Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #36  
Παλιά 09-04-19, 16:10
Το avatar του χρήστη AVATARGR-1
AVATARGR-1 Ο χρήστης AVATARGR-1 δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 31-12-2013
Περιοχή: ΑΘΗΝΑ
Μηνύματα: 2.132
Προεπιλογή

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Συνέχεια...

Στις δοξασίες για βρυκόλακες οφείλουν οι Βόρειες Σποράδες το παλιό τους όνομα:
«Δαιμονονήσοι».


Επίσης, τα νησάκια Νεκρό και Νεκροθήκες στην Κάλυμνο.
Το νησάκι Δαιμονόπετρα της Ικαρίας, και το φοβερό Διαβολολίμανο της Σάμου.

Επίσης είναι πολύ παράξενο ότι στο Αιγαίο υπάρχουν πολλά νησάκια-νεκροταφεία,
στα οποία οι κάτοικοι έθαβαν τους νεκρούς τους, για να μην κινδυνεύουν αν
κάποιοι από αυτούς βρυκολάκιαζαν.
Μερικά απ’ αυτά είναι η Παναγία η Νησιώτισα στην Εύβοια, ο Άγιος Φωκάς έξω
από την Μονεμβασιά, η Εκάτη της Δήλου, η νησίδα Ιλισσού, η Απολλωνία και
τα Δαιμονονήσια έξω από την Κάρπαθο.
Ο θρύλος λέει για τρία-τέσσερα νησάκια που ήταν κάποτε κοντά στην Κω,
αλλά οι βρυκόλακες τα πήρανε (!) και εξαφανίστηκαν, για να εμφανίζονται
στους ναυτικούς σε σημεία που δεν υπάρχουν νησάκια στο χάρτη, τα οποία τα
λένε «Φαντασματονήσια».


Στην Μύκονο υπάρχει ένα μικρό ακρωτήριο που λέγεται Βουρβούλακας, γιατί
εκεί στοίχειωνε το μέρος ένας πολύ άγριος βρυκόλακας και μάλιστα από μακριά
το ακρωτήριο μοιάζει σαν κώνος που προεξέχει σαν τον πύργο του βρυκόλακα
που είναι το «βροκολακόσπιτό» του.
Τα τρομερά Βρυκολακονήσια, είναι έξι μικρά νησάκια κοντά στις
βορειοανατολικές ακτές της Σκύρου, τα οποία βέβαια κατοικούνται από
βρυκόλακες που πίνουν το αίμα των ψαράδων που θα τολμήσουν να βγουν στην ακρογιαλιά τους.
Στην Κάρπαθο (που έτσι κι αλλιώς το όνομα της θυμίζει Καρπάθια) υπάρχει ένα
μέρος που λέγεται Χας, όπου τα παλιά χρόνια πίστευαν ότι υπάρχει ένα χωριό βρυκολάκων.
Στην Κρήτη πίστευαν το ίδιο για ένα μέρος που λέγεται..
Καταχανάς (που στα κρητικά σημαίνει βρυκόλακας, περιπλανώμενος ή αόρατος).

Στο χωριό Κλειδί της Άρτας υπάρχει μια μοναδική στο είδος της δοξασία:
πιστεύουν ότι όταν ο νεκρός είναι αμαρτωλός, τότε το μνήμα του σηκώνεται
από την κανονική του θέση και πάει αλλού (!) κι αλλάζει συνέχεια θέση, και
πρέπει να διαβαστούν ευχές για να σταματήσει αυτή η δαιμονική κατάσταση.
Στη Θράκη, πιστεύουν ότι οι βρυκόλακες περιπλανιούνται στα όνειρα των
ανθρώπων, εμφανίζονται στα όνειρα των κοιμισμένων και φέρνουν εφιάλτες,
και τότε τους ονομάζουν «Μόρα».

Μια άλλη εξήγηση για την γνωστή ΜΌΡΑ...

Τα νεκροζώντανα αυτά τέρατα τυραννούσαν για πολλά χρόνια τους Έλληνες.

Και είχε τόσα μα τόσα ονόματα ο Βρυκόλακας από μέρος σε μέρος:
Βρικόακας στη Σαμοθράκη,
Βροκόλασκας στη Μήλο και στη Νάξο,
Ζούλακας στη Θήβα,
Βρυκολάκι στην Αμοργό,
Βίλις στις Σέρρες,
Βρουκόακας στη Σάμο,
Βορκόλακας στην Κύθνο και στην Τήλο,
Βουρκόλακας στην Λέσβο, Κάρπαθο, Κρήτη, Μήλο και Κύθηρα,
Βουρβούλακας στην Άνδρο και στην Κω,
Βαρθάκαλας στη Νίσυρο και στη Σήμη,
Βουρβουλακίνα στην Χίο,
Κατράμης στον Έβρο,
Βελιγκέκας στα Ιωάννινα,
Καταχανάς στην Κρήτη…
Κι ονόματα άλλα που δεν έχουν τέλος:
Βάρθακας, Βυρκόλασκας, Βουλκούλακας, Βρυόλακας, Βρύλακας, Βαρβάλακχας,
Βούρλοκας, Βούρδουλας, Βρικουλάκιας, Βουρκσόλακας, κλπ, κλπ.
Ακόμη, τον συναντά κανείς σε όλη την Ελλάδα και με τα ονόματα: Λάμπασμα,
Λάμια, Φάντακας, Στημένος, Κατσικάς, Βραχνάς, Κατραχανάς, Καταχθόνιος,
Γούστρελλος, Ντουσμάνης, Καλαμπάουρας, Καραμπουσμπούκης.


Όποια κι αν είναι η εξήγηση για τις αληθινά αμέτρητες δοξασίες για
βρυκόλακες στην Ελλάδα, ήταν η αφορμή για να γραφούν εκατοντάδες
συγγράμματα για την αντιμετώπιση τους, όπως αυτής της Ιεράς Μονής
Βλαχέρνου, Περί Βουλκολάκων:


«Ο θείος Πατριάρχης Ιωάννης ο Νηστευτής, ούτως λέγει ότι ήκουσα εις
πολλούς νήσους και πόλεις γίνεται φρικτόν και παράνομον πράγμα από
μεγάλης αγνωσίας των ανθρώπων και ενεργείας σατανικής, και λέγουν όταν
αποθάνουν εξ αυτών τινές, σηκώνονται και γίνονται καταχθόνιοι, τους οποίους
αποκαλούν βουλκολάκους και αυτοί λέγουν πως θανατώνουν τους ζωντανούς.
Πλανώνται και καίουν τους αδελφούς τους κακόν το έπαθαν, δεν ξεύρουν πως
ο διάβολος γίνεται και ωσάν άγγελος και καλόγερος και κοσμικός άνδρας, και
γυναίκα και παιδί και ξύλον και ραβδί και δάκτυλον και νερό και αίμα και δίσκος
λαμπρός και φωτιά και άνθρωπος αποθαμένος – και πάσα άλλον πράγμα όπου
να είναι γίνεται κατά φαντασίαν και διά τούτο δεν πρέπει να το πιστεύει τινάς
αυτό που βλέπετε εις το κορμί του αποθαμένου, διατί ο άνθρωπος ωσάν
αποθάνη αίμα δεν έχει και μην πλανάσθε εις του διαβόλου τας φαντασίας.»

Ει δε, όποιος βουληθεί και κάψει τον αδελφό του ως βουλκόλακα, αν είναι
κληρικός να είναι καθηρημένος και να μην μεταλάβει έως τον θάνατο του, ει
δε κοσμικός συνεργήσει, είκοσι χρόνους ακοινώνητος. Παύσατε επιτέλους
τοιαύτες βλάσφημες πράξεις»

Το φανταστικό βαμπιρικό ρομάντσο του 1870 με τίτλο Varney the
Vampire, or The Feast of Blood (ένα από τα πρώτα βιβλία –ίσως και το πρώτο
βιβλίο– του Φανταστικού για Βαμπίρ) μεταξύ πολλών άλλων διηγείται την
ιστορία ενός ανθρώπου ο οποίος περνά μια απίστευτη περιπέτεια στα τρομερά
Βρυκολακονήσια της Σκύρου.


Στην Ιστορία των Φραγκικών Δουκάτων του Αιγαίου που κυκλοφόρησε πριν
από τρεις αιώνες στο Παρίσι από τον Sauger, καταγράφονται τα εξής για τη Σαντορίνη:
«Σ’ αυτό το νησί συμβαίνει κάτι ασύλληπτο για μένα, μα που φαίνεται εκεί συνηθισμένο.
Μερικοί από τους πεθαμένους ξαναγυρίζουν στα σπίτια τους λίγες μέρες
ύστερα από την ταφή τους και κανείς δεν ξέρει τί είναι αυτό που τους ξαναζωντανεύει.
Οι Σαντορινιοί τους λένε Βουκόλακες»

Συνεχίζεται....

Ευχαριστώ.
__________________
ΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΣΚΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΗΝ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ....
Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια [Καζαντζάκης Νίκος]
Απάντηση με παράθεση