιεχομένου γενικές πληροφορίες.

///Πολλά όμως ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα. Αυτές οι αναπάντητες ερωτήσεις είναι που φέρνουν σε δύσκολη θέση, αλλά προσφέρουν και διαρκή πρόκληση σε όλους εκείνους που προσπαθούν να διερευνήσουν το θέμα μας.///

Παραμένουν αναπάντητα ΚΥΡΙΩΣ ΟΛΑ τα ερωτήματα που θέσαμε στο τοπίκιο
με την ιστορικότητα του Ιησού, αλλά για να το αντιληφθείς πρέπει να πλερώσεις
τα 12 ευρώπουλα για να πάρεις το βιβλίο.
Είναι σαν κάτι εφημερίδες που σου λένε θα σου αποκαλύψουν το τάδε σκάνδαλο
και άμα διαβάσεις μέσα σου λένε ότι θα στα γράψουν στο επόμενο φύλλο.

///για να καταλήξει στο σχηματισμό του ιστορικού προσώπου του Ιησού. ///
Καταλήγει σε απλές εικασίες και πιθανολογίες , αν θες υπέδειξέ μου τις σελίδες
που λες ότι φτάνει στο συμπέρασμα να τις σκανάρω να δει ο κόσμος την σημερινή
γελοιότητα της θρησκευτικής και παραθρησκευτικής προπαγάνδας και τα παπαγαλάκια
που συνεχίζουν να επιμένουν και να λωλαίνουν τους ανυποψίαστους συμπολίτες μας.

Αν ήταν έτσι Real Scientist τα επιστημονικά πονήματα. . . φέξε μου και γλίστρησα που λένε.
Μάλλον δεν έχεις εκτεθεί ποτέ σου σε πραγματική επιστήμη αλλά μόνο σε ψευδοεπιστήμες ,
για αυτό και τα συγχέεις.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Litsa : 25-05-07 στις 08:12
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 30-06-16, 18:27
Το avatar του χρήστη Litsa
Litsa Ο χρήστης Litsa δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 25-01-2006
Περιοχή: ολούθε
Μηνύματα: 2.315
Προεπιλογή

Άλλο ένα θέμα που έληξε άδοξα.
Πριν 9 χρόνια, πως περναν τα χρόνια ωρε μανα'μ

Με είχε σκάσει αυτός ο Real Scientist τότες πως αυτό το πολύ σπουδαίο βιβλίο
δίνει όλες τις απαντήσεις περί ιστορικότητας.

Μερικές φορές νομίζω πως όλα είναι ένα κόλπο για να κονομήσουν κανα κεράκι ή να ξεπουλήσουν κάνα βιβλιαράκι.

Πάλι καλά που δεν το σκαναρισα και όλο
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα

Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
Δεν μπορείτε να προσθέσετε νέα threads
Δε μπορείτε να απαντήσετε
Δεν μπορείτε να προσθέσετε συνημμένα
Δεν μπορείτε
BB code είναι σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι εκτός λειτουργίας



Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 13:21.


Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.