|
Παράθεση:
Θέλεις να πεις δηλαδή ότι όταν ήρθε ο Παύλος στην Αθήνα και έπειτα επι Βυζαντίου ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ήταν στα πάνω του; Δεν νομίζω, η ιστορία είναι ξεκάθαρη και το αποτέλεσμα έστω και της επιβολής τότε της νέας θρησκέιας πέρασε μια χαρά στον πληθυσμό. Και πολύ αργότερα είχαμε Τουρκοκρατία για περίπου 400 χρόνια αλλά ο Ελληνισμός δεν έσβησε, εξακολούθησε να ζει και να ελπίζει σε ανάσταση και αναγέννηση του Έθνους. Οπότε η επιβολή του χριστιανισμού μπορεί να έχει αφετηρία <<με το έτσι θέλω>> αλλά έγινε αποδεχτή μια χαρά απο τον κόσμο. Είναι παράλογο να σκεφτούμε το ότι βαρέθηκαν ή δεν έβρισκαν κάτι άλλο να θαυμάσουν στα πλατανόφυλλα ή στους ημίθεους; Που ήταν οι φιλόσοφοι όταν έσκασε μύτη ο Πάυλος στην Αθήνα; Δεν μπορούσαν να αντικρούσουν έναν αμόρφωτο Εβραίο; Παράθεση:
Άν το επίπεδό μας φαίνεται - κυρίως- απο την θρησκευτική μας ταυτότητα τότε γιατί όχι και απο την ταυτότητα της ποδοσφαιριστικής ομάδας που ανήκουμε; Το <<θρησκεύειν>> είναι καθαρά προσωπικό θέμα και ελεύθερη επιλογή για τον κάθε άνθρωπο. Δεν είναι όλοι οι χριστιανοί πρόβατα ούτε όλοι οι εθνικοί φανατισμένοι οπότε το επίπεδο αυτών των ομάδων δεν μπορεί να γενικευτεί. Ο καθένας έχει την πίστη του και είναι απόλυτα σεβαστή απο την στιγμή που δεν που δεν επηρεάζει την πίστη και τα ιδανικά του άλλου. Το να χρεώνουμε τα λάθη της ιστορίας μόνο στους χριστιανούς είναι σαν να χρεώνουμε την σημερινή κατάντια - ξεπούλημα της χώρας μόνο σε μια πολιτική παράταξη. Το ελληνικό αίσθημα δεν είναι προνόμιο μόνο των εθνικών και ούτε οι μόνοι κληρονομοι, άσε που η πολλές φορές η πρόστυχη και γιατί όχι ιουδαική συμπεριφορά τους δεν θυμίζει σε τίποτα τα έργα και τους λόγους των μεγάλων προγόνων μας. Μάθε να βλέπεις τις επιλογές που έχει κάνει ο τόπος σου και μην θεωρείς ατιμία το ότι επέλεξε να αλλάξει σελίδα και να δεχτεί έναν Εβραίο. Ήταν επιλογή τους στο κάτω κάτω. Σύμφωνα με τα πολιτικά του Αριστοτέλη η ελευθερία είναι η ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη που υπακούει στους νόμους που εκφράζουν τη θέλησή του. Στην αρχαιοελληνική γνωσιοθεωρία ο ορθός λόγος είναι όλων των ανθρώπων, κανένας ειδήμων, καμία τυποποιημένη λογική, ιδεολογία, θρησκεία και φιλοσοφία δεν τον μονοπωλεί. Παράθεση:
Που είναι η ελευθερία που δίδαξαν οι πρόγονοί μας και που καθώς φαίνεται θα πρέπει να γνωρίζεις καλα; |
Επαναλαμβάνοντας τα λόγια της Ελπινίκης... "Θέλεις να πεις δηλαδή ότι όταν ήρθε ο Παύλος στην Αθήνα και έπειτα επι Βυζαντίου ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ήταν στα πάνω του; Δεν νομίζω..."
|
Ελπινίκη:
Παράθεση:
Ο χριστιανισμός (εννοώ αυτοί που τον προώθησαν ως τέτοιο κι όχι ο Ιησούς που όπως είναι πασίγνωστο ουδέποτε αξίωνε μετατροπή των διδασκαλιών του σε θρησκεία), ήξερε πως ως αυτόνομη θρησκεία δεν είχε ελπίδες να επιβιώσει στην τότε Ελληνική πραγματικότητα, γι' αυτό και ενδύθηκε μύρια στοιχεία από τις επικρατούσες Ελληνικές λατρείες, έθιμα κλπ, και τα τροποποίησε για να τα ενσωματώσει στο είναι του, ακριβώς γιατί ως αμιγής διδασκαλία δεν είχε τα στοιχεία του καινοφανούς αλλά του αναμασημένου λόγου και ως εκ τούτου δεν είχε ελπίδες επιβίωσης ως κάτι πραγματικά νέο και αμιγές, παρά μόνον αν μετατρεπόταν σε υβρίδιο. Φυσικά, αυτή η διαδικασία πρόσμιξης ξεκινά ήδη από τις απαρχές του χριστιανισμού, καθώς όπως είναι πασίγνωστο αποτελεί ένα παράγωγο του ιουδαϊσμού που μαζί με τον μωαμεθανισμό αποτελούν τις 3 αβρααμικές θρησκείες με κοινή καταγωγή... Επομένως, ας μη μετατοπίζουμε τις ευθύνες και τις αιτίες στους τότε Έλληνες που δεν άντεχαν πλέον τα πλατανόφυλλα και ας δούμε ότι κάποιοι τεχνιέντως ενδύθηκαν ξένα ρούχα για να εισχωρήσουν σε ένα υπάρχον σύστημα. Καθόλου έντιμο κατά τη γνώμη μου...:rolleyes: Παράθεση:
Παράθεση:
*στο μεταξύ φίλε Bernie Rico Jr περιμένουμε τα στοιχεία που σου ζητήθηκαν... |
Παράθεση:
Παράθεση:
|
Επειδή ουσιαστικά θα πρέπει να παραθέσουμε ιστορικά στοιχεία και όχι απλά την γνώμη μας και επειδή καλό θα είναι απο τα γραπτά που ο καθένας μας ανεβάζει σε τέτοιου είδους θέματα να μην σχολιάζονται μεμονομένες λέξεις ή φράσεις παραθέτω το παρακάτω κείμενο που τόσο περιεκτικά μας ενημερώνει για το πως έχει η ιστορία εκείνων των χρόνων.
Ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα δὲν εἶχε ἑνιαία κρατικὴ ὑπόσταση, οὔτε καὶ σύνορα. Ἦταν τὸ σύνολο τῶν «ἑλληνίδων πόλεων» -ἀνεξάρτητες πόλεις- κράτη, ποὺ ἁπλωνόταν ἀπὸ τὴν Μακεδονία ὡς τὴν Κρήτη καὶ ἀπὸ τὴν Ἰωνία ὡς τὴν Σικελια, τὴν κάτω καὶ κεντρικὴ Ἰταλία. Οἱ πόλεις αὐτὲς ἀναγνωρίζονταν ὡς «ἑλληνίδες» ὄχι μόνο γιὰ τὴν κοινή τους ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν κοινὸ τρόπο τοῦ βίου, δηλαδὴ τὸν κοινὸ πολιτισμό τους [Ἡ κοινὴ ἑλληνικὴ συνείδηση γίνεται χαρακτηριστικὰ ἔκδηλη στὶς περιπτώσεις τῶν κοινῶν ἑορτῶν καὶ ἀγώνων (στὴν Ὀλυμπία, στὴν Νεμέα, στὸν Ἰσθμὸ τῆς Κορίνθου καὶ στοὺς Δελφούς), ὅπου μόνο Ἕλληνες μποροῦσαν νὰ συμμετάσχουν, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν πόλη καταγωγῆς τους]. Θὰ ἀπαιτοῦσε μία ἐκτενῆ ἀναπτύξη τὸ περιεχόμενο τῆς λέξης ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ἀλλὰ καὶ μόνο ἡ ταύτιση μὲ τὸν ΤΡΟΠΟ τοῦ βίου μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας καταρχὴν ὁρισμός. Στὸν 4ο π.Χ. αἰώνα ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἑνώνει κάτω ἀπὸ τὴ στρατιωτική του ἰσχὺ τὶς περισσότερες ἑλληνίδες πόλεις, προκειμένου νὰ ἐπιχειρήσει μία μεγαλεπίβολη ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Περσῶν. Κατατροπώνει τοὺς Περσες, ἀλλὰ συνεχίζει τὴν ἐκσταρατεία του ὡς τὴν Βακτριανὴ καὶ τὶς Ἰνδίες. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Ἀλέξανδρος ἀντιλαμβάνεται τὴν κατάκτηση αὐτῶν τῶν ἀπέραντων περιοχῶν -ἀπὸ τὶς νότιες ἀκτὲς τῆς Κασπίας ὡς τὴν Παλαιστίνη, Βαβυλώνα, Αἴγυπτο καὶ ὡς τὸν Ἰνδικὸ ὠκεανό- εἶναι νὰ ἱδρύει παντοῦ καινούργιες ἑλληνίδες πόλεις, ποὺ μεταφέρουν τὸν ἑλληνικὸ ΤΡΟΠΟ τοῦ βίου σὲ κάθε γωνιὰ τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου. Ἔτσι γεννιέται ὁ «μέγας κόσμος» τῆς ἑλληνικῆς οἰκούμενης- ἕνα ἐκπληκτικὸ φαινόμενο πολιτισμικῆς ἔκρηξης ποὺ δὲν ἔχει τὸ ὅμοιο στὴν Ἱστορία. Ὅταν ἀργότερα ἡ Ῥώμη, ἀκολούθωντας τὸ ὅραμα τοῦ Ἀλεξάνδρου, θὰ ἑνοποιήσει μὲ τὶς δικές της κατακτήσεις καὶ κάτω ἀπὸ τὸ δικό της διοικητικὸ σύστημα ἕνα μεγάλο μέρος τῶν ἐξελληνισμένων ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο περιοχῶν, τὸ κοινὸ καὶ συνεκτικὸ στοιχεῖο τῆς αὐτοκρατορίας της θὰ παραμείνει ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμός. Συνειδητοποιοῦμε ὄχι μόνο τὴν ἔκταση, ἀλλὰ καὶ τὸ βάθος ἡ τὴν ποιότητα ἐξελληνισμοῦ τῆς ῥωμαϊκῆς «οἰκούμενης», ὅταν διαβάζουμε τὰ ἑλληνικὰ κείμενα ἑνὸς φανατικὰ συντηρητικοῦ Ἑβραίου: τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Οἱ Ἑβραῖοι ἦταν λαὸς ποὺ ἀντιστάθηκε σθεναρὰ καὶ μὲ αἱματηρὸ τίμημα στὸν ἐξλληνισμό του, καὶ ὁ Παῦλος ἀνῆκε στὴν πιὸ συντηρητικὴ κοινωνικὴ ὁμάδα τῶν Ἑβραίων, στοὺς Φαρισαίους. Κι ὅμως ὁ ἐθνοφυλετικὸς συντηρητισμός του δὲν τὸν ἐμποδίζει νὰ χειρίζεται τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, τὶς ἑλληνικὲς φιλοσοφικὲς ἔννοιες, ἀλλὰ καὶ κάποιους ἕλληνες συγγραφεῖς, μὲ μίαν εὐχέρεια ποὺ δύσκολα θὰ τὴν συναγωνιζόταν ὁποιοσδήποτε Ἀλεξανδρινὸς ἢ καὶ Ἀθηναῖος της ἐποχῆς του. Ἀπὸ τὸν 2ο κιόλας π.Χ. αἰώνα, ἡ ἴδια λατινικὴ ἀριστοκρατία τῆς Ῥώμης προτιμάει στὶς κοινωνικὲς ἀναστροφὲς τὴ χρήση τῆς ἐλληνικῆς γλώσσας, καὶ ὅταν τὸν 1ο μ.Χ. αἰώνα ὁ Παῦλος καὶ πάλι γράφει τὴν ἐπιστολή του πρὸς Ρωμαίους, δὲν διανοεῖται νὰ χρησιμοποιήσει τὰ λατινικά. Δυόμισι αἰῶνες ἀργότερα, ἡ πολιτικὴ καὶ στρατιωτικὴ ἰδιοφυΐα τοῦ Διοκλητιανοῦ θὰ διακρίνει ὅτι τὸ κέντρο τῶν ἱστορικῶν ἐξλιξεων ἔχει ὁριστικὰ μετατεθεῖ στὴν ἑλληνικὴ Ἀνατολή, γι' αὐτὸ καὶ θὰ περάσει τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς βασιλείας του στὴν Νικομήδεια. Ἔτσι ἔχει προετοιμασθεῖ καὶ τὸ τολμηρὸ ἐγχείρημα τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου νὰ μεταθέσει τὸ κέντρο τῆς αὐτοκρατορίας σὲ μιὰ καινούργια ἑλληνικὴ πρωτεύουσα, τὴ Νέα Ῥώμη, ποὺ ὁ λαὸς θὰ τὴν ἀποκαλέσει Κωνσταντινούπολη. Μὲ κέντρο πιὰ τὴν Νέα Ῥώμη, ἡ Ῥωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία θὰ διανύσει μία θαυμαστὴ σὲ κάθε φάση τῆς ἱστορικὴ διαδρομὴ ὁλόκληρης χιλιετηρίδας. Σίγουρα, ἡ πολιτισμική της ταυτότητα δὲν εἶναι οὔτε ἀμιγῶς ῥωμαϊκή, οὔτε ἀμιγῶς ἑλληνική. Εἶναι τὸ χριστιανικὸ στοιχεῖο ποὺ πρωτεύει, καὶ μάλιστα ἡ ἐμμονὴ καὶ πιστότητα στὴν ὀρθόδοξη πρωτοχριστιανικὴ παράδοση. Μὲ ἄξονα βίου τὴν ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ νοηματοδότηση τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, τοῦ κόσμου καὶ τῆς Ἱστορίας, ἡ Ῥωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία θὰ ἀναχωνεύσει ὀργανικὰ καὶ δημιουργικὰ τὴ ῥωμαϊκὴ παράδοση τοῦ δίκαιου καὶ τῆς διοίκησης, καὶ παράλληλα τὴν ἑλληνικὴ φιλοσοφία καὶ τέχνη. Μετὰ τὸν 6ο αἰώνα θὰ εἶναι καὶ ἐπίσημα μία ἑλληνόφωνη αὐτοκρατορία, καὶ μετὰ τὸν 10ο αἰώνα θὰ υἱοθετήσει καὶ τοὺς ὅρους Ἕλληνας καὶ ἑλληνικός, φορτισμένους πιὰ μὲ ἀξιολογικὸ περιεχόμενο, γιὰ νὰ ἀντιπαρατάξει τὴ δίκη τῆς πολιτισμικὴ ταυτότητα στὸν καινούργιο πολιτισμὸ ποὺ γεννιέται στὴν κατακτημένη ἀπὸ βάρβαρα φύλα καὶ φυλὲς Δύση. Αὐτοὶ οἱ καινούργιοι κάτοικοι τῆς δυτικῆς καὶ κεντρικῆς Εὐρώπης, παρ᾿ ὅλο ποὺ ἔχουν ὑποτάξει καὶ ἐξουθενώσει τοὺς λατινόφωνους Ῥωμαίους, φιλοδοξοῦν νὰ σφετερισθοῦν, μὲ τὴ λογικὴ τῆς γεωγραφικῆς ὁριοθετήσης, τὸν τίτλο καὶ τὴν ἱστορικὴ συνέχεια τῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀρνοῦνται τὸ ὄνομα τοῦ Ῥωμαίου στοὺς πολίτες τῆς ἀνατολικῆς καὶ ἐξελληνισμένης αὐτοκρατορίας. Τοὺς ἀποκαλοῦν χλευαστικὰ «Γραικούς», καὶ ἀπὸ τὸν 17ο αἰώνα ἡ ἱστοριογραφία τους θὰ ἐπινοήσει τὸ πρωτοφανὲς ὄνομα Βυζάντιο καὶ «Βυζαντινός». Βέβαια τὸ Βυζαντιο ὑπῆρξε ἱστορικά: ἦταν ἡ πολίχνη στὶς ἀκτὲς τοῦ Βοσπόρου -ἀρχαία ἑλληνικὴ ἀποικία- ποὺ στὴν θέση της ὁ Κωνσταντῖνος ἔχτισε τὴ Νέα Ῥώμη. Ἀλλὰ εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ ἀνάκληση τοῦ παλαιοῦ τοπωνυμίου ἐνδιέφερε τοὺς Δυτικοὺς μόνο γιὰ νὰ ὑποκατασταθεῖ τὸ ὄνομα τῆς Νέας Ῥώμης. Γιὰ τοὺς ἐλληνοφώνους Ῥωμαίους, ἀκόμα ὡς τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, τὸ ὄνομα «Βυζαντινὸς» θὰ ἦταν μᾶλλον ἀκατανόητο -θὰ ἠχοῦσε τόσο παράλογα, ὡς ἂν ἀποκαλοῦσε κάποιος τὸν σημερινὸ κάτοικο τῆς Ἑλλάδας «Πλακιώτη» (ἀπὸ τὸ ὄνομα τῆς παλιᾶς συνοικίας ποὺ γύρω χτίστηκε ἡ καινούργια πόλη τῶν Ἀθηνῶν). Κι ὅμως τὸ αὐθαίρετο ἐπινόημα τῶν Δυτικῶν κυριάρχησε τελικά, καὶ εἶναι σήμερα καθιερωμένο στὴν κοινὴ συνείδηση καὶ στὴν ἱστορικὴ ἐπιστήμη. Στὸ μεταξύ, στὸν 2ο π.Χ. αἰώνα ὡς τὸν 19ο, ἡ γεωγραφικὴ περιοχὴ ὅπου ἄνθισαν οἱ ἀρχαῖες ἑλληνίδες πόλεις, γνώρισε διαδοχικὰ περίπου δεκαεπτὰ ἐπιδρομὲς βάρβαρων φύλων καὶ φυλῶν. Ἀπὸ τὶς παραδουνάβιες περιοχὲς ὡς τὴν Κρήτη, καὶ ἀπὸ τὴν νότια Ἰταλία ὡς τὰ βάθη τῆς Μ. Ἀσίας καὶ τὸν Πόντο, οἱ ἑλληνόφωνοι πληθυσμοὶ δοκιμάστηκαν σκληρὰ ἐπὶ αἰῶνες ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀλλεπάλληλα κύματα τῶν κατακτήσεων, ποὺ σήμαιναν, κάθε φορά, κάποιες ἐπιμειξίες μὲ τοὺς γηγενεῖς Ἕλληνες. Ἔτσι, ὁποιοσδήποτε ἰσχυρισμὸς γιὰ φυλετικὴ ὁμοιογενεια καὶ «καθαρότητα αἵματος» τῶν νεώτερων Ἑλλήνων θὰ εἶχε ἐρείσματα μᾶλλον περιορισμένα ἡ συγκεχυμένα, καὶ σὲ μεγάλο ποσοστὸ θὰ ἦταν μόνο ῥομαντικὴ αὐθαιρεσία. Ἀλλὰ τὸ ἱστορικὸ παράδοξο εἶναι αὐτὸ ποὺ μὲ τὴν ποιητική του γλώσσα διαπίστωνε ὁ στρατηγὸς Μακρυγιαννης στὸν 19ο αἰώνα: «ὅτι ἀρχὴ καὶ τέλος, παλιόθεν καὶ ὡς τώρα, ὅλα τὰ θεριὰ πολεμοῦν νὰ μᾶς φᾶνε τοὺς Ἕλληνες καὶ δὲν μποροῦνε· τρῶνε ἀπὸ μᾶς καὶ μένει καὶ μαγιά». Αὕτη ἡ «μαγιὰ» τῶν ἑλληνίδων πόλεων καὶ ἀργότερα τῶν κοινοτήτων, μέσα ἀπὸ τὶς κατακτήσεις καὶ ἐπιμειξίες, ἔσῳζε τελικὰ τὴν ἑλληνικὴ ἰδιαιτερότητα: τὴ γλώσσα, τὴ νοοτροπία, τὴν ἑλληνικὴ νοηματοδοτήση τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς· ἀπὸ κάποια ἐποχὴ καὶ μετὰ ἑνωμένα ὅλα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ὀρθοδοξία. Ἔτσι, ὅταν τὸν δεύτερο χρόνο τῆς ἐξέγερσής τους ἐνάντια στὴν τουρκικὴ τυραννία (1822) οἱ Ἕλληνες συγκροτοῦν τὴν πρώτη καὶ ἱδρυτικὴ τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους Ἐθνικὴ Συνέλευση τῆς Ἐπιδαύρου, δὲν ἔχουν ἄλλο τρόπο νὰ ὁρίσουν τὴν ἰδιότητα τοῦ Ἕλληνα, παρὰ μόνο καταφεύγοντας στὴν θρησκευτική του πίστη. Στὸ τμῆμα Β´ #β τοῦ Συντάγματος τῆς Ἐπιδαύρου διαβάζουμε: «Ὅσοι αὐτόχθονες κάτοικοι τῆς Ἐπικράτειας τῆς Ἑλλάδος πιστεύουσιν εἰς Χριστόν, εἰσιν Ἕλληνες». Εἶναι μᾶλλον ἡ πιὸ ἀπερίφραστη δικαίωση τῆς πρότασης νὰ ὁρίζουμε τὴν Ἑλλάδα ὄχι καταρχὴν ὡς ΤΟΠΟ, ἀλλὰ καταρχὴν ὡς ΤΡΟΠΟ βίου. ΠΗΓΗ http://users.uoa.gr/~nektar/history/...al_horizon.htm Ετσι απο το να κατακεραυνώνουν κάποιοι τους χριστιανούς ας κάνουν τον κόπο να ασχοληθούν με την ιστορία και μόνο τότε θα καταλάβουν ότι καλώς ή κακώς η ιστορία αλλάζει χωρίς απαραίτητα κάθε αλλαγή να φέρει τη πρόοδο αλλά σίγουρα φέρει το καινούριο. Διακρίνουμε έυκολα παραπάνω ότι δεν ήταν οι Εβραίοι, δεν ήταν ο Ιησούς, δεν ήταν οι Αποστολοι που ευθύνονται για την επικράτηση του χριστιανισμού αλλά ένας ολόκληρος κόσμος που ζητούσε να έρθει η αλλαγή όποια και αν ήταν αυτή. |
Παράθεση:
Παράθεση:
|
Ελπινίκη θα απαντήσω σε μερικά χωρία όπου χρησιμοποίησες bold (Γιανναράς και πάλι...)
Παράθεση:
Παράθεση:
Παράθεση:
Παράθεση:
Παράθεση:
|
ελα μωρε τωρα .... οι οσοι ρωμαιοι ( γηγενεις δα) που μαρτυρησαν για το χριστιανισμο δεν εδωσαν ουσια ... τρελοι ηταν ...
|
Παράθεση:
Την ιστορία την γράφουν οι ιστορικοί... και όχι οι Θεολόγοι... Ο Κ. Γιανναράς είναι Θεολόγος της Ορθόδοξης εκκλησίας. Ξέρεις τι σημαίνει Θεολόγος..; Είναι το ίδιο με το να μας φέρεις εδώ έναν παπά να μας πει ιστορία. Παράθεση:
Μάθε τουλάχιστον να αντιγράφεις..! Να έτσι αντιγράφουν... Κριτική του Πρεσβύτερου Σταύρο Τρικαλιώτη, εφημέριο Ι.Ν Αγ. Παρασκευής Αττικής στο βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά "ενάντια στην θρησκεία"... Έκπληξη και θλίψη ένιωσα καθώς διάβαζα το τελευταίο βιβλίο του κ. Χρήστου Γιανναρά «Ενάντια στη θρησκεία» Αμφισβητεί ακόμα και την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής. Γράφει σχετικά: «(Το άτομο που θρησκειοποιεί το εκκλησιαστικό γεγονός) επινοεί μια αντικειμενικά αλάθητη πηγή, της αλήθειας, δηλαδή της εγκυρότητας των διατυπώσεων: Η εγκυρότητα αντικειμενοποιείται στην "πηγή", δηλαδή σε συγκεκριμένο είδωλο, σε ιερό ταμπού, όπως σε όλες τις πρωτόγονες θρησκείες, "Πηγή" της αλήθειας αναδείχνεται ένα γραπτό κείμενο, η Αγία Γραφή: Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Η εγκυρότητά της θεωρείται αναμφισβήτητη (πρόκειται για "αλάθητο" κείμενο), επειδή συντάχθηκε με όρους θεοπνευστίας» (σ. 87, 88). Τι να πούμε. Μένουμε άναυδοι σε μια τέτοια αντορθόδοξη θεώρηση. Απλώς υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα. Η ίδια η Αγία Γραφή μας διδάσκει την θεοπνευστία ως ουσιαστικό γνώρισμά της με δύο κλασικά χωρία: α) «Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν... (Β' Τιμ. γ', 16) και β) «Ου γαρ θελήματι ανθρώπου ηνέχθη ποτέ προφητεία, αλλ' υπό Πνεύματος αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι από Θεού άνθρωποι» (Β' Πέτρ. α', 21). http://www.alopsis.gr/modules.php?na...rticle&sid=598 Παράθεση:
Σήμερα δεν θα πω τίποτα για τις καλόγριες. Κάποια άλλη φορά... Να δω, πότε θα μπορέσεις να σκεφτείς κάτι μόνη σου. Παράθεση:
Στο χωριό μου, είναι όλοι πιστοί Χριστιανοί, δεν έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο της πνευματικής εξέλιξης σε κανέναν. Αν διαφωνείς, αν έχεις προσωπική εμπειρία, να το συζητήσουμε πιο αναλυτικά... Παράθεση:
Η εξ αποκαλύψεως αλήθειες δεν αποτελούν φιλοσοφία. Οι θρησκείες δεν οφείλουν την ύπαρξή τους στους φιλοσόφους, αλλά στους παπάδες, χωρίς αυτούς δεν υπάρχει θρησκεία. Οι Ιεράρχες, που έχουν σπουδάσει και μάθει παπαγαλία τις γραφές και τις αναλύσεις της, ξέρουν πολύ καλά ότι εκπροσωπούν το τίποτα, το απόλυτο κενό. Γι αυτό συμπεριφέρονται έτσι... |
Καλημέρα. Φίλε Συνοδινέ δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχουν με το θέμα τα σχόλιά σου για το πως και τι γράφει η Ελπινίκη και το κάθε μέλος εδώ μέσα. Κανείς δεν σε έχει αναγορεύσει κριτή συγγραφικής ποιότητας και ούτε πρόκειται να γίνει ούτε για εσένα, ούτε για κανένα άλλο μέλος. Για να μην αναγκαστώ να τροποποιήσω κείμενά σου, την επόμενη φορά που θα απευθύνεσαι σε άλλο μέλος, να μην ασχολείσαι με το επίπεδο της νοημοσύνης των άλλων γιατί σαφώς ΔΕΝ το γνωρίζεις ούτε για την Ελπινίκη, ούτε για κανένα άλλο μέλος, όπως κι εμείς δεν γνωρίζουμε το δικό σου. Όποιος δεν μπορεί να συμμορφωθεί με απλά και βασικά πράγματα κανόνων του φόρουμ, μόνον στον εαυτό του κάνει κακό.
Αυτό είναι μία προειδοποίηση κι όχι παράκληση. Εύχομαι την επόμενη φορά που θα απαντήσεις, να ασχοληθείς μόνον με όσα σε αφορούν και σχετίζονται με το θέμα. Εκ του Συντονισμού. |
Όλες οι ώρες είναι GMT +2. Η ώρα τώρα είναι 00:46. |
|
Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.4
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.