#211
|
||||
|
||||
Παράθεση:
Επίσης δεν νομίζω πως θα ζήλευα τέτοια...αθανασία, γιατί οι βρικόλακες δεν θεωρούνται αθάνατοι αλλά απέθαντοι (νεκροζόντανα πλάσματα) Επίσης, αδυναμία του θανατά στο φως, αλλεργία στο ασήμι και το σκόρδο, αιώνια δίψα, μούχλα και νεκροκρέβατο μάλλον αιώνια καταδίκη θα το έλεγα παρά αιώνια ζωή. Τέλος όταν ξέρεις πως κάποια στιγμή θα πεθάνεις ζεις την ζωή σου πιο έντονα απ ότι αν δεν πεθάνεις ποτέ. Εξ άλλου για όσους προσδοκούν αιώνια μετά θάνατον ζωή δεν θα ζηλέψουν τίποτα από την αιωνιότητα στο σκοτάδι. Αλλά ούτε και σ αυτούς που θεωρούν πως μετά θάνατον δεν υπάρχει τίποτα μιας και τότε θα παύουν να υπάρχουν.
__________________
Δεν είναι δύσκολο σαν γελάς, εύκολα να κλάψεις... δύσκολο είναι σαν κλαις εύκολα να γελάσεις... |
#212
|
||||
|
||||
Δεν είπαμε ποτέ πως εμείς οι άνθρωποι ΔΕΝ είμαστε αιμοβόρα πλάσματα: κυνόδοντες σαν των λύκων/λιονταριών μπορεί να μην έχουμε,αλλά το κρεατάκι (και σπανιώς...ωμό -με το αχνόβραστο αιματάκι πάνω, όπως οι Γάλλοι καλή η ώρα!)μας το θέλουμε!!! Βρυκόλακες των σουβλατζίδικων/οβεληστήριων ίσως...
Και είμαστε βρυκόλακες ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΠΕΔΟ της καθημερινοτητάς μας: -Κοινωνικά ("πίνουμε το αίμα" του/της σύζυγου -παιδιού-κτλ.) -Επαγγελματικά ("πίνουμε το αίμα" του υφιστάμενου-κ.τ.λ.) -Οικονομικά ("πίνουμε το αίμα" των μ@@@α φορολογουμενων!) ...και πάει λέγοντας! και, ΝΑΙ: Η Ελλάδα είναι η αληθινή πατρίδα των Βρυκολάκων. |
#213
|
|||
|
|||
Παράθεση:
Με αποτελεσμα να λειπει καποιο γονιδιο... Αυτα απο εμενα
__________________
You have a special power but you must awake it... |
#214
|
|||
|
|||
Φιλοι μου καλησπερα σας.
Η αναφορα του φιλου Μιχαλη που την μνημονευσε ο φιλος Ainimed περι νοσου μου ηλθε στο μιαλο μια αλλη ονομασια των Βρυκολακων το ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ που ειναι ΝΟΣΟ ΦΕΡΩΝ... Ευχαριστω. |
#215
|
|||
|
|||
Βαμπιρ στν Ιταλια
Στις 18/5 το 1991 έγινε αναφορά για την παρουσία βαμπίρ στην χωριό του Πρίντεζι στην Ιταλία. Την χρονική περίοδο που έγινε η αναφορά και στο διάστημα των πέντε ημερών που ακολούθησαν, τρεις φόνοι σημάδεψαν την περιοχή. Οι κάτοικοι ανέφεραν πως αναβιώνουν μια παλιά ιστορία ενός βαμπίρ. Ο τύπος και τα μέσα ενημέρωσης έδωσαν μεγάλη βαρύτητα στο θέμα αυτό λέγοντας πως επρόκειτο για σχιζοφρενή, σε έγκλημα σεξουαλικής υστερίας ή ίσως και πάθους. Ο θύτης δεν συνελήφθη ποτέ. Παράλληλα και τα τρία θύματα του δράστη έφεραν πληγές στο σώμα τέτοιες, που η ιατροδικαστική εξέταση αδυνατούσε να δικαιολογήσει. Τα σημάδια προερχόταν από μικρό αιχμηρό αντικείμενο, ακριβώς σε σημεία που από κάτω υπήρχαν αρτηρίες.
Οπιος γνωριζει κατι σχετικα με το θεμα ας μας διαφωτισει και μας!!!
__________________
Οσοι κάνουν πως τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν έμας που τα ξέρουμε |
#216
|
|||
|
|||
Για την ιστορία δεν γνωρίζω κάτι. Αλλά μπορεί να είναι και ψέματα, για οικονομικούς κυρίως λόγους, ή ακόμα και ένας πολύ "τραβηγμένος" μύθος...
Σχετικά με το μονοπάτι του Βαμπιρισμού, υπάρχουν πολλές εκδοχές, ο καθένας ακολουθεί τη δική του ανάλογα με τις εμπειρίες του. Πάντως σημασία έχει να τονίσουμε πως άλλο τα βαμπίρ, άλλο οι βρικόλακες και άλλο οι θρύλοι και οι παραδόσεις... Το βαμπιρικό σύστημα έχει παρεξηγηθεί πολλάκις και υπάρχουν τεράστιες διαφωνίες μεταξύ των ακολούθων του... Ψυχικά βαμπίρ, αιμοβόρα βαμπίρ κτλ...
__________________
GOD IS DEAD! GOD IS DEAD! GOD IS DEAD! For his mercy for man... |
#217
|
|||
|
|||
Φίλοι μου καλησπερα σας,
Κάτι που είδα στο σιτε kafeneio-gr.blogspot.com σχετικο με το παρον θέμα και σας το αναφέρω..... Με «θαυματουργά» βότανα στη ζώνη τους κυκλοφορούν από χθες οι κάτοικοι ενός χωριού στη Νότια Σερβία οι οποίοι υποστηρίζουν ότι τους καταδιώκει ένας... βρικόλακας. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας του Βελιγραδίου «Ρress» εδώ... και μία εβδομάδα οι κάτοικοι του χωριού Γκόρνιρ Στόπανιε δεν μπορούν να κλείσουν μάτι γιατί, όπως υποστηρίζουν, ένας βρικόλακας έχει αναστατώσει το χωριό. Στο ρεπορτάζ της η εφημερίδα καταγράφει την αγωνία των κατοίκων που υποστηρίζουν ότι «μόλις πέσει το σκοτάδι, κλειδωνόμαστε όλοι στα σπίτια μας γιατί αρχίζουν να χτυπούν οι πόρτες, τα παράθυρα, να σπάνε γυαλιά, να κατρακυλούν οι κάδοι των σκουπιδιών και να αιωρούνται αντικείμενα». Οπως υποστηρίζουν αρκετοί κάτοικοι «εμφανίζεται μια μαύρη σκιά» η οποία, σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, «από τη μία στιγμή στην άλλη πηδάει πάνω στις σκεπές των σπιτιών», ενώ άλλοι ανέφεραν ότι δέχτηκαν «επίθεση με πέτρες από τη σκιά». Παρά το γεγονός ότι η νεολαία του χωριού οργανώθηκε σε ομάδες που περιπολούν τη νύχτα στους δρόμους και... παραμονεύουν την εμφάνιση του «βρικόλακα». Καθότι σε απόγνωση, οι κάτοικοι ζήτησαν βοήθεια από τον ιερέα ο οποίος, συνοδευόμενος από τον συνάδελφό του στο διπλανό χωριό, αγίασαν τον τόπο, ωστόσο και αυτό αποδείχθηκε μάταιο μια και ο «βρικόλακας» συνέχισε να επισκέπτεται το Γκόρνιρ Στόπανιε. Ετσι, ως τελευταία διέξοδο, αναζητήθηκε η σοφία των ηλικιωμένων, οι οποίοι θυμήθηκαν ιστορίες των παππούδων τους που ανέφεραν την ύπαρξη ενός βοτάνου που απωθεί τους «βρικόλακες» και τους εμποδίζει να μετοικήσουν στο σώμα των ζωντανών. kafeneio-gr.blogspot.com Ευχαριστώ. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη AVATARGR : 19-09-09 στις 15:07 |
#218
|
|||
|
|||
Η ιστορία με την νότια Σερβία μου ξύπνησε μνήμες που είχα σφραγίσει στο χρονοντούλαπο.
Φυσικά ιστορίες για σκιές και σκοτεινούς άντρες έχουμε ακούσει πολλές. Αυτό που με ταξίδεψε στο παρελθόν ήταν μόνο ένα στοιχείο. Ήμουν 15 ετών. Καλοκαίρι είχα πάει σε καποιούς συγγενείς στην Καλαμάτα. Ένα βράδυ λοιπόν κι αφού είχαν βγεί για φαγητό οι "μεγάλοι", τα ξαδέρφια μου κι εγώ είχαμε κάτσει σπίτι στην αυλή και ακούγαμε μουσική μιλώντας για ότι μπορούν να μιλάνε άτομα 12-15 ετών. Κάποια στιγμή το κασετόφωνο έκανε κάποιους θορύβους. Ήταν κάτι σαν όπως μασούσε ένα κασετόφωνο μια κασσέτα και συγχρόνως σαν παράσιτα όπως το ραδιόφωνο όταν πέφτεις σε κενά. Μάλιστα ακούστηκαν κάποια σχόλια περί του συγκροτήματος και του τραγουδιστή που έκαναν την παρέα να ξεκαρδιστεί στα γέλια. Ίσα που πρόλαβα με τον ξάδερφο μου να βγάλουμε την κασσέτα για να δούμε τι πρόβλημα είχε και να παρατηρήσουμε πως όλα ήταν φυσιολογικά. Την αμέσως επόμενη στιγμή ακούστηκαν δυνατά χτυπήματα στην σιδερένια πόρτα της αυλής. Πολλές φορές είχαμε ακούσει εκείνη την πόρτα να χτυπάει. Αυτή την φορά όμως νιώσαμε πανικό. Αμέσως όλη παρέα (7 άτομα) τινάχτηκε απο τις καρέκλας και τα σκαλοπάτια και ενστικτωδώς θυμάμαι πως κινηθήκαμε όλοι πρός το σπίτι. Τελευταίοι μπήκαμε οι 2 μεγαλύτεροι και θυμάμαι πως είπα στον ξάδερφο μου μήπως είχε συμβεί κάτι σε κάποιον. Για αυτό τον λόγο και μόνο δεν κλείσαμε την κεντρική πόρτα (κλασσική τζαμένια με διακοσμητικά σίδερα απο την έξω πλευρά). Περιμέναμε να δούμε ποιός θα ανοίξει και ύστερα απο 1-2 λεπτά αναμονής, αφού δεν συνέβαινε κάτι, ξεθαρέψαμε και νομίζαμε οτι γύρισαν οι δικοί μας και μας έκαναν πλάκα. Εκείνο τον ήχο δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Σαν τον φελό που σκάει στην σαμπάνια μόνο λίγο πιο μεταλλικός και τραχύς. Τα σκυλιά στην γειτονιά είχαν τρελαθεί να γαβγίζουν και κάποια, φάνηκαν σαν να λακτίζουν. Η πόρτα στο βάθος είχε ανοίξει με μιας ενώ ήταν κλειδωμένη. Στάθηκα μπροστά στην πόρτα σαν βλάκας κοιτώντας την σκοτεινή φιγούρα στο βάθος της αυλής. Δεν μπορούσα να δώ χαρακτηριστικά, αρνητικό του σημείου ήταν πως τα φώτα του δρόμου ήταν έντονα πίσω απο την φιγούρα. Ένιωσα σαν ένα κύμα πανικού και αναγούλας όταν συνηδητοποίησα πως η φιγούρα φορούσε κάτι σαν στολή. Όπως την παρατηρήσαμε όλοι στο περίγραμμα ήταν σαν να είχε ντυθεί κάποιος ενήλικας Ζορό. Κάποιος ψηλός, αδύνατος, ντυμένος στα μαύρα με μπέρτα και καπέλο. Τον είδαμε να πλησιάζει χωρίς όμως να ακούμε δυνατά ή βιαστικά βήματα. Ο ξάδερφος πρόλαβε και τράβηξε μια στην πόρτα με δύναμη και έκλεισε ραγίζοντας το τζάμι. Χωρίς να το σκεφτώ και πολύ γύρισα το κλείδι μία φορά να κλειδώσει και το τράβηξα βάζοντας το στην τσέπη μου και θυμάμαι τα χέρια μου που είχαν παγώσει. Προσπαθήσαμε να ηρεμήσουμε τα κορίτσια που έκλαιγαν και κάναμε ησυχία ψάχνωντας συγχρόνως για το ασύρματο τηλέφωνο να καλέσουμε την αστυνομία. Μόνο που με τρόμο ανακαλύψαμε πως είχε μείνει έξω. Τόση ώρα κανείς δεν άφηνε απο το οπτικό του πεδίο την τζαμένια πόρτα. Ελάχιστες στιγμές αργότερα είδαμε την σκιά να πλησιάζει στο τζάμι της πόρτας και την είδαμε σηκώνετε στον αέρα και να χάνετε. Έτσι απλά χωρίς να σκύψει σε στάση άλματος όπως κάνουμε όλοι μας. Απλά πήδηξε απο όρθια θέση και σηκώθηκε στον αέρα. Τότε και οι τελευταίες υποψίες πως ήταν φάρσα εξανεμίστηκαν. Ακούστηκαν τα τζάμια του σπιτιού να τρίζουν σαν να τα χτύπησε ριπή δυνατού αέρα και βήματα ελαφριά στα κεραμίδια. Ειλικρινά νιώθαμε λες και το αίμα είχε παγώσει στο σώμα μας. Η μία απο τις ξαδέρφες μου τότε άρχισε να λέει δυνατά το Πιστεύω κλαίγοντας. Μπορώ να πώ πως την συγκεκριμένη στιγμή μου ακούστηκε μάλλον δυσοίωνο παρά ενθαρρυντικό. Περιμέναμε γύρω στην μιάμιση ώρα. Καθισμένοι και παγωμένοι ο ένας δίπλα στον άλλον. Εκτός απο την σπασμένη πόρτα της αυλής, την ραγισμένη τζαμένια πόρτα , έτσι μας βρήκαν κι εμάς οι γονείς μας όταν γύρισαν. Όταν τους είπαμε τι είχε συμβεί σάστισαν για μια στιγμή και μετά προσπαθούσαν να καταλάβουν αν τρελαθήκαμε ομαδικός ή τα διαλύσαμε όλα και πλάθαμε ιστορίες για να καλυφτούμε. Τα κορίτσια εκείνο το βράδυ δεν τόλμησαν να βγούν στην αυλή και πολλά βράδια μετά αρνιόντουσαν. Όμως η αυλή μύριζε μέχρι και το επόμενο πρωί σαν σαπισμένο κρέας. Λες και είχε ψοφίσει κάτι. Αυτό και μόνο έπεισε τους μεγάλους πως ήταν κάποια χοντροκομμένη πλάκα αλλά ποτέ κανείς δεν βρήκε απο που προερχόταν η μυρωδιά. Τουλάχιστον έτσι είπαν μετά απο μέρες. Ήταν φάρσα τέλεια στημένη? Ήταν κάποιος τρελός και το μυαλό σε συνεργασία με τον τρόμο και το άγνωστο ξεγέλασε τα μάτια μας? Ήρθαμε κοντά με κάτι άγνωστο? Μέχρι τα 20 μου προσπαθούσα με το ζόρι να αποβάλω σκηνές και εκείνη την απαίσια μυρωδιά απο την νύχτα εκείνη απο το μυαλό μου. Μέχρι πρίν λίγο που διάβασα την αναφορά για την Νότια Σερβία. |
#219
|
|||
|
|||
Μια ερώτηση:
Το θέμα αν θυμάμαι καλά λέγεται Vampires... Παρ' όλα αυτά, οι τελευταίες σελίδες του τόπικ αναλώνονται σε προσωπικά γεγονότα, μύθους, ιστορίες κτλ... Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι αν ο σκοπός αυτού του τόπικ είναι να αναλύσουμε το θέμα Vampires και τις προεκτάσεις του ή να μιλάει ο καθένας για τις ιστορίες του (που με τελείως αυθαίρετο τρόπο τις συνδέει με τα Βαμπίρ και που τελιώνουν με τον ιερέα να αγιάζει το τόπο) για να καταλήξουμε να μαλώνουμε και πάλι...
__________________
GOD IS DEAD! GOD IS DEAD! GOD IS DEAD! For his mercy for man... |
#220
|
|||
|
|||
Σχετικά με το περιστατικό στην Σερβία πάντα, ανέφερα και μοιράστικα μια προσωπική εμπειρία που πιστεύω πως συνδέετε με το ίδιο μοτίβο πάνω κάτω. Δηλαδή είναι καλοδεχούμενη μια αναφορά απο το εξωτερικό κι όχι καλοδεχούμενη μια αναφορά απο την ίδια μας την χώρα? Τελείως αυθόρμητα ταξίδεψα χρόνια πίσω και ξεκλείδωσε μια πόρτα που είχα καταφέρει να κλειδώσω και να ξεχάσω. Δεν ήξερα οτι υπάρχουν άτομα που ενοχλούντε τόσο πολύ απο μια αναφορά. Αν ενοχλεί τόσο θα κοιτάξω να το σβήσω μην πιάνω και τόσο χώρο άδικα "στο φόρουμ τους".
|
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|