[AVATARGR-1]

Φίλοι μου καλησπέρα σας.

Στην Ελλάδα έχουμε μια πληθώρα δοξασιών για Βρικόλακες/Απέθαντους/Βαμπίρ.

Βέβαια πολλά έχουν αποσιοποιηθεί σχετικά με τα στοιχεία αλλα και πληροφορίες....

Οι Βρυκόλακες ζούσαν από πάντοτε στην Παράξενη Ελλάδα σε πολύ μεγάλους
αριθμούς, πυροδοτώντας τους πιο επίμονους θρύλους και περιστατικά.
Η Ελλάδα είναι από τις βασικές γενέτειρες των δοξασιών και των αμέτρητων
ιστοριών για Βρυκόλακες (ίσως μάλιστα να είναι και η πρώτη), μαζί με τη
Σερβία, τη Μικρά Ασία, τη Γερμανία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την
Ουγγαρία, και τη Ρωσία.
Ειδικά τα νησιά του Αιγαίου, είναι γεμάτα από Βρυκόλακες όλων των ειδών.

Οι Βρυκόλακες, νεκροζώντανοι που στοιχειώνουν τα μέρη και τους
ανθρώπους, βγαίνουν από τους τάφους τους κάθε νύχτα, συνήθως τα
μεσάνυχτα, προτιμούν όμως τις νύχτες χωρίς φεγγάρι για να μπορούν να
γίνονται ένα με το σκοτάδι και ν’ αρπάζουν τα θύματα τους.

Βγαίνουν κάθε νύχτα
αλλά στη Σαντορίνη δεν βγαίνουν ποτέ το Σάββατο,
στην Πρέβεζα δεν βγαίνουν ποτέ την Κυριακή,
στην Τήνο δεν βγαίνουν ποτέ την Παρασκευή
στη Σέριφο φοβούνται να βγουν από τα μνήματα τους μόνο την Τρίτη
(εκτός αν πέφτει Τρίτη και 13, οπότε έχουν γλέντι)
στην Κάλυμνο προτιμούν να βγαίνουν τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες γιατί
τους αρέσει ο παγωμένος βοριάς που φυσά, καβαλούν πάνω του και
ταξιδεύουν από σκεπή σε σκεπή, και κανένας δεν πρόκειται να βγει για να δει
τί είναι αυτός ο θόρυβος που ακούγεται στα κεραμίδια μια νύχτα του χειμώνα
(κι αν είναι μια μαύρη γάτα, είναι σίγουρα Βρυκόλακας, γιατί μπορούν να
μεταμφιέζονται σε μαύρες γάτες και μαύρα κοράκια).

Στη Μάνη ξεχωρίζουν τους βρυκόλακες σε «Ριχτούς»...
είναι αυτοί που δεν ησυχάζουν ποτέ–
σε «Σαββατιανούς» που βγαίνουν από το μνήμα τους μόνο τα Σάββατα.
'οποτε κι αν βγαίνουν για τη νυχτερινή τους περιπλάνηση, είναι σίγουρο ότι
όλη την ημέρα κοιμούνται μέσα στους τάφους τους.
Επιστρέφουν εκεί το ξημέρωμα, πριν να προλάβει να βγει ο ήλιος, συνήθως
όταν λαλήσει ο μαύρος κόκορας (που οι νησιώτες δεν τον σφάζουν ποτέ, γι’ αυτόν τον λόγο),
κι αν δεν προλάβουν γίνονται σκόνη και στάχτες.
Τη στιγμή που αποχωρούν από ένα μέρος, για να πάνε να κρυφτούν,
ακούγεται ένα δυνατό «μπαμ!» χάνονται κι αφήνουν πίσω τους έναν καπνό και
κανείς δεν τολμά να βγει από το σπίτι για να δει τί ήταν αυτό το «μπαμ!» που
ακούστηκε -από «σύμπτωση», αυτή η δοξασία βολεύει πάρα πολύ τους
παράνομους εκείνους ψαράδες που ψαρεύουν με δυναμίτη τα χαράματα.

Στη Σάμο πιστεύουν ότι παρουσιάζονται μετά τα μεσάνυχτα μέχρι να λαλήσει ο
κόκορας, αλλά βγαίνουν και ακριβώς στις 12.00 το μεσημέρι, μόνο που δεν
μπορούν να απομακρυνθούν από τον τάφο τους.
Στις παραδόσεις της Χίου, οι βρυκόλακες αποχωρούν μόνο όταν λαλήσει τρεις
φορές ο λευκός κόκορας.
Στην Αμοργό επίσης πιστεύουν ότι οι «βουρκόλακες» βγαίνουν ακόμη και την ημέρα.
Στη Μακεδονία πιστεύουν ότι βγαίνουν μόνο τις νύχτες με πανσέληνο.

Είναι τόσες πολλές οι ελληνικές παραδόσεις και οι δοξασίες για το ποιοι
άνθρωποι βρυκολακιάζουν όταν πεθάνουν, που αν ισχύουν όλες τους, τότε
κανείς δεν είναι «υπεράνω πάσης υποψίας» στα νησιά του Αιγαίου.
Στη Μυτιλήνη πιστεύουν ότι βρυκολακιάζουν όσοι έχουν κάνει μεγάλα
εγκλήματα, αλλά και όσοι χτυπούν τους γονείς τους, οι τοκογλύφοι, οι
μεθύστακες, αυτοί που αυτοκτονούν, όσοι έχουν αλλάξει την πίστη τους και
όσοι δεν πηγαίνουν ποτέ στην εκκλησία.

Στην Άνδρο, βρυκόλακες γίνονται εκείνοι που όταν πέθαιναν κάποιος τους
βλαστήμησε ή τους καταράστηκε για κάτι κακό που έκαναν στη ζωή τους, γι’
αυτό στην Ελλάδα ο ετοιμοθάνατος πάντα ζητά συγχώρεση από όσους ανθρώπους έβλαψε στη ζωή του.

Οι αδικοσκοτωμένοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι μαγεμένοι από κακές μάγισσες,
αυτοί που αργούν να ξεψυχήσουν, όσοι δεν πρόλαβαν να εκπληρώσουν μια
ιερή υπόσχεση που έδωσαν, αυτοί που για κάποιο λόγο μένουν άταφοι, τα
αβάφτιστα μωρά που πέθαναν πριν προλάβουν να τα βαφτίσουν κι αυτοί που
πεθαίνουν μόνοι τους τη νύχτα με πανσέληνο, όλοι αυτοί βρυκολακιάζουν
σύμφωνα με τις δοξασίες πολλών νησιών του Αιγαίου.
Στη Σκύρο πιστεύουν ότι βρυκολακιάζουν μόνο οι άταφοι και οι «άψαλτοι» το ίδιο και στη Θράκη.

Συνεχίζεται...

Ευχαριστώ.