Το θέμα δεν είναι απλά το ποιος φταίει για τις πράξεις των χριστιανών αλλά το αν τελικά ο χριστιανισμός και ο κάθε "-ισμός" αποδεικνύεται ένα σύστημα που λειτουργεί κι έχει θετικό αποτέλεσμα. Τι να την κάνω μία θρησκεία όταν τελικά η πράξη στην καθημερινότητα διαφέρει αντιδιαμετρικά από τη θεωρία στον άμβωνα?
Είναι βολικό κι εύκολο να επιδιδόμεθα σε μία προσπάθεια απεμπλοκής του χριστιανισμού ως θρησκευτικό σύστημα από τις πράξεις των χριστιανών αλλά κάποια στιγμή πρέπει να φτάσουμε και στο διά ταύτα: έχει τελικά αποτέλεσμα ως θρησκεία στις ζωές των ανθρώπων; Έγιναν καλύτεροι και χρηστοήθεις οι πιστοί μέσα από τη "χριστιανική" τους πορεία; Θα μπορούσαν να γίνουν εξίσου καλοί χωρίς μία θρησκεία να τους το επιβάλλει-υπογορεύει; Και γενικά είναι ο χριστιανισμός ή άλλες θρησκείες απολύτως απαραίτητες για να φτάσει ο πιστός στο επίπεδο που τελικά οι θρησκείες ευαγγελίζονται;
Υπάρχουν ήδη επιστημονικές μελέτες επί αυτών των ερωτημάτων και μάλιστα με πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα...
__________________
... Spes mea in mens mentis est ...
|