Θα την συμμαζέψει κανείς ή θα το αναλάβω μόνος μου..;
Φίλε Γιώργο, εκείνη την εποχή υπήρχαν δεκάδες θαυματοποιοί στον αρχαίο κόσμο. Γι αυτόν τον λόγο οι Εβραίοι, δεν πίστευαν στις διάφορες φήμες και γραπτά που έπεφταν στα χέρια τους και δεν υιοθέτησαν την καινή διαθήκη.
Η αρχαία θρησκεία παρήγαγε την φιλοσοφία και η φιλοσοφία παρήγαγε την επιστήμη και παραχωρεί την θέση της σ΄αυτή. Αυτό είναι και το νόημα της εξέλιξης. Είναι κάτι χρήσιμο όταν παράγει κάτι άλλο.
Η αβρααμικές θρησκείες, λειτουργούν ως παράσιτο εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια. Στα δυο χιλιάδες χρόνια, νεκρού πνευματικού λόγου, όχι μόνο δεν έχουν παράγει τίποτα και δεν έχουν απαντήσει τίποτα, αλλά φρέναραν και φρενάρουν ακόμη την εξέλιξη.
Λογικά θα έπρεπε να είχαν από καιρό παραχωρήσει την θέση τους κι αυτές στην επιστήμη, αλλά η μορφή που απέκτησαν, όπως σήμερα την γνωρίζουμε όλοι, επιτρέπει την παρασιτική τους ύπαρξη και για το μακρινό μέλλον.

Παράθεση:

Η δική σου παράθεση δεν είχε καμιά σχέση με την νόηση, μην τρελαθούμε τελείως δηλαδή.

Λεξικό Τριανταφυλλίδη:
νόηση η [nóisi] O33 : η ικανότητα του νου να επεξεργάζεται το υλικό που του παρέχουν οι αισθήσεις και να διαμορφώνει τις έννοιες, τους συλλογισμούς και τις κρίσεις: H ~, το συναίσθημα και η βούληση συνθέτουν τον ψυχικό βίο του ανθρώπου. [λόγ. < αρχ. νόη(σις) -ση]

Μάλλον έχει…

Παράθεση:

Τα οποία είναι κι αυτά προϊόν του βιομηχανικού πνευματικού και πολιτικού λόγου και το όλο σκηνικό είναι φανερό ότι από κάπου αλλού αντέγραψες.

Θεωρώ πως στα 45 μου χρόνια έχω κάθε δικαίωμα να έχω και πνευματικό και πολιτικό λόγο, έχοντας μάλιστα καταγεγραμμένη πολιτική δράση και πνευματική παρουσία. «Βιομηχανικό λόγο» βέβαια αδυνατώ να κατανοήσω πως θα μπορούσα να έχω.
Φαίνεται όμως αγαπητέ Συνοδινέ πως αδυνατείς να αντιληφθείς την πρωτογενή σκέψη (πιθανώς επειδή δεν έχεις την δυνατότητα να την παράγεις), οπότε στον μικρόκοσμο σου, κάτι που δεν μπορείς να κατανοήσεις μεταφράζεται σε αντιγραφή.

Αυτό γίνεται πιο φανερό αν διαβάσει κανείς την υπερφίαλη - ελιτίστικη πρόταση σου:

Παράθεση:

Η διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε σένα, είναι, ότι εγώ γράφω για να με καταλαβαίνουν

όπου φαίνεται πως θεωρείς τον εαυτό σου ικανό να διαχωρίσει τους ανθρώπους σε αυτούς που μπορούν να καταλάβουν και σε αυτούς που δεν μπορούν… κι εσύ ως μεγαλόψυχος γράφεις απλά, για να μπορέσουν όλοι να φωτιστούν από το υπέρτατο φως της μεγαλοφυΐας σου.
κι όσοι δεν μπορέσουν;
ε τότε λες το απαράμιλλο στην Ελπινίκη:

Παράθεση:

Θα την συμμαζέψει κανείς ή θα το αναλάβω μόνος μου..;

κάτι που καταδεικνύει νοητική σύγχηση και φασιστική νοοτροπία.

Οι διαφορές μας αγαπητέ Συνοδινέ είναι πολύ μεγαλύτερες.

Κι εγώ συμφωνώ με τα παρακάτω (και έχω παλέψει επώνυμα και με κόστος γι’ αυτά):

- Πλήρη διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους,
- φορολόγηση επί ίσοις όροις της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας,
- απαγόρευση του προσηλυτισμού και για την ορθόδοξη εκκλησία.
- απάλειψη του προοιμίου «Εις το όνομα της Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» στο Ελληνικό Σύνταγμα (εφόσον αφορά πολιτειακό κείμενο που αφορά στους Έλληνες κι όχι στους ορθόδοξους Χριστιανούς Έλληνες)
και αρκετά άλλα.

Ποτέ όμως δεν θα πάψω να αναγνωρίζω και να υποστηρίζω το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να πιστεύει σε ότι (και όπως) θέλει.
Ποτέ δεν πρόκειται να χλευάσω και να ειρωνευτώ το θρησκευτικό συναίσθημα κανενός, αντίθετα θα το σέβομαι πάντα είτε το ασπάζομαι είτε όχι.
Ποτέ δεν πρόκειται να προσπαθήσω να «αποπροσηλυτίσω» (συγνώμη για το αδόκιμο της λέξης) κάποιον επειδή διαφωνούμε, εκτός κι αν κατά γενική παραδοχή κινδυνεύει η ζωή του ή συνανθρώπων μας.

Ας επανέρθουμε όμως στο θέμα που αφορά στον Ιησού.
Αν με ρωτήσεις που πιστεύω θα σου πω πως πιστεύω στον Άνθρωπο γι’ αυτό και θεωρώ μεγαλειώδη την φράση που αποδίδεται στον Ιησού στην Καινή Διαθήκη: Υιός Ανθρώπου, δίνοντας (προσωπικά) σε αυτό μια τελείως διαφορετική ερμηνεία από αυτή των Χριστιανικών εκκλησιών μια ερμηνεία σχεδόν ταυτόσημη με του Καζαντζάκη στην Ασκητική.

Δυστυχώς όμως εσύ κατάλαβες πως το «Πιστεύω» του Eliphas Levi ήταν ποιηματάκι, ελπίζω να μην καταλάβεις το ίδιο και για το «Πιστεύω» του Νίκου Καζαντζάκη στον πρόλογο της «Οδύσσειας».

Πιστεύω σ' ένα Θεό, Ακρίτα, Διγενή, στρατευόμενο πάσχοντα μεγαλοδύναμο, όχι παντοδύναμο, πολεμιστή στ' ακρότατα σύνορα, στρατηγό αυτοκράτορα σε όλες τις φωτεινές δυνάμεις, τις ορατές και τις αόρατες.
Πιστεύω στ' αναρίθμητα, εφήμερα προσωπεία που πήρε ο Θεός στους αιώνες και ξεκρίνω πίσω από την απαυτή ροή του την ακατάλυτη ενότητα.
Πιστεύω στον άγρυπνο βαρύν αγώνα Του, που δαμάζει και καρπίζει την ύλη τη ζωοδόχα, πηγή φυτών και ανθρώπων.
Πιστεύω στην καρδιά του ανθρώπου, το χωματένιο αλώνι, όπου μέρα και νύχτα παλεύει ο Ακρίτας με το θάνατο. "Βοήθεια!" κράζεις, Κύριε. "Βοήθεια!" κράζεις, Κύριε, κι ακούω.
Μέσα μου οι προγόνοι και απογόνοι κι οι ράτσες όλες, κι όλη η γης, ακούμε με τρόμο, με χαρά, την κραυγή Σου.
Μακάριοι όσοι την ακούν και χύνουνται να σε λυτρώσουν Κύριε, και λεν: "Εγώ και συ μονάχα υπάρχουμε".
Μακάριοι όσοι σε λύτρωσαν, σμίγουν μαζί Σου Κύριε, και λεν: "Εγώ και Συ είμαστε Ένα".
Και τρισμακάριοι όσοι κρατούν, και δε λυγούν, απάνω στους ώμους τους, το μέγα, εξαίσιο, αποτρόπαιο μυστικό: "Και το Ένα τούτο δεν υπάρχει!"

Παραμείνετε στο θέμα της συζήτησης και μην κάνετε σαν μωρά παιδιά... Νομίζω πως όλοι σας είσαστε ενήλικες :rolleyes:

Γενικά συμφωνώ. Βασικά οι θρησκείες έχασαν το νόημα της εξέλιξης και της προόδου από τη στιγμή που υπήρξε το σχίσμα μεταξύ θρησκείας κι επιστήμης χιλιάδες χρόνια πριν. Όταν ακόμα οι μυστηριακές σχολές λειτουργούσαν τόσο ως συστήματα λατρείας αλλά και ως επιστημονικά εργαστήρια, το σύνολο παρουσίαζε προόδους σε όλα τα επίπεδα.

Έκτοτε, μετά το σχίσμα, η επιστήμη ακολούθησε ξεχωριστό δρόμο από τη θρησκεία και η τελευταία περιορίστηκε σε ζητήματα κοινωνικής ηθικής και υπερβατικής λατρείας και σε αυτό το προφίλ της έλλειπε η τεκμηρίωση, της έλλειπε εκείνο το στοιχείο που παλαιότερα αναλάμβανε η επιστήμη, έτσι ώστε το σύνολο να μην καθίσταται ατελές.

Στην πορεία, καθώς η θρησκεία πλέον μπορούσε να έχει μεγαλύτερη και πιο εύκολη πρόσβαση στις μάζες, έγινε εύκολη λεία της εξουσίας και όπως όλοι γνωρίζουμε όταν η πολιτική αναμίχθηκε με τη θρησκεία, τα θλιβερά αποτελέσματα είναι αυτά που βιώνουμε εδώ και πολλούς αιώνες...

Το μήνυμα του Ιησού, ως κοινωνική στάση ζωής ήταν σαφές και ίσως επίσης να ήταν και πρωτόγνωρο για τους κύκλους εκείνης της περιοχής κι εκείνης της εποχής (γιατί αλλού υφίστατο ήδη). Από εκεί και μετά, η θεολογική πλευρά των διδασκαλιών του θεωρώ ότι όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, αν και η τεκμηρίωση του υπερβατικού του προφιλ δεν ήταν ιδιαίτερη, πραγματικά εκείνη την εποχή δεν ήταν και απαραίτητο να υπάρχει. Ήταν μία διδασκαλία απόλυτα εναρμονισμένη με το τότε πνεύμα της εποχής, απευθυνόμενη σε ανθρώπους που δεν είχαν ανάγκη πειραμάτων και επιστημονικών αναλύσεων για να πιστέψουν το διαφορετικό, αρκεί να το έβλεπαν. Δεν είχαν την ανάγκη ενός επίγειου παραδείσου γιατί τεχνικά δεν προλάβαιναν να τον βιώσουν, τον έβλεπαν ως ουτοπία και αντ' αυτού, δέχθηκαν με χαρά έναν ουράνιο παράδεισο, έναν μεταθάνατον ιδεώδη βίο για τον οποίο δεν τους ενδιέφεραν οι λεπτομέρειες, απλώς ήθελαν μόνον να υπάρχει για να γίνουν κάποτε μέρος του.

Είμαι κι εγώ πολύ επιφυλακτικός ως προς το αν στη σύγχρονη εποχή ο Ιησούς θα είχε την ίδια αποδοχή με τότε, ακριβώς γιατί πολλές θέσεις της ηθικοκοινωνικής του διδασκαλίας είναι ήδη δοσμένες (όχι όμως ως σύνολο χριστιανικών παραδοσιακών διδαχών), ενώ το θρησκευτικό-υπερβατικό κομμάτι των διδασκαλιών του θα απαιτούσε ικανή τεκμηρίωση και επιστημονική έρευνα πριν γίνει αποδεκτό. Τίποτε από αυτά δεν ξεφεύγει από το τρέχον πνεύμα της εποχής...

Το παράδοξο σε όλα αυτά, είναι πως αν και η θρησκεία κάποτε αποφάσισε να διαχωριστεί από την επιστήμη, είναι πολύ συχνές οι απόπειρές της να δώσει κύρος και αληθοφάνεια στις θέσεις της ή σε κατ' επίφασιν θαύματα κλπ, ακριβώς μέσω προσώπων επαγγελματικού προφίλ που ενσωματώνει ευρεία κοινωνική αποδοχή και αδιαμφισβήτητο κύρος (πχ ιατροί, καθηγητές πανεπιστημίου, στρατιωτικοί, μαθηματικοί κλπ κλπ.) Βλέπουμε λοιπόν πως ενώ κάποτε η θρησκεία είχε "σταυρώσει" (sic) την επιστήμη, όταν χρειάζεται την απαραίτητη επιβεβαίωση για τις θέσεις της (συνήθως για θαύματα, περίεργες μαρτυρίες κλπ), ανατρέχει στη βοήθεια της επιστήμης μέσω προσώπων που την εκπροσωπούν. Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία περί θαυμάτων από τον αγ. Ραφαήλ και τον Παΐσιο και άλλους και οι μαρτυρίες θαυμάτων που αναφέρονται και σχετίζονται με τις ανωτέρω επαγγελματικές κατηγορίες είναι περιέργως πολλές ;)

Βλέπουμε λοιπόν πως ο Ιησούς έγινε τότε αποδεκτός ως πρόσωπο που ενσωμάτωνε ένα συμπύκνωμα ηθικής και θεολογίας, πραγματικά αποδεκτό για την εποχή του, πλην όμως κατάλληλο για εκείνη ακριβώς την εποχή κι όχι συμβατό με τη σημερινή που απαιτεί επιπλέον τεκμηρίωση και ανάλυση. Σε αυτή τη βάση, η θρησκεία μην έχοντας άλλη επιλογή, πρέπει να μείνει σε αυτό που της δίνει λόγο ύπαρξης, πρέπει να συντηρήσει το αλάνθαστο και την αμετακίνητη βεβαιότητα στις θέσεις της γιατί αυτά της δίνουν λόγο ύπαρξης, άρα μένει να συντηρεί μία ηθικολογία του πολύ μακρινού παρελθόντος και όπως έχω αναφέρει και αλλού, αν δεν ακολουθήσει τον νόμο της εξέλιξης (ή προσαρμόζομαι στο νέο περιβάλλον ή πεθαίνω), η φθίνουσα πορεία της θρησκείας θα γίνει σύντομα πραγματικότητα.

Δεν είμαι υπέρ της ακύρωσης της ουσίας της θρησκείας αλλά ούτε υπέρ της μονομερούς εξέλιξης της επιστήμης. Θεωρώ πως το ιδεώδες σύνολο πρέπει να είναι ο "ιερός γάμος" μεταξύ θρησκείας κι επιστήμης, μία συνένωση όπου το ένα μέρος θα συμπληρώνει το άλλο, με εξαιρετικά αποτελέσματα σε πλειοτροπική μορφή. Είναι ενθαρρυντικό το ότι εδώ και μερικά χρόνια, υπάρχουν απόπειρες δημιουργίας προϋποθέσεων για αυτόν τον "ιερό γάμο", κυρίως από την πλευρά της επιστήμης (και δη της νευροθεολογίας όπως αναφέρθηκε), η οποία αποφάσισε να εισχωρήσει στα πνευματικά πεδία της θρησκείας όχι για να την ακυρώσει αλλά για να την απομυθοποιήσει. Και στην προκειμένη περίπτωση, η απομυθοποίηση δεν αποτελεί κίνδυνο για τη θρησκεία αλλά βασικό χαρακτηριστικό επιβίωσής της στη σύγχρονη εποχή.

Επομένως έχουμε μπροστά μας ένα μήνυμα που επιβιώνει όχι γιατί είναι απαραίτητα σύγχρονο και διαχρονικά καινοφανές μέσα από διαρκή εξέλιξη και αναμόρφωση αλλά γιατί συντηρείται από μία παραδοσιακή γραμμή, πλην όμως με ένα ακριβό τίμημα, αυτό της μελλοντικής αυτοακύρωσής του αν δεν ενσωματωθεί με την επιστήμη. Ένα αναγκαίο regressus ad uterum...

μαλλον η επιστημη ειναι περισσοτερο παρασιτικη υπαρξη.
τουλαχιστον η θρησκεια δεν απειλει να τιναξει τον πλανητη στον αερα!!

εννοειται οτι τα παραπανω ισχυουν εαν κρινουμε σαν ενοχο το ξιφος και οχι το χερι που το κρατα.

εδω αγαπητε ειναι η βαση της θρησκειας.
-διοτι τεχνικα,κανενας ποτε δεν θα χορτασει εναν επιγειο παραδεισο,αν αυτος μπορει να υπαρξει.
-διοτι μπορει καποια μερα να επελθει κορεσμος οσον αφορα τις γηινες απολαυσεις,ποτε ομως δεν θα κορεστουν εννοιες οπως η αγαπη.
-διοτι ενας ουρανιος παραδεισος χρειαζεται ωστε να διατηρηθει η αναμνηση στην αιωνιοτητα,αρα και το αλισβερισι αγαπης με διαφορα προσωπα.
-διοτι χωρις παραδεισο ειμαστε ηδη νεκροι,αφου το τωρα εγινε ηδη παρελθον και ποιο το νοημα τελικα να φορτωνομαι αναμνησεις τις οποιες μια μερα θα χασω οριστικα.

με μια γρηγορη σκεψη θα συμφωνουσα μαζι σου.παρατηρουμε ομως οτι η πλειοψηφια του κοσμου ειναι ειτε δογματικα θρησκευομενοι,ειτε δογματικα επιστημονολατρες.θα μπορουσε αραγε το παντρεμα αυτο να συμβει χωρις σημαντικες επιπτωσεις?
και κατι συνωμοσιολογικο:
η θρησκεια κατευθυνεται-το ιδιο ισχυει και για την επιστημη.δεν θα ηταν τρομακτικο να ενωθουν οι δυο τους (κατι σαν να μην υπαρχει αντιπολιτευση δηλαδη)?

αγαπητέ no slave γράφεις:
Θεωρώ πως γνωρίζεις τι εστί παρασιτική δράση και είμαι σίγουρος ότι οι συσχετίσεις της επιστήμης με αυτόν τον όρο είναι ελάχιστες. Επίσης, καμμία επιστήμη δεν απείλησε ποτέ να τινάξει τον πλανήτη στον αέρα. Οι επιστήμη προσφέρει εργαλεία τα οποία κάποιες φορές καθίστανται σωτήρια και κάποιες άλλες γίνονται φονικά όπλα. Εξαρτάται από το πως θα χρησιμοποιήσει κάποιος αυτά που προφέρει η επιστήμη. Άλλο αυτό και άλλο το να λέμε ότι η επιστήμη ως κλάδος είναι απειλή για την ανθρωπότητα. Χαώδης και ξεκάθαρη η διαφορά.

ναι αλλά πρώτον ο χριστιανικός παράδεισος ακόμα δεν έχει υπάρξει και δεύτερον μιλάμε ούτως ή άλλως για κάτι θεωρητικό, για κάτι που είναι εξόχως ασαφές ως προς την ουσία και υπόστασή του.

Σοβαρά αυτά τα ερωτήματα. Προσωπικά θεωρώ ότι κάθε τι δραστικό, θα είναι και καταστροφικό. Το υγιές πάντρεμα δεν έρχεται ως επιβολή αλλά ως ομαλή μετάβαση από τη μία κατάσταση στην άλλη. Όλο αυτό το σκηνικό, όλη αυτή η δήθεν διαμάχη θρησκείας κι επιστήμης είναι επίπλαστη. Κατ' ουσίαν το ένα τμήμα δεν είναι ολοκληρωμένο αν δεν έχει δίπλα του και το άλλο. Υπάρχει μία αμοιβαία αναγκαιότητα μεταξύ θρησκείας κι επιστήμης αλλά είναι καθαρά θέμα παιδείας και λογικής προσέγγισης το να κατανοήσουμε πως αυτές οι δύο πλευρές μπορούν και πρέπει να συνυπάρξουν. Σίγουρα, μία "μετωπική" ένωση θα ήταν καταστροφική γιατί θα έμοιαζε με επιβολή αλλά η τελική εξέλιξη θα πρέπει να είναι η ένωση και των δύο. Πάραυτα, η ιστορία μας έχει δείξει πως η εξέλιξη της ανθρωπότητας δεν επήλθε από την θρησκεία αλλά από την επιστήμη. Δεν θα αναπαράγω τα γνωστά περί σκοταδισμού της θρησκείας κλπ, πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε πως η στεγνή επιστήμη δεν κάνει καλό, όπως επίσης και η στεγνή θρησκεία. Μία μίξη και των δύο θα έδινε το ιδεώδες αποτέλεσμα και ευτυχώς τα τελευταία χρόνια το ιδεώδες δεν είναι πλέον ιδεατό..

Ο Αινστάιν έλεγε πως η θρησκεία χωρίς την επιστήμη είναι τυφλή, ενώ η επιστήμη χωρίς τη θρησκεία είναι σαθρή...

δεν νομιζω οτι απευθυνεσαι σε μενα...
εγω εξ'αλλου ειπα:"εννοειται οτι τα παραπανω ισχυουν εαν κρινουμε σαν ενοχο το ξιφος και οχι το χερι που το κρατα."
και αυτο ακριβως που λες ηθελα να δειξω...
χαωδης η διαφορα!(απλως ανατρεχεις σε προηγουμενα ποστ και θα καταλαβεις).

βασικα δεν αναφερομαι σε κατι θεωρητικο,απλως φιλοσοφω διαφορα υπαρξιακα προβληματα.
οσο για το εαν εχει υπαρξει ο (χριστιανικος θες?)παραδεισος,καλο ειναι πρωτα να αναρωτηθουμε για την εννοια του χρονου.ισως εδω ειναι η σειρα της επιστημης να μας βοηθησει,δε νομιζεις?
αλλωστε κατι λεγαμε για παντρεμα.. ;)

το υπογραμμισμενο ειναι που με προβληματιζει.
θα υπαρξει αραγε ποτε κοινωνια με παιδεια? :rolleyes:

θεωρω πως ο λογικος ανθρωπος κανει τον προαναφερομενο γαμο μεσα στο μυαλο του.πρεπει να ειμαστε ενημεροι για τις επιστημονικες προοδους,ανεξαρτητως την πιστη μας.
κατα τη γνωμη μου,η θρησκεια (και οχι το θρησκευτικο συστημα-αν γινεται κατανοητος ο διαχωρισμος που θελω να κανω-)εκπροσωπει την αληθεια ενω η επιστημη την εξηγει.

Αγαπητέ no slave δεν κατάλαβα κάποια πράγματα από τα λεγόμενά σου.

Η λέξη ''χρειάζεται'' με βάζει σε σκέψεις!Τελικά εσύ πιστεύεις οτι υπάρχει παράδεισος ή απλά θεωρείς με αυτη σου τη φράση οτι ο παράδεισος είναι δημιούργημα του ανθρώπου αναγκαίο για να υπάρχει η θύμηση των αποθανόντων?

Αν πιστεύεις το δεύτερο, τι έχεις να πεις για τις θρησκείες όπου πιστεύουν στην μετενσάρκωση?Δεν νομίζω να ξεχνάνε τους νεκρούς τους ή να παύουν να τους αγαπούν!

Πολύ πεσιμιστικό!Γιατί έτσι?Ζεις το τώρα για να ζεις και όχι για να έχεις αναμνήσεις αργότερα ή στη μετα θάνατον ζωή!Αν τελικά όλα αυτά αποδειχθούν μια φαρσοκωμωδία και δεν υπάρχει τίποτα μετά το θάνατο (λέμε τώρα) τι θα κάνεις?Θα θεωρείς οτι η ζωή σου δεν είχε αξία μέχρι τώρα?

Δεν ξέρω!Αν κατάλαβα κάτι λάθος σε παρακαλώ διόρθωσέ με!

Φιλικά!

no slave,

Όχι, δεν αναφέρομαι σε αυτό αλλά στη δήλωσή σου ότι η επιστήμη απειλεί να τινάξει στον αέρα τον πλανήτη μας...

Χμμ... αν ανατρέξουμε στο χριστιανικό δόγμα, ο παράδεισος αποτελεί μία μελλοντική υπαρξιακή κατάσταση που θα επέλθει μετά τη 2α παρουσία (ως αποτέλεσμα της τελικής κρίσης). Επομένως εδώ δεν έχουμε τη δυνατότητα εναλλακτικών ερμηνειών ή συμβολής της επιστήμης. Το δόγμα είναι σαφές για το τι θα ισχύσει.

Δεν συμφωνώ. Η θρησκεία επενδύει σε μία αναπόδεικτη αλήθεια, ξεκινά με βεβαιότητα και στηρίζει όλη της την ύπαρξη ακριβώς σε αυτή την αναπόδεικτη βεβαιότητα. Πραγματικά κανείς δεν θα ακολουθούσε την οποιαδήποτε θρησκεία αν αυτή του έλεγε πως "μάλλον" θα γίνει αυτό ή δεν ξέρουμε αν θα γίνει εκείνο κλπ. Ο πιστός μένει ήσυχος μόνον με τη βεβαιότητα, θα του ήταν ασήκωτο βάρος το να ακολουθεί κάτι που δεν του προσφέρει καμμία σιγουριά, γιατί η σιγουριά δεν επέρχεται με θέσφατα αλλά με έρευνα. Ξεκινάς με πιθανές εκδοχές και στην πορεία τις απορρίπτεις όλες εκτός από μία, εκείνη που προς το παρόν θα είναι η ισχύουσα πριν απορριφθεί κι αυτή με τη σειρά της από κάποια νέα. Αυτός λοιπόν είναι ο ρόλος της επιστήμης. Το να επιζητά και να προασπίζει την αλήθεια αλλά ταυτόχρονα να εξετάζει διαρκώς την επιχειρηματολογική της βάση.

Η θρησκεία κινείται σε πολύ διαφορετικά επίπεδα. Για εκείνη, η αμφισβήτηση, το λάθος κλπ είναι άγνωστες λέξεις, γι' αυτό η θρησκεία παρουσιάζει τρομερή δυσανεξία στη γνώση και την έρευνα. Δεν την υιοθετεί γιατί έτσι βάλλει την ίδια της την υπόσταση που είναι η (αναπόδεικτη) αλήθεια.

Το θυμίζω και πάλι. Οτιδήποτε ξεκινά με βεβαιότητα, αναγκαστικά καταλήγει σε αμφιβολία. Η αντίστροφη πορεία είναι πιο παραγωγική, πιο λογική και σαφώς ενσωματώνει την εξέλιξη και την άνοδο κι όχι μία ατέρμονη συντήρηση ενός θέσφατου που προστατεύεται από ένα δόγμα. Για τη θρησκεία το να αναφωνήσει "δεν ξέρω" είναι αδύνατο να συμβεί αλλά όπως πολύ καλά γνωρίζεις, καμμία εξέλιξη στην ανθρωπότητα σε τεχνολογικό και πνευματικό πεδίο δεν επήλθε από βεβαιότητες αλλά μόνον από αμφιβολίες κι έρευνα.

"Νήφε και μέμνησο απιστείν" αναφωνούσε ο Επίχαρμος. Ας τον θυμηθούμε στην πράξη ;)

Θεωρώ πως ο συνδυασμός των παραπάνω και μόνο μπορεί να φέρει πραγματικά απαντήσεις. Φυσικά το σύνολο των αντιλήψεων και των πεποιθήσεων που έχουν οι πιστοί διαφέρουν μεταξύ τους οπότε καλό θα ήταν να μην γενικεύουμε υπάρχουν αυτοί που μασάνε "κουτόχορτο" και είναι ευτυχισμένοι χωρίς να έχουν ανάγκη να το ψάξουν περισσότερο υπάρχουν όμως και αυτοί που ακολουθούν ένα πνευματικο μονοπάτι και στην πράξη.
Αντιστοιχα συμβαίνει το ίδιο και με τους επιστήμονες - με τους ανθρώπους της θετικής σκέψης γενικότερα και αυτοί διαφέρουν μεταξύ τους και ακολουθούν διαφορετική πορεία.
Για παράδειγμα δεν είναι κακό να δεχόμαστε ότι ο Θεός=Αγάπη απο εκεί και πέρα είναι στο χέρι μας να ψάξουμε τι σημαίνει "Αγάπη", τι είναι για εμάς ο Θεός, πως αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι την Αγάπη κοκ, για αυτό το παράδειγμα μας παίρνει να χρησιμοποιήσουμε και τις θεωρητικές αλλά και τις θετικές επιστήμες χωρίς περιορισμό.
Έτσι και με τον Ιησού, μπορείς να δεχτείς την ύπαρξή του ή όχι απο εκεί και πέρα και αφού είσαι σε θέση να κάνεις μια "ελέυθερη" και αντικειμενική έρευνα το ψάχνεις.

οταν λεμε ερευνα τι εννοεις ; αποδειξη θεου ;