Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #217  
Παλιά 22-04-10, 22:13
Το avatar του χρήστη Trithemius
Trithemius Ο χρήστης Trithemius δεν είναι συνδεδεμένος
Senior Member
 
Εγγραφή: 28-11-2007
Περιοχή: v.a.l.i.s.
Μηνύματα: 1.299
Προεπιλογή

Ελπινίκη θα απαντήσω σε μερικά χωρία όπου χρησιμοποίησες bold (Γιανναράς και πάλι...)

Παράθεση:
Ἡ ἀρχαία Ἑλλάδα δὲν εἶχε ἑνιαία κρατικὴ ὑπόσταση, οὔτε καὶ σύνορα. Ἦταν τὸ σύνολο τῶν «ἑλληνίδων πόλεων» -ἀνεξάρτητες πόλεις- κράτη, ποὺ ἁπλωνόταν ἀπὸ τὴν Μακεδονία ὡς τὴν Κρήτη καὶ ἀπὸ τὴν Ἰωνία ὡς τὴν Σικελια, τὴν κάτω καὶ κεντρικὴ Ἰταλία.
Οκ, δεν μας λέει κάτι φοβερό και τρομερό. Ήταν κάτι το σύνηθες εκείνη την εποχή να μην υπάρχουν ξεκάθαρα σύνορα στα κράτη και αναγνωρίσιμη εσωτερική συνοχή. Άλλωστε ήταν αδύνατο να συμβεί, ακόμα και από τεχνικής πλευράς. Δεν βλέπω που υπάρχει η αποκάλυψη από τον κ. Γιανναρά...

Παράθεση:
Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Ἀλέξανδρος ἀντιλαμβάνεται τὴν κατάκτηση αὐτῶν τῶν ἀπέραντων περιοχῶν -ἀπὸ τὶς νότιες ἀκτὲς τῆς Κασπίας ὡς τὴν Παλαιστίνη, Βαβυλώνα, Αἴγυπτο καὶ ὡς τὸν Ἰνδικὸ ὠκεανό- εἶναι νὰ ἱδρύει παντοῦ καινούργιες ἑλληνίδες πόλεις, ποὺ μεταφέρουν τὸν ἑλληνικὸ ΤΡΟΠΟ τοῦ βίου σὲ κάθε γωνιὰ τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου. Ἔτσι γεννιέται ὁ «μέγας κόσμος» τῆς ἑλληνικῆς οἰκούμενης- ἕνα ἐκπληκτικὸ φαινόμενο πολιτισμικῆς ἔκρηξης ποὺ δὲν ἔχει τὸ ὅμοιο στὴν Ἱστορία.
Συμπληρώνω εκπολιτίζοντας τους γηγενείς κι όχι επιδιδόμενος σε γενοκτονίες και απολυταρχικές επιβολές (...)

Παράθεση:
ὅταν διαβάζουμε τὰ ἑλληνικὰ κείμενα ἑνὸς φανατικὰ συντηρητικοῦ Ἑβραίου: τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Οἱ Ἑβραῖοι ἦταν λαὸς ποὺ ἀντιστάθηκε σθεναρὰ καὶ μὲ αἱματηρὸ τίμημα στὸν ἐξλληνισμό του, καὶ ὁ Παῦλος ἀνῆκε στὴν πιὸ συντηρητικὴ κοινωνικὴ ὁμάδα τῶν Ἑβραίων, στοὺς Φαρισαίους.
Συγγνώμη αλλά πόθεν ο Σαύλος χρίστηκε πηγή ιστορικών αναφορών??? Και ακόμη κι αν όντως βρούμε ένα τμήμα αλήθειας στα λεγόμενά του, έχουμε ακόμη να διανύσουμε πολλή κατηφόρα για να φτάσουμε στο αιματηρό τίμημα των απανταχού εκχριστιανισθέντων... Η ιστορία άλλωστε γράφτηκε από τους νικητές...

Παράθεση:
Κι ὅμως ὁ ἐθνοφυλετικὸς συντηρητισμός του δὲν τὸν ἐμποδίζει νὰ χειρίζεται τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, τὶς ἑλληνικὲς φιλοσοφικὲς ἔννοιες, ἀλλὰ καὶ κάποιους ἕλληνες συγγραφεῖς, μὲ μίαν εὐχέρεια ποὺ δύσκολα θὰ τὴν συναγωνιζόταν ὁποιοσδήποτε Ἀλεξανδρινὸς ἢ καὶ Ἀθηναῖος της ἐποχῆς του.
Μα ο Σαύλος δεν είχε άλλη επιλογή από το να κάνει ακριβώς αυτό! Τα ελληνικά ήταν η πιο ευρέως διαδεδομένη γλώσσα της εποχής εκείνης (όπως και κατά την τουρκοκρατία, εξ ου και ο μύθος περί "κρυφού σχολειού") και όπως αναφέρει και ο Ιωάννης Κορδάτος στο βιβλίο του "η παλαιά διαθήκη στο φως της κριτικής", το δεύτερο σημαντικότερο πράγμα που έκαναν στη βίβλο οι εβραίοι μετά τη συγγραφή της, ήταν το να τη μεταφράσουν στα Ελληνικά... Οπότε ήταν όχι απλά λογικό αλλά υποχρεωτικό να μιλά ο Σαύλος στα ελληνικά για να ελπίζει να διαδόσει το μήνυμά του. Επομένως εδώ δεν πρόκειται για ανάδειξη κάποιου ιδιαίτερου ταλέντου του Σαύλου πέραν της έξοχης ικανότητάς του στη διπλωματία...

Παράθεση:
Ἔτσι, ὁποιοσδήποτε ἰσχυρισμὸς γιὰ φυλετικὴ ὁμοιογενεια καὶ «καθαρότητα αἵματος» τῶν νεώτερων Ἑλλήνων θὰ εἶχε ἐρείσματα μᾶλλον περιορισμένα ἡ συγκεχυμένα, καὶ σὲ μεγάλο ποσοστὸ θὰ ἦταν μόνο ῥομαντικὴ αὐθαιρεσία. Ἀλλὰ τὸ ἱστορικὸ παράδοξο εἶναι αὐτὸ ποὺ μὲ τὴν ποιητική του γλώσσα διαπίστωνε ὁ στρατηγὸς Μακρυγιαννης στὸν 19ο αἰώνα: «ὅτι ἀρχὴ καὶ τέλος, παλιόθεν καὶ ὡς τώρα, ὅλα τὰ θεριὰ πολεμοῦν νὰ μᾶς φᾶνε τοὺς Ἕλληνες καὶ δὲν μποροῦνε· τρῶνε ἀπὸ μᾶς καὶ μένει καὶ μαγιά». Αὕτη ἡ «μαγιὰ» τῶν ἑλληνίδων πόλεων καὶ ἀργότερα τῶν κοινοτήτων, μέσα ἀπὸ τὶς κατακτήσεις καὶ ἐπιμειξίες, ἔσῳζε τελικὰ τὴν ἑλληνικὴ ἰδιαιτερότητα: τὴ γλώσσα, τὴ νοοτροπία, τὴν ἑλληνικὴ νοηματοδοτήση τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς· ἀπὸ κάποια ἐποχὴ καὶ μετὰ ἑνωμένα ὅλα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ὀρθοδοξία.

Ἔτσι, ὅταν τὸν δεύτερο χρόνο τῆς ἐξέγερσής τους ἐνάντια στὴν τουρκικὴ τυραννία (1822) οἱ Ἕλληνες συγκροτοῦν τὴν πρώτη καὶ ἱδρυτικὴ τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους Ἐθνικὴ Συνέλευση τῆς Ἐπιδαύρου, δὲν ἔχουν ἄλλο τρόπο νὰ ὁρίσουν τὴν ἰδιότητα τοῦ Ἕλληνα, παρὰ μόνο καταφεύγοντας στὴν θρησκευτική του πίστη. Στὸ τμῆμα Β´ #β τοῦ Συντάγματος τῆς Ἐπιδαύρου διαβάζουμε: «Ὅσοι αὐτόχθονες κάτοικοι τῆς Ἐπικράτειας τῆς Ἑλλάδος πιστεύουσιν εἰς Χριστόν, εἰσιν Ἕλληνες».
Εἶναι μᾶλλον ἡ πιὸ ἀπερίφραστη δικαίωση τῆς πρότασης νὰ ὁρίζουμε τὴν Ἑλλάδα ὄχι καταρχὴν ὡς ΤΟΠΟ, ἀλλὰ καταρχὴν ὡς ΤΡΟΠΟ βίου.
Πράγματι είναι έξυπνο να εστιάζουμε στο αποτέλεσμα ενός χαρακτηριστικού της νεότερης ιστορίας μας (χριστιανισμός) και να το παρουσιάζουμε ως φυσιολογική "εξέλιξη" στα εσωτερικά της χώρας μας, τόσο ώστε να το ορίζουμε ως το μοναδικό συνεκτικό στοιχείο μεταξύ μας! Φυσικά, ο κ. Γιανναράς αποφεύγει τεχνιέντως να επισημάνει πως τεχνικά ήταν αδύνατο να οριστεί ως κοινό συνδετικό στοιχείο των Ελλήνων μία εναλλακτική κοσμοθεώρηση όπως η προγενέστερη του χριστιανισμού, η αρχαιοελληνική, καθώς πολύ απλά δεν υπήρχε περίπτωση να οριστεί ως συνδετικό του έθνους η αρχαιοελληνική κοσμοθεώρηση (έστω κάποια από τις πολλές), γιατί το "ες έδαφος φέρρειν" είχε ήδη κάνει το θαύμα του επιφέροντας την καταστολή του αμιγούς Ελληνικού στοιχείου στη χώρα μας...
__________________
... Spes mea in mens mentis est ...

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Trithemius : 22-04-10 στις 22:20
Απάντηση με παράθεση