Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #232  
Παλιά 25-04-10, 17:52
Το avatar του χρήστη alet
alet Ο χρήστης alet δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 30-10-2006
Μηνύματα: 237
Προεπιλογή

Παράθεση:
Η δική σου παράθεση δεν είχε καμιά σχέση με την νόηση, μην τρελαθούμε τελείως δηλαδή.

Λεξικό Τριανταφυλλίδη:
νόηση η [nóisi] O33 : η ικανότητα του νου να επεξεργάζεται το υλικό που του παρέχουν οι αισθήσεις και να διαμορφώνει τις έννοιες, τους συλλογισμούς και τις κρίσεις: H ~, το συναίσθημα και η βούληση συνθέτουν τον ψυχικό βίο του ανθρώπου. [λόγ. < αρχ. νόη(σις) -ση]

Μάλλον έχει…

Παράθεση:
Τα οποία είναι κι αυτά προϊόν του βιομηχανικού πνευματικού και πολιτικού λόγου και το όλο σκηνικό είναι φανερό ότι από κάπου αλλού αντέγραψες.

Θεωρώ πως στα 45 μου χρόνια έχω κάθε δικαίωμα να έχω και πνευματικό και πολιτικό λόγο, έχοντας μάλιστα καταγεγραμμένη πολιτική δράση και πνευματική παρουσία. «Βιομηχανικό λόγο» βέβαια αδυνατώ να κατανοήσω πως θα μπορούσα να έχω.
Φαίνεται όμως αγαπητέ Συνοδινέ πως αδυνατείς να αντιληφθείς την πρωτογενή σκέψη (πιθανώς επειδή δεν έχεις την δυνατότητα να την παράγεις), οπότε στον μικρόκοσμο σου, κάτι που δεν μπορείς να κατανοήσεις μεταφράζεται σε αντιγραφή.

Αυτό γίνεται πιο φανερό αν διαβάσει κανείς την υπερφίαλη - ελιτίστικη πρόταση σου:
Παράθεση:
Η διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε σένα, είναι, ότι εγώ γράφω για να με καταλαβαίνουν

όπου φαίνεται πως θεωρείς τον εαυτό σου ικανό να διαχωρίσει τους ανθρώπους σε αυτούς που μπορούν να καταλάβουν και σε αυτούς που δεν μπορούν… κι εσύ ως μεγαλόψυχος γράφεις απλά, για να μπορέσουν όλοι να φωτιστούν από το υπέρτατο φως της μεγαλοφυΐας σου.
κι όσοι δεν μπορέσουν;
ε τότε λες το απαράμιλλο στην Ελπινίκη:
Παράθεση:
Θα την συμμαζέψει κανείς ή θα το αναλάβω μόνος μου..;

κάτι που καταδεικνύει νοητική σύγχηση και φασιστική νοοτροπία.

Οι διαφορές μας αγαπητέ Συνοδινέ είναι πολύ μεγαλύτερες.

Κι εγώ συμφωνώ με τα παρακάτω (και έχω παλέψει επώνυμα και με κόστος γιΆ αυτά):

- Πλήρη διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους,
- φορολόγηση επί ίσοις όροις της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας,
- απαγόρευση του προσηλυτισμού και για την ορθόδοξη εκκλησία.
- απάλειψη του προοιμίου «Εις το όνομα της Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» στο Ελληνικό Σύνταγμα (εφόσον αφορά πολιτειακό κείμενο που αφορά στους Έλληνες κι όχι στους ορθόδοξους Χριστιανούς Έλληνες)
και αρκετά άλλα.

Ποτέ όμως δεν θα πάψω να αναγνωρίζω και να υποστηρίζω το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να πιστεύει σε ότι (και όπως) θέλει.
Ποτέ δεν πρόκειται να χλευάσω και να ειρωνευτώ το θρησκευτικό συναίσθημα κανενός, αντίθετα θα το σέβομαι πάντα είτε το ασπάζομαι είτε όχι.
Ποτέ δεν πρόκειται να προσπαθήσω να «αποπροσηλυτίσω» (συγνώμη για το αδόκιμο της λέξης) κάποιον επειδή διαφωνούμε, εκτός κι αν κατά γενική παραδοχή κινδυνεύει η ζωή του ή συνανθρώπων μας.

Ας επανέρθουμε όμως στο θέμα που αφορά στον Ιησού.
Αν με ρωτήσεις που πιστεύω θα σου πω πως πιστεύω στον ¶νθρωπο γιΆ αυτό και θεωρώ μεγαλειώδη την φράση που αποδίδεται στον Ιησού στην Καινή Διαθήκη: Υιός Ανθρώπου, δίνοντας (προσωπικά) σε αυτό μια τελείως διαφορετική ερμηνεία από αυτή των Χριστιανικών εκκλησιών μια ερμηνεία σχεδόν ταυτόσημη με του Καζαντζάκη στην Ασκητική.

Δυστυχώς όμως εσύ κατάλαβες πως το «Πιστεύω» του Eliphas Levi ήταν ποιηματάκι, ελπίζω να μην καταλάβεις το ίδιο και για το «Πιστεύω» του Νίκου Καζαντζάκη στον πρόλογο της «Οδύσσειας».

Πιστεύω σ' ένα Θεό, Ακρίτα, Διγενή, στρατευόμενο πάσχοντα μεγαλοδύναμο, όχι παντοδύναμο, πολεμιστή στ' ακρότατα σύνορα, στρατηγό αυτοκράτορα σε όλες τις φωτεινές δυνάμεις, τις ορατές και τις αόρατες.
Πιστεύω στ' αναρίθμητα, εφήμερα προσωπεία που πήρε ο Θεός στους αιώνες και ξεκρίνω πίσω από την απαυτή ροή του την ακατάλυτη ενότητα.
Πιστεύω στον άγρυπνο βαρύν αγώνα Του, που δαμάζει και καρπίζει την ύλη τη ζωοδόχα, πηγή φυτών και ανθρώπων.
Πιστεύω στην καρδιά του ανθρώπου, το χωματένιο αλώνι, όπου μέρα και νύχτα παλεύει ο Ακρίτας με το θάνατο. "Βοήθεια!" κράζεις, Κύριε. "Βοήθεια!" κράζεις, Κύριε, κι ακούω.
Μέσα μου οι προγόνοι και απογόνοι κι οι ράτσες όλες, κι όλη η γης, ακούμε με τρόμο, με χαρά, την κραυγή Σου.
Μακάριοι όσοι την ακούν και χύνουνται να σε λυτρώσουν Κύριε, και λεν: "Εγώ και συ μονάχα υπάρχουμε".
Μακάριοι όσοι σε λύτρωσαν, σμίγουν μαζί Σου Κύριε, και λεν: "Εγώ και Συ είμαστε Ένα".
Και τρισμακάριοι όσοι κρατούν, και δε λυγούν, απάνω στους ώμους τους, το μέγα, εξαίσιο, αποτρόπαιο μυστικό: "Και το Ένα τούτο δεν υπάρχει!"
__________________
Cogito ergo sum
Απάντηση με παράθεση