Λάμπει μέσα μου
κείνο που αγνοώ μα ωστόσο λάμπει... Ελύτης Παλαιότερα είχα μιλήσει για τη γλώσσα της θρησκείας και κατΆ επέκταση της Αγίας Γραφής σαν μια γλώσσα καθαρά ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ, ταυτόχρονα όμως ΛΟΓΙΚΗ και αναπότρεπτα ΜΗ-ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΗ. Αρκετοί τότε θεωρήσανε ότι η το βιβλίο (σημ Αγία Γραφή) μιλά απλώς με αλληγορίες δηλαδή με μεταφορικές εκφράσεις που κρύβουν νοήματα ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ από εκείνα που θέλει να δηλώσει, κάτι που αναπότρεπτα όμως μπορεί να οδηγήσει σε ασάφειες ή και αοριστολογίες. Θα ήθελα λίγο σήμερα να διευκρινίσω –όσο μπορώ- την λεπτή αυτή διαφορά… Η λέξη ΣΥΜΒΟΛΟ είναι παράγωγο του ρήματος ΣΥΜΒΑΛΛΩ που πρωταρχικά σημαίνει ΕΝΩΝΟΜΑΙ. Λέμε για παράδειγμα ότι τα ποτάμια ή οι χείμαρροι συμβάλλουν και εκβάλλουν. ¶ρα η λέξη ΣΥΜΒΟΛΟ –εκφ. Συμβολική Γλώσσα- σημαίνει μια γλώσσα που ΕΝΩΠΟΙΕΙ, συμβάλλει και παρουσιάζει αυτό που θέλει ΟΛΟΚΛΗΡΟ. Το αντίθετο του ρήματος ΣΥΜΒΑΛΛΩ είναι το ρήμα ΔΙΑΒΑΛΛΩ που σημαίνει συν τοις άλλοις ΤΕΜΑΧΙΖΩ, ΚΟΜΜΑΤΙΑΖΩ. Συμπερασματικά αυτός που κομματιάζει, τεμαχίζει και παρουσιάζει ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΟΛΟΥ σαν πραγματικό δηλαδή δια-βάλλει λέγεται ΔΙΑΒΟΛΟΣ… Στην ελληνική γλώσσα παράγεται πρώτα το ρήμα και το ουσιαστικό ακολουθεί! Οι αρχαίοι έλληνες πρώτοι εισάγουν την έννοια των συμβόλων στην κοινή εμπειρία. Για τους αρχαίους οι λέξεις είναι ΣΗΜΑΙΝΟΝΤΑ δηλ. παραπέμπουν σε κάτι, και αυτό το κάτι είναι το ΣΗΜΑΙΝΟΜΕΝΟ. Την απόσταση μεταξύ σημαινόντων και σημαινομένων καλείται να την καλύψει η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ. Για αυτό ακριβώς το λόγο ο Ιησούς μένει σιωπηλός μπροστά στον Πιλάτο και στο ερώτημά του «τι εστίν ΑΛΗΘΕΙΑ»; Την απόσταση καλείται να την καλύψει και πάλι η ανθρώπινη εμπειρία… Όταν ο Θεός παρουσιάζεται στον Μωυσή του συστήνεται σαν «ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ…κτλ» γιατί είναι ο Θεός των ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ, είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ που φανερώνεται μέσα από τη ΣΧΕΣΗ… Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ στο χώρο της θρησκείας είναι τελικά αναπόφευκτος. Θα φέρω ακόμη ένα παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι ζούμε σε ένα κόσμο επίπεδο και γιΆ αυτό το λόγο μπορούμε να αντιληφθούμε μόνο επίπεδα σχήματα. Αν έχουμε τώρα μπροστά μας ένα κύλινδρο το μόνο που μπορούμε να δούμε είναι οι επίπεδες τομές του ανάλογα με την σκοπιά από την οποία κάνουμε την παρατήρηση. Για άλλον τότε το αντικείμενο θα είναι κύκλος, για άλλον έλλειψη, για άλλον ορθογώνιο τετράπλευρο, για άλλον τμήμα ενός κύκλου και για άλλον σημείο. Ο κάθε παρατηρητής θα μας μεταφέρει την δική του εικόνα και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ακριβώς ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ τούτο. Οι φαινομενικές αντιφάσεις, οι διαφωνίες εξαφανίζονται όταν μπροστά μας κάποια στιγμή εμφανιστεί το ΟΛΟΝ. Κοντολογίς, η Αγία Γραφή δεν έχει αντιφάσεις. Έχει διαφορετικές θεάσεις του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ, θεάσεις που πιστεύω αξίζει να τις μελετήσουμε και οι οποίες μας αποκαλύπτουν (ναι, τώρα η λέξη δεν μας ξενίζει), ή αν θέλετε ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ στο πρόσωπο του Ιησού… ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!! |
Σίγουρα η κάθε άγια γραφή για να ερμηνευτεί, πρέπει να προσεγγίζεται ολιστικά. Ο λόγος που δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο σε ευρεία κλίμακα από τον "λαό" είναι γιατί κανένα δόγμα, αν κι εφόσον αξιώνει διακριτή παρουσία εν μέσω άλλων δογμάτων δεν μπορεί να υιοθετήσει ολιστικό ή ακόμα και συγκριτιστικό προφίλ. Αν όντως η συγκεκριμένη αγία γραφή είναι νοηματικά έγκυρη, αυτό θα προκύψει από τη μέθοδο αποσυμβολισμού της.
Γενικά όμως, εκείνοι που τη θεωρούν ως το μοναδικό άξιο βιβλίο, αποτυγχάνουν να ακολουθήσουν μία σταθερή οπτική-προσέγγιση στην ερμηνεία του. Κινούνται κυκλοτερώς, απρόβλεπτα και κατά το δοκούν μεταξύ αλληγορίας και κυριολεξίας και δυστυχώς, το πρόσωπο του Ιησού υπήρξε (άλλο ένα) θύμα αυτής της λανθασμένης προσέγγισης... :rolleyes: |
Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 07:07. |
Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.