Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #403  
Παλιά 09-04-11, 18:08
Το avatar του χρήστη Trithemius
Trithemius Ο χρήστης Trithemius δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 28-11-2007
Περιοχή: v.a.l.i.s.
Μηνύματα: 1.299
Προεπιλογή

Αγαπητέ Γιώργο επαναφέρω μία τοποθέτησή μου από το ποστ 387 του παρόντος θέματος:
Παράθεση:
Οι αντιδράσεις και αμφισβητήσεις έχουν σχέση αρχικά με την ανάδειξη της αλήθειας κι εν συνεχεία με την προάσπισή της. Τα δόγματα κινούνται με άξονα την πίστη κι όχι την αλήθεια (που προϋποθέτει έρευνα και διαρκή αμφισβήτηση). Πίστη και έρευνα της αλήθειας είναι έννοιες ασύμβατες και αντιδιαμετρικές. Έτσι, ο ακόλουθος του Χ δόγματος είναι υποχρεωμένος να κινηθεί σε πεδία πέραν της λογικής και της αλήθειας, ενώ παράλληλα δέον να είναι έτοιμος να αποδεχθεί το οτιδήποτε ορίζει το δόγμα του ως αποδεκτό άνευ αντιρρήσεων ή ελέγχου περί αληθοφάνειας.

Το τραγικό όμως στην όλη υπόθεση είναι ότι τα δόγματα που στηρίζονται στην πίστη, διατείνονται πως ταυτόχρονα κατέχουν και τη μόνη αλήθεια! Εδώ έχετε εντοπίσει το τραγελαφικό της υπόθεσης; Ένα δόγμα που βασίζεται στην πίστη (= τυφλή και αμετροεπής αποδοχή διδαχών), θεωρεί πως είναι ο φορέας της αλήθειας! Μα η αλήθεια δεν αποτελεί συναισθηματικό παράγωγο. Η αλήθεια είναι συμπερασματική αξιολόγηση που προκύπτει κατόπιν έρευνας, δοκιμής, λάθους κι επανάληψης. Όλη αυτή η διαδικασία είναι ασύμβατη με τα θεμέλια ενός λατρευτικού συστήματος που ενώ βασίζεται στην πίστη, πάραυτα αξιώνει αληθοφάνεια στις διδαχές της.
Εδώ σου δίνω άλλη μία οπτική περί υγιούς κι όχι εχθρικής αμφισβήτησης του δόγματος κι επιπλέον θέτω κι έναν προβληματισμό περί της βάσης ενός δόγματος το οποίο χρησιμοποιεί την αλήθεια θεσφατικά (εκ θεού de jure) άρα μιλάμε για μία σαθρή δογματική βάση.

Επιπλέον, αναφέρεις πως αυτοί που πιστεύουν δεν έχουν αμφιβολίες. Πράγματι έτσι είναι αλλά γιατί; Είναι έτσι γιατί οι αμφιβολίες αποτελούν γέννημα της σκέψης, της ενασχόλησης με την εννοιολογική βάση ενός θεϊστικού μορφώματος, κάτι που απουσιάζει σε σημαντικό βαθμό από έναν πιστό. Πως θα μπορούσε ο πιστός να έχει αμφιβολίες από τη στιγμή που δεν ασχολείται με το που πιστεύει;

Η ίδια η προσέγγιση της έννοιας του Θεού αποτελεί μία από τις πιο δυσνόητες ενασχολήσεις, άρα όταν ο πιστός δεν μπαίνει στον (πνευματικό)κόπο να "ανακαλύψει" τον Θεό (του), τότε δυστυχώς που το λέω αλλά δεν ξέρει σε ποιον θεό πιστεύει. Αποδίδει λατρεία σε άγνωστο παραλήπτη, κάτι που προσωπικά το θεωρώ αποτυχημένη θρησκευτικότητα...

Πίστη και έρευνα είναι δύο αντιδιαμετρικές προσεγγίσεις περί Θεού, με θετικά και αρνητικά στοιχεία η κάθεμιά. Η διαφορά είναι ότι η μία προσέγγιση έχει πολύ δρόμο μπροστά της, ενώ η άλλη κανέναν, παρά μόνο πίσω της. Το ποια προσέγγιση θα διαλέξουμε εξαρτάται από το πόσο θέλουμε να "κουραστούμε" στην ενασχόληση της αναζήτησης του Θεού...
__________________
... Spes mea in mens mentis est ...
Απάντηση με παράθεση