Ιστορικότητα του Ιησού: Μυθικιστές Vs Υποστηρικτών

[Litsa]

@ Real Scientist

Αγαπητέ Real Scientist, δεν είναι κάπως "παράδοξο" ; Στην Ελλάδα του 2006
με τους 90τόσο της εκατό Χριστιανούς και ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς να
είναι Ορθόδοξοι ταλιμπάν , και να μην έχει αναπτυχθεί η "ιστορική έρευνα"
που παρεμπιπτόντως γεννήθηκε στην Ελλάδα ?
Δεν είναι επίσης παράδοξο να υπάρχουν χιλιάδες υπομνήματα μέχρι και για την
τελευταία γραμμή της βίβλου και να μην υπάρχει κάτι στα ελληνικά από έλληνες
αλλά να ενημερώνονται και ικανοποιούνται από αλλοδαπούς συναδέλφους ?

Δεν είναι εξόχως παράδοξο να καλούνται αυτοί που αμφισβητούν να προσκομίσουν
στοιχεία όταν δεν υπάρχουν υπομνήματα από τους ίδιους τους Ακαδημαϊκούς ?

Τέλος πάντων, θα το αγοράσω το βιβλίο αύριο και θα τα κουβεντιάσουμε αυτά
που λέω με άλλη διάθεση.

Και για να σου παρουσιάσω κάτι πιο χειροπιαστό να σε προετοιμάσω.

Υπάρχει ένα φαινόμενο, αυτό του θρησκευτικού συγκρητισμού που έχει δημιουργήσει
πολλές θεότητες στο παρελθόν. Το όλο ζητούμενο είναι πως και ο Ιησούς είναι
ένα προϊόν θρησκευτικού συγκρητισμού. Σκέψου πως υπάρχουν πάρα πολλές συμπτώσεις
και τελικά η ιδέα ενός Θεού που κατέβηκε στη Γη για τη σωτηρία των ανθρώπων,
δεν είναι ούτε καινούργια ούτε αποκλειστικά Χριστιανική. Οι αρχαίοι πίστεψαν,
ότι ο Υπέρτατος θεός σε διάφορες εποχές είχε στείλει τους γιους του ή τους
εγγονούς του για να ασχοληθούν για την ευτυχία των ανθρώπων. Ανάμεσα
σ' αυτούς ήταν ο Ηρακλής και ο Βάκχος, δηλαδή, ο θεός Ήλιος πού
υμνήθηκε με τα διαφορετικά αυτά ονόματα. Με τον ίδιο τρόπο, όπως ό Χριστός,
και ο Βάκχος είχε κάνει θαύματα, θεράπευε ασθενείς και πρόλεγε το μέλλον.
Από την παιδική του ηλικία απειλήθηκε να χάσει τη ζωή του όπως κι ό Χριστός
πού ήθελε να τον θανατώσει ο Ηρώδης.

Το θαύμα των τριών Υδριών πού γέμισαν κρασί στο ναό του είναι ισάξιο με το
θαύμα των γάμων των εν Κανά τής Γαλιλαίας. Στις 6 Ιανουαρίου που γίνεται ή
αναμνηστική εορτή του ήρωα της Χριστιανικής θρησκείας για το θαύμα του,
ακριβώς τον ίδιο μήνα και στις nοnes, ένα παρόμοιο θαύμα γινόταν στη νήσο
Άνδρο μέσα στο Ναό του Βάκχου. Κάθε χρόνο έβλεπαν να τρέχει μια πηγή που
το υγρό πού έβγαζε είχε τη γεύση του κρασιού. Φαίνεται πως ό συγγραφέας
του θρύλου του Χριστού συγκέντρωσε διάφορες θαυμαστές επινοήσεις που
είχαν διαδοθεί μεταξύ των λατρών του Ήλιου με διάφορα ονόματα. Καλούσαν
το Βάκχο όπως και το Χριστό, θεό, υιό τού θεού και Νόησή του, πού ενωνόταν
με την ύλη 11 με το σώμα. 'Όπως κι' ό Χριστός και ο Βάκχος ίδρυσε μυήσεις ή
μυστήρια, στα οποία ο περίφημος 'Όφις, που από τότε έπαιζε ένα μεγάλο ρόλο
στο μύθο του Αμνού, ήταν επί σκηνής, όπως και τα μήλα των Εσπερίδων.
οι μυήσεις αυτές ήσαν μία δεσμευτική υποχρέωση προς την αρετή.