Φίλοι μου καλησπέρα σας.
Βρυκόλακας στην περιοχή της Σερβίας.
Τα γνωρίσματα των βρυκολάκων ήταν λίγα, αλλά φανερά.
Τα πτώματά τους διατηρούνταν σώα και ακέραια μετά την ταφή τους, ενώ τα
μέλη τους παρέμεναν συνήθως εύκαμπτα και τα μάτια τους, ανοιχτά.
Ακόμη, τα μαλλιά, τα γένια και τα νύχια τους εξακολουθούσαν να μεγαλώνουν.
Μερικοί βρυκόλακες αναγνωρίζονταν από το τρίξιμο, που ακουγόταν μες στο
μνήμα τους, καθώς μασούσαν οτιδήποτε τους περιστοίχιζε.
Κι όταν δεν έβρισκαν τίποτε άλλο να φάνε, έτρωγαν τις ίδιες τις σάρκες τους.
Οι εμφανίσεις των βρυκολάκων συνήθως σταματούσαν, όταν τους ξέθαβαν,
τους έκοβαν τα κεφάλια κι έκαιγαν το σώμα τους.
Υπήρχε, ωστόσο, ένα παράδοξο γιατρικό.
Ο άνθρωπος, του οποίου το αίμα απομυζούσε ο βρυκόλακας, για να γλιτώσει
από το μαρτύριό του, έπρεπε να αφαιρέσει αίμα από τις φλέβες του, να το
ανακατέψει με χώμα παρμένο από τον τάφο του απέθαντου και να ραντιστεί με αυτό.
Οι πληγές που άφηνε ο νεκροζώντανος επάνω στο σώμα του θύματός του
ήταν μικρές, γαλαζωπές ή κόκκινες κηλίδες, όμοιες περίπου με τα σημάδια που
αφήνει στους ανθρώπους η βδέλλα.
Ένας Ισπανός χρονογράφος του Μεσαίωνα είχε καταγράψει μια συγκλονιστική
περίπτωση βρυκόλακα στην περιοχή της Σερβίας.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1725, ένας γέρος εβδομήντα ετών, που τον
έλεγαν Petar Blagojevich, από το χωριό Κιζίλοβα, πέθανε ξαφνικά, αφήνοντας πίσω του έναν μοναχογιό.
Τρεις μέρες μετά την κηδεία του, ο νεκρός παρουσιάστηκε τη νύχτα στον γιο
του και του γύρεψε να φάει.
Αφού του έδωσε ό,τι ζητούσε, ο πεθαμένος έφαγε με λαιμαργία κι έπειτα,
εξαφανίστηκε μες στο σκοτάδι.
Όταν ξημέρωσε, ο γιος του γέρου πήγε στους γείτονές του και τους
διηγήθηκε τρέμοντας το περιστατικό, το οποίο, παρά τις διαβεβαιώσεις του,
τούς φάνηκε απίστευτο.
Την τρίτη νύχτα, ξαναφάνηκε ο αποθανών, ζητώντας και πάλι τροφή.
Δεν είναι γνωστό εάν ο γιος του τού έδωσε να φάει ή όχι. Πάντως, το πρωί, ο
δύσμοιρος, βρέθηκε κι αυτός νεκρός, ξαπλωμένος στο κρεβάτι του.
Την ίδια εκείνη μέρα, αρρώστησαν ακόμα οκτώ άτομα από το χωριό, που
πέθαναν κι αυτά μέσα σε λίγες μέρες, το ένα μετά το άλλο, χωρίς καμία προφανή αιτία.
Οι άρχοντες του τόπου, μόλις πληροφορήθηκαν τα διατρέξαντα, ανέφεραν το
γεγονός στον δικαστή της περιφέρειας, ο οποίος απέστειλε στην Κιζίλοβα δυο
αξιωματικούς κι έναν δήμιο, προς διενέργεια ανακρίσεως σχετικά με την υπόθεση.
Επακολούθησε το άνοιγμα των τάφων εκείνων που είχαν πεθάνει ανεξήγητα
και είχαν θαφτεί πριν από εβδομάδες, χωρίς να παρατηρηθεί τίποτα το αξιοσημείωτο.
Όταν, όμως, έφτασαν στο μνήμα του γέρο-χωρικού
Petar Blagojevich, τον βρήκαν με τα μάτια ορθάνοιχτα να τους κοιτάζει.
Το χρώμα του προσώπου του ήταν ρόδινο, τα μαλλιά του και τα γένια του
είχαν μεγαλώσει και, αν και παρουσίαζε πλήρη νεκρική ακαμψία, η αναπνοή του ήταν φυσικότατη!
Δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία ότι ο
Petar Blagojevich είχε γίνει βρυκόλακας.
Για να τον εξορκίσει, λοιπόν, ο δήμιος, έμπηξε στην καρδιά του έναν πάσσαλο, άναψαν φωτιά και έκαψαν τη σορό του.
Η υπόθεση του βρυκόλακα Blagojevich είχε επιβεβαιωθεί από Αυστριακούς Αξιωματούχους της περιοχής.
Αυστριακό έγγραφο που αναφέρεται στην περίπτωση του Petar Blagojevich
Συνεχίζεται...
Ευχαριστώ.